Samsung DU8002 (IPS) vs Philips OLED820

Efekt HDR w telewizorze DU8002 pozostawia wiele do życzenia. Jasność na poziomie 300 nitów nie jest w stanie zapewnić prawdziwego wrażenia wysokiego zakresu dynamicznego, co sprawia, że oglądane treści przypominają bardziej standardowy SDR niż imponujące HDR. Sceny, które powinny olśniewać blaskiem i szczegółami, wydają się przytłumione i pozbawione głębi. Mimo to, telewizor zasługuje na pochwałę za wysokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 92%. Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, co może zadowolić widzów preferujących bogate odcienie, nawet jeśli efekt HDR nie spełnia w pełni oczekiwań.

Jeśli chodzi o jakość efektu HDR, Philips OLED820 korzysta z tej samej klasy matrycy WOLED, którą znajdziemy u największych rywali – LG C5 czy Samsunga S90F. To oznacza, że możemy liczyć na naprawdę solidne wyniki. W tym roku panele OLED ze średniej półki potrafią przekroczyć pułap tysiąca nitów, a testowany model w niektórych filmach osiąga nawet około 1300 nitów. To rewelacyjny rezultat, pozwalający oddać wizję reżysera z ogromną precyzją, bo właśnie w takich widełkach jasności masterowane są współczesne produkcje. Oczywiście są sytuacje, w których nawet OLED820 musi odpuścić. Pełnoekranowe plansze zalane bielą, jak te w filmie The Meg, potrafią zbić jasność do 400–500 nitów, co wyraźnie osłabia efekt. To cecha technologii OLED, której nie udało się jeszcze w pełni wyeliminować. Mimo tego ograniczenia trudno nie docenić HDR-u w tym modelu – wysoka luminancja i szerokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 99% sprawiają, że obraz wygląda po prostu świetnie.

DU8002 oferuje tryb Filmmaker, który w założeniu powinien zapewniać autentyczne odwzorowanie obrazu zgodne z zamysłem twórców. Niestety, mimo obiecującej nazwy, efekty są dalekie od ideału. Balans bieli w tym trybie wykazuje znaczne spadki koloru niebieskiego, co prowadzi do wyraźnego zażółcenia obrazu widac to np. na naszym zdjęciu porównawczym. Testy Colour Checker potwierdzają te błędy. Jeżeli chodzi o jasność to charakterystyka gamma jest zbyt niska względem referencyjnej linii 2,4, a to skutkuje nadmiernym rozjaśnieniem ekranu. Podobny problem występuje w przypadku treści 4K – EOTF odpowiadająca za jasność materialach 4K, pokazuje spore wzrosty powyżej linii referencyjnej, co prowadzi do nadmiernie rozjaśnionych małych elementów świetlnych. W efekcie tryb Filmmaker w DU8002 nie spełnia oczekiwań i zamiast oferować wysoką jakość, prezentuje obraz pełen nieścisłości tonalnych i kolorystycznych.

Odwzorowanie barw w ustawieniach fabrycznych naprawdę nas zaskoczyło, i to pozytywnie. Philips OLED820, przełączony w tryb Filmmaker, od razu pokazał, że został całkiem nieźle zestrojony pod względem kolorystyki. Balans bieli był stosunkowo poprawny, choć z lekkim brakiem w odcieniu niebieskiego, co czasami nadawało obrazowi delikatnie żółtawą poświatę. Nie jest to jednak wada, która szczególnie przeszkadza w codziennym oglądaniu. Większy problem pojawił się przy charakterystyce jasności. Wykres gammy wyraźnie odbiegał od ideału, linia znajdowała się poniżej oczekiwanych wartości, przez co obraz bywał nadmiernie rozjaśniony, a kolory wyglądały tak, jakby przykryto je lekkim mlecznym filtrem. Efekt ten dało się zauważyć również w testach z użyciem wzorca Colour Checker, gdzie pojawiały się wyraźniejsze błędy.

Samsung to jedna z tych firm, które oferują rozbudowane narzędzia do poprawy jakości obrazu w swoich telewizorach, w tym 20-punktową korektę balansu bieli. Nawet w przypadku budżetowego modelu DU8002, po odpowiednich korektach można uzyskać zaskakująco dobre efekty. Balans bieli, zwłaszcza dla treści HD, wypada naprawdę dobrze – testy na palecie Colour Checker potwierdzają dokładność na poziomie 2–1,5, co świadczy o sporych możliwościach tego telewizora w odwzorowaniu kolorów. W treściach 4K, choć nie jest tak idealnie jak w materiałach o niższej jakości, ogólny obraz prezentuje się znacznie lepiej.

Jasność gamma została również mocno skorygowana, dzięki czemu obraz nie jest nadmiernie rozjaśniony i wygląda bardziej naturalnie. Co z krzywą EOTF? Na pierwszy rzut oka wydaje się w porządku, ale przy dokładniejszym spojrzeniu, zwłaszcza w testach filmowych, widać, że telewizor ze względu na matrycę o niskim kontraście ma trudności. A EOTF spada poniżej linii referencyjnej. Mimo to, DU8002 to przykład budżetowego modelu, w którym warto zainwestować w kalibrację. Choć wad konstrukcyjnych, takich jak typ podświetlenia, nie da się całkowicie wyeliminować, poprawność kolorystyczna jest zaskakująco dobra, zwłaszcza w kontekście jego ceny.

Po kalibracji zarówno tryb Filmmaker, jak i tryb dla graczy zyskały naprawdę sporo. Lekka korekta balansu bieli i poprawa charakterystyki jasności dały świetne rezultaty w treściach SDR – obraz wyglądał niemal idealnie, naturalny i bardzo bliski referencji. W przypadku materiałów HDR sytuacja była podobna, kolory prezentowały się znakomicie i trudno było się do czegoś przyczepić. Zauważyliśmy jednak pewną cechę, którą sygnalizowaliśmy już przy porównaniu scen z filmu Billy Lynn. Analiza krzywej EOTF pokazała, że telewizor ma lekką tendencję do przygaszania detali w czerniach, przez co najciemniejsze fragmenty nie zawsze są pokazane dokładnie tak, jak chciał reżyser. Mimo to efekt po kalibracji jest rewelacyjny i OLED820 wyrasta na jeden z ciekawszych ekranów w swojej klasie. Wystarczy go odrobinę dopieścić i naprawdę nie ma się czego obawiać.

Wygładzanie przejść tonalnych w telewizorze DU8002 pozostawiają mieszane odczucia. Choć w menu znajdziemy opcję wygładzania przejść tonalnych, w praktyce nie przynosi ona żadnych efektów, a wręcz może generować niechciane efekty uboczne.

Mimo to, telewizor świetnie radzi sobie z upscalingiem, czyli cyfrową obróbką obrazu. Testowa plansza z modelką wyglądała naprawdę dobrze – obraz nie jest nadmiernie poszarpany, a całość prezentuje się przyzwoicie i przyjemnie dla oka. To zdecydowanie dobra wiadomość dla tych, którzy planują oglądać tradycyjną telewizję na tym modelu.

Na szczęście wcześniejsze efekty wspomnianej posteryzacji można całkiem skutecznie złagodzić. Funkcja „redukcja zniekształceń” ustawiona na poziomie średnim radzi sobie z niechcianym schodkowaniem kolorów, poprawiając płynność przejść tonalnych. Zdarza się co prawda, że działa nieco zbyt agresywnie i wygładza także niektóre detale – jak choćby drobne niedoskonałości skóry aktorów – ale mimo to można uznać, że jest warta użycia bez dużych kompromisów. Nieźle spisuje się również upscaling w OLED820. Obraz testowy z modelką jest wyjątkowo miękki, czasami nawet aż za bardzo, choć można to zniwelować lekkim podbiciem ostrości w menu obrazu – to już kwestia indywidualnych preferencji. Na pochwałę zasługuje także brak problemów z overscanem przy treściach o bardzo niskiej rozdzielczości, dzięki czemu nie musimy się martwić, że obraz zostanie niepotrzebnie przycięty.

DU8002 z matrycą 60 Hz to telewizor, który lepiej sprawdzi się przy oglądaniu filmów niż intensywnym graniu. Funkcja redukcja drgań pełni rolę upłynniacza, wygładzając ruch i nadając scenom bardziej płynny wygląd, co jest przydatne przy filmowych seansach. W kontekście gier, model ten raczej sprawdzi się jedynie w okazjonalnej rozrywce.

Płynność ruchu to obszar, w którym OLED-y zawsze błyszczą, a Philips OLED820 potwierdza tę regułę. Sama matryca oferuje odświeżanie 144 Hz, z którego skorzystają głównie gracze PC, ale nawet przy standardowych źródłach telewizyjnych czy konsolach, gdzie działa 120 Hz, ruch jest szybki, ostry i jednocześnie gładki, bez śladów smużenia. To zasługa rewelacyjnego czasu reakcji między pikselami, dzięki któremu obraz zachowuje czystość w każdej dynamicznej scenie. Producent dorzucił także własny upłynniacz nazwany „Style ruchu”. W menu znajdziemy dwa suwaki – pierwszy, odpowiedzialny za płynność, pozwala regulować ilość sztucznie dodawanych klatek w filmach. Dzięki temu możemy wybrać surowy, kinowy charakter z wyraźnie widoczną klatką filmową albo bardziej teatralny obraz z gładkim ruchem. Drugi suwak to redukcja rozmycia, szczególnie przydatna w transmisjach sportowych. Tutaj zdecydowanie polecamy ustawić go na maksymalną wartość, bo efekt jest naprawdę świetny.

DU8002 to telewizor, który sprawdzi się głównie w roli sprzętu dla niedzielnych graczy. Matryca 60 Hz nie zapewni najwyższej płynności ruchu, więc w dynamicznych grach może brakować tej dodatkowej gładkości obrazu. Na plus można zaliczyć obecność funkcji ALLM i HGiG, które automatycznie dostosowują ustawienia obrazu do gier HDR, co poprawia wrażenia z rozgrywki. Niestety, telewizor wyposażono tylko w złącza HDMI 2.0, więc na bardziej zaawansowane funkcje, takie jak VRR czy wsparcie dla 4K przy 120 Hz, musimy zapomnieć. Przy wyborze tego sprzetu, będziemy musieli obejść się smakiem, jeśli oczekujemy pełnego zestawu funkcji gamingowych.

Philips OLED820 to jeden z najbardziej kompletnych telewizorów dla graczy. Na pokładzie znajdziemy praktycznie wszystko, czego można oczekiwać: dwa porty HDMI 2.1 z pełną przepustowością 48 Gbps (szkoda, że nie cztery), zmienną częstotliwość odświeżania VRR, automatyczny tryb gry ALLM, obsługę Dolby Vision w grach oraz dobrą implementację trybu HGiG. Telewizor bez problemu radzi sobie także z niższymi rozdzielczościami w 120 Hz, więc można liczyć na dużą elastyczność wybierając różne tryby obrazu w konsoli. Philips dorzuca również Game Bar – panel, który pozwala zmieniać tryby obrazu, dodać celownik czy podejrzeć parametry. Choć wygląda dość topornie i jest mniej dopracowany niż u konkurencji, spełnia swoje zadanie. W praktyce więc OLED820, oprócz pełnego kompletu czterech złączy HDMI 2.1, oferuje niemal wszystko, czego gracz mógłby potrzebować.