Samsung DU8002 (IPS) vs Hisense S7NQ CanvasTV

Efekt HDR w telewizorze DU8002 pozostawia wiele do życzenia. Jasność na poziomie 300 nitów nie jest w stanie zapewnić prawdziwego wrażenia wysokiego zakresu dynamicznego, co sprawia, że oglądane treści przypominają bardziej standardowy SDR niż imponujące HDR. Sceny, które powinny olśniewać blaskiem i szczegółami, wydają się przytłumione i pozbawione głębi. Mimo to, telewizor zasługuje na pochwałę za wysokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 92%. Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, co może zadowolić widzów preferujących bogate odcienie, nawet jeśli efekt HDR nie spełnia w pełni oczekiwań.

Jeżeli chodzi o jasność telewizora i to, jak radzi sobie z jasnymi elementami podczas oglądania filmów, to jest po prostu przeciętnie – podobnie jak w przypadku kontrastu. Średni poziom jasności Hisense S7NQ to około 500 nit. To wartość, która pozwala poczuć zalążek prawdziwego HDR, ale zdecydowanie za mało, by mówić tu o rewelacyjnych efektach. Trzeba jednak pochwalić telewizor za pokrycie palety barw – filmy wyglądają bardzo kolorowo i żywo. Dzięki zastosowaniu powłoki PFS LED (QLED), urządzenie jest w stanie pokryć ponad 90% palety DCI-P3 i ponad 72% szerszej palety BT.2020. Jak na telewizor tej klasy – są to naprawdę bardzo dobre wyniki.

DU8002 oferuje tryb Filmmaker, który w założeniu powinien zapewniać autentyczne odwzorowanie obrazu zgodne z zamysłem twórców. Niestety, mimo obiecującej nazwy, efekty są dalekie od ideału. Balans bieli w tym trybie wykazuje znaczne spadki koloru niebieskiego, co prowadzi do wyraźnego zażółcenia obrazu widac to np. na naszym zdjęciu porównawczym. Testy Colour Checker potwierdzają te błędy. Jeżeli chodzi o jasność to charakterystyka gamma jest zbyt niska względem referencyjnej linii 2,4, a to skutkuje nadmiernym rozjaśnieniem ekranu. Podobny problem występuje w przypadku treści 4K – EOTF odpowiadająca za jasność materialach 4K, pokazuje spore wzrosty powyżej linii referencyjnej, co prowadzi do nadmiernie rozjaśnionych małych elementów świetlnych. W efekcie tryb Filmmaker w DU8002 nie spełnia oczekiwań i zamiast oferować wysoką jakość, prezentuje obraz pełen nieścisłości tonalnych i kolorystycznych.

Sprawdźmy teraz, jak telewizor Hisense S7NQ CanvasTV radzi sobie z odwzorowaniem barw w najlepszym trybie fabrycznym, czyli Filmmaker. Już na starcie widać, że jest zdecydowanie lepiej niż w trybie dynamicznym czy standardowym, ale mimo wszystko można się przyczepić do kilku rzeczy. Jeśli chodzi o jakość obrazu z sygnału HD, kolory są lekko przekłamane – widać dominację chłodniejszych odcieni niebieskiego i braki w kolorze czerwonym. Przez to obraz sprawia wrażenie nieco zbyt chłodnego.

Podobny efekt pojawia się również przy treściach w 4K, ale tam jest już bardziej zauważalny. Nadmierna ekspozycja niebieskich tonów i niedobór czerwieni powodują, że obraz wydaje się wyraźnie zimny. Jednak największym problemem tego telewizora nie są same kolory, tylko sposób zarządzania jasnością. Testowany egzemplarz lekko podbijał jasność względem wartości referencyjnej. Efektem tego jest wprawdzie lepsza widoczność detali, ale kosztem znacznie rozjaśnionej czerni – przez co cały obraz wydaje się bardziej "płaski".

Podobne zjawisko zauważyliśmy w sygnale 4K – lekko zawyżona na początku wykresu krzywa EOTF pokazuje, że telewizor ma tendencję do nadmiernej ekspozycji niektórych scen. Na szczęście, efekt ten można poprawić dzięki profesjonalnej kalibracji, o której opowiemy w kolejnym punkcie.

Samsung to jedna z tych firm, które oferują rozbudowane narzędzia do poprawy jakości obrazu w swoich telewizorach, w tym 20-punktową korektę balansu bieli. Nawet w przypadku budżetowego modelu DU8002, po odpowiednich korektach można uzyskać zaskakująco dobre efekty. Balans bieli, zwłaszcza dla treści HD, wypada naprawdę dobrze – testy na palecie Colour Checker potwierdzają dokładność na poziomie 2–1,5, co świadczy o sporych możliwościach tego telewizora w odwzorowaniu kolorów. W treściach 4K, choć nie jest tak idealnie jak w materiałach o niższej jakości, ogólny obraz prezentuje się znacznie lepiej.

Jasność gamma została również mocno skorygowana, dzięki czemu obraz nie jest nadmiernie rozjaśniony i wygląda bardziej naturalnie. Co z krzywą EOTF? Na pierwszy rzut oka wydaje się w porządku, ale przy dokładniejszym spojrzeniu, zwłaszcza w testach filmowych, widać, że telewizor ze względu na matrycę o niskim kontraście ma trudności. A EOTF spada poniżej linii referencyjnej. Mimo to, DU8002 to przykład budżetowego modelu, w którym warto zainwestować w kalibrację. Choć wad konstrukcyjnych, takich jak typ podświetlenia, nie da się całkowicie wyeliminować, poprawność kolorystyczna jest zaskakująco dobra, zwłaszcza w kontekście jego ceny.

Efekty, które uzyskaliśmy po kalibracji Hisense S7NQ, są naprawdę bardzo dobre. Dzięki kalibracji udało się wyeliminować nadmierną ekspozycję niebieskich tonów i braki w czerwieni przy sygnale HD. Podobny, choć nieco słabszy efekt udało się osiągnąć także przy treściach 4K HDR. Zarządzanie jasnością w materiałach HD również zostało poprawione – telewizor nie ma już problemów z rozjaśnianiem obrazu „po całości”.

Są jednak rzeczy, których nie da się przeskoczyć. Charakterystyka krzywej EOTF praktycznie się nie zmieniła, a brak lokalnego wygaszania sprawia, że najmniejsze elementy na ekranie będą zawsze lekko prześwietlone. Trzeba się z tym po prostu pogodzić, wybierając telewizor z podobnym typem podświetlenia. Mimo to końcowy efekt jest bardzo dobry i powinien w pełni zadowolić zdecydowaną większość użytkowników.

Wygładzanie przejść tonalnych w telewizorze DU8002 pozostawiają mieszane odczucia. Choć w menu znajdziemy opcję wygładzania przejść tonalnych, w praktyce nie przynosi ona żadnych efektów, a wręcz może generować niechciane efekty uboczne.

Mimo to, telewizor świetnie radzi sobie z upscalingiem, czyli cyfrową obróbką obrazu. Testowa plansza z modelką wyglądała naprawdę dobrze – obraz nie jest nadmiernie poszarpany, a całość prezentuje się przyzwoicie i przyjemnie dla oka. To zdecydowanie dobra wiadomość dla tych, którzy planują oglądać tradycyjną telewizję na tym modelu.

Równie ważne jest, jak telewizor radzi sobie z przejściami tonalnymi na gorszym sygnale – na przykład w starszych filmach, telewizji czy na YouTube. Niestety, mimo obecności funkcji „Obraz gładki i gradientowy”, która rzekomo miała poprawiać ten aspekt, jej działanie jest naprawdę mizerne. Ledwo widać, żeby miała jakikolwiek realny wpływ na widoczność przejść kolorystycznych.

Słabo wypada również skalowanie obrazu. Owszem, da się zauważyć, że telewizor stara się „podciągnąć” jakość, ale efekt końcowy jest daleki od ideału. Obraz często wygląda na lekko postrzępiony, co szczególnie widać na przykładzie gałęzi drzew w tle. Dodatkowo Hisense S7NQ ma wyraźną tendencję do przycinania obrazu w niższej rozdzielczości, przez co mogą umknąć nam napisy w wiadomościach albo drobniejsze szczegóły obrazu.

DU8002 z matrycą 60 Hz to telewizor, który lepiej sprawdzi się przy oglądaniu filmów niż intensywnym graniu. Funkcja redukcja drgań pełni rolę upłynniacza, wygładzając ruch i nadając scenom bardziej płynny wygląd, co jest przydatne przy filmowych seansach. W kontekście gier, model ten raczej sprawdzi się jedynie w okazjonalnej rozrywce.

Jeżeli chodzi o płynność ruchu, telewizor wypada naprawdę bardzo dobrze. Mimo że S7NQ został zaprojektowany głównie z myślą o wyświetlaniu statycznych elementów – takich jak obrazy – producent zastosował tutaj matrycę z odświeżaniem 144 Hz. Dzięki temu sporty czy gry wyglądają na nim naprawdę dobrze.

W przypadku materiałów, które nie są nagrane w wysokim klatkażu, producent dostarczył dwie funkcje, które pozwalają dopasować obraz do własnych preferencji. „Redukcja szarpania” i „rozmycia” działają w skali 10-stopniowej, umożliwiając wybór pomiędzy bardziej filmowym obrazem – z charakterystycznymi skokami klatek – a płynnym efektem przypominającym „operę mydlaną”. Jak to ustawić? To już kwestia indywidualna – zostawiamy decyzję Wam.

DU8002 to telewizor, który sprawdzi się głównie w roli sprzętu dla niedzielnych graczy. Matryca 60 Hz nie zapewni najwyższej płynności ruchu, więc w dynamicznych grach może brakować tej dodatkowej gładkości obrazu. Na plus można zaliczyć obecność funkcji ALLM i HGiG, które automatycznie dostosowują ustawienia obrazu do gier HDR, co poprawia wrażenia z rozgrywki. Niestety, telewizor wyposażono tylko w złącza HDMI 2.0, więc na bardziej zaawansowane funkcje, takie jak VRR czy wsparcie dla 4K przy 120 Hz, musimy zapomnieć. Przy wyborze tego sprzetu, będziemy musieli obejść się smakiem, jeśli oczekujemy pełnego zestawu funkcji gamingowych.

Mimo że S7NQ to telewizor typu „obraz”, da się na nim pograć. Naprawdę. Znajdziemy tu praktycznie wszystko (z wyjątkiem trybu HGiG), czego potrzebuje nowoczesny telewizor do grania. Matryca 144 Hz oraz dwa pełnoprawne porty HDMI 2.1 umożliwiają bezproblemowe podłączenie dwóch konsol, takich jak PlayStation 5 czy Xbox Series X/S.

Telewizor obsługuje automatyczny tryb gry (ALLM) oraz synchronizację klatek (VRR), bez żadnych zacięć czy problemów. Bez kłopotu radzi sobie również z wyświetlaniem wysokiego klatkażu w niższych rozdzielczościach. Trzeba pochwalić Hisense za bardzo atrakcyjny Game Bar – wyświetlane są w nim wszystkie dostępne opcje obrazu, a dodatkowo mamy możliwość powiększenia minimapy czy włączenia celownika (bo czasem ktoś może jednak chcieć „czitować” 😉).

Jedynym brakującym elementem – o czym wspominaliśmy wcześniej – jest brak poprawnej implementacji trybu HGiG. To właśnie on odpowiada za automatyczne ustawienie obrazu w grach tak, jak życzyliby sobie tego twórcy. Szkoda, bo to jedyna rzecz, która dzieli Hisense S7NQ od bycia pełnoprawnym gamingowym „potworem”.