LG OLED B4 vs Philips OLED910

Wyniki jasności w materiałach HDR LG B4 są bardzo dobre. Prawdą jest, że żaden z nich nie przekracza wartości 1000 nitów, aczkolwiek stabilność luminancji jest znakomita i praktycznie w każdym scenariuszu wygląda tak samo. Jedynym momentem, gdzie testowany telewizor radzi sobie gorzej, jest ostatnia ze scen, aczkolwiek nie powinno to dziwić. Duże kadry wypełnione dużą ilością bieli od zawsze były, i pewnie dalej będą, niejako słabością telewizorów OLED. Jednakże połączenie idealnego kontrastu, czerni oraz jasności LG B4 pozwoli na poczucie pełnego spektrum efektu HDR. Dodatkowo na uznanie zasługuje niesamowicie wysokie pokrycie palety barw DCI-P3, które wyniosło 99%. Dzięki temu kolory wyglądają niesamowicie soczyście i efektownie.

OLED910 to po prostu absurdalnie jasny telewizor jak na OLED-a. Wszystko dzięki nowej matrycy od LG Display, czyli Tandem RGB OLED, którą Philips ochrzcił swoją nazwą „META OLED”. To właśnie ten panel pozwala wyciągnąć ponad 2000 nitów jasności w filmach, co jeszcze niedawno w OLED-ach było kompletnie nieosiągalne. Na dużą pochwałę zasługuje też to, jak telewizor radzi sobie z pełnoekranowymi scenami zalanymi jasnym światłem. Zwykle w OLED-ach jasność wtedy mocno spada, a tutaj nadal zostaje na świetnym poziomie – około 1400 nitów. To wartości niemal referencyjne, a w połączeniu ze świetnym odwzorowaniem palety barw na poziomie 99% DCI P3 oraz 82% BT.2020 daje nam efekt HDR, który śmiało można nazwać jednym z najlepszych na świecie.

Najlepszym trybem fabrycznym przygotowanym przez producenta jest "Filmmaker," to właśnie jego używaliśmy podczas całej procedury testowej. I musimy przyznać, że egzemplarz, który do nas trafił po wyjęciu z pudełka, charakteryzował się nienajgorszym odwzorowaniem barw. Największym problemem zarówno w treściach SDR, jak i HDR okazał się być balans bieli. W tych pierwszych dało się odczuć mocną dominantę barwy czerwonej, przez co wyświetlany obraz posiadał silne zażółcenie, które było szczególnie widoczne na kolorach skóry i bielach. Natomiast w materiałach wyższej jakości również ten kolor się uwypuklał, ale przez niedobór niebieskiego widoczne były także oznaki zielonego. Poza tymi mankamentami spotkaliśmy się również z problemem skali szarości oraz samymi barwami.

Niestety, jeśli chodzi o odwzorowanie barw prosto po wyjęciu z pudełka, to w trybie Filmmaker OLED910 wypada naprawdę słabo. Telewizor zbyt mocno eksponuje kolor niebieski i momentami wygląda to niemal jak tryb sklepowy. Sprawia to wrażenie, jakby producent nie do końca dobrze zestroił urządzenie. Efekt jest taki, że kolory wyglądają nienaturalnie, a całość przypomina nieco przesadną ekspozycję z wystawy w markecie. Dużo lepiej prezentują się treści HDR, gdzie poza lekką utratą detali w czerniach trudno się do czegokolwiek przyczepić. Problem w tym, że w codziennym oglądaniu to jednak materiały SDR mają największe znaczenie – a na OLED910 wyglądają po prostu kiepsko i mocno odstają od tego, czego byśmy oczekiwali od telewizora tej klasy.

LG B4 od lat udostępnia w swoich telewizorach bardzo zaawansowane narzędzia do kalibracji. Jesteśmy nawet w stanie powiedzieć, że jako jedyny producent na rynku pozwala na tak głęboką ingerencję w dostosowanie obrazu. To właśnie dzięki nim byliśmy w stanie tak dobrze skalibrować urządzenie. Dowodem na to są niezwykle niskie błędy deltaE, o których można powiedzieć, że stoją na poziomie referencyjnym. Zarówno materiały SDR, jak i HDR wyglądają teraz dokładnie tak, jakby sobie tego życzył reżyser filmowy. Nie bez powodu to właśnie telewizory tej marki służą najczęściej jako ekrany podglądowe dla różnego rodzaju studiów graficznych czy postprodukcyjnych.

Na szczęście szybko okazało się, że to nie matryca jest winna problemom, tylko sposób, w jaki Philips zestroił OLED910 fabrycznie. Po kalibracji telewizor pokazał pełnię swoich możliwości i dopiero wtedy mogliśmy zobaczyć, na co naprawdę stać nowe panele produkcji LG Display. Skorygowaliśmy przede wszystkim balans bieli oraz charakterystykę jasności, dzięki czemu udało się ujarzmić przesadny błękit i nadać obrazowi naturalny wygląd. Efekt końcowy można określić jako świetny. Błędy na palecie Color Checker bardzo rzadko przekraczały wartość 3, co w praktyce oznacza obraz zbliżony do ideału i kolory prezentowane zgodnie z intencją twórców. W treściach SDR efekt był rewelacyjny, a w HDR poprawa była jeszcze bardziej zauważalna – gradienty stały się czystsze, a barwy pełniejsze i bardziej wiarygodne. Po kalibracji OLED910 zmienił się z telewizora sprawiającego rozczarowanie w sprzęt, który spokojnie można nazwać referencyjnym pod kątem kolorystyki.

W tym akapicie przyjrzymy się ponownie funkcji wygładzania przejść tonalnych, ale również sprawdzimy, jak telewizor radzi sobie z materiałem niższej jakości. Jak zdążyliśmy sprawdzić, ustawienie odpowiadające za płynną gradację działa całkiem sprawnie, chociaż ma swoje słabsze momenty. I tak jak funkcja działa poprawnie w treściach SDR, to w treściach HDR staje się mało użyteczna. Nawet w najniższej z opcji rozmywa istotne detale, przez co radzimy jej nie używać.

Skalowanie obrazu w LG B4 oceniamy raczej umiarkowanie pozytywnie. Co prawda, nie mamy do czynienia z rozdwojeniem krawędzi, aczkolwiek obraz sam w sobie jest naturalnie "miękki". Możemy to zmienić regulując suwak ostrości.

Widoczne wcześniej łączenia kolorów można w dużym stopniu zniwelować dzięki funkcji o nazwie „redukcja zniekształceń”. Podobnie jak w OLED820, najlepiej ustawić ją na poziom średni, bo wtedy daje całkiem przyzwoite rezultaty – wygładza niechciane przejścia tonalne, a jednocześnie nie zabiera zbyt wiele detali z obrazu. Choć czasem zdarzy się, że efekt będzie odrobinę zbyt agresywny, to w codziennym oglądaniu można spokojnie uznać tę funkcję za użyteczną.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, OLED910 radzi sobie naprawdę dobrze. Testowy materiał z modelką miał charakterystyczny dla Philipsa miękki wygląd – momentami wręcz aż za miękki – ale w każdej chwili można to skorygować suwakiem ostrości i dostosować obraz do własnych preferencji. Na plus zasługuje też fakt, że telewizor nie ma problemów z overscanem, co nadal zdarza się w niektórych konstrukcjach konkurencji. To drobiazg, ale cieszy, bo oznacza, że całość treści nawet tych najstarszych jest wyświetlana tak, jak powinna.

Maksymalne odświeżanie, jakie jesteśmy w stanie ustawić w LG B4, wynosi 120 Hz. Jest to absolutne minimum dla osób wymagających wysokiej płynności obrazu. Producent zaimplementował wielostopniowy upłynniacz ruchu nazwany "TruMotion". Został on podzielony na dwa osobne suwaki regulujące ostrość obrazów ruchomych (De-Blur) oraz drgania (De-Judder). Oba suwaki możemy ustawić w zakresie od 0 do 10, przy czym każdy stopień wpływa na stopień upłynnienia, dlatego każdy może znaleźć swój złoty środek.

Matryca LG OLED B4 charakteryzuje się średnim czasem reakcji wynoszącym 0,1 ms (co bezpośrednio wynika z naszych pomiarów), który pozwala na osiągnięcie niezwykle czystego obrazu, nieosiągalnego dla telewizorów LCD, których czas reakcji wynosi nawet kilkanaście ms. Doskonale widać to na zdjęciach z "UFO Test", pokazujących brak jakiejkolwiek smugi ciągnącej się za obiektem.

OLED910 to telewizor z odświeżaniem 144 Hz. Trochę szkoda, że Philips nie zdecydował się na 165 Hz, bo wiemy, że zastosowana w nim matryca jest do tego zdolna. Z drugiej strony, z takiego bonusu skorzystają głównie gracze PC, bo w codziennym użytkowaniu i tak najważniejsze jest odświeżanie 120 Hz, które w pełni wystarcza. W połączeniu z zaletami matrycy OLED – błyskawicznym czasem reakcji pikseli i brakiem smużenia, obraz jest nieskazitelnie ostry i szybki, nawet w dynamicznych scenach akcji. Na pochwałę zasługuje też tradycyjny już u Philipsa upłynniacz ruchu o nazwie „Style ruchu”. Możemy go łatwo dostosować do własnych preferencji: suwak „Płynność” odpowiada za filmy i pozwala wybrać pomiędzy bardziej „klatkowym”, kinowym charakterem a gładkim, teatralnym obrazem. Z kolei suwak „Redukcja rozmycia” przeznaczony jest do sportu, tutaj warto ustawić go na maksymalną wartość, żeby obraz był czytelny i wyraźny przy bardzo szybkich ujęciach.

Telewizor LG B4 został wyposażony w cztery pełnoprawne złącza HDMI 2.1 z pełną ich przepustowością 48Gbps. Wszystkie funkcje będące tożsamymi z tym standardem aktywowały się bez najmniejszego problemu i podczas całej procedury testowej nie sprawiały żadnego problemu. Połączenie tak szerokiej funkcjonalności oraz niskich input lag-ów każe powiedzieć, że testowany telewizor jest wręcz stworzony do grania. Co jednak nie dziwi, ze względu na to, że producent od zawsze bardzo mocno przywiązywał do tego uwagę. Dlatego możemy cieszyć się zarówno z poprawnie zaimplementowanego trybu HGIG jak i rozgrywki w Dolby Vision przy niskich opóźnieniach. Taki tandem z pewnością zwróci uwagę wszystkich zapalonych graczy, dla których jakość jest najważniejsza.

Standardem w telewizorach koreańskiego producenta jest również implementacja GameBara pozwalającego na szybką zmianę ustawień w "locie", bez konieczności wychodzenia z rozgrywki. Pozwala on także na dostosowanie obrazu dla osób z niepełnosprawnością wzrokową co jest niezwykle miłym akcentem. Równie istotną informacją jest to, że po włączeniu technologii VRR nie doświadczymy spadku kontrastu. Zasługą jest oczywiście budowa matrycy i brak konwencjonalnego podświetlenia. Normą jest jednak to, że odcienie szarości będą delikatnie migotać, aczkolwiek jest to cecha charakterystyczna dla tej funkcji niezależnie od producenta, i telewizora.

Podsumowując: LG B4 tak samo jak wszystkie OLED-y producenta wyposażone w 120Hz matryce i złącza HDMI 2.1 tworzy z konsolą harmonijną całość. W praktyce jest to telewizora kompletny, i jeśli oczekujemy najwyższej możliwej sprawności w grach, B4 będzie idealnym wyborem.

Do grania OLED910 sprawdza się rewelacyjnie. Obsługuje 144 Hz, więc jeśli ktoś ma mocnego PC, to spokojnie wykorzysta ten potencjał. Na konsolach i tak najważniejsze jest 120 Hz i tutaj wszystko działa bez problemów. Jest VRR, jest automatyczny tryb gry, jest nawet Dolby Vision w grach i tryb HGiG, więc właściwie dostajemy pełen pakiet funkcji gamignowych. Philips dorzucił też Game Bar, czyli takie szybkie menu, które pokazuje podstawowe informacje i pozwala włączyć parę przydatnych rzeczy. Nie wygląda może tak nowocześnie jak u konkurencji, ale działa i spełnia swoje zadanie. Jedyny minus to liczba portów HDMI 2.1. Są tylko dwa, co w tej klasie telewizora spokojnie może być rozczarowywujące. Jeśli ktoś podłącza dwie konsolę, , i jeszcze coś dodatkowego pod eARC - no Sounbar (co w tym modelu za bardzo nie ma sensu ale o tym w akapicie o dźwieku), to będzie musiał trochę bardziej pokombinować. Poza tym jednak OLED910 ma wszystko, czego oczekujemy od telwizora do grania.