Samsung Neo QLED QN90D / QN92D vs Samsung QN92F / QN90F

Podczas testów syntetycznych Samsung QN92D pokazał swoje niesamowite możliwości w aspekcie jasności. Wykresy jasno wskazują, że telewizor potrafi osiągnąć imponujące 2000 nitów, co daje mu solidne zaplecze mocy, aby rywalizować z najlepszymi modelami na rynku. Taki wynik stawia go w czołówce, zwłaszcza w kontekście wyświetlania treści HDR, gdzie jasność odgrywa kluczową rolę. Jednak co się dzieje, gdy przeniesiemy testy do rzeczywistych scen filmowych? W korzystnych warunkach, takich jak pierwsza scena z filmu Life of Pi lub ostatnia scena, gdzie obraz jest w całości zalany światłem, Samsung QN92D potrafi osiągnąć niemal laboratoryjne wyniki, imponując swoją jasnością. Sytuacja wygląda jednak inaczej, gdy na ekranie pojawiają się małe, jasne obiekty na ciemnym tle, jak w przypadku czwartej sceny z filmu Sicario. W takich przypadkach telewizor nie radzi sobie już tak dobrze – jasność spada kilkukrotnie, a maksymalne wartości w najlepszych warunkach wynoszą około 600 NITÓW. Podobnie jak w przypadku kontrastu, ograniczenia te wynikają z zastosowania agresywnego algorytmu wygaszania strefowego. Algorytm ten ma na celu redukcję efektu 'halo' wokół jasnych obiektów na ciemnym tle, ale często kosztem ogólnej jasności. W rezultacie, choć telewizor świetnie radzi sobie w scenach pełnych światła, to w przypadku drobnych, jaskrawych elementów jego zdolność do wyświetlania pełnej jasności jest ograniczona.

Samsung QN90F potrafi naprawdę błysnąć jasnością. W naszych pomiarach osiągał nawet ponad 2200 nitów i to przekłada się bezpośrednio na seans. W praktyce oznacza to, że kiedy w filmie pojawia się bardzo jasna scena – na przykład wschód słońca w The Meg – ekran wygląda tak, jakby faktycznie świeciło na nas naturalne światło. To nie jest tylko liczba z tabelki, ale realne poczucie intensywności obrazu! Jednak nie zawsze jednak telewizor może dać z siebie tą pełną moc. Przy mniejszych detalach, takich jak reflektory czy lampy, jasność spada do 500–700 nitów. To świadoma decyzja algorytmów – dzięki temu kontrast między dużymi i małymi elementami jest lepiej kontrolowany, a obraz nie traci równowagi. Co ważne, to i tak ogromny postęp względem zeszłorocznego QN90D, gdzie podobne detale bywały niemal niewidoczne, świecąc na poziomie zaledwie 200 nitów. Tutaj efekt HDR jest dużo bardziej spójny i wiarygodny. Jedyny minus to kolory. Pokrycie palety DCI-P3 zatrzymało się na poziomie 91%, co w tej półce cenowej można uznać raczej za średni wynik.

Najlepszym trybem, który w Samsungu QN92D najlepiej odwzorowuje barwy, jest niezmiennie od lat tryb Filmmaker. Choć ogólnie oferuje on przyzwoitą jakość kolorów, nie jest wolny od istotnych problemów. Zacznijmy od analiz obrazu w jakości HD/SDR. Największym wyzwaniem jest tutaj balans bieli – wykresy pokazują znaczną niestabilność, z wyraźną dominacją czerwieni sprawiając, że obraz staje się zbyt ciepły. To zaburzenie powoduje, że odcienie są nienaturalnie przesunięte w stronę cieplejszych tonów, co może negatywnie wpływać na odbiór materiałów o naturalnych kolorach. Również kontrast, oparty na wykresie gamma, choć nie jest najgorszy, pozostaje daleki od ideału, wpływając na ogólną jakość obrazu, zwłaszcza w ciemniejszych scenach.

Problem ten utrzymuje się także przy materiałach w 4K, takich jak seriale czy filmy o wyższej jakości. W tym przypadku balans bieli również okazuje się wadliwy, z zauważalnymi niedoborami w kolorze niebieskim i czerwonym, co przekłada się na przesunięcia tonalne. Testy przy użyciu narzędzia Colour Checker potwierdzają te problemy – wszystkie kolory mają tendencję do uciekania w stronę żółtych odcieni, a to dodatkowo zniekształca naturalny wygląd obrazu. Mimo że tryb Filmmaker jest jednym z najlepszych dostępnych trybów do oglądania treści kinowych, wymaga jeszcze popraw, zwłaszcza w kwestii dokładności odwzorowania barw i balansu bieli.

Odwzorowanie barw w QN90F sprawdzaliśmy w trybie Filmmaker i, jak zwykle w telewizorach Samsunga, to właśnie ten tryb okazuje się najlepszym punktem startowym prosto po wyjęciu z pudełka. Nie oznacza to jednak, że mamy do czynienia z obrazem wolnym od wad. Balans bieli w treściach SDR i HDR był na zaskakująco dobrym poziomie – kolory nie uciekały w żadną stronę i już w fabrycznym wydaniu wyglądało to solidnie. Problem pojawił się jednak przy krzywych gamma i EOTF, które odpowiadają za to, jak telewizor zarządza jasnością. Tutaj QN90F mocno rozjaśniał cały obraz, przez co czerń i kolory traciły swoją intensywność, a całość przypominała efekt nałożonego mlecznego filtra. Na szczęście Samsung, w odróżnieniu od wielu konkurentów w świecie miniLED, daje użytkownikowi sporo narzędzi do sterowania ustawieniami, któych nie znajdziemy u innych np. chińskich producentów. Dlatego postanowiliśmy sprawdzić, czy da się wycisnąć z QN90F pełnię jego możliwości bo wiemy, że tak wysoką serię stać na dużo więcej.

Po kalibracji tryb Filmmaker w telewizorze Samsung QN92D wykazuje znaczną poprawę, szczególnie w zakresie treści SDR. Balans bieli został mocno udoskonalony – udało się wyeliminować wcześniejszy rozjazd kolorystyczny oraz dominację czerwieni, co przekłada się na bardziej naturalne odwzorowanie kolorów. W kontekście jasności, chociaż wykres gamma nie wymagał znaczących poprawek, został ustabilizowany, co wpływa na ogólną jakość obrazu.

Jeśli chodzi o materiały wysokiej jakości, również w tym przypadku balans bieli uległ poprawie. Jednak warto zwrócić uwagę na kontrast. Krzywa EOTF, która ilustruje wartości w tym zakresie, na pierwszy rzut oka wydaje się poprawna. Kiedy jednak przyjrzymy się szczegółom, telewizor zmaga się z utrzymaniem odpowiedniego kontrastu w materiałach filmowych. Krzywa EOTF ujawnia pewne rozbieżności, a to sugeruje, że mimo postępów, istnieją nadal obszary wymagające poprawy w tym aspekcie. Telewizor wciąż walczy o doskonałość w odwzorowaniu kontrastu. Zaletą tego telewizora jest nasycenie kolorów. Odcienie skóry są oddane bardzo dobrze, a choć niektóre kolory bywają nieco przesycone, efekt końcowy wygląda naprawdę atrakcyjnie – kolory prezentują się bogato i żywo.

Mimo pewnych niedociągnięć w kontraście, to po kalibracji tryb Filmmaker w telewizorze Samsung QN92D oferuje znakomitą jakość obrazu, z naturalnym odwzorowaniem kolorów, czyniąc go świetnym wyborem do oglądania filmów.

Po naszej korekcie ustawień QN90F pokazał, na co naprawdę go stać – i trzeba przyznać, że to jeden z najlepszych obrazów, jakie udało nam się zobaczyć na ekranie miniLED w tym roku. Jak wspomnieliśmy wcześniej, balans bieli nie stanowił dużego problemu już w fabrycznym wydaniu, ale dopiero po kalibracji gamma udało się zbliżyć niemal do wartości referencyjnych. Podobnie wygląda to w treściach HDR, gdzie krzywa EOTF po korekcie prezentuje dojrzałe i spójne rezultaty. Owszem, w niektórych filmach można zauważyć, że najmniejsze elementy obrazu są delikatnie rozjaśnione, a przy ograniczonej liczbie stref wygaszania wciąż istnieje ryzyko efektu halo. Trzeba jednak pamiętać, że tego typu zjawiska są charakterystyczne dla wszystkich telewizorów miniLED i trudno oczekiwać cudów nawet i od QN90F. Najważniejsze, że po kalibracji telewizor pokazuje obraz, który pod względem oddania wizji reżysera śmiało konkuruje nawet z wieloma ekranami OLED dostępnymi na rynku.

Sprawdźmy, jak telewizor Samsung QN92D radzi sobie z przejściami tonalnymi w materiałach o bardzo kiepskiej jakości. Funkcja redukcji szumów wykazuje się dobrą skutecznością, poprawiając płynność przejść tonalnych nawet w trudnych warunkach.Należy jednak pamiętać, że podobnie jak w innych telewizorach marki Samsung, skuteczność tej funkcji może prowadzić do usunięcia pożądanych elementów, takich jak ziarno filmowe, co czasami może wpłynąć na autentyczność obrazu.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, telewizor Samsung QN92D również radzi sobie znakomicie. Podczas testów obraz prezentował się bardzo dobrze, z modelką ukazaną w sposób naturalny i poprawny. Detale, takie jak gałęzie w tle, zostały odwzorowane z dużą precyzją, co podkreśla zdolność telewizora do poprawy jakości materiałów o niskiej rozdzielczości.

QN90F bardzo dobrze radzi sobie z upscalingiem. Materiały w niższej rozdzielczości, nawet SD, są podciągane do wyraźnego i ostrego obrazu, w którym widać dużo szczegółów w tle. To duży atut, bo telewizor sprawia, że starsze treści czy telewizja codzienna wyglądają znacznie lepiej niż na większości budżetowych ekranów. Problemem pozostaje jednak overscan, czyli przycinanie krawędzi ekranu, którego w Samsungach nie da się wyłączyć. Może to powodować, że część napisów na ekranie znika albo twarz cioci ze ślubu na kasecie VHS zostaje lekko przycięta. 😉

Dobrze działa również cyfrowa obróbka obrazu. W menu znajdziemy funkcję o nazwie "redukcja szumów", która potrafi wygładzić przejścia tonalne i poprawić odbiór materiałów o niższej jakości, np. z YouTube’a. W ustawieniu średnim efekt jest najbardziej korzystny – nie ingeruje mocno w detale, a jednocześnie eliminuje problem „schodków” w kolorach. Trzeba jednak pamiętać, że funkcja bywa dość agresywna i w starszych filmach usuwa także naturalne ziarno, dlatego najlepiej korzystać z niej z umiarem.

Telewizor Samsung QN92D został wyposażony w matrycę 144 Hz, jednak przy oglądaniu treści z użyciem upłynniacza maksymalna częstotliwość odświeżania wynosi 120 Hz. Dzięki temu zarówno gracze, jak i osoby oglądające dużo sportu będą usatysfakcjonowane jakością obrazu. Warto również wspomnieć o dostępnych opcjach poprawy obrazu, takich jak funkcja "redukcji rozmycia i drgań", która pozwala dostosować płynność do indywidualnych preferencji w 10-stopniowej skali. Redukcja rozmycia odpowiada za zwiększenie ostrości szybko poruszających się obiektów, podczas gdy redukcja drgań wygładza ruch, eliminując efekt "szarpania". Dzięki tym zaawansowanym ustawieniom można osiągnąć optymalne wrażenia wizualne, co sprawia, że Samsung QN92D idealnie sprawdza się zarówno w dynamicznych scenach, jak i intensywnych rozgrywkach.

W kontekście smużenia telewizor wypada naprawdę dobrze, trudno jest się do czegokolwiek przyczepić. Jedyną uwagą, jaką możemy mieć, jest lekki efekt overshoot zauważalny na ciemnym tle podczas naszego testu z "Ufoludkiem". Mimo to, dzięki zaawansowanym ustawieniom płynności, Samsung QN92D idealnie sprawdza się zarówno w dynamicznych scenach, jak i intensywnych rozgrywkach.

QN90F został wyposażony w matrycę o maksymalnym odświeżaniu 165 Hz i choć tę zaletę docenią głównie gracze PC, to i tak warto to podkreślić. W filmach czy transmisjach sportowych jesteśmy ograniczeni do klasycznych 120 Hz, ale nie jest to powód do obaw. W praktyce większe znaczenie ma tutaj dodatkowy upłynniacz ruchu. Dzięki ustawieniu „Wyrazistość ruchu” możemy dopasować obraz do własnych preferencji. Opcja redukcji rozmycia odpowiada za płynność i smużenie w sporcie. Z kolei funkcja „redukcja drgań” poprawia płynność ruchu w produkcjach nagranych w 24 klatkach czyli filmach i serialach. Jeśli ustawimy ją wysoko, film wygląda bardziej gładko i płynnie niż w rzeczywistości został nakręcony. Niższe wartości zachowują natomiast jego kinową „surowość” z widoczną klatką filmową.

Telewizor Samsung QN92/QN90 to doskonały wybór dla zapalonych graczy, zasługujący na najwyższe rekomendacje. Model ten oferuje praktycznie wszystkie funkcje dostępne na rynku w aspekcie gamingu sprawiając, że rozgrywka staje się jeszcze bardziej ekscytująca. Jednym z kluczowych wyróżników jest matryca 120 Hz, która zapewnia wyjątkową płynność ruchu, co jest istotne podczas dynamicznych gier akcji. Telewizor charakteryzuje się także niskim input lagiem, gwarantując błyskawiczne reakcje na polecenia gracza. Dodatkowo, technologie takie jak VRR (Variable Refresh Rate) i ALLM (Auto Low Latency Mode) dostosowują częstotliwość odświeżania i automatycznie przełączają telewizor w tryb gry, a to przekłada się na jeszcze lepsze wrażenia z rozgrywki. Dodatkowym atutem jest aplikacja Xbox, która umożliwia grę w ulubione tytuły bezpośrednio na telewizorze, eliminując potrzebę posiadania konsoli. To typowa cecha telewizorów marki Samsung, która czyni je wyjątkowymi w świecie gamingu.

Auto Motion Plus Game to funkcja, za którą naprawdę warto pochwalić Samsunga. Jest to upłynniacz ruchu, który świetnie sprawdza się w grach, pozwalając na uzyskanie wrażenia większej liczby klatek – obraz w 30 klatkach na sekundę wygląda jak 45, a 60 Hz staje się zbliżone do 90 Hz. Co istotne, funkcja ta nie wprowadza dużego opóźnienia (input lag nie przekracza 25 ms), więc nie wpływa negatywnie na komfort rozgrywki, w przeciwieństwie do wielu innych upłynniaczy dostępnych na rynku. Dzięki temu gracze mogą cieszyć się znacznie płynniejszym obrazem bez kompromisów w kwestii responsywności.

QN90F ma niemal wszystko, by stać się telewizorem idealnym dla graczy. O takich rzeczach jak cztery porty HDMI, VRR, ALLM czy odświeżanie sięgające nawet 165 Hz nie trzeba chyba nikomu przypominać. Dużą pochwałę zasługuje za to tryb Game Motion Plus, czyli autorski upłynniacz ruchu do gier. Dzięki niemu można dodać kilka „sztucznych” klatek i sprawić, że obraz generowany z konsoli wygląda płynniej niż powinien. To bardzo unikatowe rozwiązanie w świecie telewizorów – konkurencyjne systemy zwykle tego nie oferują – i dlatego Samsung od lat miał mocną kartę przetargową wśród graczy, nawet pomimo braku wsparcia dla niszowego wciąż Dolby Vision w grach.

Dlaczego więc piszemy o „niemal” idealnym ekranie? Niestety, podobnie jak w ostatnich modelach Samsunga, zauważyliśmy problem z brakiem funkcji HGiG. To rozwiązanie, które pozwala telewizorowi zostawić kontrolę nad mapowaniem tonów po stronie konsoli, tak aby gry wyglądały dokładnie tak, jak zaplanowali to twórcy. Co gorsza, funkcja ta była wcześniej obecna, a zniknęła po aktualizacjach oprogramowania. Zamiast drobnych poprawek dostaliśmy krok w tył. Szkoda, bo gdyby nie ten brak, QN90F mógłby być naprawdę idealnym wyborem dla graczy w kategorii miniLED.