LG UT8100 (IPS) vs Philips OLED820

Telewizor LG UT8100 niestety nie spełnia oczekiwań w kategorii efektu HDR. Jasność szczytowa wynosząca jedynie 300 nitów na wykresie luminacji jest znacznie poniżej wymaganej wartości, aby cieszyć się pełnią efektów HDR. W praktyce obraz bardziej przypomina jakość SDR niż prawdziwe HDR, co szczególnie uwidacznia się w wymagających scenach o dużym kontraście. Pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi jedynie 82%, co dodatkowo ogranicza możliwości prezentowania żywych i bogatych kolorów. Zamiast imponujących wrażeń wizualnych, otrzymujemy stonowany i wyprany z dynamiki obraz. Dla osób szukających telewizora do pełnego wykorzystania treści HDR, model LG UT8100 okazuje się mocno rozczarowujący.

Jeśli chodzi o jakość efektu HDR, Philips OLED820 korzysta z tej samej klasy matrycy WOLED, którą znajdziemy u największych rywali – LG C5 czy Samsunga S90F. To oznacza, że możemy liczyć na naprawdę solidne wyniki. W tym roku panele OLED ze średniej półki potrafią przekroczyć pułap tysiąca nitów, a testowany model w niektórych filmach osiąga nawet około 1300 nitów. To rewelacyjny rezultat, pozwalający oddać wizję reżysera z ogromną precyzją, bo właśnie w takich widełkach jasności masterowane są współczesne produkcje. Oczywiście są sytuacje, w których nawet OLED820 musi odpuścić. Pełnoekranowe plansze zalane bielą, jak te w filmie The Meg, potrafią zbić jasność do 400–500 nitów, co wyraźnie osłabia efekt. To cecha technologii OLED, której nie udało się jeszcze w pełni wyeliminować. Mimo tego ograniczenia trudno nie docenić HDR-u w tym modelu – wysoka luminancja i szerokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 99% sprawiają, że obraz wygląda po prostu świetnie.

Tryb Filmmaker Mode w LG UT8100, choć teoretycznie najlepszy do oglądania filmów, ma spore błędy. Największym problemem jest balans bieli – spadki w kolorze niebieskim powodują wyraźne zażółcenie obrazu, widoczne zarówno w treściach HD, jak i 4K. Te błędy potwierdzają wyniki pomiarów w testcie Colour Checker, które wskazują na znaczące odchylenia w odwzorowaniu barw.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności, zarówno treści HD, jak i 4K cechują się dużym podbiciem tonalności. Krzywa gamma w obu przypadkach pozostaje znacznie poniżej wartości referencyjnej 2.4, co prowadzi do przesadnego rozjaśnienia ciemniejszych elementów obrazu. Podobny problem widoczny jest w krzywej EOTF – w przypadku treści 4K telewizor ma trudności z właściwym zarządzaniem jasnością, co przekłada się na problemy z rozjaśnianiem ekranu. To sprawia, że fabryczne ustawienia tego modelu wymagają znaczącej korekty, aby osiągnąć lepszą jakość obrazu.

Odwzorowanie barw w ustawieniach fabrycznych naprawdę nas zaskoczyło, i to pozytywnie. Philips OLED820, przełączony w tryb Filmmaker, od razu pokazał, że został całkiem nieźle zestrojony pod względem kolorystyki. Balans bieli był stosunkowo poprawny, choć z lekkim brakiem w odcieniu niebieskiego, co czasami nadawało obrazowi delikatnie żółtawą poświatę. Nie jest to jednak wada, która szczególnie przeszkadza w codziennym oglądaniu. Większy problem pojawił się przy charakterystyce jasności. Wykres gammy wyraźnie odbiegał od ideału, linia znajdowała się poniżej oczekiwanych wartości, przez co obraz bywał nadmiernie rozjaśniony, a kolory wyglądały tak, jakby przykryto je lekkim mlecznym filtrem. Efekt ten dało się zauważyć również w testach z użyciem wzorca Colour Checker, gdzie pojawiały się wyraźniejsze błędy.

Po kalibracji trybu Filmmaker Mode gamma została wyrównana do praktycznie idealnych, referencyjnych wartości, co znacząco poprawiło ogólną charakterystykę tonalności w treściach HD. Treści 4K HDR również prezentują się lepiej, choć nadal widoczne są pewne problemy na końcowych odcinkach wykresu, gdzie krzywa odbiega od ideału. Gorzej wypada krzywa EOTF, ponieważ telewizor ma trudności z utrzymaniem odpowiednich wartości jasności. W efekcie obraz w niektórych scenach może być zbyt mocno rozjaśniony lub lekko przygaszony, co wynika z samej konstrukcji urządzenia. Mimo to kalibracja przyniosła znaczną poprawę, szczególnie w przypadku treści HD, gdzie balans tonalny i odwzorowanie barw są teraz na znacznie wyższym poziomie.

Po kalibracji zarówno tryb Filmmaker, jak i tryb dla graczy zyskały naprawdę sporo. Lekka korekta balansu bieli i poprawa charakterystyki jasności dały świetne rezultaty w treściach SDR – obraz wyglądał niemal idealnie, naturalny i bardzo bliski referencji. W przypadku materiałów HDR sytuacja była podobna, kolory prezentowały się znakomicie i trudno było się do czegoś przyczepić. Zauważyliśmy jednak pewną cechę, którą sygnalizowaliśmy już przy porównaniu scen z filmu Billy Lynn. Analiza krzywej EOTF pokazała, że telewizor ma lekką tendencję do przygaszania detali w czerniach, przez co najciemniejsze fragmenty nie zawsze są pokazane dokładnie tak, jak chciał reżyser. Mimo to efekt po kalibracji jest rewelacyjny i OLED820 wyrasta na jeden z ciekawszych ekranów w swojej klasie. Wystarczy go odrobinę dopieścić i naprawdę nie ma się czego obawiać.

Płynność przejść tonalnych również jest poprawna, choć efekt zależy od ustawień. Aktualizacja poprawiła działanie funkcji płynnej gradacji, wygładzając przejścia lepiej niż wcześniej, ale wprowadziła drobne problemy z utratą detali, np. na teksturach.

Skalowanie obrazu w LG UT8100 wypada bardzo dobrze. Obraz prezentuje się przyzwoicie, bez większych problemów z ząbkowaniem krawędzi. Detale są zachowane na zadowalającym poziomie, co sprawia, że materiały o niższej rozdzielczości wyglądają na tym telewizorze naprawdę solidnie. Dzięki temu użytkownicy mogą cieszyć się oglądaniem starszych treści bez wyraźnych mankamentów w jakości.

Na szczęście wcześniejsze efekty wspomnianej posteryzacji można całkiem skutecznie złagodzić. Funkcja „redukcja zniekształceń” ustawiona na poziomie średnim radzi sobie z niechcianym schodkowaniem kolorów, poprawiając płynność przejść tonalnych. Zdarza się co prawda, że działa nieco zbyt agresywnie i wygładza także niektóre detale – jak choćby drobne niedoskonałości skóry aktorów – ale mimo to można uznać, że jest warta użycia bez dużych kompromisów. Nieźle spisuje się również upscaling w OLED820. Obraz testowy z modelką jest wyjątkowo miękki, czasami nawet aż za bardzo, choć można to zniwelować lekkim podbiciem ostrości w menu obrazu – to już kwestia indywidualnych preferencji. Na pochwałę zasługuje także brak problemów z overscanem przy treściach o bardzo niskiej rozdzielczości, dzięki czemu nie musimy się martwić, że obraz zostanie niepotrzebnie przycięty.

LG UT8100, wyposażony w matrycę 60 Hz, sprawdzi się przede wszystkim u osób oglądających filmy. Telewizor oferuje system TruMotion z regulacją efektu de-judder, która pozwala dostosować płynność obrazu – od bardziej klatkowego po wyjątkowo gładki, przypominający efekt opery mydlanej, w zależności od preferencji użytkownika.

Płynność ruchu to obszar, w którym OLED-y zawsze błyszczą, a Philips OLED820 potwierdza tę regułę. Sama matryca oferuje odświeżanie 144 Hz, z którego skorzystają głównie gracze PC, ale nawet przy standardowych źródłach telewizyjnych czy konsolach, gdzie działa 120 Hz, ruch jest szybki, ostry i jednocześnie gładki, bez śladów smużenia. To zasługa rewelacyjnego czasu reakcji między pikselami, dzięki któremu obraz zachowuje czystość w każdej dynamicznej scenie. Producent dorzucił także własny upłynniacz nazwany „Style ruchu”. W menu znajdziemy dwa suwaki – pierwszy, odpowiedzialny za płynność, pozwala regulować ilość sztucznie dodawanych klatek w filmach. Dzięki temu możemy wybrać surowy, kinowy charakter z wyraźnie widoczną klatką filmową albo bardziej teatralny obraz z gładkim ruchem. Drugi suwak to redukcja rozmycia, szczególnie przydatna w transmisjach sportowych. Tutaj zdecydowanie polecamy ustawić go na maksymalną wartość, bo efekt jest naprawdę świetny.

LG UT8100 oferuje podstawowe funkcje dla graczy, takie jak ALLM oraz Game Bar, który ułatwia dostęp do ustawień. Telewizor wspiera również HGiG, co poprawia jakość obrazu w grach HDR. Niestety, brak wsparcia dla Dolby Vision i VRR ogranicza możliwości urządzenia, podobnie jak matryca 60 Hz, która wyklucza obsługę rozdzielczości 120 Hz. Model ten sprawdzi się raczej w mniej wymagających zastosowaniach gamingowych.

Philips OLED820 to jeden z najbardziej kompletnych telewizorów dla graczy. Na pokładzie znajdziemy praktycznie wszystko, czego można oczekiwać: dwa porty HDMI 2.1 z pełną przepustowością 48 Gbps (szkoda, że nie cztery), zmienną częstotliwość odświeżania VRR, automatyczny tryb gry ALLM, obsługę Dolby Vision w grach oraz dobrą implementację trybu HGiG. Telewizor bez problemu radzi sobie także z niższymi rozdzielczościami w 120 Hz, więc można liczyć na dużą elastyczność wybierając różne tryby obrazu w konsoli. Philips dorzuca również Game Bar – panel, który pozwala zmieniać tryby obrazu, dodać celownik czy podejrzeć parametry. Choć wygląda dość topornie i jest mniej dopracowany niż u konkurencji, spełnia swoje zadanie. W praktyce więc OLED820, oprócz pełnego kompletu czterech złączy HDMI 2.1, oferuje niemal wszystko, czego gracz mógłby potrzebować.