LG UR781 vs Samsung Neo QLED QN70F / QN74F / QN77F

W trybie HDR, LG UR781 niestety nie zachwyca jasnością. W testach na pięciu planszach telewizor osiągnął jedynie około 200 nitów, co jest dość niską wartością jak na standard HDR. Jasność ta jest zbliżona do poziomów typowych dla SDR, przez co efekty HDR nie są wystarczająco wyraziste, a obraz może wyglądać mniej imponująco, szczególnie w dynamicznych, jasnych scenach. W trybie HDR ma pewne ograniczenia w oddawaniu kolorów. Oznacza to, że kolory mogą nie być tak intensywne i bogate, jak w telewizorach, które lepiej radzą sobie z pokryciem szerokiej palety barw. W praktyce może to sprawić, że obraz będzie mniej żywy i dynamiczny, a efekty HDR nie będą tak spektakularne, jak można by się spodziewać. Dodatkowo, UR781 LG ma pewne problemy z dokładnym odwzorowaniem kolorów w trybie HDR, co sprawia, że treści mogą wyglądać mniej żywo.

QN70F to telewizor, który potrafi pozytywnie zaskoczyć, jeśli chodzi o jasność. W idealnych warunkach testowych osiąga nawet 800 nitów, co – jak na tę półkę cenową – jest wartością naprawdę solidną. Oczywiście to wynik z plansz pomiarowych, więc postanowiliśmy sprawdzić, jak wygląda to w praktyce, na prawdziwych filmach. I tutaj telewizor nieco tonuje swoje możliwości. W większości testowanych scen – np. w „The Meg” – realna jasność HDR utrzymywała się w granicach 500 nitów. To nadal niezły wynik, który pozwala cieszyć się efektami HDR, choć daleko mu od perfekcji Z drugiej strony, mamy tu ekran QLED z warstwą kropek kwantowych, a to oznacza bardzo dobre możliwości odwzorowania barw. Kolory są żywe i nasycone. QN70F pokrywa około 94% przestrzeni DCI-P3, a w szerszej palecie BT.2020 przekracza 75%, więc pod tym względem nie ma się czego wstydzić.

Odwzorowanie barw w LG UR781 w trybie Filmmaker Mode, który mimo iż jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolne od wad. Przede wszystkim, problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, co powoduje, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, co może być zauważalne szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Potwierdzić może to Test Color Checker, który pokazał, że niektóre kolory „uciekają” w inne odcienie, co oznacza, że telewizor LG UR781 nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością. To zniekształcenie może wpływać na wrażenia wizualne, sprawiając, że sceny filmowe wydają się mniej realistyczne, a detale mogą być wyświetlane w nieodpowiednich barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,0 , podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. To oznacza, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalne wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, co prowadzi do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

QN70F przetestowaliśmy w najlepszym domyślnym trybie obrazu, czyli Filmmaker Mode. I trzeba przyznać, że w tej konkretnej sztuce testowej fabryczne ustawienia wypadały całkiem nieźle. Obraz był spokojny, naturalny i mimo drobnych odchyleń – przyjemny w odbiorze. Największym błędem była delikatna dominacja czerwieni w balansie bieli, która powodowała lekkie zaróżowienie całej sceny. Nie była to jednak wada rażąca – raczej subtelna i widoczna dopiero przy bezpośrednim porównaniu z poprawnie skalibrowanym ekranem. Nieco większy problem pojawił się w charakterystyce jasności. Telewizor ma tendencję do zaniżania jasności fragmentów obrazu, które powinny być wyświetlone jaśniej. W efekcie niektóre detale potrafią być lekko przygaszone – nie tyle tracą się całkowicie, co nie wybrzmiewają tak wyraźnie, jak powinny. Mimo to, jak na telewizor z tej półki i w tych ustawieniach – wynik uznajemy za dobry punkt wyjścia do dalszej kalibracji.

Po kalibracji odwzorowanie barw w treściach SDR wypada dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, co przekłada się na naturalne, zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali w cieniach i jasnych partiach obrazu. Dzięki temu telewizor LG UR781 dobrze sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

W przypadku treści HDR sytuacja wygląda jednak gorzej. Telewizor LG UR781 nie obsługuje szerokiej palety barw, co ogranicza głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, co skutkuje nadmiernym uwydatnianiem detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg prowadzi do sporych błędów w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Dodatkowo, niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Mimo pewnych niedociągnięć w trybie HDR, telewizor zyskał bardzo dużo po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor LG UR781 oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

Po kalibracji QN70F pokazuje, że potrafi zaoferować naprawdę wysoki poziom odwzorowania barw. Udało się niemal idealnie wyrównać balans bieli, a wartości w teście Color Checker spadły poniżej poziomu 3 – czyli poniżej progu, w którym przeciętne oko jest w stanie zauważyć różnice. Obraz wygląda naturalnie, a kolory są wiernie oddane, bez przesadnego nasycenia czy chłodu znanego z ustawień fabrycznych. Trzeba przyznać, że Samsung daje bardzo rozbudowane możliwości kalibracyjne – nie tylko dla entuzjastów, ale także dla profesjonalistów. QN70F korzysta z tego potencjału i po odpowiednim ustawieniu potrafi zbliżyć się do znacznie droższych modeli pod względem precyzji barw. Jedyne, do czego można się jeszcze przyczepić, to charakterystyka jasności. Wciąż widoczna jest tendencja do rozjaśniania najdrobniejszych partii obrazu – szczególnie tych, które powinny pozostać ciemniejsze. To jednak cecha konstrukcyjna tego modelu, a nie błąd kalibracji. Mimo tego, końcowy efekt zdecydowanie zasługuje na uznanie.

Zajmijmy się teraz funkcją wygładzania przejść tonalnych i jej wpływem na ogólną jakość obrazu. Jak ilustruje zdjęcie po lewej stronie, funkcja ta działa wyjątkowo przeciętnie, wybraliśmy poziom "niski", który nie powoduje zwiększenia jakości ale też nie rozmywa ziarna filmowego. Jest możliwość zwiększenia mocy tej funkcji, która pozwa złagodzić tą gradacje jednak trzeba liczyć się z tym, że obraz będzie zbyt zmiękczony w niektórych scenach.

Z kolei, w kwestii skalowania obrazu, telewizor nie prezentuje się wybitnie co może być szczególnie widoczne przy treściach o niższej rozdzielczość. Telewizor LG UR781 stosuje lekkie, sztuczne podbicie ostrości, co sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy, jednak wynika to głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być zaletą, ponieważ preferują bardziej wyraziste, podkreślone detale. Jest to jednak kwestia subiektywna — nie każdemu przypadnie do gustu taki efekt, zwłaszcza jeśli zależy im na bardziej naturalnym wyglądzie obrazu.

Samsung QN70F oferuje funkcję redukcji zniekształceń, która odpowiada za poprawę płynności przejść tonalnych. W trybie „Standard” działa całkiem nieźle – wygładza problematyczne przejścia bez większej ingerencji w strukturę obrazu. Ziarno filmowe co prawda zostaje częściowo usunięte, ale detale takie jak faktura, czy struktora skóry wciąż pozostają widoczne. Tryb „Wysoki” działa znacznie agresywniej. Wygładzenie jest silniejsze, ale odbywa się kosztem wyraźnej utraty szczegółów. Dlatego w praktyce polecamy pozostać przy ustawieniu „Standard” albo całkowicie wyłączyć tę funkcję. Poprawa gradacji jest wtedy może mniej spektakularna, ale obraz zachowuje więcej naturalności.

Jeśli chodzi o skalowanie treści niskiej jakości, QN70F radzi sobie bardzo dobrze. Testy z obrazem o niższej rozdzielczości wypadły naprawdę bardzo dobrze. Mimo lekkiego ząbkowania konturów, całość wygląda czysto i czytelnie, nawet jeśli oryginalna treść była bardzo kiepska. Szkoda tylko, że telewizor ma problem z overscanem, którego nie da się całkowicie wyłączyć. W efekcie obraz z bardzo niską rozdzielczością może być lekko przycięty, co widać głównie na napisach lub interfejsie.

Telewizor LG UR781 oferuje całkiem niezłą płynność w przypadku filmów, dzięki opcji „True Motion”, która pozwala dostosować stopień wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. Użytkownik może wybrać, czy chce zachować bardziej tradycyjny, kinowy efekt z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), czy woli bardziej płynny obraz o teatralnym charakterze, który choć nieco odbiega od filmowego standardu, może przypaść do gustu wielu osobom.

W dynamicznych treściach sportowych oraz grach telewizor LG UR781 radzi sobie gorzej. Telewizor posiada matrycę 60hz co ogranicza jego możliwości interpolacji właśnie do tych wartości, w związku z tym można poprawić płynność w filmach ale nie można zredukować smużenia. Dodatkowo brak wsparcia dla 120 Hz i technologii BFI (Black Frame Insertion) powoduje, że szybkie ruchy obiektów stają się rozmyte, a czas reakcji matrycy jest zbyt długi, co wpływa negatywnie na wyrazistość w szybkich scenach. W rezultacie, telewizor może nie sprostać oczekiwaniom graczy oraz fanów sportu, którzy liczą na płynny, wyraźny obraz bez efektu smużenia.

QN70F to telewizor z odświeżaniem 144 Hz, co samo w sobie stawia go w czołówce, jeśli chodzi o płynność obrazu. Bez względu na to, czy oglądamy dynamiczne transmisje sportowe czy gramy na konsoli – obraz wygląda bardzo dobrze. Nie ma wrażenia szarpania, przycięć ani typowego dla słabszych modeli „rwania” w szybkim ruchu. Samsung pozwala też dopasować płynność do własnych preferencji. W ustawieniach wyrazistości obrazu znajdziemy opcje takie jak redukcja rozmycia i redukcja drgań – każdą z nich możemy regulować niezależnie. To przydatne zwłaszcza wtedy, gdy oglądamy materiały z niższą liczbą klatek na sekundę i chcemy nadać im bardziej płynny, teatralny charakter – albo wręcz przeciwnie, zachować naturalny filmowy „feeling” 24 klatek.

Podczas grania na konsoli, telewizor LG UR781 oferuje kilka istotnych funkcji, które mogą wpływać na wrażenia z rozgrywki, ale ma też pewne ograniczenia. Na plus należy zaliczyć obecność funkcji ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie optymalizuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor LG UR781 w tryb niskiego opóźnienia, co jest korzystne dla graczy. Telewizor obsługuje również poprawną implementację HGiG, co oznacza, że gry HDR wyglądają tak, jak zostały zaprojektowane przez twórców.

Niestety, brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), co może skutkować gorszą płynnością rozgrywki, szczególnie w przypadku bardziej dynamicznych gier. Nie obsługuje także trybu Dolby Vision dla gier, co ogranicza jakość obrazu HDR w grach wykorzystujących ten format. Telewizor posiada matrycę o częstotliwości 60hz w związku z czym nie obsługuje wyższych częstotliwości przy innych rozdzielczościach, takich jak 1080p@120Hz, 1440p@120Hz czy 4K@120Hz, co jest istotnym minusem dla graczy oczekujących płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Brakuje także obsługi technologii G-Sync, co ogranicza synchronizację obrazu w grach.

Na plus można jednak zaliczyć obecność funkcji Game Bar, która umożliwia szybki dostęp do ustawień dla graczy i ułatwia dostosowanie parametrów obrazu podczas rozgrywki.

Samsung QN70F to naprawdę solidny wybór dla graczy. Znajdziemy tutaj aż cztery porty HDMI 2.1 o pełnej przepustowości 48 Gbps, co oznacza pełne wsparcie dla grania w 4K przy odświeżaniu 144 Hz. Do tego mamy wszystkie podstawowe funkcje, których dziś oczekujemy: automatyczny tryb gry (ALLM), zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) oraz bardzo dobrze zaprojektowany, intuicyjny pasek Game Bar z informacjami o trybie, rozdzielczości i liczbie klatek.

Na uwagę zasługuje również funkcja Game Motion Plus, która pozwala dodać sztuczne klatki do gier działających w 60 fps lub mniej. Działa to zaskakująco dobrze i w wielu tytułach – szczególnie tych, gdzie konsole nie do końca radzą sobie z utrzymaniem stabilnego framerate’u – poprawia płynność rozgrywki bez dużego opóźnienia.

Niestety, są też zgrzyty. Brak wsparcia dla trybu Dolby Vision nie dziwi – to standard u Samsunga. Ale znacznie bardziej rozczarowuje brak funkcji HGiG. Co gorsza, została ona usunięta aktualizacją oprogramowania, przez co użytkownicy, którzy wcześniej z niej korzystali, mogą się mocno zdziwić. Bez HGiG nie da się ręcznie ustawić maksymalnej jasności HDR z poziomu konsoli, co skutkuje tym, że niektóre gry mogą wyglądać na lekko przepalone – szczególnie jeśli telewizor źle zinterpretuje zakres tonalny. Dlaczego Samsung, marka która przez lata wyznaczała standardy w zakresie funkcji gamingowych, zdecydowała się na taki krok? Trudno powiedzieć. W momencie pisania recenzji testowany telewizor pracował na wersji oprogramowania 1110 – i szczerze mówiąc, jeśli zależy wam na pełnym wsparciu dla graczy, lepiej chwilowo wstrzymać się z aktualizacjami.