LG NANO82T6B vs XIAOMI A PRO 2026

Jasność NANO82T, mówiąc szczerze, jest dość przeciętna, szczególnie w porównaniu z alternatywami w podobnej cenie. Maksymalna jasność wynosząca około 280 nitów nie należy do najwyższych i może wpływać na ogólne wrażenia z oglądania treści HDR. Podczas gdy wiele telewizorów w tej klasie cenowej oferuje jasność powyżej 400-500 nitów, LG NANO82T może wydawać się mniej imponujący. W efekcie, szczegóły w jasnych partiach obrazu mogą być mniej wyraziste, a efekt HDR nie jest tak spektakularny, jak można by oczekiwać.

Jeśli liczycie na kinowy efekt HDR w nowym Xiaomi A Pro 2026, lepiej szybko ostudzić oczekiwania. Ten telewizor jest po prostu za ciemny, by oddać pełnię możliwości współczesnych filmów czy seriali przygotowanych z myślą o najwyższej jakości obrazu. Nasze pomiary wykazały jasność w zakresie 200–300 nitów, czyli wartości, które bardziej pasują do treści SDR niż do ambitnych produkcji HDR. W praktyce oznacza to, że większość filmów wygląda co prawda poprawnie, ale na pewno nie wywoła u Was efektu „wow”, do jakiego przyzwyczajają inne telewizory. Na szczęście nie wszystko stracone – na plus trzeba zapisać zastosowany tutaj filtr PFS LED, czyli rozwiązanie podobne do kropki kwantowej znanej z QLED-ów. Dzięki niemu pokrycie palety barw DCI-P3 sięga około 94%, co przekłada się na żywe, nasycone kolory w zdecydowanej większości materiałów.

Odwzorowanie barw w LG NANO82T w trybie Filmmaker, który mimo że jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolny od wad. Przede wszystkim problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, powodując, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, a to może być szczególnie zauważalne w scenach z białym lub neutralnym tłem. Dla przykładu, zdjęcie poniżej z filmu "Star Wars", gdzie widać dużą ilość elementów, które powinny być białe. Test Color Checker potwierdza, że niektóre kolory "uciekają" w inne odcienie, a to oznacza, że telewizor nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,1, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono lekkie wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, prowadząc do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

To, co zobaczyliśmy w trybie Filmmaker, mocno nas zaskoczyło – i niestety nie w tym dobrym sensie. Tryb reklamowany jako hollywoodzki standard przypominał raczej ekspozycję w sklepowej witrynie. Balans bieli został przesunięty w stronę niebieskiego, co prowadziło do ogromnych błędów kolorystycznych i efektu przepalonych scen w treściach SDR. Trochę lepiej, choć wcale nie idealnie, było w materiałach HDR. Tam również widać było problemy – nasycenie barw i cała paleta konsekwentnie uciekały w chłodniejsze tony, przez co obraz zamiast filmowego charakteru miał raczej sztuczne, zimne zabarwienie. Innymi słowy: nawet w trybie Filmmaker, który powinien być wizytówką tego telewizora, dostaliśmy efekt daleki od oczekiwań.

Po przeprowadzonej kalibracji, odwzorowanie barw w treściach SDR w LG NANO82T prezentuje się bardzo dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, a to przekłada się na naturalne i zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali zarówno w cieniach, jak i jasnych partiach obrazu. Dzięki tym korektom, telewizor doskonale sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

Jednak w przypadku treści HDR, sytuacja wygląda gorzej. Telewizor nie obsługuje szerokiej palety barw, ograniczając głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, a to prowadzi do nadmiernego uwydatnienia detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg skutkuje znacznymi błędami w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Telewizor znacząco zyskał po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

Mimo że Xiaomi nie jest marką, która kojarzy się z telewizorami najwyższej klasy, to trzeba oddać, że nawet w tak budżetowym modelu jak A Pro 2026 producent zostawił sporo ustawień do kalibracji. Po kilku poprawkach obraz SDR zyskał zupełnie nowe oblicze. Kolory przestały uciekać w niebieskie tony, biel nabrała naturalności, a większość błędów spadła do poziomu praktycznie niewidocznego. W rezultacie treści w SDR wyglądały bardzo dobrze, wręcz zaskakująco jak na tę półkę cenową.

Nieco inaczej było z materiałami HDR. Tutaj od razu dało się zauważyć to, o czym już wspominaliśmy – przepalanie jasnych scen i problemy z kontrolą balansu. Kalibracja pomagała tylko częściowo, bo ograniczenia samego panelu robiły swoje. Trzeba jednak podkreślić, że w przypadku SDR telewizor zmienił się nie do poznania i to w zdecydowanie pozytywnym kierunku.

Jeśli chodzi o gradację w materiałach o bardzo niskiej jakości, LG NANO82T daje nam do wyboru funkcję o nazwie "Płynna Gradacja". W opcji "Niska" funkcja ta lekko poprawia najbardziej problematyczne przejścia tonalne, co jest zauważalne i przydatne przy takich treściach. W opcji "Wysoka" działa jeszcze skuteczniej, poprawiając przejścia tonalne, jednak kosztem wygładzania również tych detali, które nie powinny być wygładzone. Jest to kompromis, który nie wszystkim użytkownikom przypadnie do gustu.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, NANO82T nie jest pozbawiony pewnych ograniczeń, szczególnie przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości. Telewizor stosuje delikatne, sztuczne podbicie ostrości, a to sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy. Efekt ten wynika głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być korzystne, ponieważ preferują bardziej wyraziste i podkreślone detale. Jednakże, dla osób ceniących sobie naturalność obrazu, efekt ten może okazać się mniej atrakcyjny i zbyt sztuczny. To kwestia subiektywna, która może różnie oddziaływać na odbiorców, w zależności od ich preferencji wizualnych.

Upscaling i obróbka cyfrowa obrazu w Xiaomi A Pro 2026 nie należą do najmocniejszych stron tego modelu. Można by się spodziewać, że skoro telewizor nie został stworzony do osiągania rekordowych jasności, producent postawił na solidniejszy procesor i zestaw funkcji, które „upiększą” obraz słabszej jakości. Niestety – i tu również spotkało nas spore rozczarowanie. Na plus można zapisać w miarę poprawny upscaling, który radzi sobie przy materiałach HD i podciąga je do 4K w sposób akceptowalny. Jednak na tym lista zalet się kończy. Telewizor nie oferuje żadnych funkcji poprawiających przejścia tonalne czy wygładzających cyfrowe niedoskonałości, więc w większości przypadków dostajemy surowy obraz, dokładnie taki, jaki dostarczymy mu z zewnętrznego źródła. Na dużym ekranie taki brak wsparcia sprawia, że materiały o niższej jakości wyglądają po prostu nijako. Dodatkowym problemem jest zjawisko overscanu. Podczas oglądania starszych materiałów zdarza się, że część obrazu jest ucinana, co tylko potęguje wrażenie, że Xiaomi w tej kategorii ma jeszcze sporo do nadrobienia.

Telewizory LG, w tym NANO82T, oferują interesujący upłynniacz ruchu o nazwie TruMotion, który zadowoli większość użytkowników ceniących sobie kontrolę nad jakością oglądanych filmów. Funkcja TruMotion pozwala dostosować płynność wyświetlanych filmów do preferencji użytkownika w 10-stopniowej skali, umożliwiając spersonalizowanie doświadczeń wizualnych.

Jednakże, w przypadku bardziej dynamicznych scen, takich jak gry czy filmy akcji, telewizor wypada gorzej. Matryca 60Hz oraz dość wolna reakcja między pikselami sprawiają, że płynność ruchu nie jest idealna. Efektem jest widoczne smużenie i mniej płynne wyświetlanie szybkich scen.

Ogólnie rzecz biorąc, LG NANO82T powinien zadowolić osoby, które głównie oglądają filmy i preferują bardziej stonowany kontent. Jednak dla tych, którzy cenią sobie dynamiczny, szybki ruch, zalecamy poszukanie alternatywy.

Płynność ruchu w Xiaomi A Pro 2026 to ciekawy kompromis, który wynika z zastosowanej tutaj hybrydowej matrycy. W natywnej rozdzielczości 4K maksymalne odświeżanie wynosi 60 Hz – wystarczające dla osób, które głównie oglądają filmy i seriale. To właśnie z myślą o nich producent dorzucił upłynniacz ruchu, pozwalający dopasować obraz do własnych preferencji – można postawić na większą płynność albo zostawić bardziej „filmowe” klatki w zależności od ustawień.

Podczas grania na konsoli, LG NANO82T oferuje szereg funkcji, które mogą znacząco wpłynąć na wrażenia z rozgrywki, choć ma również pewne ograniczenia. Wśród zalet warto wymienić funkcję ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie dostosowuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor w tryb niskiego opóźnienia. To szczególnie korzystne dla graczy, którzy potrzebują szybkiej reakcji na ich działania. Kolejnym plusem jest obsługa HGiG (HDR Gaming Interest Group), gry w HDR są wyświetlane zgodnie z zamierzeniami twórców, zapewniając realistyczne i wyraziste efekty wizualne. Te funkcje sprawiają, że LG NANO82T oferuje dobre wrażenia podczas grania, choć niektóre aspekty mogą być lepsze, zwłaszcza w dynamicznych scenach. Niestety, LG NANO82T ma swoje ograniczenia, jeśli chodzi o funkcje dla graczy. Brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), a to może wpływać na płynność rozgrywki, zwłaszcza w bardziej dynamicznych grach. Telewizor ma matrycę o częstotliwości 60Hz, uniemożliwiając korzystanie z wyższych częstotliwości odświeżania. To istotna wada dla graczy, którzy oczekują płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Ponadto, brak obsługi technologii G-Sync ogranicza możliwości synchronizacji obrazu, co może prowadzić do tearingu i stutteringu w grach.

Te braki mogą sprawić, że LG NANO82T nie spełni oczekiwań najbardziej wymagających graczy, którzy poszukują zaawansowanych funkcji i najwyższej płynności obrazu.

No właśnie – skoro Xiaomi dorzuciło tutaj funkcję „Game Boost 120 Hz”, można by oczekiwać, że pójdzie za ciosem i zbuduje wokół tego solidny pakiet gamingowy. Niestety rzeczywistość szybko studzi ten entuzjazm. Poza tym trybem (który, trzeba przyznać, jest świetnym dodatkiem w budżetowej konstrukcji), mamy tylko dość dziwaczny panel gracza. Trudno nazwać go pełnoprawnym „game barem” – to raczej prosta nakładka na Menu telewizora bez większych możliwości. I to by było na tyle. Brakuje ALLM, więc telewizor sam nie przełączy się w tryb gry. Nie ma VRR, więc o płynnej synchronizacji klatek możecie zapomnieć. Nie znajdziemy też wsparcia dla Dolby Vision w grach czy formatu HGiG, które coraz częściej stają się standardem na konsolach. Krótko mówiąc: oprócz Game Boost 120 Hz, który faktycznie pozwala pograć przyjemniej w 1080p czy 1440p, Xiaomi A Pro 2026 nie oferuje nic, co mogłoby szczególnie przyciągnąć graczy.