LG OLED G4 vs Samsung OLED S90F (QD-OLED)

LG G4 gwarantuje niezwykle soczysty efekt HDR, pozwalając uplasować telewizor w ścisłej czołówce. Wyposażenie najwyższego modelu z portfolio producenta na rok 2024 w drugą generację technologii mikrosoczewek (MLA) pozwoliło na uzyskanie maksymalnej jasności na poziomie 1474 nitów w rzeczywistych scenach. Jedynym miejscem, gdzie produkt koreańskiego producenta może ustępować telewizorom LCD z podświetleniem Mini LED, jest moment pojawienia się pełnoekranowej sceny z dużą ilością bieli. Gdyby nie brać pod uwagę ostatniej ze scen, średni wynik byłby jeszcze wyższy. Warto wspomnieć jeszcze o scenach z bardzo drobnymi detalami, gdzie każdy z nich świecił z pełną mocą, co nie jest tak oczywiste w telewizorach niebędących OLED-ami. Połączenie takiej jasności i szerokiego pokrycia palety DCI-P3 sprawia, że materiały HDR angażują niż kiedykolwiek bardziej.

Największą różnicą między 65-calowym S90F a pozostałymi wersjami jest jasność. Panel QD-OLED potrafi osiągnąć nawet 1700 nitów w testach laboratoryjnych, czyli ponad 500 nitów więcej niż wariant z matrycą WOLED. Przekłada się to na zdecydowanie mocniejszy i bardziej angażujący efekt HDR. W większości scen jasne fragmenty obrazu prezentują się znakomicie i trzeba przyznać, że sami byliśmy tym pozytywnie zaskoczeni, bo spodziewaliśmy się raczej wyników zbliżonych do wersji WOLED, a dostaliśmy efekt, który robi duże wrażenie także w filmach. Tak jak w każdym OLED-zie, zdarzają się momenty, w których panel musi nieco ograniczyć jasność. Dotyczy to głównie pełnoekranowych, bardzo wymagających scen – na przykład w ostatniej planszy testowej z filmu „The Meg” jasność spada do około 800 nitów. Trudno jednak uznać to za wadę, bo to wciąż świetny rezultat, niespotykany dotąd w telewizorach OLED w tej klasie cenowej. Wszystko wskazuje na to, że 65-calowy S90F może być w tym roku jednym z najlepszych wyborów dla osób szukających mocnego OLED-a w rozsądnej cenie. Kolejnym atutem matrycy QD-OLED w treściach HDR jest jego pokrycie palety barw. Dzięki kropkom kwantowym telewizor osiąga niemal pełne 100% palety DCI-P3 i blisko 90% palety BT.2020. To wartości, które stawiają go obok dużo droższych modeli i czynią wyjątkowym w swojej klasie.

Najlepszym trybem fabrycznym pod względem reprodukcji kolorów był "Filmmaker". To właśnie nim posługiwaliśmy się podczas naszych testów. Sprawdźmy, jak wyglądała jego charakterystyka przed procesem kalibracji. Biorąc pod lupę jako pierwszy balans bieli, możemy zauważyć znaczną dominantę koloru czerwonego i zielonego. Wynikiem tego był ciepło-żółty odcień obrazu. Właśnie taką charakterystykę zazwyczaj możemy zaobserwować w trybach "Kino", "Filmmaker" czy podobnie brzmiących odpowiednikach. Efekt takiego balansu kolorów był dobrze widoczny zarówno w treściach SDR, jak i HDR, które po przejściu z trybu "Standard" były wybitnie zażółcone. Przejdźmy teraz do dwóch wykresów, które są odpowiedzialne za charakterystykę jasności, a co za tym idzie, kontrastowość obrazu. Pierwszy z nich(Gamma), przedstawiający materiały o standardowej palecie barw, zaprezentował się przyzwoicie. Przez większość czasu średnie tony, i jasne biele odwzorowane były w sposób bardzo poprawny, jednakże widocznie gubił najciemniejsze detale zlewały się w czarną plamę. Z kolei materiały HDR, reprezentowane przez wykres krzywej EOTF, charakteryzowały się znaczącym spadkiem kontrastu, przez mocne podbicie jasności. Problemem okazały się również same kolory jak można zauważyć na wykresie "ColorChecker" gdyż były zauważalnie za mało nasycone.

Samsung S90F, podobnie jak większość nowoczesnych telewizorów, oferuje kilka trybów obrazu, ale zgodnie z naszą tradycją sprawdziliśmy go w tym najważniejszym, czyli w Filmmaker. To ustawienie sprawia, że obraz wygląda znacznie naturalniej niż w domyślnych, często przekoloryzowanych trybach. Nie jest ani przesadnie nasycony, ani sztucznie wygaszony – po prostu bliżej tego, co faktycznie powinno się zobaczyć. Nie oznacza to jednak, że jest idealnie. S90F miał wyraźne braki w balansie bieli, głównie w zakresie niebieskiego, co dawało efekt lekko żółtawego filtra na większości scen. Można by uznać, że wygląda to bardziej „filmowo”, bo cieplej, ale nie oszukujmy się – George Lucas nie kręcił Gwiezdnych wojen w sepii 😉 (porównanie ze sceną znajdziecie jak zawsze poniżej). W materiałach HDR pojawił się też problem z zarządzaniem jasnością. Krzywa EOTF wyraźnie pokazała, że telewizor rozjaśnia obraz mocniej, niż powinien, co prowadziło do tego, że niektóre efekty wyglądały zbyt intensywnie i odbiegały od referencji. Na szczęście spora część tych mankamentów może zostać wyeliminowana dzięki profesjonalnej kalibracji – o efektach tej procedury opowiemy w dalszej części testu.

Producent od wielu lat w swoich telewizorach LG implementuje szerokie wsparcie dla procesu kalibracji. Wykorzystaliśmy więc 2- i 20-punktową regulację skali szarości oraz zaawansowany system CMS (Color Management System) i przystąpiliśmy do pracy. Jak sami możecie zauważyć, dzięki przeprowadzonemu zabiegowi każdy z parametrów uległ znacznej poprawie. Wykorzystanie narzędzi pozwoliło na uzyskanie niezwykle korzystnych efektów, na które składają się: studyjne odwzorowanie barw, odzyskanie detali w ciemnych partiach obrazu, odpowiednia charakterystyka jasności oraz odpowiednie nasycenie kolorów. A tym samym na maksymalne zbliżenie się do obrazu referencyjnego, czyli takiego, jaki widział reżyser filmowy na monitorze podglądowym. Warto zaznaczyć, że telewizory LG G4 jako jedyne pozwalają na jeszcze głębszą ingerencję w jakość obrazu dzięki możliwości kalibracji matrycami 3D LUT. Jest to jednak rozwiązanie rekomendowane tylko dla studiów postprodukcyjnych czy graficznych.

Kalibracja szybko pokazała, że S90F ma spory zapas możliwości. Obraz w SDR od razu nabrał naturalności – klasyki kina przestały wyglądać jakby ktoś nakładał na nie żółtawy filtr, a kolory odzyskały swój właściwy charakter. To powrót do klimatu oryginału, bez wrażenia, że ktoś próbował go „postarzyć” na siłę. W treściach HDR różnica była jeszcze bardziej wyraźna. Udało się opanować krzywą EOTF niemal do poziomu referencyjnego, a ewentualne odchylenia są tak subtelne, że większość widzów nawet ich nie zauważy. W praktyce S90F po kalibracji pokazuje obraz bardzo bliski ideału. Na tle wersji WOLED wypada nawet lepiej – głównie dzięki szerszemu pokryciu palety barw, które sprawia, że kolory wyglądają pełniej i bardziej intensywnie.

Testowany telewizor nie poradził sobie najlepiej w przypadku materiałów bogatych w przejścia tonalne, w skutku czego mogliśmy zaobserwować mocny efekt posteryzacji. Istnieje jednak częściowe remedium na tę dolegliwość. Producent bowiem wyposażył LG G4 w system wygładzania o nazwie "Łagodna Gradacja", który możemy zastosować na trzech poziomach: Niska, Średnia oraz Wysoka. Każda z tych opcji gwarantuje dość wysoką skuteczność wygładzania na jasnych kolorach, jednakże niską na ciemniejszych. Zalecamy stosowanie przede wszystkim tej pierwszej z uwagi na to, że dwie pozostałe ingerują w intencje reżyserskie, usuwając ziarno filmowe.

Podczas oglądania materiałów o niższej jakości niezwykle istotna jest sprawność telewizora podczas upscalingu. Obraz z testowanego telewizora jest ostry i wyraźny. Należy jednak zwrócić uwagę na postrzępione krawędzie drobnych detali oraz drobne problemy wokół postaci, takie jak tworzenie się efektu aureoli, co dzieje się przez wyostrzenie narzucane przez LG G4 nawet gdy na suwaku podamy najniższą wartość, czyli 0. Warto zauważyć, że jest to pewna zmiana w stosunku do LG G3, który nie narzucał tak mocnego wyostrzenia obrazu, nawet przy ustawieniu odpowiedniego suwaka na pozycję 0.

S90F radzi sobie tu naprawdę dobrze, choć są pewne uwagi, które powtarzają się w przypadku większości telewizorów Samsunga. Funkcja redukcji szumów potrafi skutecznie wygładzić niechciane przejścia kolorów w słabszych materiałach, jak telewizja czy YouTube, dzięki czemu wyglądają one po prostu lepiej. Trzeba jednak wiedzieć, że działa dość agresywnie i potrafi zmiękczyć też elementy, których nie chcielibyśmy ruszać, jak detale twarzy. Dlatego jeżeli chcielibyśmy z niej korzystać to najlepiej używać jej w ustawieniu „średni” i mieć świadomość kompromisu jaki ze soba niesie. Sam upscaling stoi na wysokim poziomie – materiały niskiej jakości są podciągane w stronę obrazu przypominającego 4K. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że S90F wciąż potrafi mieć problem z tzw. overscanem, czyli lekkim przycinaniem krawędzi przy bardzo słabych materiałach typu 576p i niższych.

Maksymalne odświeżanie, jakie jesteśmy w stanie ustawić w LG G4, wynosi 144 Hz. Naturalnie jest to możliwe tylko i wyłącznie po podpięciu telewizora LG G4 do bardzo mocnego PC-ta. W innym przypadku będziemy operować na maksymalnym odświeżaniu wynoszącym 120 Hz, które jest zalecane, jeśli chcemy oglądać przede wszystkim sport czy materiały posiadające dużą dynamikę ruchu. Dla osób wymagających wysokiej płynności obrazu producent zaimplementował wielostopniowy upłynniacz ruchu nazwany "TrueMotion". Został on podzielony na dwa osobne suwaki regulujące ostrość obrazów ruchomych (De-Blur) oraz drgania (De-Judder). Oba suwaki możemy ustawić w zakresie od 0 do 10, przy czym każdy stopień wpływa na stopień upłynnienia, dlatego każdy może znaleźć swój złoty środek.

Matryca LG OLED G4 charakteryzuje się średnim czasem reakcji wynoszącym 0,78 ms (co bezpośrednio wynika z naszych pomiarów), który pozwala na osiągnięcie niezwykle czystego obrazu, nieosiągalnego dla telewizorów LCD, których czas reakcji wynosi nawet kilkanaście ms. Doskonale widać to na zdjęciach z "UFO Test", pokazujących brak jakiejkolwiek smugi ciągnącej się za obiektem. Co więcej, LG OLED G4 test wykazał, że telewizor oferuje możliwość precyzyjnego dostosowania funkcji upłynniania ruchu, co pozwala użytkownikom na wybór idealnego poziomu interpolacji obrazu. To szczególnie doceniliśmy przy szybkich akcjach w grach wideo, gdzie LG G4 poradził sobie wyjątkowo dobrze, minimalizując wszelkie rozmycia. Dzięki technologii OLED, ten model eliminuje tzw. ghosting, co sprawia, że obraz pozostaje wyraźny nawet w najbardziej dynamicznych scenach sportowych czy filmowych​.

S90F to OLED z odświeżaniem 144 Hz, ale w praktyce najwięcej mówi nam to, jak radzi sobie przy 120 Hz, bo właśnie ta częstotliwość ma największe znaczenie podczas oglądania sportu. Matryca QD-OLED nie różni się w tej kwestii od paneli WOLED – reakcja pikseli jest niemal natychmiastowa, więc ruch oddawany jest z chirurgiczną precyzją. Efekt jest łatwy do przewidzenia. Obraz jest praktycznie pozbawiony smużenia, dzięki czemu gry na konsoli, mecze czy inne sportowe transmisje ogląda się na S90F z ogromną przyjemnością.

Nie zapomniano też o fanach filmów i seriali. Jak każdy telewizor Samsunga z odświeżaniem 120 Hz i wyższym, S90F wyposażono w autorski upłynniacz ruchu o nazwie „Wyrazistość obrazu”. Znajdziemy tu dwa suwaki – redukcję rozmycia i redukcję drgań – które pozwalają poprawić płynność materiałów nagranych w 24 klatkach i dostosować efekt do własnych preferencji.

Telewizor LG G4 wspiera wszystkie funkcje, które składają się na standard HDMI 2.1. Podczas testów każda z nich aktywowała się bez najmniejszego problemu, co pozwala uznać telewizor za stworzony do gier. Ich działanie z pewnością będzie docenione zarówno przez użytkowników konsol, jak i osoby podłączające LG G4 do komputera. Należy również wspomnieć o poprawnej implementacji trybu HGIG (HDR Gaming Interest Group), dzięki czemu gry masterowane do jasności większej niż maksymalna luminancja telewizora LG G4 będą poprawnie mapować tony, a obraz gry pozostanie wierny oryginałowi.

Miłym akcentem jest również istnienie specjalnego GameBar, który w każdej chwili możemy wywołać w celu sprawdzenia parametrów gry, ale co najważniejsze, szybkiej ich zmiany. Co ważniejsze, włączenie technologii VRR nie pogarsza kontrastu, co jest bardzo częste w telewizorach posiadających wygaszanie strefowe czy podświetlenie Mini LED. Oczywiście jest to zasługa samego panelu OLED, charakteryzującego się samoemisyjnością pikseli. Z redakcyjnego obowiązku wspomnimy jedynie o drobnym migotaniu szarości, co jest jednak niejako normą po włączeniu VRR.

Słowem podsumowania, LG G4, jak praktycznie wszystkie telewizory OLED, jest idealnym produktem do wszelkiej maści gier i rozgrywek sieciowych. Dzięki pełnoprawnym złączom HDMI 2.1 z pełną przepustowością 48 Gbit, funkcje takie jak VRR, ALLM, G-Sync, FreeSync czy rozgrywka w HDR Dolby Vision będą dawać dużo radości.

S90F to telewizor, który faktycznie daje sporo radości podczas grania. Na start dostajemy cztery pełnoprawne złącza HDMI 2.1, co oznacza, że można podpiąć wszystkie konsole i PC bez kombinowania, które urządzenie ma pierwszeństwo. To wygodne i praktyczne rozwiązanie, które wcale nie jest oczywistością u innych producentów. Do tego dochodzą kluczowe funkcje takie jak: automatyczny tryb gry (ALLM), który sam przełącza ekran w ustawienia o niskim opóźnieniu, oraz synchronizacja klatek VRR działająca w szerokim zakresie od 48 do 144 Hz. Dzięki temu obraz pozostaje płynny niezależnie od tego, czy gramy w szybkie sieciowe strzelanki, czy w spokojniejsze tytuły fabularne. Na uwagę zasługuje też Game Bar – panel, który pozwala na szybki dostęp do kilku przydatnych dodatków. Można na przykład włączyć dodatkowy celownik na środku ekranu, powiększyć minimapę albo, w przypadku PC, zmienić proporcje obrazu. Na koniec jest jeszcze unikatowy dla Samsunga tryb Gra Motion Plus. Jego zadaniem jest upłynnienie starszych lub gorzej zoptymalizowanych tytułów i faktycznie działa to całkiem nieźle. Dzięki temu trybowi nawet mniej dopracowane gry mogą wyglądać lepiej i sprawiać większą przyjemność z grania niż na innych telewizorach, które teoretycznie oferują te same parametry techniczne.