LG NANO82T6B vs Panasonic W85B

Jasność NANO82T, mówiąc szczerze, jest dość przeciętna, szczególnie w porównaniu z alternatywami w podobnej cenie. Maksymalna jasność wynosząca około 280 nitów nie należy do najwyższych i może wpływać na ogólne wrażenia z oglądania treści HDR. Podczas gdy wiele telewizorów w tej klasie cenowej oferuje jasność powyżej 400-500 nitów, LG NANO82T może wydawać się mniej imponujący. W efekcie, szczegóły w jasnych partiach obrazu mogą być mniej wyraziste, a efekt HDR nie jest tak spektakularny, jak można by oczekiwać.

Tutaj niestety nie mamy dobrych wieści. Panasonic W85B to telewizor raczej ciemny – jego jasność szczytowa nie przekracza 300 nitów, więc trudno mówić o jakimkolwiek prawdziwym efekcie HDR. W praktyce oznacza to, że sceny, które na innych ekranach potrafią aż „błyszczeć” i robić wrażenie, tutaj wyglądają po prostu jak zwykłe SDR z lekkim podbiciem kolorów. Nasze pomiary i testy filmowe to potwierdziły – niezależnie od treści, W85B nie wyciągnie z HDR nic więcej. Dlatego jeśli ktoś szuka telewizora właśnie pod kątem HDR, lepiej spojrzeć w stronę innych modeli. Na pocieszenie zostaje fakt, że w kwestii kolorów W85B radzi sobie całkiem nieźle. To telewizor QLED, więc jego pokrycie palety barw jest szerokie, a większość filmów i seriali wygląda naturalnie, bez wyraźnego efektu „wyblaknięcia”. Kolory są nasycone, więc w codziennym oglądaniu nie ma poczucia, że coś jest mocno nie tak.

Odwzorowanie barw w LG NANO82T w trybie Filmmaker, który mimo że jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolny od wad. Przede wszystkim problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, powodując, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, a to może być szczególnie zauważalne w scenach z białym lub neutralnym tłem. Dla przykładu, zdjęcie poniżej z filmu "Star Wars", gdzie widać dużą ilość elementów, które powinny być białe. Test Color Checker potwierdza, że niektóre kolory "uciekają" w inne odcienie, a to oznacza, że telewizor nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,1, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono lekkie wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, prowadząc do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

Testując Panasonica W85B, oczywiście zaczęliśmy od trybu Filmmaker, bo to dziś złoty standard, jeśli chodzi o oglądanie treści „tak, jak chciał reżyser”. Problem w tym, że ten telewizor jest od tych intencji całkiem daleko. Największym kłopotem okazał się nadmiar czerwieni – zarówno w SDR, jak i w HDR. Obraz często wyglądał przez to zbyt ocieplony, a w niektórych scenach wręcz „rozpalony”. Do tego dochodzi kwestia zarządzania jasnością. Kiedy spojrzeliśmy na wykresy gamma czy EOTF, było widać czarno na białym, że w większości scen telewizor rozjaśnia obraz bardziej, niż powinien. Efekt był prostu do przewidzenia. Detale potrafią się zatracić, pojawia się spłaszczenie i przepalenia po całości ekranu. Wiemy oczywiście, jak to poprawić, ale uczciwie trzeba powiedzieć, że wymaga to sporo pracy przy kalibracji. Z pudełka W85B nie daje obrazu bliskiego referencji – to raczej telewizor, który bez profesjonalnych korekt zawsze będzie trochę „po swojemu” interpretował kolory i jasność. Niestety na niekorzyść widza.

Po przeprowadzonej kalibracji, odwzorowanie barw w treściach SDR w LG NANO82T prezentuje się bardzo dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, a to przekłada się na naturalne i zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali zarówno w cieniach, jak i jasnych partiach obrazu. Dzięki tym korektom, telewizor doskonale sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

Jednak w przypadku treści HDR, sytuacja wygląda gorzej. Telewizor nie obsługuje szerokiej palety barw, ograniczając głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, a to prowadzi do nadmiernego uwydatnienia detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg skutkuje znacznymi błędami w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Telewizor znacząco zyskał po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

Na szczęście kalibracja sporo zmieniła w przypadku Panasonica W85B, szczególnie w treściach SDR. Tutaj postęp był naprawdę wyraźny – udało nam się wyrównać balans bieli i w miarę sensownie okiełznać tendencję telewizora do nadmiernego rozjaśniania całego obrazu. Obraz stał się bardziej spójny, a kolory zyskały naturalność, której brakowało w ustawieniach fabrycznych. Owszem, wyniki z Color Checkera nie są idealne, bo W85B ma widoczne problemy z nasyceniem zieleni, ale całościowo efekt po kalibracji w SDR oceniamy naprawdę pozytywnie. Z HDR sytuacja wygląda trochę inaczej. Tutaj także udało się ograniczyć tendencję do ocieplania całej sceny, więc obraz wypadł zdecydowanie lepiej niż na ustawieniach fabrycznych. Ale mimo wszystko wciąż widoczny jest ten sam problem, o którym wspominaliśmy wcześniej – telewizor zbyt mocno „po swojemu” interpretuje obraz i rozjaśnia całą planszę. A brak lokalnego wygaszania tylko potęguje ten efekt. Podsumowując, krótko w treściach SDR W85B po kalibracji wypada naprawdę dobrze i bez problemu nadaje się do codziennego oglądania. Natomiast w HDR, nawet po korektach, wciąż trudno go jednoznacznie polecić do poważniejszych seansów.

Jeśli chodzi o gradację w materiałach o bardzo niskiej jakości, LG NANO82T daje nam do wyboru funkcję o nazwie "Płynna Gradacja". W opcji "Niska" funkcja ta lekko poprawia najbardziej problematyczne przejścia tonalne, co jest zauważalne i przydatne przy takich treściach. W opcji "Wysoka" działa jeszcze skuteczniej, poprawiając przejścia tonalne, jednak kosztem wygładzania również tych detali, które nie powinny być wygładzone. Jest to kompromis, który nie wszystkim użytkownikom przypadnie do gustu.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, NANO82T nie jest pozbawiony pewnych ograniczeń, szczególnie przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości. Telewizor stosuje delikatne, sztuczne podbicie ostrości, a to sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy. Efekt ten wynika głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być korzystne, ponieważ preferują bardziej wyraziste i podkreślone detale. Jednakże, dla osób ceniących sobie naturalność obrazu, efekt ten może okazać się mniej atrakcyjny i zbyt sztuczny. To kwestia subiektywna, która może różnie oddziaływać na odbiorców, w zależności od ich preferencji wizualnych.

Przy natywnych treściach SDR Panasonic W85B radzi sobie bardzo dobrze – przejścia tonalne są gładkie i naturalne, bez sztucznych pasów czy wyraźnych konturów. Gorzej jednak wygląda sytuacja w przypadku materiałów o niższej rozdzielczości. To właśnie tam telewizor ma największy problem z „upiększaniem” obrazu. Brak jakiejkolwiek opcji w menu, która pozwalałaby poprawić gradację, sprawia, że przy starszych filmach czy materiałach z YouTube’a można czasami zauważyć lekkie problemy z łączeniem kolorów.

Na szczęście dużo lepiej wypada upscaling, czyli podnoszenie jakości treści o niższej rozdzielczości. To zdecydowanie mocna strona tego modelu – obraz jest skalowany czysto i szczegółowo, a telewizor radzi sobie z tym lepiej, niż można by się spodziewać po tak tanim sprzęcie. To zasługa procesora HCX, który Panasonic od lat rozwija i widać, że nawet w niższej serii potrafi on zrobić dobrą robotę.

Telewizory LG, w tym NANO82T, oferują interesujący upłynniacz ruchu o nazwie TruMotion, który zadowoli większość użytkowników ceniących sobie kontrolę nad jakością oglądanych filmów. Funkcja TruMotion pozwala dostosować płynność wyświetlanych filmów do preferencji użytkownika w 10-stopniowej skali, umożliwiając spersonalizowanie doświadczeń wizualnych.

Jednakże, w przypadku bardziej dynamicznych scen, takich jak gry czy filmy akcji, telewizor wypada gorzej. Matryca 60Hz oraz dość wolna reakcja między pikselami sprawiają, że płynność ruchu nie jest idealna. Efektem jest widoczne smużenie i mniej płynne wyświetlanie szybkich scen.

Ogólnie rzecz biorąc, LG NANO82T powinien zadowolić osoby, które głównie oglądają filmy i preferują bardziej stonowany kontent. Jednak dla tych, którzy cenią sobie dynamiczny, szybki ruch, zalecamy poszukanie alternatywy.

Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda dobrze – Panasonic W85B ma panel 120 Hz, a nawet tryb 144 Hz, więc wydaje się, że powinien radzić sobie świetnie z płynnym ruchem. Problem zaczyna się, kiedy zajrzymy do ustawień. Opcje poprawy płynności są niby obecne w menu, ale w praktyce… nic nie zmieniają. Niezależnie od tego, co wybierzemy, obraz wygląda tak samo. Do tego dochodzi brak BFI, czyli trybu z czarną klatką, który w wielu telewizorach pomaga wyostrzyć ruch. I nagle okazuje się, że mimo mocnego panelu, W85B nie daje nam żadnych realnych narzędzi, żeby ten ruch dostosować do własnych potrzeb. Dobrze jest tylko wtedy, gdy samo źródło działa w wyższej częstotliwości – na przykład gry w 120 Hz. Ale jeśli chodzi o filmy czy sport, musimy po prostu brać to, co telewizor nam pokaże, bo nic więcej nie da się z tym zrobić.

Podczas grania na konsoli, LG NANO82T oferuje szereg funkcji, które mogą znacząco wpłynąć na wrażenia z rozgrywki, choć ma również pewne ograniczenia. Wśród zalet warto wymienić funkcję ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie dostosowuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor w tryb niskiego opóźnienia. To szczególnie korzystne dla graczy, którzy potrzebują szybkiej reakcji na ich działania. Kolejnym plusem jest obsługa HGiG (HDR Gaming Interest Group), gry w HDR są wyświetlane zgodnie z zamierzeniami twórców, zapewniając realistyczne i wyraziste efekty wizualne. Te funkcje sprawiają, że LG NANO82T oferuje dobre wrażenia podczas grania, choć niektóre aspekty mogą być lepsze, zwłaszcza w dynamicznych scenach. Niestety, LG NANO82T ma swoje ograniczenia, jeśli chodzi o funkcje dla graczy. Brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), a to może wpływać na płynność rozgrywki, zwłaszcza w bardziej dynamicznych grach. Telewizor ma matrycę o częstotliwości 60Hz, uniemożliwiając korzystanie z wyższych częstotliwości odświeżania. To istotna wada dla graczy, którzy oczekują płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Ponadto, brak obsługi technologii G-Sync ogranicza możliwości synchronizacji obrazu, co może prowadzić do tearingu i stutteringu w grach.

Te braki mogą sprawić, że LG NANO82T nie spełni oczekiwań najbardziej wymagających graczy, którzy poszukują zaawansowanych funkcji i najwyższej płynności obrazu.

Na papierze Panasonic W85B prezentuje się naprawdę solidnie. Mamy tutaj dwa pełnoprawne złącza HDMI 2.1, wsparcie dla ALLM, zmiennej częstotliwości odświeżania, Dolby Vision w grach i oczywiście wysoki poziom odświeżania samego panelu. Do tego dochodzi charakterystyczny dla Panasonica pasek narzędzi dla graczy – taki „game bar”, który pozwala jednym kliknięciem podejrzeć kluczowe parametry i w razie potrzeby szybko je zmienić. Brzmi świetnie, ale problem zaczyna się wtedy, gdy uruchomimy HDR. Tutaj W85B mocno traci, bo implementacji HGiG praktycznie nie ma – telewizor źle zarządza jasnością, a zamiast wiernego obrazu dostajemy sceny zbyt rozjaśnione, czasami wręcz przepalone. Rozwiązanie? Najprostsze – wyłączyć HDR w ustawieniach konsoli i zostawić wszystko w SDR. I tutaj robi się naprawdę ciekawie, bo w takim scenariuszu W85B pokazuje swoją lepszą stronę. Niski input lag, wysoka płynność dzięki 120 Hz – to wszystko sprawia, że granie wygląda fenomenalnie. Owszem, HDR jest do odpuszczenia, ale jeżeli priorytetem jest responsywność i płynna rozgrywka, W85B daje sporo frajdy.