Samsung QLED Q60D / Q67D / Q68D vs Samsung U8000F (IPS)

Telewizor Samsung Q60D, niezależnie od testowanej sceny, osiąga jasność powyżej 500 nitów, co jest wynikiem powyżej przeciętnej w tej klasie urządzeń. Taki poziom jasności pozwala już poczuć namiastkę prawdziwego kina domowego, z wyraźnie widocznymi szczegółami w jasnych partiach obrazu i dobrze odwzorowaną dynamiką kontrastów, szczególnie podczas oglądania treści z platform streamingowych czy filmów odwtarzanych z Blueray. Dzięki temu seanse filmowe nabierają większej głębi i realizmu, szczególnie w dobrze naświetlonych scenach. Mimo zastosowania technologii kropek kwantowych (QLED), telewizor nie osiąga wybitnych wyników w odwzorowaniu kolorów. Pokrycie przestrzeni barw DCI-P3 wynosi jedynie 90%, co może być odczuwalne w bardziej wymagających scenach, gdzie bogactwo i nasycenie kolorów odgrywają kluczową rolę w jakości obrazu.

Lepiej nie znaczy dobrze – i dokładnie tak można podsumować możliwości U8092F, jeżeli chodzi o wyświetlanie jasnych scen filmowych w trybie HDR. Jasność matrycy wynosi niecałe 250 nitów, a to zdecydowanie za mało, żeby cieszyć się jakimikolwiek efektami świetlnymi. Ciekawą sytuację zaobserwowaliśmy podczas pomiarów czwartej planszy z filmu Sicario 2 – telewizor wyraźnie przygasił cały ekran, próbując uzyskać lepszą czerń (która i tak pozostaje słaba). Można by nawet zasugerować, że urządzenie korzysta z jakiejś formy „globalnego wygaszania”, ale niestety – efekty są nadal bardzo mizerne. Na domiar złego, telewizor nie obsługuje szerokiej palety barw – pokrycie przestrzeni DCI-P3 wynosi około 80%, więc nie ma co liczyć na prawdziwie soczyste kolory. Obraz HDR wygląda tu raczej jak lekko rozjaśnione SDR i raczej tej formy byśmy sugerowali się trzymać jeżeli chodzi o ten telewizor.

Samsung od kilku lat oferuje w swoich telewizorach tryb "Filmmaker", który ma na celu zapewnienie jak najwierniejszych ustawień obrazu prosto z fabryki, zgodnie z wizją twórców filmowych. Jest to z pewnością duży krok w stronę kinowej jakości w domu, jednak warto zauważyć, że tryb ten nie jest pozbawiony problemów.

Na przykład balans bieli w trybie SDR, jak i HDR, wykazuje nadmierną ilość koloru czerwonego, co sprawia, że obraz jest zbyt ciepły. W rezultacie skóra aktorów i jasne sceny mogą wydawać się nienaturalnie zaróżowione. Test Colour Checker dodatkowo potwierdza ten problem – próbki kolorów często przesuwają się w kierunku odcieni czerwieni, co odbiega od neutralnego odwzorowania barw, które byłoby bardziej pożądane w profesjonalnym ustawieniu.

Jeśli chodzi o kontrast, zauważalny jest mocny spadek na początku wykresu gammy, gdzie wartości poniżej 2.4 spadają aż do 2.1. W efekcie obraz w ciemniejszych scenach może wydawać się mniej wyrazisty, tracąc na głębi. W przypadku treści HDR, krzywa EOTF (odpowiadająca za odwzorowanie jasności) pokazuje mocne wybicie na początku wykresu, co może prowadzić do przesadnej jasności w jaśniejszych partiach obrazu, zaburzając naturalny balans tonalny.

Samsung U8000F został przetestowany w najlepszym możliwym trybie obrazu wbudowanym w telewizor, czyli Filmmaker Mode. To właśnie ten tryb powinien – przynajmniej w teorii – oferować możliwie kinowy, referencyjny obraz bez zbędnych ulepszaczy. W przypadku treści SDR (głównie HD/SD), telewizor po wyjęciu z pudełka prezentował się zaskakująco dobrze. Błędy w balansie bieli krążyły wokół wartości 3, czyli mniej więcej na granicy postrzegalności. Jedyny zarzut można mieć do zarządzania jasnością – wykres gamma pokazał lekką tendencję do rozjaśniania lub przyciemniania niektórych partii, ale mimo to całość wypada całkiem nieźle jak na ten segment cenowy.

Niestety, dużo gorzej wygląda to w trybie HDR. Mimo że balans bieli nie był tragiczny, to telewizor miał spore błędy kolorystyczne – szczególnie widoczne na wykresie Color Checker, gdzie niemal każda próbka trafiała poza docelowy punkt. Obraz w HDR wygląda po prostu nienaturalnie, a kolory bywają przesunięte, matowe lub zbyt chłodne. W dużej mierze wynika to z faktu, że U8000F nie obsługuje szerokiej palety barw (DCI-P3). Telewizor fizycznie nie jest w stanie wyświetlić prawidłowych kolorów w standardzie HDR – i to niestety czuć w każdym bardziej wymagającym materiale.

Po profesjonalnej kalibracji telewizora Samsung Q60D w trybie filmowym, użytkownicy mogą cieszyć się znaczną poprawą jakości obrazu. Telewizory Samsung od zawsze oferują 2- i 20-punktową regulację skali szarości oraz zaawansowany system CMS (Color Management System), co umożliwia precyzyjne dostosowanie kolorów i odcieni. Balans bieli zarówno dla SDR, jak i HDR został pozbawiony mocnego wybicia oraz tendencji do uciekania kolorów w odcienie czerwieni, co znacznie poprawia naturalność obrazu. Choć w trybie HDR nadal można zauważyć kilka większych błędów, ogólna jakość odwzorowania kolorów została doskonale poprawiona. Jeśli chodzi o kontrast, mimo że ze względu na ograniczenia w technologii wykonania telewizora nie można mówić o drastycznych zmianach, poprawa jest zauważalna. Dzięki kalibracji, szczegóły w ciemnych scenach są lepiej widoczne, a różnice między jasnymi a ciemnymi elementami obrazu zostały wzmocnione. To sprawia, że ogólny odbiór obrazu jest bardziej satysfakcjonujący, a widzowie mogą cieszyć się większą głębią i realizmem wyświetlanych treści.

Mimo że U8000F już po wyjęciu z pudełka oferował całkiem nieźle zestawiony obraz w SDR, udało nam się go jeszcze trochę skorygować. Udało się usunąć lekko fioletowawy zafarb i zestroić gammę na bardziej sensownym poziomie. Telewizor nadal ma jednak tendencję do przejaskrawiania najmniejszych i najjaśniejszych partii obrazu – na wykresie gamma widać charakterystyczny „dołek”, który trudno całkiem wyprostować.

Niestety, w HDR sytuacja wygląda gorzej. Trudno tu mówić o jakiejkolwiek znaczącej poprawie – telewizor po prostu nie jest stworzony z myślą o treściach HDR. Próbowaliśmy skorygować obraz w zaawansowanych ustawieniach, ale mimo wszystko błędy kolorystyczne pozostały spore – delta E powyżej 7 to już mocno zauważalne odchylenia. Trochę szkoda, ale taki już urok budżetowej konstrukcji. W SDR U8000F radzi sobie spokojnie, natomiast HDR to po prostu nie jego liga.

Jednakże, jeśli chodzi o obróbkę i skalowanie materiałów o niższej jakości, telewizor radzi sobie całkiem dobrze. Obraz jest odwzorowany bez overscanu, co zapewnia pełne wykorzystanie dostępnej powierzchni ekranu. Dodatkowo, obrysy modelki czy gałęzie drzewa nie są nadmiernie poszarpane, co przekłada się na zadowalającą jakość wyświetlanych treści. Choć redukcja szumu mogłaby być bardziej efektywna, ogólne wyniki obróbki materiałów o gorszej jakości są pozytywne i spełniają oczekiwania.

Jeżeli chodzi o to, jak Samsung U8000F radzi sobie z materiałami niższej jakości, to musimy przyznać, że Samsung zrobił postępy względem swojego zeszłorocznego poprzednika – czyli modelu DU7192, który teoretycznie zajmuje to samo miejsce w ofercie.

Tegoroczny model został wyposażony w funkcję poprawy płynności przejść tonalnych, która została zaimplementowana znacznie lepiej niż w ubiegłym roku. Owszem, telewizor nadal korzysta z dosyć mocnych algorytmów, które potrafią zniekształcić detale albo usunąć ziarno filmowe, ale mimo to – można śmiało powiedzieć, że działa skutecznie.

Nie wszystko jednak poszło idealnie. U8000F ma widoczne problemy z lekkim przycinaniem obrazu podczas oglądania bardzo starych treści w bardzo niskiej rozdzielczości. Jeżeli ktoś planuje odtworzyć swoją starą taśmę z VHS-u, musi się liczyć z tym, że obraz może wyglądać na lekko „przycięty”.

Samsung Q60D wyposażony jest w matrycę 60 Hz oraz opcję poprawy płynności filmów, znaną jako "Redukcja drgań". Ta funkcja ma na celu minimalizowanie efektu smużenia oraz poprawę ogólnej płynności obrazu, co z pewnością przypadnie do gustu użytkownikom, którzy szukają telewizora przede wszystkim do oglądania filmów i seriali. Dzięki tej technologii, widzowie mogą cieszyć się bardziej płynnym doświadczeniem wizualnym, nawet w dynamicznych scenach akcji, gdzie szczegóły są kluczowe. Warto jednak zauważyć, że choć "Redukcja drgań" poprawia płynność obrazu w filmach, to w przypadku gier matryca ta może nie być najlepszym wyborem, ma spory efekt smużenia, który można zobaczyć na zdjęciu poniżej.

Samsung U8000F został wyposażony w matrycę 60 Hz, więc już na starcie wiadomo, że nie ma co liczyć na cuda. To po prostu standard w tej klasie – wystarczający do codziennego oglądania, ale bez żadnych fajerwerków.

Telewizor oferuje jeden suwak poprawy płynności ruchu – funkcję o nazwie „Redukcja drgań”, dzięki której możemy dostosować płynność obrazu w filmach. Większe ustawienia dają bardziej „teatralny” i wygładzony efekt, mniejsze pozwalają zachować oryginalny charakter filmu z lekkim efektem 24p. Ciekawostką jest funkcja „Wyraźny ruch LED”, czyli tryb BFI – który wstawia czarne klatki między klatki obrazu, żeby poprawić ostrość ruchu. W praktyce jednak ekran przy jej aktywacji mocno migocze i raczej trzeba traktować to jako eksperyment niż coś, co realnie poprawia komfort grania.

Samsung Q60D został wyposażony w funkcje takie jak ALLM (Auto Low Latency Mode), HGiG (HDR Gaming Interest Group) oraz Game Bar, które znacząco poprawiają doświadczenia z gry. Mimo to, brak implementacji HDMI 2.1 ogranicza możliwości, uniemożliwiając korzystanie z VRR (Variable Refresh Rate), co mogłoby dodatkowo poprawić płynność i jakość obrazu. Generalnie, dla niedzielnych graczy, telewizor ten powinien sprawdzić się w codziennym użytkowaniu, oferując zadowalające wrażenia z rozgrywki. Jednak jeśli jesteśmy bardziej wymagający w kontekście gamingu, warto rozważyć modele z wyższą częstotliwością matrycy oraz HDMI 2.1, które zapewnią pełną funkcjonalność i lepsze wsparcie dla najnowszych gier. W takich przypadkach, inwestycja w bardziej zaawansowany telewizor przyniesie znacznie lepsze efekty w zakresie płynności i jakości obrazu, co jest kluczowe dla pasjonatów gier.

Samsung U8000F oferuje podstawowy zestaw funkcji dla graczy, który mimo wszystko może okazać się wystarczający dla mniej wymagających użytkowników. Mamy tutaj automatyczny tryb gry – po uruchomieniu gry na konsoli, telewizor sam przełącza się w tryb niskiego opóźnienia, co znacząco poprawia czas reakcji. Znajdziemy też funkcję VRR, czyli zmienne odświeżanie ekranu, która działa w zakresie od 48 do 60 Hz. Oznacza to, że zarówno Xbox, jak i PS5 nie będą generować efektu „rwania” obrazu – o ile oczywiście będziemy mieścić się w tym zakresie.

I to niestety tyle, jeśli chodzi o zalety. Tego typu dodatki jak Game Bar czy wyższe częstotliwości odświeżania zarezerwowane są dla wyższych modeli Samsunga z linii 2025. W teorii telewizor obsługuje również funkcję HGiG, która powinna dostosować obraz HDR do intencji twórców gier. Niestety – mimo że funkcja ta widnieje w broszurach reklamowych i materiałach sklepowych – jej konfiguracja na konsoli Xbox okazała się w praktyce... niemożliwa.