Hisense U7NQ vs Hisense E8Q

Telewizor Hisense U7NQ 65 na wykresie luminacji pokazał spore możliwości, przekraczając barierę 1000 nitów i bez problemu w pierwszej, trzeciej i piątej scenie testowej osiągnął bardzo wysokie wyniki jasności. Jednak, tak jak wcześniej, w drugiej i czwartej scenie testowej, na przykład z filmu Sicario 2, występują duże problemy z utrzymaniem jasności, a wyniki w okolicach 200 nitów są bardzo rozczarowujące. Mimo dużej liczby stref wygaszania, algorytm w telewizorze odpowiadający za sterowanie tymi strefami nie jest w stanie odpowiednio zareagować — w tym przypadku mocno przygasza małe elementy, takie jak księżyc czy światło helikoptera. Jasne światło, które powinno nas oślepić jest zbyt przygaszone aby nazwać je efektem HDR. Mimo wszystko warto pochwalić telewizor za wysokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 96%, które pozwoli mu dobrze oddać większość scen filmowych.

Jakość efektu HDR w E8Q na papierze wygląda obiecująco – jasność szczytowa na poziomie 800 nitów potrafi zrobić wrażenie w wielu scenach. Takie fragmenty jak błyski światła w „The Meg” czy ujęcia słońca w „Life of Pi” rzeczywiście potrafią wywołać efekt „wow”. Ale im dłużej oglądamy, tym bardziej dostrzegamy ograniczenia. Problem pojawia się wtedy, gdy małe, jasne detale mają być pokazane na ciemnym tle. W takich sytuacjach algorytmy wygaszania próbują chronić kontrast, ale przy okazji przygaszają to, co powinno świecić najmocniej. Zamiast olśniewających detali – dostajemy niemal niewidoczne punkty światła. To typowe dla Mini-LED w tym segmencie cenowym i nie jest zaskoczeniem – ale warto wiedzieć, że efekt HDR nie zawsze będzie w pełni zachowany. Na szczęście kolorystyka daje powody do zadowolenia. Pokrycie palety DCI-P3 na poziomie ok. 94% to bardzo dobry wynik, a zastosowana warstwa kropek kwantowych (a dokładniej PFS) robi swoje – barwy są nasycone i żywe, szczególnie przy treściach 4K.

Chiński producent w swoich telewizorach oferuje różnorakie ustawienia obrazu, ale najlepszym trybem w tym modelu jest bez wątpienia Filmmaker Mode. Mimo swojej nazwy, tryb ten ma swoje problemy: balans bieli, choć z grubsza poprawny, charakteryzuje się mocną dominacją ciepłych tonów przez wybicie koloru czerwonego, zarówno w materiałach 4K, jak i HD. Test Colour Checker potwierdza te błędy — widoczne są odchylenia próbek w nieodpowiednie odcienie. Jeśli chodzi o charakterystykę jasności, gamma odpowiedzialna za materiały HD pokazuje wartości poniżej 2,4, co prowadzi do pewnego rozjaśnienia ekranu. Z kolei krzywa EOTF pokazuje problemy telewizora z wyświetlaniem małych elementów świetlnych, co potwierdziły wcześniej opisane akapity.

Testując Hisense E8Q w trybie Filmmaker, liczyliśmy na możliwie neutralny obraz zbliżony do wizji reżysera. Niestety – choć na papierze nie wygląda to źle (błędy odwzorowania barw nie są duże), to w praktyce obraz sprawia nie do końca naturalne wrażenie. Powód? Zbyt mocne podbicie koloru niebieskiego i niedobór czerwieni w balansie bieli. Efekt? Sceny wyglądają chłodno, a biel wydaje się lekko sinawa. Zauważyliśmy specyficzne podejście do zarządzania jasnością. Krzywa odwzorowania jasności dla treści HDR (EOTF) pokazuje, że telewizor potrafi mocno przygasić drobne, jasne elementy ekranu, by zachować kontrast – ale czasem idzie w tym za daleko. Z drugiej strony większe, bardzo jasne fragmenty potrafi przesadnie rozświetlić, co psuje równowagę tonalną. To kompromis, który może nie każdemu odpowiadać – szczególnie jeśli zależy Wam na możliwie wiernym obrazie prosto po wyjęciu z pudełka.

Telewizory Hisense oferują wiele narzędzi do korekty obrazu, które pozwalają dostosować ustawienia do własnych preferencji, dlatego postanowiliśmy wykorzystać te możliwości, aby zbliżyć jakość obrazu do referencyjnego. W przypadku balansu bieli, udało się wyeliminować dominację koloru czerwonego, dzięki czemu barwy stały się bardziej neutralne, co pozwoliło uzyskać bardziej realistyczny obraz zarówno w materiałach 4K, jak i HD. Podobną poprawę zauważyliśmy w charakterystyce jasności. Gamma, która wcześniej prowadziła do nadmiernego rozjaśnienia ekranu, została skorygowana, co przyczyniło się do lepszego odwzorowania detali w ciemniejszych partiach obrazu, zachowując naturalną równowagę tonalną.

Jednak największym wyzwaniem była kalibracja krzywej EOTF, która odpowiada za jasność w materiałach 4K. Na pierwszy rzut oka, wartość EOTF wyglądała na niemal idealną, jednak szczegółowe testy wykazały nieco inne wyniki. Gdy przyjrzeliśmy się jej bliżej — zwłaszcza używając filtra po prawej stronie wykresu EOTF — zauważyliśmy, jak telewizor manipuluje materiałami filmowymi w 4K, często mocno podbijając jasność. Ten efekt był szczególnie widoczny w scenach z filmów takich jak Pan oraz Billy Lynn, gdzie telewizor próbował sztucznie zwiększyć jasność elementów, wpływając na ich naturalność. Mimo tych niedoskonałości, kalibracja przyniosła pozytywne rezultaty, szczególnie w zakresie poprawy tonalności. Dla większości użytkowników efekt końcowy powinien być satysfakcjonujący, szczególnie jeśli zależy im na zbliżeniu jakości obrazu do profesjonalnych standardów referencyjnych.

Kalibracja trybu Filmowy przyniosła naprawdę dobre rezultaty, szczególnie jeśli chodzi o treści SDR. Udało się wyrównać balans bieli, dzięki czemu obraz nabrał naturalności – wyglądał wręcz referencyjnie. Kolory były dobrze nasycone, a ogólny odbiór treści znacznie się poprawił. Niestety, kiedy przeszliśmy do materiałów HDR, wróciły dobrze nam znane problemy. Telewizor wciąż lubi „rządzić się po swojemu”, co widać po analizie charakterystyki jasności EOTF – mimo kalibracji, E8Q nadal przyciemniał drobne detale w cieniach, a z kolei jasne partie ekranu bywały nadmiernie podbite. W praktyce oznacza to, że w ciemniejszych scenach część najmniejszych szczegółów potrafiła po prostu zniknąć. Choć trzeba przyznać, że cały proces kalibracji wniósł sporo dobrego, to jednak nie wszystko da się obejść – nawet przy użyciu profesjonalnych narzędzi. E8Q potrafi zachwycić obrazem, ale w treściach HDR jego ograniczenia konstrukcyjne dają o sobie znać i warto mieć to na uwadze.

Jeżeli chodzi o wygładzanie przejść tonalnych, to mimo obecności funkcji "Obraz gładki i gradientowy" na sekwencji testowej nie zauważyliśmy, aby funkcja cokolwiek wnosiła — zalecamy ją wyłączyć. Jeśli chodzi o upscaling, telewizor nieźle poradził sobie z naszą modelką, a gałęzie w tle nie są nadmiernie poszarpane — obraz wydaje się mocno plastyczny. Jednak został lekko przycięty przez tzw. overscan.

W przypadku starszych materiałów o niższej jakości często przydaje się delikatne wygładzenie przejść tonalnych. Hisense E8Q ma funkcję „Obraz gładki i gradientowy”, ale niestety – jej skuteczność pozostawia sporo do życzenia. Tryb „Niski” jest niemal niewidoczny w działaniu, a wyższe ustawienia zamiast poprawiać przejścia, po prostu rozmywają detale. Dobrą wiadomością jest to, że funkcja nie narusza ziarna filmowego, dzięki czemu nie pogarsza struktury obrazu. Na plus trzeba zapisać skalowanie. Telewizor potrafi całkiem sensownie przekształcić starsze treści do wyższej rozdzielczości – bez sztucznego podkreślania konturów czy nadmiernego ostrzenia. Choć nie dorównuje najlepszym modelom w tej kategorii, jak na swoją klasę radzi sobie naprawdę nieźle.

Hisense U7NQ posiada matrycę o częstotliwości odświeżania 144 Hz, co zdecydowanie sprzyja płynności ruchu. Dla kinomaniaków dostępne są dwie funkcje: redukcja szarpania i redukcja rozmycia. Funkcja redukcji szarpania minimalizuje efekt tzw. judder, czyli nieprzyjemnych skoków obrazu, szczególnie widocznych przy niższych liczbach klatek na sekundę. Z kolei redukcja rozmycia pomaga wyostrzyć szybko poruszające się obiekty, co jest przydatne podczas oglądania dynamicznych scen akcji.

Jeżeli chodzi o smużenie, telewizor posiada niezły czas reakcji matrycy, dzięki czemu nie widać nadmiernego smużenia, z wyjątkiem specyficznych sytuacji, takich jak test z Ufoludkiem na ciemnym tle. W takich przypadkach mogą pojawiać się delikatne artefakty, ale ogólnie telewizor dobrze radzi sobie z dynamicznymi obrazami, zapewniając satysfakcjonującą jakość ruchu.

Model E8Q to szybki telewizor, który został zaprojektowany z myślą o dynamicznych treściach. Obsługuje odświeżanie 144 Hz w rozdzielczości 4K, a jeśli z jakiegoś powodu ktoś gra jeszcze w Full HD – tam da się wyciągnąć nawet 240 Hz. To spory atut, szczególnie dla użytkowników PC, którzy szukają maksymalnej płynności. W codziennym użytkowaniu telewizor sprawdza się bardzo dobrze. Tryb „Ultra płynność ruchu” daje nam dwa suwaki, dzięki którym można ustawić obraz pod siebie – czy to bardziej kinowy z zachowaną klatką filmową, czy mocno wygładzony, wręcz „serialowy”. Dobrze, że producent daje tu wybór, zamiast narzucać jeden styl. Na materiałach sportowych, transmisjach na żywo czy w grach – ruch wygląda czysto i stabilnie. Jasne, nie jest to poziom OLED-ów, ale jak na tę klasę cenową E8Q radzi sobie naprawdę porządnie.

Hisense U7NQ oferuje wszystko, czego gracz może potrzebować do komfortowej rozgrywki. Telewizor wspiera częstotliwość odświeżania 144 Hz, zapewniając niezwykle płynny obraz, zwłaszcza w dynamicznych grach akcji. Funkcja VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) sprawia, że obraz dostosowuje się do zmiennych klatek na sekundę, eliminując zacięcia i rwanie obrazu. Dodatkowo, dostępna jest funkcja ALLM (automatyczny tryb niskiego opóźnienia), która automatycznie przełącza telewizor w tryb gry, minimalizując input lag.

Telewizor obsługuje także Dolby Vision, co jest szczególnie ważne dla graczy, którzy cenią sobie wysoki kontrast i nasycone barwy w grach obsługujących ten format. Hisense U7NQ posiada również funkcję Game Bar, która umożliwia szybki dostęp do najważniejszych ustawień podczas rozgrywki, a także wsparcie dla technologii G-Sync, co dodatkowo redukuje efekt tearingu obrazu.

Niestety, mimo szerokiej gamy funkcji, zabrakło wsparcia dla najpopularniejszego formatu HDR w grach — HGiG. Może to być rozczarowujące dla graczy, którzy oczekują optymalnego odwzorowania detali w scenach HDR. Niemniej jednak, pozostałe funkcje sprawiają, że Hisense U7NQ to solidny wybór dla każdego miłośnika konsolowych rozgrywek.

Hisense E8Q nie ukrywa swojego gamingowego rodowodu. Już sama specyfikacja zdradza, że mamy do czynienia z telewizorem, który świetnie sprawdzi się w roli ekranu gamingowego. Zmienna częstotliwość odświeżania (VRR)? Jest. Automatyczne przełączanie w tryb gry (ALLM)? Też jest. Do tego dochodzi imponujące odświeżanie – 120 Hz w 4K lub nawet 240 Hz w Full HD. Taki zestaw to rzadkość w tym segmencie cenowym. Wszystko działa płynnie i bez większych niespodzianek. Jedynym brakującym elementem pozostaje wsparcie dla HGiG. A szkoda, bo ta funkcja ułatwia dopasowanie krzywej jasności do możliwości konkretnego telewizora, poprawiając zgodność wizualną z zamierzeniami twórców gier HDR. Bez niej trzeba ręcznie kombinować z ustawieniami, co nie zawsze daje satysfakcjonujący rezultat.