Hisense U7KQ vs Samsung Neo QLED QN90D / QN92D

Opisanie efektu HDR w stu calowym modelu Hisense U7KQ nie jest proste i wymaga szerszego kontekstu. Jak można zauważyć, rezultaty są bardzo zróżnicowane, zależnie od rodzaju sceny oraz intensywności jasnych efektów, które telewizor ma odwzorować. W jasnych scenach urządzenie osiąga ponad tysiąc nitów jasności, co przekłada się na wyraziste i realistyczne obrazy – właśnie takich efektów oczekujemy od sprzętu tej klasy. Niestety, sytuacja pogarsza się w przypadku ciemniejszych scen. W mieszanych ujęciach, takich jak te w filmie "Gemini Man", telewizor nadal oferuje dobrą jasność na poziomie 700 nitów, co pozwala cieszyć się wysoką jakością materiału. Problemy pojawiają się jednak w bardzo ciemnych scenach, gdzie główną rolę odgrywają małe źródła światła. Telewizor nie wykorzystuje tutaj w pełni swoich możliwości, aby nie pogarszać poziomu czerni w sąsiednich obszarach. W rezultacie, nie ma spektakularnego efektu "WOW" i takie kadry często nie sprawiają wrażenia, jakby były realizowane w technologii HDR.

Podczas testów syntetycznych Samsung QN92D pokazał swoje niesamowite możliwości w aspekcie jasności. Wykresy jasno wskazują, że telewizor potrafi osiągnąć imponujące 2000 nitów, co daje mu solidne zaplecze mocy, aby rywalizować z najlepszymi modelami na rynku. Taki wynik stawia go w czołówce, zwłaszcza w kontekście wyświetlania treści HDR, gdzie jasność odgrywa kluczową rolę. Jednak co się dzieje, gdy przeniesiemy testy do rzeczywistych scen filmowych? W korzystnych warunkach, takich jak pierwsza scena z filmu Life of Pi lub ostatnia scena, gdzie obraz jest w całości zalany światłem, Samsung QN92D potrafi osiągnąć niemal laboratoryjne wyniki, imponując swoją jasnością. Sytuacja wygląda jednak inaczej, gdy na ekranie pojawiają się małe, jasne obiekty na ciemnym tle, jak w przypadku czwartej sceny z filmu Sicario. W takich przypadkach telewizor nie radzi sobie już tak dobrze – jasność spada kilkukrotnie, a maksymalne wartości w najlepszych warunkach wynoszą około 600 NITÓW. Podobnie jak w przypadku kontrastu, ograniczenia te wynikają z zastosowania agresywnego algorytmu wygaszania strefowego. Algorytm ten ma na celu redukcję efektu 'halo' wokół jasnych obiektów na ciemnym tle, ale często kosztem ogólnej jasności. W rezultacie, choć telewizor świetnie radzi sobie w scenach pełnych światła, to w przypadku drobnych, jaskrawych elementów jego zdolność do wyświetlania pełnej jasności jest ograniczona.

Najlepszym trybem fabrycznym przez nas zmierzonym był „Filmmaker”. Pomimo tego, jego charakterystyka pozostawiała szerokie pole do komentarza. Spójrzmy więc na wykres gammy, który odpowiedzialny jest za głębię i kontrastowość obrazu. Zwrócimy wpierw uwagę na pomarańczową linię biegnącą przez środek wykresu, zaczynającą się na punkcie 2.4. Jest to wartość referencyjna standardu REC.709. Teraz spójrzmy na wartość zmierzoną, która jest oznaczona białym, połączonym wielopunktem. Tak wyraźny spadek gammy do wartości 2.0 oznaczał znaczny spadek kontrastu, przez co obraz pozbawiony był odpowiedniej głębi i można było zauważyć tzw. efekt „mleka”. Następną rzeczą, którą poddaliśmy testom, był balans bieli. Choć niepozorny, źle wymodelowany potrafi zmienić całą charakterystykę obrazu. Jak na początku wykresu szło całkiem dobrze, tak im dalej w las, tym wykres zaczął być dominowany przez dwa kolory: czerwony oraz niebieski. Przez aktualny stan rzeczy wszystkie materiały, które służyły nam do testów, posiadały nieprzyjemną tintę w tych kolorach. Jednak dzięki bogatym narzędziom do kalibracji, takim jak zaawansowany system zarządzania kolorami (CMS) oraz 2- i 20-punktową regulację skali szarości, byliśmy w stanie znacząco poprawić sprawność wyświetlacza w materiałach SDR, co potwierdzają niskie błędy deltaE i bardzo dobrze wymodelowana gamma oraz balans bieli.

Najlepszym trybem, który w Samsungu QN92D najlepiej odwzorowuje barwy, jest niezmiennie od lat tryb Filmmaker. Choć ogólnie oferuje on przyzwoitą jakość kolorów, nie jest wolny od istotnych problemów. Zacznijmy od analiz obrazu w jakości HD/SDR. Największym wyzwaniem jest tutaj balans bieli – wykresy pokazują znaczną niestabilność, z wyraźną dominacją czerwieni sprawiając, że obraz staje się zbyt ciepły. To zaburzenie powoduje, że odcienie są nienaturalnie przesunięte w stronę cieplejszych tonów, co może negatywnie wpływać na odbiór materiałów o naturalnych kolorach. Również kontrast, oparty na wykresie gamma, choć nie jest najgorszy, pozostaje daleki od ideału, wpływając na ogólną jakość obrazu, zwłaszcza w ciemniejszych scenach.

Problem ten utrzymuje się także przy materiałach w 4K, takich jak seriale czy filmy o wyższej jakości. W tym przypadku balans bieli również okazuje się wadliwy, z zauważalnymi niedoborami w kolorze niebieskim i czerwonym, co przekłada się na przesunięcia tonalne. Testy przy użyciu narzędzia Colour Checker potwierdzają te problemy – wszystkie kolory mają tendencję do uciekania w stronę żółtych odcieni, a to dodatkowo zniekształca naturalny wygląd obrazu. Mimo że tryb Filmmaker jest jednym z najlepszych dostępnych trybów do oglądania treści kinowych, wymaga jeszcze popraw, zwłaszcza w kwestii dokładności odwzorowania barw i balansu bieli.

W trybie SDR, po kalibracji, telewizor Hisense 100U7KQ prezentuje się doskonale. Nie można mu nic zarzucić w kwestii odwzorowania kolorów - zarówno pastelowe, jak i mocno nasycone barwy wyświetlane są zgodnie ze standardem Rec. 709. To gwarantuje, że obraz wygląda naturalnie i zgodnie z zamysłem reżysera. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się autentycznym doświadczeniem wizualnym, z wiernie oddanymi kolorami i subtelnościami tonalnymi.

Natomiast w trybie HDR zauważalne jest pewne podbicie jasnych tonów. Telewizor stara się upiększyć obraz, co może prowadzić do jego sztucznego rozjaśnienia. To zjawisko staje się jeszcze bardziej widoczne w realnych scenach, gdzie jasne partie obrazu mogą być nadmiernie wzmocnione. Mimo że kolory w HDR są ogólnie dobre, to jednak są zbyt mocno podbite intencjonalnie przez producenta, co może wpływać na ich naturalność.

Takie podejście producenta do wyświetlania obrazów w trybie HDR może nie wszystkim przypaść do gustu, zwłaszcza tym, którzy cenią sobie autentyczność i wierność oryginalnym barwom. Jednak dla osób preferujących bardziej dynamiczne i wyraziste obrazy, takie podbicie jasnych tonów może być atrakcyjnym rozwiązaniem, dodającym scenom dodatkowego blasku i efektowności.

Po kalibracji tryb Filmmaker w telewizorze Samsung QN92D wykazuje znaczną poprawę, szczególnie w zakresie treści SDR. Balans bieli został mocno udoskonalony – udało się wyeliminować wcześniejszy rozjazd kolorystyczny oraz dominację czerwieni, co przekłada się na bardziej naturalne odwzorowanie kolorów. W kontekście jasności, chociaż wykres gamma nie wymagał znaczących poprawek, został ustabilizowany, co wpływa na ogólną jakość obrazu.

Jeśli chodzi o materiały wysokiej jakości, również w tym przypadku balans bieli uległ poprawie. Jednak warto zwrócić uwagę na kontrast. Krzywa EOTF, która ilustruje wartości w tym zakresie, na pierwszy rzut oka wydaje się poprawna. Kiedy jednak przyjrzymy się szczegółom, telewizor zmaga się z utrzymaniem odpowiedniego kontrastu w materiałach filmowych. Krzywa EOTF ujawnia pewne rozbieżności, a to sugeruje, że mimo postępów, istnieją nadal obszary wymagające poprawy w tym aspekcie. Telewizor wciąż walczy o doskonałość w odwzorowaniu kontrastu. Zaletą tego telewizora jest nasycenie kolorów. Odcienie skóry są oddane bardzo dobrze, a choć niektóre kolory bywają nieco przesycone, efekt końcowy wygląda naprawdę atrakcyjnie – kolory prezentują się bogato i żywo.

Mimo pewnych niedociągnięć w kontraście, to po kalibracji tryb Filmmaker w telewizorze Samsung QN92D oferuje znakomitą jakość obrazu, z naturalnym odwzorowaniem kolorów, czyniąc go świetnym wyborem do oglądania filmów.

Pomimo że telewizor wyposażony jest w funkcję redukcji posteryzacji o nazwie "Płynna Gradacja", nie zauważyliśmy znaczącego efektu jej działania. Materiały poddane mocnej kompresji, takie jak filmy z YouTube, nadal wykazywały niepłynne, odcinające się od siebie przejścia tonalne, co nie wyglądało szczególnie korzystnie. Choć jest to wina samego materiału, a nie telewizora, byłoby dobrze, gdyby istniała funkcja maskująca te problemy, podobnie jak w ekranach konkurencyjnych marek.

Skalowanie obrazu, które jest kluczowe przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości, oceniamy jako przeciętne. Detale nie są nadmiernie rozmyte, a obraz nie jest "rozmydlony", jednak widać ząbkowanie na krawędziach obiektów, takich jak gałęzie, oraz efekt halo wokół postaci i tekstu. Chociaż telewizor radzi sobie dość dobrze, istnieje jeszcze przestrzeń do poprawy, zwłaszcza w kontekście wyświetlania materiałów o niższej jakości.

Sprawdźmy, jak telewizor Samsung QN92D radzi sobie z przejściami tonalnymi w materiałach o bardzo kiepskiej jakości. Funkcja redukcji szumów wykazuje się dobrą skutecznością, poprawiając płynność przejść tonalnych nawet w trudnych warunkach.Należy jednak pamiętać, że podobnie jak w innych telewizorach marki Samsung, skuteczność tej funkcji może prowadzić do usunięcia pożądanych elementów, takich jak ziarno filmowe, co czasami może wpłynąć na autentyczność obrazu.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, telewizor Samsung QN92D również radzi sobie znakomicie. Podczas testów obraz prezentował się bardzo dobrze, z modelką ukazaną w sposób naturalny i poprawny. Detale, takie jak gałęzie w tle, zostały odwzorowane z dużą precyzją, co podkreśla zdolność telewizora do poprawy jakości materiałów o niskiej rozdzielczości.

Telewizor poprawnie przyjmuje sygnał 4K do 144 Hz, co pozwala na wyświetlanie bardzo płynnych obrazów w wysokiej rozdzielczości. Przy ograniczeniu rozdzielczości do Full HD, telewizor jest w stanie obsłużyć nawet 240 Hz, ale taki sygnał można uzyskać jedynie z komputera PC. Niestety, wykorzystanie tej funkcji jest ograniczone przez kilka czynników.

Po pierwsze, rozdzielczość Full HD na dużym ekranie telewizora może wydawać się niewystarczająca, co wpływa na jakość obrazu. Ponadto, czas reakcji matrycy w tym modelu nie jest na tyle krótki, aby w pełni wykorzystać odświeżanie na poziomie 240 Hz. W rezultacie przy tak wysokim odświeżaniu pojawia się znaczny overdrive, co powoduje wyraźne smużenie i tzw. "duchy" za ruchomymi obiektami.

Warto również zwrócić uwagę na funkcję upłynniania ruchu w telewizorze, która działa do 120 Hz. Jest to szczególnie przydatne podczas oglądania sportu oraz filmów, gdzie płynność ruchu ma kluczowe znaczenie. Telewizor oferuje stabilne działanie tej funkcji, minimalizując ilość generowanych artefaktów. Płynność ruchu można regulować za pomocą dwóch suwaków – jeden odpowiada za płynność w filmach, a drugi za redukcję smużenia w treściach sportowych.

Podsumowując, choć telewizor Hisense U7KQ oferuje imponujące możliwości w zakresie odświeżania obrazu, ograniczenia związane z czasem reakcji matrycy i odpowiednią rozdzielczością mogą wpływać na rzeczywiste korzyści płynące z tych funkcji. Niemniej jednak, funkcja upłynniania ruchu działa bardzo dobrze, co poprawia wrażenia z oglądania dynamicznych treści.

Telewizor Samsung QN92D został wyposażony w matrycę 144 Hz, jednak przy oglądaniu treści z użyciem upłynniacza maksymalna częstotliwość odświeżania wynosi 120 Hz. Dzięki temu zarówno gracze, jak i osoby oglądające dużo sportu będą usatysfakcjonowane jakością obrazu. Warto również wspomnieć o dostępnych opcjach poprawy obrazu, takich jak funkcja "redukcji rozmycia i drgań", która pozwala dostosować płynność do indywidualnych preferencji w 10-stopniowej skali. Redukcja rozmycia odpowiada za zwiększenie ostrości szybko poruszających się obiektów, podczas gdy redukcja drgań wygładza ruch, eliminując efekt "szarpania". Dzięki tym zaawansowanym ustawieniom można osiągnąć optymalne wrażenia wizualne, co sprawia, że Samsung QN92D idealnie sprawdza się zarówno w dynamicznych scenach, jak i intensywnych rozgrywkach.

W kontekście smużenia telewizor wypada naprawdę dobrze, trudno jest się do czegokolwiek przyczepić. Jedyną uwagą, jaką możemy mieć, jest lekki efekt overshoot zauważalny na ciemnym tle podczas naszego testu z "Ufoludkiem". Mimo to, dzięki zaawansowanym ustawieniom płynności, Samsung QN92D idealnie sprawdza się zarówno w dynamicznych scenach, jak i intensywnych rozgrywkach.

Telewizor Hisense U7KQ wspiera wszystkie kluczowe funkcje dla graczy, które mogą być oczekiwane przez użytkowników konsol Xbox lub PlayStation. Funkcje te obejmują m.in. wsparcie dla wysokiej częstotliwości odświeżania, niski input lag oraz game bar. Ogólnie rzecz biorąc, większość z tych funkcji działa poprawnie, co zapewnia satysfakcjonujące wrażenia z gry.

Niemniej jednak, technologia VRR (Variable Refresh Rate) nie działa w sposób optymalny. Gdy VRR jest aktywowany, telewizor blokuje funkcję lokalnego wygaszania, co znacząco obniża jakość obrazu. W trybie VRR brakuje dobrego kontrastu oraz wysokiej jasności w trybie HDR, co skutkuje niezadowalającą jakością obrazu. W praktyce oznacza to, że tryb VRR może być rzadko używany przez graczy z powodu tych ograniczeń.

Dodatkowo, telewizor nie obsługuje trybu HGIG (HDR Gaming Interest Group), który jest zaprojektowany do optymalizacji jakości obrazu HDR w grach. Brak tego trybu prowadzi do problemów z podwójnym mapowaniem tonów – raz w telewizorze, a drugi raz w konsoli. W efekcie, jakość gier w HDR jest niższa, co może wpływać na ogólne wrażenia z rozgrywki.

Podsumowując, choć Hisense U7KQ oferuje wiele funkcji dla graczy, pewne kluczowe aspekty, takie jak optymalne działanie VRR i wsparcie dla HGIG, mogą nie spełniać oczekiwań bardziej wymagających użytkowników. Mimo to, telewizor wciąż zapewnia dobre wsparcie dla większości standardowych funkcji gamingowych, co czyni go odpowiednim wyborem dla szerokiej gamy graczy.

Telewizor Samsung QN92/QN90 to doskonały wybór dla zapalonych graczy, zasługujący na najwyższe rekomendacje. Model ten oferuje praktycznie wszystkie funkcje dostępne na rynku w aspekcie gamingu sprawiając, że rozgrywka staje się jeszcze bardziej ekscytująca. Jednym z kluczowych wyróżników jest matryca 120 Hz, która zapewnia wyjątkową płynność ruchu, co jest istotne podczas dynamicznych gier akcji. Telewizor charakteryzuje się także niskim input lagiem, gwarantując błyskawiczne reakcje na polecenia gracza. Dodatkowo, technologie takie jak VRR (Variable Refresh Rate) i ALLM (Auto Low Latency Mode) dostosowują częstotliwość odświeżania i automatycznie przełączają telewizor w tryb gry, a to przekłada się na jeszcze lepsze wrażenia z rozgrywki. Dodatkowym atutem jest aplikacja Xbox, która umożliwia grę w ulubione tytuły bezpośrednio na telewizorze, eliminując potrzebę posiadania konsoli. To typowa cecha telewizorów marki Samsung, która czyni je wyjątkowymi w świecie gamingu.

Auto Motion Plus Game to funkcja, za którą naprawdę warto pochwalić Samsunga. Jest to upłynniacz ruchu, który świetnie sprawdza się w grach, pozwalając na uzyskanie wrażenia większej liczby klatek – obraz w 30 klatkach na sekundę wygląda jak 45, a 60 Hz staje się zbliżone do 90 Hz. Co istotne, funkcja ta nie wprowadza dużego opóźnienia (input lag nie przekracza 25 ms), więc nie wpływa negatywnie na komfort rozgrywki, w przeciwieństwie do wielu innych upłynniaczy dostępnych na rynku. Dzięki temu gracze mogą cieszyć się znacznie płynniejszym obrazem bez kompromisów w kwestii responsywności.