Samsung OLED S95D vs Samsung Q7F

Samsung S95D oferuje doskonałą wydajność w HDR, zapewniając równomierne efekty we wszystkich scenach przekraczając wartości 1500 nit, z wyjątkiem piątej, gdzie jasność spada do 800 nitów. Mimo tego, telewizor utrzymuje wysoki poziom jakości obrazu. Dużą zaletą technologii QD-OLED jest zdolność do utrzymania wysokiej jasności nawet najmniejszych elementów na czarnym tle, co jest niespotykane w telewizorach LCD i mini LED. Dzięki temu każda scena zachwyca mocnymi efektami świetlnymi, niezależnie od wielkości oświetlonej powierzchni. Jedynie w najjaśniejszych scenach o dużej powierzchni światła jasność nieco spada co jest typowe nawet dla zwykłych OLED produkcji LG. Na dodatek, powłoka z kropek kwantowych pozwoliła na niespotykane dotychczas wysokie pokrycie palety braw BT.2020 na poziomie 88%.

Samsung Q7F niestety nie należy do jasnych telewizorów i ma to bezpośrednie przełożenie na jakość filmów HDR. Szczytowa jasność panelu to zaledwie około 250 nitów, a to zdecydowanie za mało, by mówić o prawdziwych wrażeniach kinowych. W praktyce obraz w treściach HDR nie różni się znacząco od klasycznego SDR, przez co trudno mówić o jakimkolwiek „efekcie wow”, który zazwyczaj towarzyszy nam podczas oglądania takich filmów. Podczas testów scen filmowych obraz wyglądał po prostu ciemno, a jasność niemal zawsze trzymała się w okolicach wspomnianych 250 nitów. Najgorzej wypadały ujęcia z małymi, intensywnie świecącymi elementami – zastosowana technika global dimmingu reagowała wtedy bardzo agresywnie, przyciemniając cały ekran, aby utrzymać efekt czerni. Na plus trzeba jednak odnotować obecność powłoki QLED poszerzającej paletę barw. Jak na budżetowy model QLED, Q7F wypada tutaj naprawdę przyzwoicie: pokrycie palety DCI-P3 wynosi około 93%, a BT.2020 sięga 70%. To sprawia, że kolory, mimo niskiej jasności, potrafią wyglądać całkiem żywo i atrakcyjnie.

W Samsungu S95D trybem najlepiej odwzorującym kolory jest tryb Filmmaker. Na nim przeprowadzamy wszystkie nasze testy. Chociaż początkowo obraz w tym trybie może wydawać się widzowi nieco cieplejszy, zapewnia on znacznie więcej szczegółów w porównaniu z trybem standardowym czy dynamicznym, który zawsze jest przesycony i sztuczny. Filmmaker jest zatem najbardziej zbliżony do wizji twórców filmowych i idealny do oglądania wysokiej jakości treści. Warto jednak zauważyć, że, ustawienia fabryczne nie są idealne, pomimo że do czynienia ze sprzętem z segmentu premium. Obraz może zawierać pewne błędy, które wpływają na ogólną jakość wyświetlanych scen. Przykładem są spadki koloru czerwonego w balansie bieli, zarówno w treściach HD, jak i HDR. Testy Colour Checker wykazały, że barwy odbiegają w stronę zimniejszych tonów. Obraz jest zdominowany przez barwę niebieską a całość kolorów jest zniekształcona. Jak można zobaczyć na poniższym zdjęciu, chłopczyk z filmu prezentuje się w zimniejszych tonach przez co wygląda mniej natrulanie. Jeśli chodzi o charakterystykę jasności dla treści HD jest dość poprawna, choć występują niewielkie błędy. Największy problem pojawia się jednak przy wyświetlaniu treści 4K HDR. Krzywa EOTF, która w testach planszowych wydaje się na pierwszy rzut oka odpowiednia, w rzeczywistych scenach filmowych pokazuje, że telewizor czasami „kombinuje” z obrazem. Sprawia to, że w niektórych scenach obraz jest nieco rozjaśniony, a w innych przyciemniony.

Samsung S95D oferuje całkiem niezłe odwzorowanie kolorów fabrycznie, jednak ma pewne niedociągnięcia, które mogą wymagać kalibracji, aby w pełni wykorzystać potencjał tego telewizora. Proces jest zalecany aby uzyskać jak najbardziej naturalny i imersyjny obraz.

Odwzorowanie barw fabrycznych w Samsungu Q7F zdecydowanie nie należy do mocnych stron. W trybie Filmmaker, który teoretycznie powinien być najbardziej zbliżony do neutralnego, od razu rzuca się w oczy problem z balansem bieli. Na ekranie pojawia się zbyt dużo czerwieni, a jednocześnie brakuje niebieskiego. Skutki tego są bardzo łatwe do zauważenia – biel zamiast być neutralna, wpada w ciepłe, wręcz lekko pomarańczowe tony. Na dłuższą metę sprawia to, że cały obraz wygląda nieco nienaturalnie, a jasne partie scen mogą wydawać się nienaturalne Jeszcze wyraźniej problemy wychodzą w treściach HDR. Na wykresach widać, że telewizor ma spore błędy w palecie Color Checker, co przekłada się na widoczne przekłamania w realnym obrazie. W praktyce oznacza to, że barwy nie są prezentowane tak, jak powinny. Q7F bardzo mocno dodatkowo manipuluje jasnością, ciemniejsze elementy są zbyt mocno podbijane, przez co tracą swój filmowy klimat, a jasne fragmenty bywają przygaszone. Obraz wydaje się przez tospłaszczony, a kontrast, zamiast pomagać w wydobywaniu detali, tylko podkreśla własne ograniczenia. W materiałach HDR jest to szczególnie irytujące, bo tam każdy detal ma znaczenie. W scenach, gdzie powinno być czuć subtelną grę światła i cienii, Q7F albo przesadza z rozjaśnianiem, albo odwrotnie – tłumi elementy, które miały przyciągać wzrok. To powoduje, że obraz traci swoją głębię, a zamiast kinowego realizmu mamy raczej efekt uproszczenia.

Jak bardzo może zmienić się jakość obrazu telewizora po kalibracji? Po przeprowadzeniu kalibracji w Samsungu S95D balans bieli został znacząco poprawiony, eliminując wszelkie poważne błędy, co pozwoliło uzyskać bardziej naturalne i harmonijne odwzorowanie kolorów. W przypadku treści 4K występują jedynie drobne niedoskonałości, które jednak nie wpływają na ogólną jakość obrazu. Dzięki kalibracji widzowie mogą teraz cieszyć się bardziej zrównoważonymi tonami, powalając lepiej oddać zamierzenia twórców filmowych. Kontrast również uległ poprawie, a gamma wykazuje jeszcze lepsze wyniki. Oznacza to, że różnice między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu stały się bardziej wyraźne, przekładając się na lepszą głębię i detaliczność scen. W rezultacie cienie zyskały więcej szczegółów, a jasne obszary nie są już tak przytłaczające, co daje bardziej realistyczne wrażenia wizualne. Należy jednak zauważyć, że krzywa EOTF znajduje się lekko poniżej oczekiwanego poziomu, co może wpływać na sposób, w jaki telewizor radzi sobie z dynamicznymi scenami. Mimo to, po kalibracji ogólna jakość obrazu znacząco się poprawiła, a widzowie mogą teraz bardziej cieszyć się doświadczeniem wizualnym, które jest bardziej zbliżone do zamierzeń twórców. Telewizor lepiej radzi sobie z subtelnymi przejściami tonalnymi i kontrastem, czyniąc go bardziej odpowiednim do oglądania filmów i programów w wysokiej rozdzielczości. Ostatecznie, obraz po kalibracji jest mocno zbliżony do referencyjnego sprawiając, że doświadczenie wizualne staje się jeszcze bardziej satysfakcjonujące.

Po profesjonalnej kalibracji udało nam się doprowadzić Q7F do ładu – przynajmniej w zakresie treści SDR. Obraz w tym trybie prezentuje się naprawdę dobrze: balans bieli został ustawiony poprawnie, kolory wyglądają naturalnie, a błędy w palecie barw spadły do wartości praktycznie niewidocznych dla oka. Gamma zachowuje się wzorowo, a jedynym drobnym mankamentem pozostaje lekkie rozjaśnianie mniejszych elementów, co wynika z braku lokalnego wygaszania. Do codziennego oglądania telewizji czy filmów w standardowej jakości Q7F sprawdza się zaskakująco dobrze.

Znacznie trudniej było ujarzmić treści HDR. Pomimo korekty balansu bieli telewizor dalej mocno manipuluje jasnością, przez co sceny potrafią wyglądać nienaturalnie – to, co miało być subtelnie ciemniejsze, bywa zbyt mocno rozjaśnione, a jasne partie obrazu zdarza się, że są przygaszone. Efekt końcowy jest lepszy niż w ustawieniach fabrycznych, ale widać, że ograniczenia konstrukcyjne Q7F nie pozwalają w pełni wykorzystać potencjału materiałów HDR.

Jak telewizor poradzi sobie z przejściami tonalnymi w materiałach o gorszej jakości? Generalnie rzecz biorąc, S95D spisuje się wręcz idealnie. Na planszy z żarówką nie widać praktycznie żadnych przejść między odcieniami szarości, czyniąc go jednym z najlepszych telewizorów, jakie testowaliśmy pod tym względem.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, całość obrazu — od gałęzi po postacie modeli — została dobrze oddana, bez żadnych poszarpanych krawędzi ani mocno widocznych konturów. Musimy jednak zwrócić uwagę na jedną kwestię: obraz został lekko przycięty. Mimo to telewizor radzi sobie znakomicie, a detale w gorszej jakości materiałach są wciąż zauważalne i dobrze zdefiniowane.

Upscaling i obróbka cyfrowa obrazu w Q7F to trochę sinusoida. Z jednej strony mamy naprawdę fajny upscaling – słabsze źródła wyglądają lepiej niż można by się spodziewać. Obraz robi się wyraźniejszy, ostrzejszy, i nawet starsze filmy czy telewizja naziemna dają radę. Tu Samsung od lat jest mocny i Q7F to potwierdza. Z drugiej strony… zaczynają się schody. Telewizor ma problem z overscanem – część obrazu jest po prostu przycinana i wygląda to średnio elegancko. Do tego zawiodła nas bardzo funkcja o nazwie "redukcja szumu", która powinna poprawiać płynność przejść tonalnych w słabszych materiałach. W innych Samsungach działa ona stosunkowo dobrze a, tutaj praktycznie nie robi żadnej różnicy – jak były ząbki w gradientach, tak nadal są. Trochę szkoda, bo można było liczyć na więcej od modelu, który raczej skierowany jest do użytkowników szukająych wyświetlacza do treści SDR.

Telewizor Samsung S95D, wyposażony w matrycę o częstotliwości odświeżania 120 Hz (a w odpowiedniej konfiguracji PC nawet 144 Hz), zapewnia znakomitą płynność ruchu. Samsung oferuje różnorodne ustawienia wyrazistości obrazu w skali dziesięciopunktowej, pozwalając użytkownikom dostosować wyświetlanie do własnych preferencji - czy obraz ma być bardziej filmowy/klatkowy, czy bardziej teatralny/płynny. W testach z UFO matryca OLED pokazuje swoje zalety, eliminując wszelkie smużenie. Błyskawiczna reakcja pikseli sprawia, że dynamiczne ruchy są odwzorowywane z niespotykaną precyzją.

Smużenie i płynność ruchu w Q7F to chyba najbardziej budżetowy element tego telewizora. Panel 60 Hz daje o sobie znać smużenie jest dość wyraźne, szczególnie w dynamicznych scenach, i raczej trudno traktować ten model jako sprzęt stworzony do oglądania sportu czy do grania w szybkie gry. W testach z ufoludkiem ciągnął się długi ogon, podobnie wyglądać będzie piłka w meczu piłkarskim zostawiała za sobą smugi.

Na plus trzeba jednak zaliczyć obecność upłynniacza ruchu. W filmach faktycznie robi on różnicę – szczególnie że większość materiałów nagrywanych jest w 24 klatkach. Tutaj możemy sami zdecydować, czy wolimy obraz bardziej „filmowy”, z lekkim szarpaniem charakterystycznym dla kina, czy płynniejszy, bardziej „telewizyjny”. To akurat działa całkiem dobrze i pozwala trochę poprawić komfort oglądania seriali czy też filmów.

Telewizor Samsung S95D jest doskonale przystosowany do potrzeb graczy, oferując cztery porty HDMI 2.1, które obsługują kluczowe funkcje, takie jak Auto Low Latency Mode (ALLM), Variable Refresh Rate (VRR) oraz HDR Gaming Interest Group (HGIG). Porty HDMI 2.1 nie oferują pełnej przepustowości 48Gb, ale mimo to są wystarczające dla osiągnięcia odpowiedniej rozdzielczości i płynności. Dzięki tym technologiom gracze mogą cieszyć się płynniejszymi i bardziej responsywnymi rozgrywkami, co znacząco wpływa na komfort i wydajność podczas intensywnych sesji gamingowych. Jednym z największych atutów jest aplikacja Xbox, która pozwala na granie w chmurze bez potrzeby posiadania konsoli. Dzięki niej gracze mogą uzyskać dostęp do szerokiej gamy tytułów bezpośrednio na telewizorze, ciesząc się wysoką jakością obrazu i płynnością rozgrywki. Ponadto, S95D oferuje funkcję Game Bar, która umożliwia łatwe zarządzanie ustawieniami gry, w tym szybkie dostosowanie parametrów, takich jak zmiana proporcji ekranu, co może być niezwykle przydatne w różnorodnych grach i trybach rozgrywek. Warto też wspomnieć o wsparciu dla G-Sync oraz FreeSync, co jest ogromnym plusem dla użytkowników kart graficznych Nvidia i AMD. Mimo braku wsparcia dla Dolby Vision, telewizor nadal oferuje znakomite funkcje, które sprawiają, że jest idealnym wyborem dla fanów konsolowego grania. W sumie, S95D łączy nowoczesne technologie z doskonałą jakością obrazu, tworząc kompletny pakiet dla każdego gracza.

Funkcje dla graczy w Samsungu Q7F to temat, który budzi sporo mieszanych emocji. Z jednej strony – nikt rozsądny nie oczekiwał tutaj cudów, bo to w końcu telewizor 60 Hz i od początku było jasne, że nie będzie to sprzęt do wyciskania maksimum z konsoli czy PC. Z drugiej jednak, skoro producent w materiałach promocyjnych obiecywał konkretne rozwiązania, to naturalne, że chcieliśmy je zobaczyć w praktyce. Na starcie jest całkiem nieźle. Działa automatyczny tryb gry (ALLM), więc nie trzeba ręcznie grzebać w ustawieniach konsola sama przełącza telewizor w tryb z niskim opóźnieniem. Do tego mamy Game Bar, który wygląda efektownie i pozwala podejrzeć kilka podstawowych parametrów bez wychodzenia z gry. I w tym miejscu dobre wiadomości się kończą.

Największym problemem Q7F jest VRR, a właściwie jego brak. Owszem, w menu pojawia się stosowna ikonka, można ją nawet zobaczyć w Game Barze, ale przez cały test funkcja pozostawała martwa i nie udało się jej w żaden sposób uruchomić. Jeszcze bardziej boli sprawa HGiG ta opcja faktycznie była dostępna na początku, ale po aktualizacji oprogramowania zniknęła całkowicie, co jest po prostu niepoważne. Dlatego Q7F nada się wyłącznie w absolutnych podstawach. Jasne, można włączyć konsolę, pograć w spokojniejsze tytuły i cieszyć się niskim input lagiem, ale jeśli ktoś liczy na bardziej zaawansowane funkcje, które obiecywał producent, to spotka go zawód. To nie jest telewizor, który kupuje się z myślą o gamingu i lepiej być tego świadomym przed zakupem.