Samsung DU7192 (IPS) vs LG QNED87T6B

Maksymalna luminancja w materiałach HDR wynosi 245 nitów, co jednak często jest przełamywane przez jeszcze niższe wyniki. Takie wartości zdecydowanie nie będą wystarczające do komfortowego oglądania materiałów HDR, przez brak odpowiedniej dynamiki obrazu i przekłamania barw spowodowanych właśnie przez niską jasność jednostki. Co prawda producent wyposażył swoje urządzenie w format HDR oferujący dynamiczne metadane, aczkolwiek HDR10+, bo właśnie o nim mowa, jest bardzo rzadko używany w odróżnieniu od Dolby Vision, którego Samsung do tej pory nie wprowadził w swoich telewizorach. Warto również wspomnieć, że Samsung DU7192 oferuje jedynie pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 w 82%, co jest również powodem, dla którego nie powinniśmy podawać sygnału w szerokim zakresie dynamicznym, gdyż ubytki w barwach będą mocno widoczne. Samsung DU7192 oferuje obraz wysokiej jakości, który zadowoli większość użytkowników.

LG QNED87T6B dostarcza naprawdę poprawne wrażenia wizualne jeżeli chodzi o HDR. Podczas naszych testów na planszach testowych telewizor osiągał jasność bliską 500 nit, co jest zadowalającym wynikiem i pozwala na dobrą widoczność detali w scenach o wysokiej dynamice. Wsparcie dla podstawowych formatów HDR, takich jak HDR10 i HLG, gwarantuje odpowiednią jakość obrazu. Niestety, telewizor nie obsługuje bardziej zaawansowanych standardów, takich jak Dolby Vision czy HDR10+, które przy tej jasności ekranu są wyjątkowo istotne. Brak wsparcia dla dynamicznych metadanych sprawia, że w pewnych scenach telewizor może mieć trudności z pełnym odwzorowaniem szczegółów, zwłaszcza w bardzo jasnych obszarach – właśnie wtedy, dynamiczne metadane mogłyby znacząco poprawić jakość obrazu. Mimo wszystko, warto zwrócić uwagę na doskonałe pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3, sięgające aż 96,4%. Dzięki temu kolory wyświetlane przez model QNED87T6B są bardziej żywe i naturalne, podnosząc jakość odbioru treści 4K z szeroką paletą barw.

Najlepszym trybem fabrycznym, którym posługiwaliśmy się w całym procesie testowym, był "Filmmaker". Ten, jak zdecydowana większość trybów, posiadał swoje mankamenty. Zaczynając od najbardziej podstawowego wykresu, czyli balansu bieli, możemy zauważyć zdecydowaną dominantę koloru czerwonego, zarówno w trybie SDR, jak i HDR. Chociaż w tym drugim wkradł się również zielony, co jednak nie miało większego wpływu na odbiór całości. Wykres z takimi wynikami, zarówno w jednym, jak i drugim przypadku, daje nam obraz charakteryzujący się dużymi zażółceniami, doskonale widocznymi na bielach i twarzach aktorów. Równie ważnym wykresem, o ile nie ważniejszym, jest gamma. Ta, mająca za zadanie sterować kontrastem w materiałach ze standardową paletą barw, w trybie fabrycznym była całkiem niezła z jednym "ale" w postaci początku. W najciemniejszych scenach była znacząco obniżona, co doprowadzało do mocnego rozjaśnienia, wskutek czego film pozostawał pozbawiony kontrastu i całego suspensu. Tak jak wspominaliśmy, materiały HDR w kwestii balansu bieli pozostawały na podobnym poziomie. Główną zmianą jest wykres krzywej EOTF. Na samym jego początku możemy zaobserwować wybrzuszenie, które, tak samo jak w przypadku gammy, mocno rozjaśniało najciemniejsze sceny. Potem jednak wykres znacząco zmienił swoją charakterystykę i zmierzony wynik nurkował poniżej linii referencyjnej, wskutek czego film jeszcze bardziej tracił na dynamice.

Kolorystyka w LG QNED, nawet w trybie Filmmaker Mode, który jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, nie jest pozbawiona wad. Głównym problemem jest balans bieli – zauważyliśmy, że poziom koloru niebieskiego na wykresie ma tendencję do spadku. To skutkuje przesunięciem barw w stronę żółci, co sprawia, że obraz ma cieplejszy odcień niż powinien. To odchylenie wpływa na naturalność odwzorowania kolorów, szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Test Color Checker potwierdził, że niektóre kolory są zniekształcone i odbiegają od rzeczywistości. Takie zniekształcenie powoduje, że sceny filmowe mogą wydawać się mniej realistyczne, a szczegóły są przedstawiane w nieprawidłowych barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała ogromne spadki, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalny spadek na początku. To zjawisko może skutkować mniejszą dokładnością odwzorowania ciemnych scen, co z kolei wpływa na ogólną jakość obrazu. Telewizor może nie oddawać pełnej głębi czerni, przez co bardziej wymagające sceny mogą stracić na realizmie i szczegółowości. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że detale w ciemniejszych partiach obrazu stają się mniej wyraziste.

Samsung, nawet swoje najniższe telewizory, wyposażył w rozbudowane narzędzia do przeprowadzenia procesu kalibracji. Tak więc zabraliśmy się do pracy, a wyniki naszej pracy są bardziej niż zadowalające. Balans bieli, poprzednio posiadający silne zażółcenie w obu scenariuszach, wygląda teraz dużo, dużo lepiej, nawet jeśli widoczne są niewielkie odchylenia od normy. Obraz w dalszym ciągu będzie wyglądać znacznie czyściej niż miało to miejsce przed procesem kalibracji. Udało nam się bardzo dobrze wymodelować gammę w materiałach SDR, dzięki czemu obraz będzie maksymalnie kontrastowy na tyle, na ile pozwala na to telewizor. Krzywa EOTF również zmieniła swoje oblicze i nie rozjaśnia ani nie ściemnia obrazu w tak drastyczny sposób. Warto jednak wspomnieć, że w przypadku materiałów HDR błędy deltaE są nadal bardzo wysokie, ale winę za to ponosi niedostateczna jasność jednostki.

Po kalibracji, kolory w treściach SDR prezentują się bardzo dobrze. Poprawiony balans bieli przekłada się na naturalne i harmonijne odcienie w różnych scenach. Dzięki precyzyjnemu dostrojeniu gammy, detale w cieniach i jasnych partiach obrazu są dokładnie odwzorowane. Telewizor radzi sobie świetnie w codziennym użytkowaniu, oferując wyraziste, dobrze zbalansowane obrazy i solidną jakość kolorów w jakości HD. Największym beneficjentem jest tutaj rówież kontrast. Wykres gamma został pozbawiony bardzo dużych błedów, więc tutaj telewizor zyskał drugie oblicze.

Jeśli chodzi o balans bieli 4K hdr, także on został znacząco poprawiony. Jednakże, wciąż pojawiają się pewne błędy na końcu wykresu. Może to być spowodowane zbyt agresywnym działaniem wygaszania strefowego telewizora, które w niektórych scenach wpływa na nieprecyzyjne odwzorowanie kolorów. Trudno tutaj mówić, o poprawie jasności która reprezentuje krzywa EOTF. Telewizor ze względu na swoje ograniczenia konstrukcujne ma pewne wady i nie jesteśmy wstanie ich przeskoczyć. Test Color Checker potwierdza problem z nasyceniem kolorów – mimo, że telewizor oferuje szeroką paletę barw, nie jest w stanie w pełni oddać zamierzonego przez reżysera.

Mimo tych niedociągnięć, ogólna jakość obrazu po kalibracji jest znacznie lepsza niż przed nią. Poprawki w balansie bieli oraz dostrojeniu gammy sprawiają, że obrazy są bardziej wyraziste, a kolory bliższe rzeczywistości.

Wróćmy jeszcze na moment do funkcji wygładzania przejść tonalnych. Możemy ją ustawić jedynie na dwa sposoby - wyłączony oraz auto. Jak łatwo można się domyślić, ta pierwsza z nich powoduje duże problemy z gradacją. Jeśli jednak ustawimy drugą z nich, zarówno filmy, jak i seriale będą oferowały nam płynne przejścia kolorów. Warto jednak wspomnieć, że funkcja ta ma swoje mankamenty. Mocno ingeruje w zamysł reżyserski, rozmiękcza efekt ziarna filmowego, a co gorsza, często błędnie interpretuje małe detale, również je rozmywając. W związku z powyższym uznajemy, że funkcja nie istnieje i nie zalecamy jej używać, gdyż właśnie w ten sposób testy płynności przejść tonalnych były wykonywane na testowanym wyświetlaczu.

Następną rzeczą, jaką sprawdzimy w tym akapicie, jest proces skalowania obrazu, który jest niezwykle istotny podczas oglądania materiałów w niższej rozdzielczości. Niestety, jako że jest to najniższy model producenta, funkcja ta nie działa zbyt dobrze. Wszelkie detale są mocno rozmyte, a wokół postaci tworzy się charakterystyczna biała poświata.

Jeśli chodzi o materiały niższej jakości, gradacja wygląda naprawdę dobrze. Funcja o nazwie "Płynna Gradancja" skutecznie wygładza najbardziej problematyczne fragmenty obrazu, jednocześnie nie wpływając negatywnie na ziarno filmowe. Dla najlepszego efektu warto ustawić ją na niskim poziomie. To rozwiązanie znacząco poprawia jakość wyświetlanych treści i sprawia, że oglądanie materiałów o niższej rozdzielczości staje się przyjemniejsze i bardziej płynne.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, obraz jest wyświetlany bez przycięcia, tzw. overscanu. Chociaż można dostrzec lekkie poszarpania gałęzi na tle modelki, całość prezentuje się bardzo dobrze. Użytkownicy powinni być zadowoleni z jakości obrazu podczas oglądania materiałów niskiej jakości, takich jak standardowa telewizja. Telewizor radzi sobie z tym zadaniem wyjątkowo dobrze, zapewniając satysfakcjonujące wrażenia wizualne, nawet przy niższej jakości treściach.

Pomimo tego, że Samsung DU7192 jest najniższym modelem w portfolio producenta, to został w nim zaimplementowany system upłynniania ruchu. Co prawda jest on dość mocno okrojony w funkcje w porównaniu do modeli wyższych, aczkolwiek samo jego istnienie jest sporym plusem w kontekście konkurencji z podobnej półki cenowej. Maksymalnym odświeżaniem, jakie podamy testowanemu telewizorowi, jest 60 Hz, co jest w zupełności wystarczające do filmów i seriali, aczkolwiek nie jeśli chodzi o sport. W samym menu upłynnienia ruchu znajdziemy dwie funkcje odpowiedzialne za poprawę płynności. Są nimi "Redukcja drgań" oraz "Wyraźny ruch (LED)". O tej drugiej trochę później. Skupmy się natomiast na tej pierwszej, gdyż jest dość zagadkowa. Niestety, pomimo jej występowania, nie stwierdziliśmy jakiejkolwiek użyteczności. Na każdym z ustawień obraz wyglądał tak samo, czyli z charakterystycznym rwaniem znanym z materiałów nagranych w 24 kl/s.

Matryca Samsung DU7192 charakteryzuje się przeciętnym czasem reakcji. Warto wspomnieć, że z uwagi na taki, a nie inny typ matrycy, jest on lepszy od matryc VA z podobnej półki cenowej. Dlatego wyjątkowo można powiedzieć, że nie będzie on najgorszy w kontekście oglądania sportu.

Telewizor zapewnia przyzwoitą płynność podczas oglądania filmów, dzięki funkcji „Tru Motion”, która pozwala na regulację stopnia wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. De-Judder reguluje płynność ruchu, z kolei De-Blur reguluje ostrość ruchu. Użytkownik ma możliwość wyboru między tradycyjnym, kinowym efektem z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), a bardziej płynnym, teatralnym obrazem. Choć ten ostatni nieco odbiega od standardu kinowego, może być atrakcyjny dla wielu widzów.

Jeżeli chodzi o graczy i fanów sportu, telewizor LG QNED87 z matrycą 120Hz na pewno ich nie zawiedzie. A dzięki zastosowaniu matrycy IPS, czas reakcji jest zazwyczaj lepszy niż w przypadku matryc VA dostępnych w podobnej cenie. To gwarantuje płynniejszą rozgrywkę i dynamiczne wrażenia podczas oglądania sportowych wydarzeń

Telewizor Samsung DU7192 został wyposażony jedynie w złącza HDMI 2.0, co jednak nie dziwi, biorąc pod uwagę cenę urządzenia oraz jego profil konsumencki. Więc logiczne jest również, że nie uzyskamy maksymalnej jakości na konsolach najnowszej generacji. Dlatego też posiada jedynie najbardziej podstawową funkcje dla graczy, czyli ALLM. Szkoda , że producent nie pokusił się o zaimplementowanie chociażby GameBar'a, gdyż jest to obecnie standard, nawet w telewizorach z niższej półki, a który mógłby wprowadzić duże udogodnienia w kontekście szybkiej zmiany ustawień.

LG QNED oferuje szereg funkcji, które sprawiają, że jest to doskonały wybór dla graczy poszukujących telewizora o wysokiej wydajności. Telewizor wyposażony jest w cztery porty HDMI 2.1, co pozwala na podłączenie najnowszych konsol, takich jak PlayStation 5 i Xbox Series X, oraz korzystanie z pełnej funkcjonalności, w tym Variable Refresh Rate (VRR) oraz Auto Low Latency Mode (ALLM). Dzięki funkcji Game Bar, gracze mogą szybko i łatwo zarządzać wszystkimi ustawieniami gry bez potrzeby wchodzenia w skomplikowane menu. Możliwe jest dostosowanie parametrów takich jak VRR, ALLM, Multi View oraz monitorowanie liczby klatek. Telewizor wspiera również technologie G-Sync i FreeSync, co jest szczególnie ważne dla posiadaczy kart graficznych Nvidia i AMD. G-Sync i FreeSync synchronizują częstotliwość odświeżania telewizora z kartą graficzną. Matryca 120Hz gwarantuje niesamowitą płynność ruchu i wyrazistość obrazu. W połączeniu z funkcją Black Frame Insertion (BFI), która jest dostępna przy częstotliwościach 60Hz i 120Hz, gracze mogą cieszyć się jeszcze bardziej wyraźnym i płynnym obrazem. LG QNED87 to telewizor, który sprosta oczekiwaniom nawet najbardziej wymagających graczy, oferując nowoczesne technologie i funkcje, które znacząco poprawiają komfort i satysfakcję z gry.