Philips PML8709 vs LG UT8100 (IPS)

Patrząc na wyniki kontrastu, spodziewaliśmy się, że algorytmy odpowiedzialne za pracę stref w Philipsie PML8709 będą przynajmniej przyzwoite. Jednak to, co zastało nas podczas testów, trudno wytłumaczyć. Średnia jasność, jaką udało nam się osiągnąć, wynosiła zaledwie 350 nitów, to jest zdecydowanie za mało, aby w pełni cieszyć się efektami HDR. W praktyce, telewizor ledwo wyróżnia się na tle przeciętnego SDR. Sytuacja staje się jeszcze bardziej zaskakująca w przypadku testowych scen, takich jak druga z filmu Life of Pi czy Sicario 2. Małe elementy świetlne osiągają tam zaledwie 120 nitów, co sprawia, że stają się praktycznie niezauważalne. Taki poziom jasności zupełnie nie przystaje do współczesnych standardów HDR i znacząco obniża wrażenia z oglądania treści wysokiej jakości. Jedynym jasnym punktem w tej kategorii jest bardzo dobre pokrycie szerokich palet barw – DCI-P3 na poziomie 97% oraz BT.2020 na poziomie 83%. Dzięki temu kolory są nasycone i dobrze odwzorowane, co może choć trochę poprawić ogólne wrażenia z oglądania materiałów HDR. Jednak brak odpowiedniej jasności sprawia, że nawet to nie jest w stanie uratować Philipsa PML8709 w tej kategorii.

Telewizor LG UT8100 niestety nie spełnia oczekiwań w kategorii efektu HDR. Jasność szczytowa wynosząca jedynie 300 nitów na wykresie luminacji jest znacznie poniżej wymaganej wartości, aby cieszyć się pełnią efektów HDR. W praktyce obraz bardziej przypomina jakość SDR niż prawdziwe HDR, co szczególnie uwidacznia się w wymagających scenach o dużym kontraście. Pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi jedynie 82%, co dodatkowo ogranicza możliwości prezentowania żywych i bogatych kolorów. Zamiast imponujących wrażeń wizualnych, otrzymujemy stonowany i wyprany z dynamiki obraz. Dla osób szukających telewizora do pełnego wykorzystania treści HDR, model LG UT8100 okazuje się mocno rozczarowujący.

Choć teoretycznie tryb Filmmaker w Philips PML8709 powinien zapewniać naturalne odwzorowanie barw, w rzeczywistości bardziej przypomina tryb sklepowy. W balansie bieli, zarówno dla treści HD, jak i 4K, wyraźnie widać dominację koloru niebieskiego. Powoduje to, że obraz wygląda na wyblakły i zimny, co szczególnie rzuca się w oczy na zdjęciu porównawczym poniżej.

Charakterystyka jasności również pozostawia wiele do życzenia. Zarówno gamma, jak i krzywa EOTF wykazują nadmierne rozjaśnienie ekranu. Skutkiem tego jest utrata szczegółów w jaśniejszych jak i ciemniejszych partiach obrazu, co dodatkowo obniża jego wiarygodność i naturalność. Jasne elementy wydają się nienaturalnie płaskie i mało zróżnicowane.

Te znaczące problemy w balansie bieli i charakterystyce jasności prowadzą do zauważalnych błędów w odwzorowaniu barw, które łatwo dostrzec w filmach, jak i testcie Colour Checker. Kolory są nieprecyzyjne, wpływając na ogólną jakość obrazu i doświadczenia wizualne. Fabryczne ustawienia wymagają zdecydowanej poprawy, aby móc w pełni cieszyć się potencjałem tego telewizora.

Tryb Filmmaker Mode w LG UT8100, choć teoretycznie najlepszy do oglądania filmów, ma spore błędy. Największym problemem jest balans bieli – spadki w kolorze niebieskim powodują wyraźne zażółcenie obrazu, widoczne zarówno w treściach HD, jak i 4K. Te błędy potwierdzają wyniki pomiarów w testcie Colour Checker, które wskazują na znaczące odchylenia w odwzorowaniu barw.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności, zarówno treści HD, jak i 4K cechują się dużym podbiciem tonalności. Krzywa gamma w obu przypadkach pozostaje znacznie poniżej wartości referencyjnej 2.4, co prowadzi do przesadnego rozjaśnienia ciemniejszych elementów obrazu. Podobny problem widoczny jest w krzywej EOTF – w przypadku treści 4K telewizor ma trudności z właściwym zarządzaniem jasnością, co przekłada się na problemy z rozjaśnianiem ekranu. To sprawia, że fabryczne ustawienia tego modelu wymagają znaczącej korekty, aby osiągnąć lepszą jakość obrazu.

Philips oferuje w swoich telewizorach zaawansowane narzędzia do kalibracji obrazu, które postanowiliśmy w pełni wykorzystać. Efekty? Choć udało się poprawić wiele aspektów, nie obyło się bez trudności. Balans bieli był jednym z największych wyzwań – mimo naszych starań można to nazwać walką z wiatrakami. Udało się go znacząco skorygować, dzięki czemu obraz wygląda teraz znacznie lepiej niż w fabrycznych ustawieniach, ale nadal jest daleki od ideału. Szczególnie w niektórych scenach widoczna jest subtelna dominacja niebieskiego, choć już nie tak intensywna jak wcześniej. Dużą poprawę osiągnęliśmy w przypadku charakterystyki jasności – gamma prezentuje się teraz znacznie stabilniej. Krzywa EOTF na pierwszy rzut oka wygląda poprawnie, jednak przy analizie treści filmowych widać, że telewizor ma problem z utrzymaniem odpowiedniej charakterystyki. Algorytmy "kombinują", próbując dostosować jasność, co może wynikać z ograniczonej liczby stref wygaszania, które nie zawsze radzą sobie z bardziej złożonymi scenami. Ogólnie obraz po kalibracji wygląda znacznie przyjemniej dla oka – kolory są bardziej naturalne, a błędy w odwzorowaniu barw zostały zminimalizowane. Choć wciąż nie jest idealnie, Philips PML8709 prezentuje się teraz znacznie lepiej niż w ustawieniach fabrycznych.

Po kalibracji trybu Filmmaker Mode gamma została wyrównana do praktycznie idealnych, referencyjnych wartości, co znacząco poprawiło ogólną charakterystykę tonalności w treściach HD. Treści 4K HDR również prezentują się lepiej, choć nadal widoczne są pewne problemy na końcowych odcinkach wykresu, gdzie krzywa odbiega od ideału. Gorzej wypada krzywa EOTF, ponieważ telewizor ma trudności z utrzymaniem odpowiednich wartości jasności. W efekcie obraz w niektórych scenach może być zbyt mocno rozjaśniony lub lekko przygaszony, co wynika z samej konstrukcji urządzenia. Mimo to kalibracja przyniosła znaczną poprawę, szczególnie w przypadku treści HD, gdzie balans tonalny i odwzorowanie barw są teraz na znacznie wyższym poziomie.

Funkcja redukcji zniekształceń w Philips PML8709 wygładza przejścia tonalne, jednak jej skuteczność pozostawia wiele do życzenia. Zalecamy ustawienie tej opcji na wartość „Średnio” – przy tym poziomie działanie jest zauważalne, ale nie przesadzone. Niestety, w porównaniu do innych modeli Philipsa, efekt wygładzania jest mniej skuteczny, co oznacza, że pewne przejścia tonalne nadal mogą wyglądać nieco nierówno. Dodatkową wadą jest to, że funkcja ta wygładza także inne szczegóły, na przykład tekstury materiałów takich jak koszula, co może wpływać na ostrość obrazu.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, telewizor radzi sobie bardzo dobrze. Obraz wydaje się plastyczny i pozbawiony wyraźnego „ząbkowania”. Taki efekt może przypaść do gustu wielu użytkownikom, choć niektórzy mogą preferować bardziej wyrazisty wygląd. Na szczęście telewizor umożliwia dostosowanie parametru ostrości, a to pozwala nam dostosować obraz do indywidualnych preferencji.

Płynność przejść tonalnych również jest poprawna, choć efekt zależy od ustawień. Aktualizacja poprawiła działanie funkcji płynnej gradacji, wygładzając przejścia lepiej niż wcześniej, ale wprowadziła drobne problemy z utratą detali, np. na teksturach.

Skalowanie obrazu w LG UT8100 wypada bardzo dobrze. Obraz prezentuje się przyzwoicie, bez większych problemów z ząbkowaniem krawędzi. Detale są zachowane na zadowalającym poziomie, co sprawia, że materiały o niższej rozdzielczości wyglądają na tym telewizorze naprawdę solidnie. Dzięki temu użytkownicy mogą cieszyć się oglądaniem starszych treści bez wyraźnych mankamentów w jakości.

Philips PML8709 to jeden z nielicznych modeli z technologią mini-LED na rynku, który oferuje odświeżanie na poziomie 60 Hz. Choć nie jest to panel dla najbardziej wymagających graczy, powinien zadowolić osoby, które głównie oglądają filmy. Telewizor wyposażono w funkcję „Style ruchu”, czyli upłynniacz obrazu, który pozwala dostosować płynność ruchu według preferencji – od bardziej „plastycznego” wyglądu po kinową estetykę z wyraźnie widocznymi klatkami.

LG UT8100, wyposażony w matrycę 60 Hz, sprawdzi się przede wszystkim u osób oglądających filmy. Telewizor oferuje system TruMotion z regulacją efektu de-judder, która pozwala dostosować płynność obrazu – od bardziej klatkowego po wyjątkowo gładki, przypominający efekt opery mydlanej, w zależności od preferencji użytkownika.

Philips PML8709 to telewizor skierowany raczej do okazjonalnych graczy, głównie ze względu na 60 Hz matrycę, która nie spełni oczekiwań najbardziej wymagających użytkowników. Dla osób, które cenią rozgrywkę w bardziej stonowanym tempie, model ten może jednak okazać się wystarczający.

Telewizor oferuje kilka funkcji przyjaznych graczom, takich jak ALLM (automatyczne przełączanie na tryb gry) oraz VRR (zmienna częstotliwość odświeżania), które pomagają w płynniejszym wyświetlaniu obrazu bez irytujących zacięć. Co więcej, w kwestii HDR znajdziemy tutaj implementację HGiG, która dostosowuje efekt HDR do specyfiki gier, zapewniając bardziej naturalny obraz w odpowiednio zoptymalizowanych tytułach. Niestety, zabrakło wsparcia dla trybu Dolby Vision, co może być odczuwalne w grach, które korzystają z tego formatu.

Miłym dodatkiem jest obecność podstawowego „Game Bar”, który pozwala na szybki podgląd i modyfikację najważniejszych ustawień związanych z graniem. To prosty, ale przydatny akcent, szczególnie dla osób, które często zmieniają konfigurację między różnymi typami rozgrywki. Mimo pewnych ograniczeń, Philips PML8709 oferuje solidny zestaw funkcji dla mniej wymagających graczy.

LG UT8100 oferuje podstawowe funkcje dla graczy, takie jak ALLM oraz Game Bar, który ułatwia dostęp do ustawień. Telewizor wspiera również HGiG, co poprawia jakość obrazu w grach HDR. Niestety, brak wsparcia dla Dolby Vision i VRR ogranicza możliwości urządzenia, podobnie jak matryca 60 Hz, która wyklucza obsługę rozdzielczości 120 Hz. Model ten sprawdzi się raczej w mniej wymagających zastosowaniach gamingowych.