Samsung DU7192 (IPS) vs Hisense U6NQ

Maksymalna luminancja w materiałach HDR wynosi 245 nitów, co jednak często jest przełamywane przez jeszcze niższe wyniki. Takie wartości zdecydowanie nie będą wystarczające do komfortowego oglądania materiałów HDR, przez brak odpowiedniej dynamiki obrazu i przekłamania barw spowodowanych właśnie przez niską jasność jednostki. Co prawda producent wyposażył swoje urządzenie w format HDR oferujący dynamiczne metadane, aczkolwiek HDR10+, bo właśnie o nim mowa, jest bardzo rzadko używany w odróżnieniu od Dolby Vision, którego Samsung do tej pory nie wprowadził w swoich telewizorach. Warto również wspomnieć, że Samsung DU7192 oferuje jedynie pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 w 82%, co jest również powodem, dla którego nie powinniśmy podawać sygnału w szerokim zakresie dynamicznym, gdyż ubytki w barwach będą mocno widoczne. Samsung DU7192 oferuje obraz wysokiej jakości, który zadowoli większość użytkowników.

Hisense U6NQ oferuje stabilny efekt HDR, co jest rzadkością w telewizorach z lokalnym wygaszaniem. Na większości platform streamingowych, w filmach i serialach nagranych w 4K, telewizor prezentuje spójne osiągi – w każdej testowanej scenie, niezależnie od stopnia trudności, jasność wynosi około 450 nitów. To pozytywne zaskoczenie, ponieważ w wielu modelach tej klasy obserwuje się wyraźne różnice – niektóre sceny są dobrze doświetlone, a inne mocno przygaszone przez algorytmy wygaszania. Natomiast Hisense U6NQ priorytetyzuje utrzymanie wyższej jasności, co odbywa się kosztem czerni o czym pisaliśmy w akapicie o teście kontrastu.

Efekt HDR na U6NQ jest zadowalający, oferując zauważalne „uderzenie” światła w jasnych momentach, choć warto pamiętać o wspomnianym wcześniej bloomingu, który może być widoczny w trudniejszych scenach. W kwestii kolorów telewizor również radzi sobie przyzwoicie – pokrycie palety DCI-P3 wynosi 89%, a BT.2020 to 71%. Chociaż nie są to wyniki, które mogłyby zachwycić bardziej wymagających użytkowników, dla początkujących w świecie wysokiej jakości materiałów. U6NQ sprawdzi się jako solidny wybór. Dzięki temu stanowi interesującą propozycję jako telewizor "wejściowy" do kina domowego.

Najlepszym trybem fabrycznym, którym posługiwaliśmy się w całym procesie testowym, był "Filmmaker". Ten, jak zdecydowana większość trybów, posiadał swoje mankamenty. Zaczynając od najbardziej podstawowego wykresu, czyli balansu bieli, możemy zauważyć zdecydowaną dominantę koloru czerwonego, zarówno w trybie SDR, jak i HDR. Chociaż w tym drugim wkradł się również zielony, co jednak nie miało większego wpływu na odbiór całości. Wykres z takimi wynikami, zarówno w jednym, jak i drugim przypadku, daje nam obraz charakteryzujący się dużymi zażółceniami, doskonale widocznymi na bielach i twarzach aktorów. Równie ważnym wykresem, o ile nie ważniejszym, jest gamma. Ta, mająca za zadanie sterować kontrastem w materiałach ze standardową paletą barw, w trybie fabrycznym była całkiem niezła z jednym "ale" w postaci początku. W najciemniejszych scenach była znacząco obniżona, co doprowadzało do mocnego rozjaśnienia, wskutek czego film pozostawał pozbawiony kontrastu i całego suspensu. Tak jak wspominaliśmy, materiały HDR w kwestii balansu bieli pozostawały na podobnym poziomie. Główną zmianą jest wykres krzywej EOTF. Na samym jego początku możemy zaobserwować wybrzuszenie, które, tak samo jak w przypadku gammy, mocno rozjaśniało najciemniejsze sceny. Potem jednak wykres znacząco zmienił swoją charakterystykę i zmierzony wynik nurkował poniżej linii referencyjnej, wskutek czego film jeszcze bardziej tracił na dynamice.

Hisense U6NQ w trybie Filmmaker oferuje naprawdę przyzwoite odwzorowanie barw, choć warto pamiętać, że różnice między poszczególnymi egzemplarzami mogą być zauważalne. Testowany przez nas model pozytywnie zaskoczył, zwłaszcza w przypadku treści HD w jakości SDR. Balans bieli był tutaj poprawny, a błędy w okolicach 3–4 ΔE powinny być akceptowalne dla przeciętnego widza. Nieco gorzej telewizor radził sobie z odwzorowaniem barw w materiałach 4K HDR. Dominacja odcieni niebieskiego prowadziła do nienaturalnych chłodnych tonów na wykresie Colour Checker, co nadawało obrazowi "sklepowy" charakter. W połączeniu z problemami w charakterystyce jasności – gamma oraz krzywa EOTF powodowały, że niektóre partie obrazu były zbyt ciemne – tryb Filmmaker w tym przypadku traci część swojej wiarygodności. Choć fabryczne ustawienia testowanego egzemplarza zasługują na pochwałę, szczególnie w SDR, wciąż nie obyło się bez drobnych niedociągnięć, które wymagałyby korekty, aby w pełni wykorzystać możliwości telewizora.

Samsung, nawet swoje najniższe telewizory, wyposażył w rozbudowane narzędzia do przeprowadzenia procesu kalibracji. Tak więc zabraliśmy się do pracy, a wyniki naszej pracy są bardziej niż zadowalające. Balans bieli, poprzednio posiadający silne zażółcenie w obu scenariuszach, wygląda teraz dużo, dużo lepiej, nawet jeśli widoczne są niewielkie odchylenia od normy. Obraz w dalszym ciągu będzie wyglądać znacznie czyściej niż miało to miejsce przed procesem kalibracji. Udało nam się bardzo dobrze wymodelować gammę w materiałach SDR, dzięki czemu obraz będzie maksymalnie kontrastowy na tyle, na ile pozwala na to telewizor. Krzywa EOTF również zmieniła swoje oblicze i nie rozjaśnia ani nie ściemnia obrazu w tak drastyczny sposób. Warto jednak wspomnieć, że w przypadku materiałów HDR błędy deltaE są nadal bardzo wysokie, ale winę za to ponosi niedostateczna jasność jednostki.

Choć fabryczne ustawienia trybu Filmmaker w Hisense U6NQ były całkiem dobre, zdecydowaliśmy się przeprowadzić kalibrację, aby w pełni ocenić możliwości tego modelu. Dopiero po takim zabiegu można zobaczyć, jak telewizor radzi sobie w idealnych warunkach. W przypadku materiałów SDR, które już wcześniej były na wysokim poziomie, udało się jeszcze bardziej poprawić balans bieli. Największą zmianę przyniosła jednak korekta charakterystyki jasności – gamma została zoptymalizowana i nie powoduje już nadmiernego przyciemnienia obrazu, co poprawia jego naturalność.

Dla treści 4K HDR kalibracja również przyniosła pozytywne efekty. Usunęliśmy problem dominacji niebieskiego, a to przełożyło się na bardziej zrównoważony i naturalny obraz. Jednak zarządzanie jasnością w materiałach HDR pozostaje bardziej skomplikowaną kwestią. Krzywa EOTF, choć w warunkach laboratoryjnych miała problemy z przyciemnianiem obrazu w zakresie 10–30% jasności, w rzeczywistych scenach ujawnia inne niedociągnięcia. Telewizor ma tendencję do nadmiernego rozjaśniania najmniejszych elementów na ekranie. W efekcie prowadzi to do widocznych efektów halo wokół jasnych obiektów. To zjawisko, o którym wspomnieliśmy wcześniej w kontekście kontrastu i HDR, wynika z ograniczeń technologicznych danego modelu i często bywa trudne do wyeliminowania.

Krótko mówiąc: choć tryb Filmmaker z fabrycznymi ustawieniami prezentował się przyzwoicie, kalibracja pozwoliła wydobyć jeszcze lepszy efekt – drobne poprawki przyniosły bardziej zrównoważony obraz, szczególnie w treściach HDR. Dla użytkowników poszukujących najwyższej jakości obrazu kalibracja będzie korzystnym krokiem.

Wróćmy jeszcze na moment do funkcji wygładzania przejść tonalnych. Możemy ją ustawić jedynie na dwa sposoby - wyłączony oraz auto. Jak łatwo można się domyślić, ta pierwsza z nich powoduje duże problemy z gradacją. Jeśli jednak ustawimy drugą z nich, zarówno filmy, jak i seriale będą oferowały nam płynne przejścia kolorów. Warto jednak wspomnieć, że funkcja ta ma swoje mankamenty. Mocno ingeruje w zamysł reżyserski, rozmiękcza efekt ziarna filmowego, a co gorsza, często błędnie interpretuje małe detale, również je rozmywając. W związku z powyższym uznajemy, że funkcja nie istnieje i nie zalecamy jej używać, gdyż właśnie w ten sposób testy płynności przejść tonalnych były wykonywane na testowanym wyświetlaczu.

Następną rzeczą, jaką sprawdzimy w tym akapicie, jest proces skalowania obrazu, który jest niezwykle istotny podczas oglądania materiałów w niższej rozdzielczości. Niestety, jako że jest to najniższy model producenta, funkcja ta nie działa zbyt dobrze. Wszelkie detale są mocno rozmyte, a wokół postaci tworzy się charakterystyczna biała poświata.

Przy materiałach w wysokiej jakości, jak 4K, przejścia tonalne na U6NQ wyglądają naprawdę dobrze – kolory ładnie się łączą i obraz jest spójny. Niestety, gdy przechodzimy do treści w gorszej rozdzielczości, telewizor nie oferuje żadnych dodatkowych funkcji, które mogłyby poprawić ten aspekt. Przykładem może być test z żarówką, gdzie wyraźnie widać, że telewizor ma problem z oddaniem subtelnych przejść tonalnych.

Za to obróbka cyfrowa wypada całkiem nieźle. Obraz wygląda plastycznie, jest przyjemnie miękki i pozbawiony nadmiernych ząbkowań. Co więcej, dzięki ustawieniom ostrości można go dostosować według własnych upodobań – czy to w kierunku bardziej miękkiego, czy wyraźniejszego obrazu. Ogólnie, choć skalowanie materiałów niższej jakości mogłoby być lepsze, telewizor dobrze radzi sobie z obróbką obrazu.

Pomimo tego, że Samsung DU7192 jest najniższym modelem w portfolio producenta, to został w nim zaimplementowany system upłynniania ruchu. Co prawda jest on dość mocno okrojony w funkcje w porównaniu do modeli wyższych, aczkolwiek samo jego istnienie jest sporym plusem w kontekście konkurencji z podobnej półki cenowej. Maksymalnym odświeżaniem, jakie podamy testowanemu telewizorowi, jest 60 Hz, co jest w zupełności wystarczające do filmów i seriali, aczkolwiek nie jeśli chodzi o sport. W samym menu upłynnienia ruchu znajdziemy dwie funkcje odpowiedzialne za poprawę płynności. Są nimi "Redukcja drgań" oraz "Wyraźny ruch (LED)". O tej drugiej trochę później. Skupmy się natomiast na tej pierwszej, gdyż jest dość zagadkowa. Niestety, pomimo jej występowania, nie stwierdziliśmy jakiejkolwiek użyteczności. Na każdym z ustawień obraz wyglądał tak samo, czyli z charakterystycznym rwaniem znanym z materiałów nagranych w 24 kl/s.

Matryca Samsung DU7192 charakteryzuje się przeciętnym czasem reakcji. Warto wspomnieć, że z uwagi na taki, a nie inny typ matrycy, jest on lepszy od matryc VA z podobnej półki cenowej. Dlatego wyjątkowo można powiedzieć, że nie będzie on najgorszy w kontekście oglądania sportu.

Hisense U6NQ oferuje natywne odświeżanie 60 Hz przy rozdzielczości 4K, ale producent dodał funkcję, która pozwala zwiększyć odświeżanie do 120 Hz, kosztem obniżenia rozdzielczości do Full HD. To rozwiązanie, które wcześniej widzieliśmy w telewizorach TCL, takich jak C655 czy C655 PRO. Dzięki temu użytkownik ma możliwość wyboru – wyższa płynność ruchu lub pełna rozdzielczość. To sensowne podejście, szczególnie biorąc pod uwagę, że wiele gier na konsolach nowej generacji i tak nie osiąga pełnej wydajności w 4K przy 120 Hz.

Jeżeli chodzi o filmy to telewizor wyposażony jest w funkcję upłynniacza ruchu, która pozwala dostosować charakterystykę ruchu do własnych preferencji. Dzięki temu można uzyskać bardziej kinowy efekt lub zwiększyć płynność w dynamicznych scenach. Ogólnie rzecz biorąc, Hisense U6NQ oferuje rozsądne rozwiązania w zakresie płynności ruchu, które powinny zadowolić zarówno graczy, jak i miłośników filmów.

Telewizor Samsung DU7192 został wyposażony jedynie w złącza HDMI 2.0, co jednak nie dziwi, biorąc pod uwagę cenę urządzenia oraz jego profil konsumencki. Więc logiczne jest również, że nie uzyskamy maksymalnej jakości na konsolach najnowszej generacji. Dlatego też posiada jedynie najbardziej podstawową funkcje dla graczy, czyli ALLM. Szkoda , że producent nie pokusił się o zaimplementowanie chociażby GameBar'a, gdyż jest to obecnie standard, nawet w telewizorach z niższej półki, a który mógłby wprowadzić duże udogodnienia w kontekście szybkiej zmiany ustawień.

Hisense U6NQ daje możliwość wyboru między 4K przy 60 Hz a Full HD z odświeżaniem 120 Hz. To rozwiązanie może się spodobać graczom, którzy chcą decydować, co dla nich ważniejsze – wyższa rozdzielczość czy płynność. Telewizor wspiera funkcje takie jak ALLM i VRR, które pomagają w płynniejszej rozgrywce. Fajnym dodatkiem jest GameBar – prosty w obsłudze panel, który pozwala szybko zmienić ustawienia obrazu i sprawdzić statystyki. Znajdziemy tu również tryb Dolby Vision Gra, który działa z niskim input lagiem, co jest dużym plusem dla miłośników konsol. Brakuje niestety HGiG, co mogłoby jeszcze poprawić jakość HDR w grach. Mimo to Hisense U6NQ wypada całkiem nieźle jako telewizor dla graczy, szczególnie tych, którzy grają od czasu do czasu i nie potrzebują najwyższego odświeżania w 4K. To solidny wybór dla mniej wymagających użytkowników.