LG QNED87T6B vs Hisense U7Q PRO

LG QNED87T6B dostarcza naprawdę poprawne wrażenia wizualne jeżeli chodzi o HDR. Podczas naszych testów na planszach testowych telewizor osiągał jasność bliską 500 nit, co jest zadowalającym wynikiem i pozwala na dobrą widoczność detali w scenach o wysokiej dynamice. Wsparcie dla podstawowych formatów HDR, takich jak HDR10 i HLG, gwarantuje odpowiednią jakość obrazu. Niestety, telewizor nie obsługuje bardziej zaawansowanych standardów, takich jak Dolby Vision czy HDR10+, które przy tej jasności ekranu są wyjątkowo istotne. Brak wsparcia dla dynamicznych metadanych sprawia, że w pewnych scenach telewizor może mieć trudności z pełnym odwzorowaniem szczegółów, zwłaszcza w bardzo jasnych obszarach – właśnie wtedy, dynamiczne metadane mogłyby znacząco poprawić jakość obrazu. Mimo wszystko, warto zwrócić uwagę na doskonałe pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3, sięgające aż 96,4%. Dzięki temu kolory wyświetlane przez model QNED87T6B są bardziej żywe i naturalne, podnosząc jakość odbioru treści 4K z szeroką paletą barw.

U7Q PRO to naprawdę jasny telewizor. W testach syntetycznych osiągnął ponad 1500 nitów, co jest wynikiem rewelacyjnym jak na tę półkę cenową. Taka jasność – przynajmniej w teorii – pozwala wyświetlać treści HDR zgodnie z zamierzeniami twórców, nawet przy bardziej wymagających scenach z silnym światłem. W praktyce bywa bardzo dobrze, ale nie zawsze idealnie. W jasnych scenach o dużej powierzchni – jak np. testowa plansza z intensywnym błyskiem słońca z filmu "Pan" – U7Q PRO robi ogromne wrażenie. Potrafi wręcz oślepić światłem, co w kontekście treści HDR jest jak najbardziej zaletą. Niestety, nie zawsze udaje się to utrzymać, gdy na ekranie pojawia się dużo drobnych jasnych detali na ciemnym tle. W takich momentach algorytmy lokalnego wygaszania decydują się przygasić niektóre jasne elementy, by utrzymać dobrą czerń – i efektem ubocznym jest to, że część szczegółów po prostu znika z kadru. To klasyczny kompromis w telewizorach mini-LED – a U7Q PRO nie jest wyjątkiem. Przy tak dużej liczbie stref wygaszania można było jednak liczyć na nieco dojrzalszy algorytm odpowiedzialny za ich sterowanie. Na szczęście całościowy odbiór treści HDR jest jak najbardziej pozytywny. U7Q PRO nie tylko jest jasny, ale też kolorowy, dzięki powłoce PFS LED (QLED) pokrycie palety barw DCI-P3 jest na poziomie 95%, a BT.2020 w okolicach 73%.

Kolorystyka w LG QNED, nawet w trybie Filmmaker Mode, który jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, nie jest pozbawiona wad. Głównym problemem jest balans bieli – zauważyliśmy, że poziom koloru niebieskiego na wykresie ma tendencję do spadku. To skutkuje przesunięciem barw w stronę żółci, co sprawia, że obraz ma cieplejszy odcień niż powinien. To odchylenie wpływa na naturalność odwzorowania kolorów, szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Test Color Checker potwierdził, że niektóre kolory są zniekształcone i odbiegają od rzeczywistości. Takie zniekształcenie powoduje, że sceny filmowe mogą wydawać się mniej realistyczne, a szczegóły są przedstawiane w nieprawidłowych barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała ogromne spadki, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalny spadek na początku. To zjawisko może skutkować mniejszą dokładnością odwzorowania ciemnych scen, co z kolei wpływa na ogólną jakość obrazu. Telewizor może nie oddawać pełnej głębi czerni, przez co bardziej wymagające sceny mogą stracić na realizmie i szczegółowości. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że detale w ciemniejszych partiach obrazu stają się mniej wyraziste.

U7Q PRO przetestowaliśmy w najlepszym możliwym trybie obrazu, jaki oferuje ten model – Filmmaker Mode. I faktycznie, to właśnie ten tryb wypada najlepiej pod względem odwzorowania barw. Ale to nie znaczy, że jest idealnie. W naszej testowej sztuce zarówno w treściach SDR, jak i HDR obraz miał delikatnie ochłodzoną tonację. Balans bieli był przesunięty w stronę koloru niebieskiego, przez co całość sprawiała trochę „zimniejsze” wrażenie. Nie jest to może rażące, ale zdecydowanie widoczne – szczególnie na białych tłach, które zamiast neutralnych, wydawały się lekko zsiniałe. Dodatkowo – jak wspomnieliśmy już wcześniej – telewizor ma tendencję do lekkiego rozjaśniania i przejaskrawiania obrazu, co potwierdzają też wykresy gamma i EOTF. To wszystko razem sprawia, że bez kalibracji obraz może wydawać się nieco nienaturalny – zbyt chłodny, z lekko przesadzoną dynamiką. Dlatego zdecydowaliśmy się przeprowadzić własną kalibrację – a jej efekty i wykresy możecie zobaczyć poniżej.

Po kalibracji, kolory w treściach SDR prezentują się bardzo dobrze. Poprawiony balans bieli przekłada się na naturalne i harmonijne odcienie w różnych scenach. Dzięki precyzyjnemu dostrojeniu gammy, detale w cieniach i jasnych partiach obrazu są dokładnie odwzorowane. Telewizor radzi sobie świetnie w codziennym użytkowaniu, oferując wyraziste, dobrze zbalansowane obrazy i solidną jakość kolorów w jakości HD. Największym beneficjentem jest tutaj rówież kontrast. Wykres gamma został pozbawiony bardzo dużych błedów, więc tutaj telewizor zyskał drugie oblicze.

Jeśli chodzi o balans bieli 4K hdr, także on został znacząco poprawiony. Jednakże, wciąż pojawiają się pewne błędy na końcu wykresu. Może to być spowodowane zbyt agresywnym działaniem wygaszania strefowego telewizora, które w niektórych scenach wpływa na nieprecyzyjne odwzorowanie kolorów. Trudno tutaj mówić, o poprawie jasności która reprezentuje krzywa EOTF. Telewizor ze względu na swoje ograniczenia konstrukcujne ma pewne wady i nie jesteśmy wstanie ich przeskoczyć. Test Color Checker potwierdza problem z nasyceniem kolorów – mimo, że telewizor oferuje szeroką paletę barw, nie jest w stanie w pełni oddać zamierzonego przez reżysera.

Mimo tych niedociągnięć, ogólna jakość obrazu po kalibracji jest znacznie lepsza niż przed nią. Poprawki w balansie bieli oraz dostrojeniu gammy sprawiają, że obrazy są bardziej wyraziste, a kolory bliższe rzeczywistości.

Dzięki kalibracji udało nam się okiełznać balans bieli w treściach SDR i HDR. W przypadku materiałów SDR efekt jest naprawdę bardzo dobry – obraz staje się neutralny, spójny i zwyczajnie przyjemny w odbiorze. Wszystko wygląda tak, jak powinno.

Trochę gorzej wypada HDR. Choć balans bieli wygląda poprawnie i całościowo obraz zyskuje na naturalności, to niestety błędy delta E nadal pozostają zauważalne. Dlaczego? Bo Hisense w modelu U7Q PRO nie daje nam pełnej kontroli nad tym, jak telewizor zarządza jasnością w trybie HDR. I tu właśnie pojawia się ograniczenie. Kiedy spojrzymy na krzywą EOTF dla treści HDR, widać dokładnie to, o czym pisaliśmy wcześniej – na początku wykresu pojawia się wyraźny spadek, czyli telewizor przyciemnia najmniejsze partie bardziej, niż powinien. Z drugiej strony – te najjaśniejsze elementy potrafią być rozwietlone aż za bardzo. W efekcie niektóre szczegóły giną, inne są zbyt agresywne, a ogólna kontrola nad jasnością nie zawsze idzie w parze z tym, co próbujemy osiągnąć podczas kalibracji.

Czy obraz po kalibracji wygląda lepiej? Zdecydowanie tak, pod względem kolorystycznym. Ale jeśli chodzi o zarządzanie jasnością w HDR, trzeba pogodzić się z tym, że Hisense U7Q PRO i tak zrobi to po swojemu.

Jeśli chodzi o materiały niższej jakości, gradacja wygląda naprawdę dobrze. Funcja o nazwie "Płynna Gradancja" skutecznie wygładza najbardziej problematyczne fragmenty obrazu, jednocześnie nie wpływając negatywnie na ziarno filmowe. Dla najlepszego efektu warto ustawić ją na niskim poziomie. To rozwiązanie znacząco poprawia jakość wyświetlanych treści i sprawia, że oglądanie materiałów o niższej rozdzielczości staje się przyjemniejsze i bardziej płynne.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, obraz jest wyświetlany bez przycięcia, tzw. overscanu. Chociaż można dostrzec lekkie poszarpania gałęzi na tle modelki, całość prezentuje się bardzo dobrze. Użytkownicy powinni być zadowoleni z jakości obrazu podczas oglądania materiałów niskiej jakości, takich jak standardowa telewizja. Telewizor radzi sobie z tym zadaniem wyjątkowo dobrze, zapewniając satysfakcjonujące wrażenia wizualne, nawet przy niższej jakości treściach.

Jeśli komuś zdarzy się natrafić na starsze materiały, gdzie pojawia się problem schodkowania kolorów – Hisense ma na to sposób. W U7Q PRO znajdziemy funkcję o nazwie „Obraz gładki i gradientowy”. Ustawiona na poziom „Średni” działa naprawdę świetnie – usuwa większość problemów z gradacją, a przy tym nie wygładza całego obrazu, jak rozmycie w Photoshopie. 😉 Ziarno filmowe zostaje, detale nie znikają – dokładnie tak powinno to działać. Brawo za implementację!

Jeśli chodzi o skalowanie słabszych materiałów, to jest po prostu dobrze. Nie jest to poziom najdroższych telewizorów z zaawansowanym upscalingiem, ale starsze treści wyglądają dobrze. Zdarza się drobne ząbkowanie przy bardzo niskiej rozdzielczości, ale to zupełnie normalne i trudne do uniknięcia. Na plus – nawet przy najstarszych materiałach nie występuje efekt overscanu, obraz nie jest przycinany ani sztucznie rozciągany.

Telewizor zapewnia przyzwoitą płynność podczas oglądania filmów, dzięki funkcji „Tru Motion”, która pozwala na regulację stopnia wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. De-Judder reguluje płynność ruchu, z kolei De-Blur reguluje ostrość ruchu. Użytkownik ma możliwość wyboru między tradycyjnym, kinowym efektem z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), a bardziej płynnym, teatralnym obrazem. Choć ten ostatni nieco odbiega od standardu kinowego, może być atrakcyjny dla wielu widzów.

Jeżeli chodzi o graczy i fanów sportu, telewizor LG QNED87 z matrycą 120Hz na pewno ich nie zawiedzie. A dzięki zastosowaniu matrycy IPS, czas reakcji jest zazwyczaj lepszy niż w przypadku matryc VA dostępnych w podobnej cenie. To gwarantuje płynniejszą rozgrywkę i dynamiczne wrażenia podczas oglądania sportowych wydarzeń

„Szybkość” – to słowo najczęściej padało u nas podczas testów U7Q PRO. Telewizor wyposażono w matrycę 165 Hz, co samo w sobie robi ogromne wrażenie – zwłaszcza że mówimy tu o modelu ze średniej półki cenowej. Z pełni możliwości oczywiście najbardziej skorzystają gracze PC, ale nawet przy codziennym oglądaniu widać, że to szybki i sprawny panel. Jak większość nowoczesnych telewizorów, U7Q PRO potrafi też poprawić płynność filmów, które domyślnie nagrano w 24 klatkach. W menu znajdziemy suwak umożliwiający dopasowanie efektu do własnych preferencji – od bardziej kinowego, z subtelnym ruchem, po mocniejsze wygładzanie z charakterystycznym „efektem telenoweli”.

LG QNED oferuje szereg funkcji, które sprawiają, że jest to doskonały wybór dla graczy poszukujących telewizora o wysokiej wydajności. Telewizor wyposażony jest w cztery porty HDMI 2.1, co pozwala na podłączenie najnowszych konsol, takich jak PlayStation 5 i Xbox Series X, oraz korzystanie z pełnej funkcjonalności, w tym Variable Refresh Rate (VRR) oraz Auto Low Latency Mode (ALLM). Dzięki funkcji Game Bar, gracze mogą szybko i łatwo zarządzać wszystkimi ustawieniami gry bez potrzeby wchodzenia w skomplikowane menu. Możliwe jest dostosowanie parametrów takich jak VRR, ALLM, Multi View oraz monitorowanie liczby klatek. Telewizor wspiera również technologie G-Sync i FreeSync, co jest szczególnie ważne dla posiadaczy kart graficznych Nvidia i AMD. G-Sync i FreeSync synchronizują częstotliwość odświeżania telewizora z kartą graficzną. Matryca 120Hz gwarantuje niesamowitą płynność ruchu i wyrazistość obrazu. W połączeniu z funkcją Black Frame Insertion (BFI), która jest dostępna przy częstotliwościach 60Hz i 120Hz, gracze mogą cieszyć się jeszcze bardziej wyraźnym i płynnym obrazem. LG QNED87 to telewizor, który sprosta oczekiwaniom nawet najbardziej wymagających graczy, oferując nowoczesne technologie i funkcje, które znacząco poprawiają komfort i satysfakcję z gry.

Hisense U7Q PRO to telewizor, który niemal jakby powstał z myślą o graczach. Mamy tu praktycznie wszystko, czego można oczekiwać od ekranu gamingowego: zmienna częstotliwość odświeżania (VRR), tryb automatyczny (ALLM) oraz aż cztery porty HDMI 2.1b o pełnej przepustowości 48 Gb/s. Do tego dochodzi czytelny i całkiem funkcjonalny Game Bar, a także dobrze zaimplementowany tryb Dolby Vision GAMING, który działa bez problemu z konsolami Xbox Series S i X.

Brzmi jak ideał? No właśnie – niemal. Hisense, niestety, wciąż nie zaimplementował funkcji HGiG, czyli systemowego ograniczenia mapowania tonów po stronie telewizora. To oznacza, że podczas konfigurowania jasności HDR na konsoli robimy to „na oko” albo szukamy ustawień w internetowych poradnikach, bo ekran nie pokazuje realnego zakresu swojej jasności. Szkoda – bo właśnie HGiG ułatwia dopasowanie konsoli do telewizora i pozwala uniknąć prześwietleń lub zbyt ciemnych scen w grach HDR.

Na szczęście pozostałe elementy działają bardzo dobrze. Opóźnienie sygnału (input lag) jest niskie, responsywność świetna, a obsługa innych funkcji jest bez zarzutu. I choć nie wszystko zagrało idealnie, to U7Q PRO i tak można bez wahania polecić graczom.