Hisense U8NQ vs Philips OLED820

Hisense U8NQ pokazuje swoje możliwości w zakresie HDR, osiągając wynik na wykresie luminacji przekraczający 2000 nit. W pierwszej, trzeciej i piątej scenie gdzie ekran jest pokryty światłem, telewizor prezentował bardzo wysoką jasność, która imponuje i pozwala cieszyć się pełnią efektu HDR. Niestety, w drugiej i czwartej scenie, takich jak te z filmu "Sicario 2", telewizor napotyka problemy z utrzymaniem jasności, co skutkuje rozczarowującymi wynikami na poziomie około 250 nitów. Choć duża liczba stref wygaszania powinna teoretycznie pomagać, algorytm odpowiedzialny za ich kontrolę nie zawsze działa idealnie — jasne, małe elementy, jak księżyc czy światło helikoptera, są zbyt przyciemnione, co odbiera im efektu typowego dla HDR. Zamiast oślepiającego blasku, otrzymujemy bardziej stonowane światło, które nie oddaje pełnego potencjału HDR. Niemniej jednak telewizor zasługuje na pochwałę za bardzo dobre pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 97%. Dzięki temu kolory są żywe, a większość scen filmowych wygląda naprawdę dobrze, znacząco podnosząc jakość oglądania.

Jeśli chodzi o jakość efektu HDR, Philips OLED820 korzysta z tej samej klasy matrycy WOLED, którą znajdziemy u największych rywali – LG C5 czy Samsunga S90F. To oznacza, że możemy liczyć na naprawdę solidne wyniki. W tym roku panele OLED ze średniej półki potrafią przekroczyć pułap tysiąca nitów, a testowany model w niektórych filmach osiąga nawet około 1300 nitów. To rewelacyjny rezultat, pozwalający oddać wizję reżysera z ogromną precyzją, bo właśnie w takich widełkach jasności masterowane są współczesne produkcje. Oczywiście są sytuacje, w których nawet OLED820 musi odpuścić. Pełnoekranowe plansze zalane bielą, jak te w filmie The Meg, potrafią zbić jasność do 400–500 nitów, co wyraźnie osłabia efekt. To cecha technologii OLED, której nie udało się jeszcze w pełni wyeliminować. Mimo tego ograniczenia trudno nie docenić HDR-u w tym modelu – wysoka luminancja i szerokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 99% sprawiają, że obraz wygląda po prostu świetnie.

Tryb Filmmaker w telewizorze Hisense U8NQ można opisać jako najbardziej poprawny tryb obecny w tym modelu. Mimo swojej poprawności posiada on spore błędy w odwzorowaniu referencyjnego obrazu, który teraz opiszemy. W przypadku materiałów HD balans bieli pokazuje wyraźną dominację koloru czerwonego, co sprawia, że obraz jest zbyt zaróżowiały i ciepły. Na zdjęciu porównawczym poniżej widać, jak ten efekt wpływa na prezentację treści. Charakterystyka jasności również pozostawia wiele do życzenia — zbyt niska gamma powoduje, że ekran jest nadmiernie rozjaśniony, a czernie wyglądają na rozjaśnione, co sprawia, że całość wydaje się chłodniejsza, niż powinna być.

W przypadku treści 4K HDR problem jest odwrotny — balans bieli pokazuje zbyt dużą dominację koloru niebieskiego, przez co obraz nabiera sztucznego charakteru i wydaje się nienaturalnie ostry. Wszystkie te odchylenia zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR można potwierdzić za pomocą testu Colour Checker, który wyraźnie pokazuje, jak kolory odbiegają od prawidłowych wzorców.

Odwzorowanie barw w ustawieniach fabrycznych naprawdę nas zaskoczyło, i to pozytywnie. Philips OLED820, przełączony w tryb Filmmaker, od razu pokazał, że został całkiem nieźle zestrojony pod względem kolorystyki. Balans bieli był stosunkowo poprawny, choć z lekkim brakiem w odcieniu niebieskiego, co czasami nadawało obrazowi delikatnie żółtawą poświatę. Nie jest to jednak wada, która szczególnie przeszkadza w codziennym oglądaniu. Większy problem pojawił się przy charakterystyce jasności. Wykres gammy wyraźnie odbiegał od ideału, linia znajdowała się poniżej oczekiwanych wartości, przez co obraz bywał nadmiernie rozjaśniony, a kolory wyglądały tak, jakby przykryto je lekkim mlecznym filtrem. Efekt ten dało się zauważyć również w testach z użyciem wzorca Colour Checker, gdzie pojawiały się wyraźniejsze błędy.

Balans bieli zarówno dla treści 4K, jak i HD został mocno skorygowany, co znacząco poprawiło jakość obrazu. Choć nadal widoczne są pewne błędy, nie są one na tyle duże, by mocno wpływać na odbiór obrazu. Dużą poprawę można również zauważyć w charakterystyce jasności gamma — obraz nie jest już nadmiernie rozjaśniony, przekładając się na bardziej naturalne czernie i lepszy kontrast.

Jednak, jak w przypadku wielu innych modeli Hisense, widoczne są problemy z krzywą EOTF, która odpowiada za zarządzanie jasnością w materiałach wysokiej jakości. Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że jest poprawna, to po włączeniu filtru na wykresie „EOTF w filmach” widać, że telewizor nieco „kombinuje” z treściami 4K. Widać wyraźnie, że krzywa EOTF jest mocno poniżej poziomu referencyjnego, co prowadzi do ogólnego przyciemnienia obrazu względem referencji. Zauważyliśmy ten efekt w testowanych wcześniej scenach z filmów „Pan” oraz „Billy Lynn”. Choć nie jest to poważny problem, warto zwrócic na niego uwagę. Może mieć on duże znaczenie dla osób, szukających wyświetlacza z jak najwierniejszą reprodukcja obrazu. Mimo tego błędu, to dla większości obraz będzie przyjemniejszy. Kolory są lepiej odwzorowane, a ogólna jakość obrazu jest znacząco poprawiona.

Po kalibracji zarówno tryb Filmmaker, jak i tryb dla graczy zyskały naprawdę sporo. Lekka korekta balansu bieli i poprawa charakterystyki jasności dały świetne rezultaty w treściach SDR – obraz wyglądał niemal idealnie, naturalny i bardzo bliski referencji. W przypadku materiałów HDR sytuacja była podobna, kolory prezentowały się znakomicie i trudno było się do czegoś przyczepić. Zauważyliśmy jednak pewną cechę, którą sygnalizowaliśmy już przy porównaniu scen z filmu Billy Lynn. Analiza krzywej EOTF pokazała, że telewizor ma lekką tendencję do przygaszania detali w czerniach, przez co najciemniejsze fragmenty nie zawsze są pokazane dokładnie tak, jak chciał reżyser. Mimo to efekt po kalibracji jest rewelacyjny i OLED820 wyrasta na jeden z ciekawszych ekranów w swojej klasie. Wystarczy go odrobinę dopieścić i naprawdę nie ma się czego obawiać.

W kontekście wygładzania przejść tonalnych, telewizor Hisense U8NQ niestety nie daje sobie rady. Funkcja „Obraz gładki i gradientowy” nie przynosi zauważalnych efektów — nie widać poprawy w żadnym ustawieniu, co jest rozczarowujące, zwłaszcza w przypadku wymagających scen z dużą ilością subtelnych przejść tonalnych.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, czyli tzw. upscaling, to scena z modelką została pokazana w sposób poprawny — jej zarys jest wyraźny, bez większych przycięć. Podobnie cienkie linie, takie jak gałęzie drzew, mają lekkie postrzępienie, ale całość wygląda plastycznie i miękko, co daje dobre wrażenie. Niestety, pojawia się też problem z tzw. overscanem, który powoduje przycięcie obrazu na krawędziach. Może to być irytujące podczas oglądania treści takich jak wiadomości, gdzie dolne paski informacyjne mogą być częściowo niewidoczne.

Na szczęście wcześniejsze efekty wspomnianej posteryzacji można całkiem skutecznie złagodzić. Funkcja „redukcja zniekształceń” ustawiona na poziomie średnim radzi sobie z niechcianym schodkowaniem kolorów, poprawiając płynność przejść tonalnych. Zdarza się co prawda, że działa nieco zbyt agresywnie i wygładza także niektóre detale – jak choćby drobne niedoskonałości skóry aktorów – ale mimo to można uznać, że jest warta użycia bez dużych kompromisów. Nieźle spisuje się również upscaling w OLED820. Obraz testowy z modelką jest wyjątkowo miękki, czasami nawet aż za bardzo, choć można to zniwelować lekkim podbiciem ostrości w menu obrazu – to już kwestia indywidualnych preferencji. Na pochwałę zasługuje także brak problemów z overscanem przy treściach o bardzo niskiej rozdzielczości, dzięki czemu nie musimy się martwić, że obraz zostanie niepotrzebnie przycięty.

Hisense U8NQ wyposażony jest w matrycę 144 Hz, co czyni go świetnym wyborem zarówno do sportu, jak i gier. Telewizor bez problemu zadowoli również fanów filmów, ponieważ posiada wbudowany upłynniacz „Ultra Płynność Ruchu”, który pozwala sterować płynnością obrazu — można zdecydować, czy preferujemy bardziej „klatkowy” obraz, czy płynniejszy, teatralny efekt. To daje dużą elastyczność w dostosowaniu jakości ruchu do indywidualnych preferencji widza.

Płynność ruchu to obszar, w którym OLED-y zawsze błyszczą, a Philips OLED820 potwierdza tę regułę. Sama matryca oferuje odświeżanie 144 Hz, z którego skorzystają głównie gracze PC, ale nawet przy standardowych źródłach telewizyjnych czy konsolach, gdzie działa 120 Hz, ruch jest szybki, ostry i jednocześnie gładki, bez śladów smużenia. To zasługa rewelacyjnego czasu reakcji między pikselami, dzięki któremu obraz zachowuje czystość w każdej dynamicznej scenie. Producent dorzucił także własny upłynniacz nazwany „Style ruchu”. W menu znajdziemy dwa suwaki – pierwszy, odpowiedzialny za płynność, pozwala regulować ilość sztucznie dodawanych klatek w filmach. Dzięki temu możemy wybrać surowy, kinowy charakter z wyraźnie widoczną klatką filmową albo bardziej teatralny obraz z gładkim ruchem. Drugi suwak to redukcja rozmycia, szczególnie przydatna w transmisjach sportowych. Tutaj zdecydowanie polecamy ustawić go na maksymalną wartość, bo efekt jest naprawdę świetny.

Hisense U8NQ oferuje wszystko, czego gracz może potrzebować do komfortowej rozgrywki. Telewizor obsługuje częstotliwość odświeżania 144 Hz, co zapewnia niezwykle płynny obraz, szczególnie w dynamicznych grach akcji. Funkcja VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) umożliwia dostosowanie obrazu do zmiennych klatek na sekundę, eliminując zacięcia i efekt rwania obrazu, przekładając się na wyjątkowo płynną rozgrywkę. Ponadto, telewizor został wyposażony w funkcję ALLM (automatyczny tryb niskiego opóźnienia), która automatycznie przełącza telewizor w tryb gry, minimalizując opóźnienie wejścia. Dzięki temu gracze mogą cieszyć się responsywną rozgrywką bez potrzeby ręcznego dostosowywania ustawień.

Hisense U8NQ wspiera również Dolby Vision, co jest istotne dla graczy ceniących wysoką jakość obrazu, wysoki kontrast i głębokie kolory w grach, które obsługują ten format. Telewizor posiada także „Game Bar” — funkcję umożliwiającą szybki dostęp do najważniejszych ustawień podczas rozgrywki, która znacząco zwiększa wygodę użytkowania.

Warto jednak zauważyć, że mimo bogatego zestawu funkcji, Hisense U8NQ nie oferuje wsparcia dla standardu HGiG, który jest popularnym formatem HDR w grach. Może to być rozczarowujące dla graczy oczekujących optymalnego odwzorowania detali w scenach HDR. Niemniej jednak, pozostałe funkcje telewizora sprawiają, że Hisense U8NQ to solidny wybór dla miłośników konsolowej rozgrywki, oferując płynność, wysoki kontrast oraz wygodę użytkowania.

Philips OLED820 to jeden z najbardziej kompletnych telewizorów dla graczy. Na pokładzie znajdziemy praktycznie wszystko, czego można oczekiwać: dwa porty HDMI 2.1 z pełną przepustowością 48 Gbps (szkoda, że nie cztery), zmienną częstotliwość odświeżania VRR, automatyczny tryb gry ALLM, obsługę Dolby Vision w grach oraz dobrą implementację trybu HGiG. Telewizor bez problemu radzi sobie także z niższymi rozdzielczościami w 120 Hz, więc można liczyć na dużą elastyczność wybierając różne tryby obrazu w konsoli. Philips dorzuca również Game Bar – panel, który pozwala zmieniać tryby obrazu, dodać celownik czy podejrzeć parametry. Choć wygląda dość topornie i jest mniej dopracowany niż u konkurencji, spełnia swoje zadanie. W praktyce więc OLED820, oprócz pełnego kompletu czterech złączy HDMI 2.1, oferuje niemal wszystko, czego gracz mógłby potrzebować.