Hisense U7KQ vs Samsung QN80F 100"

Opisanie efektu HDR w stu calowym modelu Hisense U7KQ nie jest proste i wymaga szerszego kontekstu. Jak można zauważyć, rezultaty są bardzo zróżnicowane, zależnie od rodzaju sceny oraz intensywności jasnych efektów, które telewizor ma odwzorować. W jasnych scenach urządzenie osiąga ponad tysiąc nitów jasności, co przekłada się na wyraziste i realistyczne obrazy – właśnie takich efektów oczekujemy od sprzętu tej klasy. Niestety, sytuacja pogarsza się w przypadku ciemniejszych scen. W mieszanych ujęciach, takich jak te w filmie "Gemini Man", telewizor nadal oferuje dobrą jasność na poziomie 700 nitów, co pozwala cieszyć się wysoką jakością materiału. Problemy pojawiają się jednak w bardzo ciemnych scenach, gdzie główną rolę odgrywają małe źródła światła. Telewizor nie wykorzystuje tutaj w pełni swoich możliwości, aby nie pogarszać poziomu czerni w sąsiednich obszarach. W rezultacie, nie ma spektakularnego efektu "WOW" i takie kadry często nie sprawiają wrażenia, jakby były realizowane w technologii HDR.

Jeśli chodzi o HDR w trybie Filmmaker, QN80F może zrobić na Was świetne pierwsze wrażenie. Nasze testy laboratoryjne pokazały, że w najlepszych warunkach telewizor jest w stanie osiągnąć jasność przekraczającą 1200–1300 nitów. To naprawdę rewelacyjne wyniki, które sprawiają, że w wielu filmach efekty HDR wyglądają niesamowicie. Telewizor jest po prostu wystarczająco jasny, by nie musiał sztucznie adaptować obrazu – jasne fragmenty scen mają odpowiednią „moc” i faktycznie wyglądają jak źródło światła. Oczywiście laboratorium to jedno, a codzienne seanse to drugie. W praktyce, na scenach filmowych, jasność przeważnie oscyluje w przedziale 700–1100 nitów. To nadal świetne wartości, które w większości przypadków dają mocne poczucie realizmu i sprawiają, że światła na ekranie naprawdę potrafią oślepić. Problem pojawia się w wyjątkowo trudnych sekwencjach, w których jak prawie każy mini-LED zdradza swoje ograniczenia. Dobrym przykładem jest Sicario 2: sceny z helikopterem na nocnym niebie wyglądają dużo słabiej, a światła tracą intensywność, spadając do okolic 370 nitów i trudno wtedy mówić o poważnym zachwycie. Do tego dochodzi temat kolorów. Choć mamy do czynienia z QLED-em, pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi około 90%. To wynik raczej przeciętny jak na telewizor z kropkami kwantowymi. W praktyce oznacza to, że niektóre kolory mogą wyglądać na mniej nasycone, niż byśmy tego oczekiwali, zwłaszcza w wymagających produkcjach HDR.

Najlepszym trybem fabrycznym przez nas zmierzonym był „Filmmaker”. Pomimo tego, jego charakterystyka pozostawiała szerokie pole do komentarza. Spójrzmy więc na wykres gammy, który odpowiedzialny jest za głębię i kontrastowość obrazu. Zwrócimy wpierw uwagę na pomarańczową linię biegnącą przez środek wykresu, zaczynającą się na punkcie 2.4. Jest to wartość referencyjna standardu REC.709. Teraz spójrzmy na wartość zmierzoną, która jest oznaczona białym, połączonym wielopunktem. Tak wyraźny spadek gammy do wartości 2.0 oznaczał znaczny spadek kontrastu, przez co obraz pozbawiony był odpowiedniej głębi i można było zauważyć tzw. efekt „mleka”. Następną rzeczą, którą poddaliśmy testom, był balans bieli. Choć niepozorny, źle wymodelowany potrafi zmienić całą charakterystykę obrazu. Jak na początku wykresu szło całkiem dobrze, tak im dalej w las, tym wykres zaczął być dominowany przez dwa kolory: czerwony oraz niebieski. Przez aktualny stan rzeczy wszystkie materiały, które służyły nam do testów, posiadały nieprzyjemną tintę w tych kolorach. Jednak dzięki bogatym narzędziom do kalibracji, takim jak zaawansowany system zarządzania kolorami (CMS) oraz 2- i 20-punktową regulację skali szarości, byliśmy w stanie znacząco poprawić sprawność wyświetlacza w materiałach SDR, co potwierdzają niskie błędy deltaE i bardzo dobrze wymodelowana gamma oraz balans bieli.

Samsung QN80F najlepiej sprawdza się w trybie Filmmaker, który w założeniu ma jak najwierniej oddawać intencje twórców. I faktycznie – to tryb, w którym telewizor pokazuje swój potencjał. Ale nie ma co się oszukiwać, daleko mu do perfekcji. W materiałach SDR na pierwszy plan wyszedł problem z balansem bieli. Niewielkie braki zieleni i wyraźny nadmiar czerwieni powodowały, że ekran wpadał w zaróżowienie. Nie trzeba nawet mierników, żeby to zauważyć – w codziennym oglądaniu delikatnie przesunięta kolorystyka potrafiła rzucać się w oczy, a w testach colour checker kolory wręcz „wyskakiwały” poza swoje pola odniesienia. Przy treściach HDR sytuacja wyglądała trochę lepiej, bo balans bieli był już bliższy ideałowi, ale na scenę wkroczył inny kłopot – zarządzanie jasnością. Krzywa EOTF często powodowała, że obraz stawał się zbyt jasny, co psuło wrażenie kontrastu, a w dynamicznych scenach prowadziło do lekkiego „migotania” w odbiorze. O tym zresztą pisaliśmy już przy okazji akapitów o czerni i HDR. Dobra wiadomość jest jednak taka, że Samsung daje sporo narzędzi do poprawy. QN80F pozwala na naprawdę szczegółową kalibrację, w tym 20-punktowy balans bieli. A skoro producent zostawił nam tyle opcji, postanowiliśmy sprawdzić, jak telewizor zachowa się po solidnej korekcie.

W trybie SDR, po kalibracji, telewizor Hisense 100U7KQ prezentuje się doskonale. Nie można mu nic zarzucić w kwestii odwzorowania kolorów - zarówno pastelowe, jak i mocno nasycone barwy wyświetlane są zgodnie ze standardem Rec. 709. To gwarantuje, że obraz wygląda naturalnie i zgodnie z zamysłem reżysera. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się autentycznym doświadczeniem wizualnym, z wiernie oddanymi kolorami i subtelnościami tonalnymi.

Natomiast w trybie HDR zauważalne jest pewne podbicie jasnych tonów. Telewizor stara się upiększyć obraz, co może prowadzić do jego sztucznego rozjaśnienia. To zjawisko staje się jeszcze bardziej widoczne w realnych scenach, gdzie jasne partie obrazu mogą być nadmiernie wzmocnione. Mimo że kolory w HDR są ogólnie dobre, to jednak są zbyt mocno podbite intencjonalnie przez producenta, co może wpływać na ich naturalność.

Takie podejście producenta do wyświetlania obrazów w trybie HDR może nie wszystkim przypaść do gustu, zwłaszcza tym, którzy cenią sobie autentyczność i wierność oryginalnym barwom. Jednak dla osób preferujących bardziej dynamiczne i wyraziste obrazy, takie podbicie jasnych tonów może być atrakcyjnym rozwiązaniem, dodającym scenom dodatkowego blasku i efektowności.

Po kalibracji QN80F od razu pokazał, że stać go na znacznie więcej. Zniknęło zaróżowienie, które wcześniej potrafiło psuć odbiór, a balans bieli w końcu wygląda tak, jak powinien – naturalnie i bez przesadnych odchyleń. Kolory nabrały głębi, a obraz stał się bardziej nasycony i spójny, dzięki czemu filmy ogląda się po prostu przyjemniej. To trochę tak, jakby zdjąć lekką mgiełkę z ekranu – nagle wszystko wydaje się ostrzejsze i bardziej klarowne. Poprawie uległo też zarządzanie jasnością. Telewizor nie gubi się już tak łatwo w dynamicznych zmianach, a wykres EOTF pokazuje, że prowadzenie krzywej jest znacznie stabilniejsze. Oczywiście cudów nie ma – ograniczona liczba stref wciąż sprawia, że drobne, jasne elementy potrafią być lekko rozjaśnione, ale to już efekt samej konstrukcji, a nie ustawień. Po tej korekcie QN80F sprawia wrażenie dojrzalszego sprzętu i oglądanie filmów wreszcie daje satysfakcję, jakiej oczekuje się od telewizora nawet klasy wyższej.

Pomimo że telewizor wyposażony jest w funkcję redukcji posteryzacji o nazwie "Płynna Gradacja", nie zauważyliśmy znaczącego efektu jej działania. Materiały poddane mocnej kompresji, takie jak filmy z YouTube, nadal wykazywały niepłynne, odcinające się od siebie przejścia tonalne, co nie wyglądało szczególnie korzystnie. Choć jest to wina samego materiału, a nie telewizora, byłoby dobrze, gdyby istniała funkcja maskująca te problemy, podobnie jak w ekranach konkurencyjnych marek.

Skalowanie obrazu, które jest kluczowe przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości, oceniamy jako przeciętne. Detale nie są nadmiernie rozmyte, a obraz nie jest "rozmydlony", jednak widać ząbkowanie na krawędziach obiektów, takich jak gałęzie, oraz efekt halo wokół postaci i tekstu. Chociaż telewizor radzi sobie dość dobrze, istnieje jeszcze przestrzeń do poprawy, zwłaszcza w kontekście wyświetlania materiałów o niższej jakości.

Przy materiałach słabszej jakości, takich jak filmy z YouTube’a czy starsze nagrania telewizyjne, QN80F potrafi pokazać swoje mocniejsze i słabsze strony. Jeśli na ekranie zaczynają pojawiać się dziwne przejścia kolorów albo artefakty, warto sięgnąć po funkcję redukcji szumów. Najlepiej sprawdza się ustawienie na poziomie „średnim” – wygładza problematyczne fragmenty, a jednocześnie nie rozmywa całego obrazu. Trzeba jednak pamiętać o jednym kompromisie: ta funkcja zawsze usuwa ziarno filmowe. Jeśli ktoś lubi jego obecność w starszych produkcjach, lepiej redukcję zostawić wyłączoną, bo niezależnie od ustawienia, ziarno po prostu znika.

Skalowanie rozdzielczości, czyli inaczej upscaling, to kolejna mocna strona Samsunga. QN80F nie jest tu może najlepszym telewizorem na rynku, ale w swojej klasie cenowej wypada bardzo dobrze a to bardzo ważne przy tak dużym rozmiarze jakim jest 100 calowy ekran. Nawet materiały w niskiej jakości potrafią zyskać drugie życie – obraz robi się ostrzejszy, bardziej czytelny i w ogólnym odbiorze znacznie przyjemniejszy. Słabym punktem pozostaje overscan, czyli lekkie przycinanie krawędzi w bardzo niskich rozdzielczościach (np. 576p), co od lat bywa bolączką Samsunga. Na szczęście w codziennym oglądaniu treści HD i 4K nie ma to już praktycznie żadnego znaczenia.

Telewizor poprawnie przyjmuje sygnał 4K do 144 Hz, co pozwala na wyświetlanie bardzo płynnych obrazów w wysokiej rozdzielczości. Przy ograniczeniu rozdzielczości do Full HD, telewizor jest w stanie obsłużyć nawet 240 Hz, ale taki sygnał można uzyskać jedynie z komputera PC. Niestety, wykorzystanie tej funkcji jest ograniczone przez kilka czynników.

Po pierwsze, rozdzielczość Full HD na dużym ekranie telewizora może wydawać się niewystarczająca, co wpływa na jakość obrazu. Ponadto, czas reakcji matrycy w tym modelu nie jest na tyle krótki, aby w pełni wykorzystać odświeżanie na poziomie 240 Hz. W rezultacie przy tak wysokim odświeżaniu pojawia się znaczny overdrive, co powoduje wyraźne smużenie i tzw. "duchy" za ruchomymi obiektami.

Warto również zwrócić uwagę na funkcję upłynniania ruchu w telewizorze, która działa do 120 Hz. Jest to szczególnie przydatne podczas oglądania sportu oraz filmów, gdzie płynność ruchu ma kluczowe znaczenie. Telewizor oferuje stabilne działanie tej funkcji, minimalizując ilość generowanych artefaktów. Płynność ruchu można regulować za pomocą dwóch suwaków – jeden odpowiada za płynność w filmach, a drugi za redukcję smużenia w treściach sportowych.

Podsumowując, choć telewizor Hisense U7KQ oferuje imponujące możliwości w zakresie odświeżania obrazu, ograniczenia związane z czasem reakcji matrycy i odpowiednią rozdzielczością mogą wpływać na rzeczywiste korzyści płynące z tych funkcji. Niemniej jednak, funkcja upłynniania ruchu działa bardzo dobrze, co poprawia wrażenia z oglądania dynamicznych treści.

QN80F ma na pokładzie matrycę 144 Hz i widać to w praktyce – przy pełnym odświeżaniu obraz jest niezwykle płynny, a smużenie pozostaje na akceptowalnym, ledwie zauważalnym poziomie. To jednak tryb skierowany głównie do graczy PC. Najważniejszym punktem odniesienia w codziennym użytkowaniu pozostaje odświeżanie 120 Hz i tutaj pojawia się pewien zgrzyt. Podczas testu UFO zauważyliśmy rozdwojenie konturów szybko poruszających się obiektów – wyglądało to tak, jakby telewizor miał na stałe włączoną funkcję BFI (Black Frame Insertion), co w praktyce prowadziło do nieprzyjemnego efektu podwójnych krawędzi. Nie wiemy jeszcze, czy to kwestia oprogramowania, czy specyfika tego modelu, ale w tej formie trudno takie zachowanie pochwalić.

Telewizor Hisense U7KQ wspiera wszystkie kluczowe funkcje dla graczy, które mogą być oczekiwane przez użytkowników konsol Xbox lub PlayStation. Funkcje te obejmują m.in. wsparcie dla wysokiej częstotliwości odświeżania, niski input lag oraz game bar. Ogólnie rzecz biorąc, większość z tych funkcji działa poprawnie, co zapewnia satysfakcjonujące wrażenia z gry.

Niemniej jednak, technologia VRR (Variable Refresh Rate) nie działa w sposób optymalny. Gdy VRR jest aktywowany, telewizor blokuje funkcję lokalnego wygaszania, co znacząco obniża jakość obrazu. W trybie VRR brakuje dobrego kontrastu oraz wysokiej jasności w trybie HDR, co skutkuje niezadowalającą jakością obrazu. W praktyce oznacza to, że tryb VRR może być rzadko używany przez graczy z powodu tych ograniczeń.

Dodatkowo, telewizor nie obsługuje trybu HGIG (HDR Gaming Interest Group), który jest zaprojektowany do optymalizacji jakości obrazu HDR w grach. Brak tego trybu prowadzi do problemów z podwójnym mapowaniem tonów – raz w telewizorze, a drugi raz w konsoli. W efekcie, jakość gier w HDR jest niższa, co może wpływać na ogólne wrażenia z rozgrywki.

Podsumowując, choć Hisense U7KQ oferuje wiele funkcji dla graczy, pewne kluczowe aspekty, takie jak optymalne działanie VRR i wsparcie dla HGIG, mogą nie spełniać oczekiwań bardziej wymagających użytkowników. Mimo to, telewizor wciąż zapewnia dobre wsparcie dla większości standardowych funkcji gamingowych, co czyni go odpowiednim wyborem dla szerokiej gamy graczy.

Samsung QN80F sprawia wrażenie telewizora stworzonego z myślą o graczach. Na liście atutów mamy matrycę 144 Hz, cztery pełnoprawne porty HDMI 2.1, pełne wsparcie dla VRR i ALLM oraz jeden z najlepiej zaprojektowanych gamebarów na rynku. Do tego dochodzi upłynniacz ruchu Game Motion Plus, który działa także w grach i to bez realnego zwiększania input laga, co czyni QN80F absolutnym ewenementem w tej kategorii. W praktyce oznacza to, że można cieszyć się płynniejszym obrazem, nie tracąc przy tym responsywności, a to marzenie niejednego gracza konsolowego!

Jak zwykle u Samsunga brakuje Dolby Vision w grach i nie jest to już niczym zaskakującym. Dużo bardziej zaskoczyło nas jednak to, że w modelach z 2025 roku… zniknęła funkcja HGIG. To właśnie ona pozwalała konsolom, takim jak PlayStation 5 czy Xbox Series X, idealnie dopasować mapowanie tonów HDR do możliwości telewizora. W aktualnym firmware QN80F tej opcji po prostu nie ma – wygląda to raczej na błąd niż świadomą decyzję producenta, ale na dzień testu trzeba uznać, że HGIG nie jest dostępne. Przez ten jeden brak QN80F zamiast telewizora niemal idealnego dla graczy staje się urządzeniem tylko „prawie” idealnym. To spora szkoda, bo poza tym Samsung stworzył model, który naprawdę wysoko ustawia poprzeczkę w segmencie sprzętu do grania.