Hisense U8NQ vs TCL C8K / QM8K

Hisense U8NQ pokazuje swoje możliwości w zakresie HDR, osiągając wynik na wykresie luminacji przekraczający 2000 nit. W pierwszej, trzeciej i piątej scenie gdzie ekran jest pokryty światłem, telewizor prezentował bardzo wysoką jasność, która imponuje i pozwala cieszyć się pełnią efektu HDR. Niestety, w drugiej i czwartej scenie, takich jak te z filmu "Sicario 2", telewizor napotyka problemy z utrzymaniem jasności, co skutkuje rozczarowującymi wynikami na poziomie około 250 nitów. Choć duża liczba stref wygaszania powinna teoretycznie pomagać, algorytm odpowiedzialny za ich kontrolę nie zawsze działa idealnie — jasne, małe elementy, jak księżyc czy światło helikoptera, są zbyt przyciemnione, co odbiera im efektu typowego dla HDR. Zamiast oślepiającego blasku, otrzymujemy bardziej stonowane światło, które nie oddaje pełnego potencjału HDR. Niemniej jednak telewizor zasługuje na pochwałę za bardzo dobre pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 97%. Dzięki temu kolory są żywe, a większość scen filmowych wygląda naprawdę dobrze, znacząco podnosząc jakość oglądania.

TCL C8K to naprawdę jasny telewizor. W warunkach syntetycznych – czyli podczas testów z jasnościowych plansz – potrafił osiągnąć nawet 2000 nitów szczytowej jasności w trybie filmowym. To wynik, który robi wrażenie i zbliża C8K do czołówki rynkowej, przynajmniej jeśli chodzi o jasność panelu. Co ważniejsze – to nie tylko liczby na papierze. W filmach z dużą ilością jasnych scen, takich jak Life of Pi czy The Meg, jasność wyraźnie wybija się ponad 1000 nitów, dając prawdziwe poczucie efektu HDR. Obraz w takich momentach wygląda bardzo dynamicznie, kolory są nasycone dzięki świetnemu pokryciu palety barw, a światła – punktowe i intensywne. Dokładnie tak, jak powinno być.

Nie znaczy to jednak, że wszystko jest idealnie. Podobnie jak przy testach kontrastu, również tutaj w bardziej wymagających scenach pojawiają się kompromisy. W sekwencjach z bardzo drobnymi elementami światła – takich jak gwiazdy na nocnym niebie czy refleksy w ciemnych pomieszczeniach – algorytm lokalnego wygaszania potrafi się… pogubić. Zamiast wyciągnąć te detale do góry, telewizor czasem postanawia je mocno przygasić – do poziomu około 300 nitów, żeby utrzymać czernie. Z jednej strony to całkiem rozsądne podejście (lepsza głęboka czerń niż szaro/granatowy ekran), ale z drugiej – mogą się zdarzyć momenty, w których pewne elementy obrazu staną się mało widoczne lub wręcz znikną w mroku.

Tryb Filmmaker w telewizorze Hisense U8NQ można opisać jako najbardziej poprawny tryb obecny w tym modelu. Mimo swojej poprawności posiada on spore błędy w odwzorowaniu referencyjnego obrazu, który teraz opiszemy. W przypadku materiałów HD balans bieli pokazuje wyraźną dominację koloru czerwonego, co sprawia, że obraz jest zbyt zaróżowiały i ciepły. Na zdjęciu porównawczym poniżej widać, jak ten efekt wpływa na prezentację treści. Charakterystyka jasności również pozostawia wiele do życzenia — zbyt niska gamma powoduje, że ekran jest nadmiernie rozjaśniony, a czernie wyglądają na rozjaśnione, co sprawia, że całość wydaje się chłodniejsza, niż powinna być.

W przypadku treści 4K HDR problem jest odwrotny — balans bieli pokazuje zbyt dużą dominację koloru niebieskiego, przez co obraz nabiera sztucznego charakteru i wydaje się nienaturalnie ostry. Wszystkie te odchylenia zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR można potwierdzić za pomocą testu Colour Checker, który wyraźnie pokazuje, jak kolory odbiegają od prawidłowych wzorców.

W C8K pojawił się nowy tryb obrazu: Filmmaker Mode. To coś, co od lat znamy z telewizorów innych marek – tryb zaprojektowany po to, żeby oddać wizję reżysera możliwie wiernie, bez zbędnych ulepszeń obrazu. Niestety, u TCL wygląda to jeszcze na etap „do dopracowania”. Już na pierwszy rzut oka ekran wydaje się zbyt ciepły – obraz wpada w czerwienie, co nie każdemu przypadnie do gustu. Już sam balans bieli był mocno przesunięty – ekran wyglądał na wyraźnie ocieplony, a czerwony kolor dominował niemal w każdej scenie. Brakowało niebieskiego, co prowadziło do nieprzyjemnego zażółcenia i zafałszowania obrazu. Ale to nie wszystko. Bez względu na to, czy oglądaliśmy zwykłą telewizję, YouTube czy filmy w HDR – telewizor miał wyraźną tendencję do nadmiernego rozjaśniania obrazu. W testach wykresów gamma i EOTF linie zamiast trzymać się wzorca, uciekały, co w praktyce przekłada się na zbyt jasny i mniej kontrastowy obraz. Dodatkowo w testach odwzorowania kolorów widać było spore odchylenia – na kole barw niektóre punkty wręcz „odjeżdżały”. Trzeba to powiedzieć wprost: Filmmaker Mode w C8K w obecnej formie nie jest zbyt filmowy.

Balans bieli zarówno dla treści 4K, jak i HD został mocno skorygowany, co znacząco poprawiło jakość obrazu. Choć nadal widoczne są pewne błędy, nie są one na tyle duże, by mocno wpływać na odbiór obrazu. Dużą poprawę można również zauważyć w charakterystyce jasności gamma — obraz nie jest już nadmiernie rozjaśniony, przekładając się na bardziej naturalne czernie i lepszy kontrast.

Jednak, jak w przypadku wielu innych modeli Hisense, widoczne są problemy z krzywą EOTF, która odpowiada za zarządzanie jasnością w materiałach wysokiej jakości. Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że jest poprawna, to po włączeniu filtru na wykresie „EOTF w filmach” widać, że telewizor nieco „kombinuje” z treściami 4K. Widać wyraźnie, że krzywa EOTF jest mocno poniżej poziomu referencyjnego, co prowadzi do ogólnego przyciemnienia obrazu względem referencji. Zauważyliśmy ten efekt w testowanych wcześniej scenach z filmów „Pan” oraz „Billy Lynn”. Choć nie jest to poważny problem, warto zwrócic na niego uwagę. Może mieć on duże znaczenie dla osób, szukających wyświetlacza z jak najwierniejszą reprodukcja obrazu. Mimo tego błędu, to dla większości obraz będzie przyjemniejszy. Kolory są lepiej odwzorowane, a ogólna jakość obrazu jest znacząco poprawiona.

Po profesjonalnej kalibracji TCL C8K zrobił ogromny krok naprzód. W treściach SDR udało się niemal idealnie ustawić balans bieli – ekran w końcu przestał być zbyt ciepły i nabrał neutralnego charakteru. Także krzywa gamma, odpowiadająca za sposób odwzorowania jasności, wygląda teraz bardzo dobrze – obraz jest bardziej spójny i realistyczny. W treściach HDR również poprawiliśmy balans bieli – w granicach tego, na co pozwala sam telewizor. Niestety, C8K nadal nieco „po swojemu” interpretuje zarządzanie jasnościa. Gdy spojrzymy na wykres EOTF w filamach, widać wyraźnie, że telewizor rozjaśnia całe ujęcia bardziej, niż powinien. Przed kalibracją efekt ten był naprawdę uciążliwy – teraz sytuacja wygląda dużo lepiej, choć do ideału trochę brakuje. To jednak ograniczenie samego urządzenia, które – mimo naszych starań – nie pozwala w pełni okiełznać swojej natury.

W kontekście wygładzania przejść tonalnych, telewizor Hisense U8NQ niestety nie daje sobie rady. Funkcja „Obraz gładki i gradientowy” nie przynosi zauważalnych efektów — nie widać poprawy w żadnym ustawieniu, co jest rozczarowujące, zwłaszcza w przypadku wymagających scen z dużą ilością subtelnych przejść tonalnych.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, czyli tzw. upscaling, to scena z modelką została pokazana w sposób poprawny — jej zarys jest wyraźny, bez większych przycięć. Podobnie cienkie linie, takie jak gałęzie drzew, mają lekkie postrzępienie, ale całość wygląda plastycznie i miękko, co daje dobre wrażenie. Niestety, pojawia się też problem z tzw. overscanem, który powoduje przycięcie obrazu na krawędziach. Może to być irytujące podczas oglądania treści takich jak wiadomości, gdzie dolne paski informacyjne mogą być częściowo niewidoczne.

Jak TCL C8K radzi sobie z materiałami w niższej jakości? Można powiedzieć: przyzwoicie, choć bez większego zachwytu. Telewizor oferuje funkcję poprawy przejść tonalnych, która ma za zadanie wygładzać niechciane gradienty. W praktyce widać lekką poprawę, ale nie jest to poziom, który wyeliminuje wszystkie niedoskonałości. Funkcja w subtelny sposób łagodzi ostre przejścia, ale cudów nie robi. Ziarno filmowe nie zostaje całkowicie zduszone, a delikatne schodkowanie na szarych tłach bywa nadal widoczne. Ale może to i lepiej? – przynajmniej obraz nie traci swojej faktury ani głębi, jak bywa w telewizorach, które przesadzają z cyfrową obróbką. Jeśli chodzi o upscaling, czyli podnoszenie jakości obrazu z niższych rozdzielczości, to C8K wypada całkiem nieźle. Obraz jest ostry, a szczegóły – choć czasem nieco zmiękczone – pozostają czytelne. Nie jest to jednak poziom najlepszych procesorów obrazu od konkurencji. Na plus trzeba natomiast zaliczyć brak problemów z overscanem, czyli sztucznym przycinaniem obrazu, które wciąż potrafi zaskoczyć w niektórych modelach innych marek.

Hisense U8NQ wyposażony jest w matrycę 144 Hz, co czyni go świetnym wyborem zarówno do sportu, jak i gier. Telewizor bez problemu zadowoli również fanów filmów, ponieważ posiada wbudowany upłynniacz „Ultra Płynność Ruchu”, który pozwala sterować płynnością obrazu — można zdecydować, czy preferujemy bardziej „klatkowy” obraz, czy płynniejszy, teatralny efekt. To daje dużą elastyczność w dostosowaniu jakości ruchu do indywidualnych preferencji widza.

Jeśli planujecie weekend z Ligą Mistrzów albo maraton wyścigów F1 – TCL C8K was nie zawiedzie. Telewizor został wyposażony w matrycę 144 Hz, a więc z definicji powinien dobrze radzić sobie z szybkim ruchem. I rzeczywiście – radzi sobie bardzo dobrze. Płynność ruchu stoi tutaj na bardzo dobrym poziomie, a funkcja „Wyrazistość ruchu” z dwoma suwakami (redukcja rozmycia i redukcja migotania) pozwala łatwo dostosować efekt pod własne preferencje. Chcecie lekko wygładzić – da się. Wolicie kinowy look – żaden problem.

Hisense U8NQ oferuje wszystko, czego gracz może potrzebować do komfortowej rozgrywki. Telewizor obsługuje częstotliwość odświeżania 144 Hz, co zapewnia niezwykle płynny obraz, szczególnie w dynamicznych grach akcji. Funkcja VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) umożliwia dostosowanie obrazu do zmiennych klatek na sekundę, eliminując zacięcia i efekt rwania obrazu, przekładając się na wyjątkowo płynną rozgrywkę. Ponadto, telewizor został wyposażony w funkcję ALLM (automatyczny tryb niskiego opóźnienia), która automatycznie przełącza telewizor w tryb gry, minimalizując opóźnienie wejścia. Dzięki temu gracze mogą cieszyć się responsywną rozgrywką bez potrzeby ręcznego dostosowywania ustawień.

Hisense U8NQ wspiera również Dolby Vision, co jest istotne dla graczy ceniących wysoką jakość obrazu, wysoki kontrast i głębokie kolory w grach, które obsługują ten format. Telewizor posiada także „Game Bar” — funkcję umożliwiającą szybki dostęp do najważniejszych ustawień podczas rozgrywki, która znacząco zwiększa wygodę użytkowania.

Warto jednak zauważyć, że mimo bogatego zestawu funkcji, Hisense U8NQ nie oferuje wsparcia dla standardu HGiG, który jest popularnym formatem HDR w grach. Może to być rozczarowujące dla graczy oczekujących optymalnego odwzorowania detali w scenach HDR. Niemniej jednak, pozostałe funkcje telewizora sprawiają, że Hisense U8NQ to solidny wybór dla miłośników konsolowej rozgrywki, oferując płynność, wysoki kontrast oraz wygodę użytkowania.

TCL C8K oferuje praktycznie wszystko, czego moglibyśmy oczekiwać od ekranu dla gracza. Jest zmienna częstotliwość odświeżania (VRR), automatyczny tryb gry (ALLM), Dolby Vision w grach oraz poprawnie działająca implementacja HGiG, która pomaga zachować zamysł twórców w tytułach HDR. Telewizor obsługuje także 120 Hz w niższych rozdzielczościach bez żadnych problemów, a nawet potrafi wyświetlić zawrotne 288 Hz w Full HD – to wartość, która z pewnością spodoba się fanom dynamicznych shooterów i sportówek na PC.

Na pokładzie znajdziemy również pasek GameBar – graficzny interfejs przypominający nieco wydłużoną konsolę Nintendo Switch. To właśnie dzięki niemu zyskujemy szybki dostęp do informacji o aktualnym trybie gry, liczbie klatek, formacie HDR i innych drobiazgach, które naprawdę ułatwiają życie graczowi. My oczywiście nie mogliśmy się oprzeć i uruchomiliśmy na C8K parę wyścigów w Forza Horizon – i musimy przyznać, wyglądało to i działało naprawdę świetnie.

Jest jednak drobny zgrzyt – w tak szybkim i ewidentnie gamingowym urządzeniu trochę szkoda, że producent zdecydował się na implementację tylko dwóch portów HDMI 2.1. Dla niektórych użytkowników, którzy korzystają z kilku konsol nowej generacji i np. soundbara z eARC, może to być pewne ograniczenie nie do przeskoczenia.