Sharp GP6765 vs Hisense S7NQ CanvasTV

W trybie filmowym telewizor Sharp GP6765 osiąga jasność na poziomie 300 nitów, niestety, jest to dość przeciętny wynik. Taka jasność jest bliższa standardowemu obrazowi SDR niż temu, co powinno oferować pełne doświadczenie HDR. W rezultacie, telewizor nie jest w stanie oddać pełnej głębi i dynamiki obrazu, jakie można by oczekiwać od dobrego trybu HDR. Efekty wizualne, które w innych modelach są wyraziste i pełne szczegółów, tutaj mogą wydawać się przytłumione, a sceny o wysokim kontraście nie będą wyglądały tak imponująco. Jednak warto miec na uwadze fakt, że porównując ten wynik z telewizorami w tym budżecie jest to wynik przyzwoity. Pozytywną cechą jest fakt, że telewizor obsługuje szeroką paletę barw DCI-P3 na poziomie 92,5% dzięki implementacji kropek kwantowych (Quantum Dot/QLED). To całkiem przyzwoity wynik, szczególnie w tej kategorii cenowej. Dzięki temu kolory są żywe i bardziej nasycone, co z pewnością wpływa na jakość obrazu, choć nie ratuje w pełni wrażeń z HDR ze względu na ograniczoną jasność.

Jeżeli chodzi o jasność telewizora i to, jak radzi sobie z jasnymi elementami podczas oglądania filmów, to jest po prostu przeciętnie – podobnie jak w przypadku kontrastu. Średni poziom jasności Hisense S7NQ to około 500 nit. To wartość, która pozwala poczuć zalążek prawdziwego HDR, ale zdecydowanie za mało, by mówić tu o rewelacyjnych efektach. Trzeba jednak pochwalić telewizor za pokrycie palety barw – filmy wyglądają bardzo kolorowo i żywo. Dzięki zastosowaniu powłoki PFS LED (QLED), urządzenie jest w stanie pokryć ponad 90% palety DCI-P3 i ponad 72% szerszej palety BT.2020. Jak na telewizor tej klasy – są to naprawdę bardzo dobre wyniki.

Sharp GP6765 został uruchomiony w trybie filmowym, który jest najlepszym ustawieniem, jeśli chodzi o odwzorowanie barw. Niestety, mimo to, jakość nadal jest daleka od ideału. Zaczynając od balansu bieli, w trybie SDR wykres pokazuje znaczące wzrosty w przypadku koloru czerwonego. Taki efekt może sprawić, że obraz będzie wyglądał nieco zażółcony, prowadząc do zniekształcenia naturalnych odcieni skóry. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że niektóre sceny wydają się być nienaturalne, a kolory tracą na swojej autentyczności. W trybie HDR sytuacja zmienia się diametralnie – dominującym kolorem staje się niebieski. Tak silne przesunięcie w kierunku koloru niebieskiego również negatywnie wpływa na równowagę kolorystyczną obrazu, co może prowadzić do utraty detali w chłodnych tonach. Widzowie mogą odczuwać wrażenie, że obraz jest nieco zimny i pozbawiony równowagi, co dodatkowo podkreśla fakt, że telewizor nie osiąga optymalnego odwzorowania barw. Testy przeprowadzone za pomocą narzędzia Colour Checker potwierdzają te przesunięcia w kilkunastu testowanych próbkach.

Jeśli chodzi o kontrast, w trybie HD gama pokazuje duży skok na początku wykresu, ale potem pozostaje blisko linii referencyjnej na poziomie 2,4. To oznacza, że w większości scen telewizor jest w stanie oddać zadowalający poziom kontrastu. Dla widza oznacza to lepszą percepcję detali w cieniach oraz większą głębię obrazu, co wpływa na jego ogólne wrażenia z oglądania filmów i programów telewizyjnych. Natomiast w trybie HDR, krzywa EOTF wykazuje duże wahania zarówno na początku, jak i na końcu wykresu. Tego typu fluktuacje mogą prowadzić do niespójności w odwzorowaniu szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach obrazu. Dla widza oznacza to, że w scenach z intensywnym światłem, takich jak eksplozje czy dynamiczne akcje, mogą zniknąć istotne detale, a obraz może wydawać się nieostry. Z kolei w ciemniejszych partiach obrazu brak wyraźnych różnic w odcieniach może sprawić, że szczegóły zlewają się w jednolitą plamę, co znacząco obniża jakość oglądania. Choć tryb filmowy oferuje najlepsze ustawienia fabryczne w GP6765, zarówno w kontekście odwzorowania kolorów, jak i kontrastu to występują w nim istotne problemy.

Sprawdźmy teraz, jak telewizor Hisense S7NQ CanvasTV radzi sobie z odwzorowaniem barw w najlepszym trybie fabrycznym, czyli Filmmaker. Już na starcie widać, że jest zdecydowanie lepiej niż w trybie dynamicznym czy standardowym, ale mimo wszystko można się przyczepić do kilku rzeczy. Jeśli chodzi o jakość obrazu z sygnału HD, kolory są lekko przekłamane – widać dominację chłodniejszych odcieni niebieskiego i braki w kolorze czerwonym. Przez to obraz sprawia wrażenie nieco zbyt chłodnego.

Podobny efekt pojawia się również przy treściach w 4K, ale tam jest już bardziej zauważalny. Nadmierna ekspozycja niebieskich tonów i niedobór czerwieni powodują, że obraz wydaje się wyraźnie zimny. Jednak największym problemem tego telewizora nie są same kolory, tylko sposób zarządzania jasnością. Testowany egzemplarz lekko podbijał jasność względem wartości referencyjnej. Efektem tego jest wprawdzie lepsza widoczność detali, ale kosztem znacznie rozjaśnionej czerni – przez co cały obraz wydaje się bardziej "płaski".

Podobne zjawisko zauważyliśmy w sygnale 4K – lekko zawyżona na początku wykresu krzywa EOTF pokazuje, że telewizor ma tendencję do nadmiernej ekspozycji niektórych scen. Na szczęście, efekt ten można poprawić dzięki profesjonalnej kalibracji, o której opowiemy w kolejnym punkcie.

Po kalibracji, w trybie filmowym, balans bieli w telewizorze Sharp GP6765 dla treści SDR ulega znaczącej poprawie. Wszystkie linie w wykresie zbliżają się do linii referencyjnej. Choć nie są idealnie proste, osiągnięte wyniki są zadowalające, biorąc pod uwagę półkę cenową tego modelu. Taka poprawa balansu bieli przekłada się na bardziej naturalne i wierne odwzorowanie kolorów, co pozytywnie wpływa na ogólne wrażenia wizualne i immersję w oglądane filmy. Jeśli chodzi o gamę, początkowy skok na wykresie nie został usunięty, jednak po tym błędzie reszta linii znacznie lepiej odwzorowuje oczekiwany efekt, sprawiając, że obraz staje się bardziej spójny i przyjemny w odbiorze.

W przypadku treści HDR, balans bieli wypada nieco gorzej w porównaniu do treści SDR, ale wciąż jest znacząco lepszy niż przed kalibracją. Poprawa balansu bieli w HDR przyczynia się do większej spójności kolorów, sprawiając, że oglądanie filmów staje się bardziej przyjemne, mimo że mogą występować pewne niedociągnięcia. Mówiąc o kontrascie, trudno tu mówić o znaczącej poprawie. Nasi specjaliści zauważyli, że brak kontroli nad ustawieniami dynamicznego mapowania tonów uniemożliwił osiągnięcie znaczącej poprawy w EOTF, prowadząc do nierównomiernego odwzorowania jasności.

Mimo pewnych niedociągnięć związanych z brakiem opcji ustawień dla dynamicznego mapowania tonów, telewizor Sharp GP6765 zyskał nowe oblicze po odpowiedniej kalibracji. Ulepszony balans bieli oraz lepsze odwzorowanie kolorów w trybie SDR sprawiają, że obraz stał się bardziej naturalny i przyjemny dla oka. Choć wciąż są obszary, które wymagają poprawy, zwłaszcza w treściach HDR, telewizor oferuje satysfakcjonujące doświadczenia wizualne, czyniąc go interesującym wyborem w swojej klasie cenowej.

Efekty, które uzyskaliśmy po kalibracji Hisense S7NQ, są naprawdę bardzo dobre. Dzięki kalibracji udało się wyeliminować nadmierną ekspozycję niebieskich tonów i braki w czerwieni przy sygnale HD. Podobny, choć nieco słabszy efekt udało się osiągnąć także przy treściach 4K HDR. Zarządzanie jasnością w materiałach HD również zostało poprawione – telewizor nie ma już problemów z rozjaśnianiem obrazu „po całości”.

Są jednak rzeczy, których nie da się przeskoczyć. Charakterystyka krzywej EOTF praktycznie się nie zmieniła, a brak lokalnego wygaszania sprawia, że najmniejsze elementy na ekranie będą zawsze lekko prześwietlone. Trzeba się z tym po prostu pogodzić, wybierając telewizor z podobnym typem podświetlenia. Mimo to końcowy efekt jest bardzo dobry i powinien w pełni zadowolić zdecydowaną większość użytkowników.

W telewizorze Sharp GP6765 funkcja „10-bitowa reprodukcja kolorów” wykazuje dobre wyniki w testowanej scenie z żarówkami. Ustawienie tej opcji na poziomie „średnia” pozwala uzyskać zadowalające efekty, ponieważ nie widać problemów z wygładzaniem ziarna ani rozmywaniem istotnych elementów obrazu. Ustawienie „niska” również przynosi pozytywne rezultaty, oferując wyraźny obraz bez negatywnego wpływu na szczegóły. Takie opcje wygładzania przejść tonalnych przyczyniają się do poprawy jakości wizualnej, umożliwiając bardziej naturalne przejścia kolorów.

W kontekście skalowania obrazu, telewizor Sharp GP6765 ma swoje mocne strony, takie jak brak overscanu podczas wyświetlania materiału testowego. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się pełnym obrazem bez utraty jakichkolwiek detali z krawędzi. Jednak w testowanej scenie z modelką pojawiają się pewne niedociągnięcia. Gałęzie czy spodnie nie wyglądają najlepiej. Ich obrys wygląda na lekko poząbkowany sugerując, że nie zastosowano skutecznych technik wygładzania krawędzi. To sprawia, że niektóre szczegóły mogą wyglądać na nieco zniekształcone, co może wpłynąć na ogólne wrażenia wizualne.

Równie ważne jest, jak telewizor radzi sobie z przejściami tonalnymi na gorszym sygnale – na przykład w starszych filmach, telewizji czy na YouTube. Niestety, mimo obecności funkcji „Obraz gładki i gradientowy”, która rzekomo miała poprawiać ten aspekt, jej działanie jest naprawdę mizerne. Ledwo widać, żeby miała jakikolwiek realny wpływ na widoczność przejść kolorystycznych.

Słabo wypada również skalowanie obrazu. Owszem, da się zauważyć, że telewizor stara się „podciągnąć” jakość, ale efekt końcowy jest daleki od ideału. Obraz często wygląda na lekko postrzępiony, co szczególnie widać na przykładzie gałęzi drzew w tle. Dodatkowo Hisense S7NQ ma wyraźną tendencję do przycinania obrazu w niższej rozdzielczości, przez co mogą umknąć nam napisy w wiadomościach albo drobniejsze szczegóły obrazu.

Jeśli chodzi o smużenie i płynność ruchu, telewizor Sharp GP6765 wypada dość przeciętnie. Został on wyposażony w matrycę o częstotliwości 60 Hz, co sprawdza się w kontekście filmów. Telewizor posiada upłyniacz o nazwie "Ulepszenie ruchu". Dzięki tej funkcji, możemy sterować płynnością ruchu a więc jesteśmy wstanie wybrać czy obraz ma być widoczny z klatką filmową lub bardziej płynny - teatralny. Upłynniacz ten powinien zadowolić większość użytkowników, którzy stawiają na treści filmowe. Jednak w przypadku sportu czy gier Sharp nie radzi sobie najlepiej. W testowanej scenie z UFO-ludkiem zauważalne jest spore rozmycie, co sugeruje, że niska wartość czasu reakcji matrycy wpływa negatywnie na ostrość ruchomych obiektów. Takie efekty mogą być szczególnie irytujące podczas dynamicznych sekwencji, gdzie szybkie ruchy są powszechne. Dla osób, które preferują oglądanie sportów czy intensywnych gier wideo, ograniczenia w płynności ruchu mogą być zniechęcające, sprawiając, że Sharp GP6765 niekoniecznie jest idealnym wyborem w tej kategorii.

Jeżeli chodzi o płynność ruchu, telewizor wypada naprawdę bardzo dobrze. Mimo że S7NQ został zaprojektowany głównie z myślą o wyświetlaniu statycznych elementów – takich jak obrazy – producent zastosował tutaj matrycę z odświeżaniem 144 Hz. Dzięki temu sporty czy gry wyglądają na nim naprawdę dobrze.

W przypadku materiałów, które nie są nagrane w wysokim klatkażu, producent dostarczył dwie funkcje, które pozwalają dopasować obraz do własnych preferencji. „Redukcja szarpania” i „rozmycia” działają w skali 10-stopniowej, umożliwiając wybór pomiędzy bardziej filmowym obrazem – z charakterystycznymi skokami klatek – a płynnym efektem przypominającym „operę mydlaną”. Jak to ustawić? To już kwestia indywidualna – zostawiamy decyzję Wam.

Funkcjonalność Sharp'a GP6765 dla graczy pozostawia wiele do życzenia. Mimo że model ten wyposażony jest w porty HDMI 2.1, które teoretycznie powinny oferować szereg nowoczesnych udogodnień, w praktyce sytuacja wygląda znacznie gorzej. Jedyną funkcją, która rzeczywiście wykorzystuje możliwości tego standardu, jest Auto Low Latency Mode (ALLM). Niestety, brak wsparcia dla kluczowych funkcji, takich jak Variable Refresh Rate (VRR) czy HDR Gaming Interest Group (HGIG), czyni ten telewizor mniej atrakcyjnym wyborem dla graczy. VRR jest istotny dla eliminacji problemów z tearingiem i stutteringiem, co jest szczególnie ważne w dynamicznych grach, gdzie płynność obrazu ma kluczowe znaczenie. Z kolei HGIG pozwala na optymalne odwzorowanie HDR, zwiększając immersję i jakość wizualną. Choć wydawać by się mogło, że implementacja Dolby Vision będzie nosiła ze sobą spore krzyści, to dla graczy jest ona kompletnie bezużyteczna ze względu na bardzo wysoki input lag w tym trybie.

Można by powiedzieć, że obecność portów HDMI 2.1 w Sharp GP6765 to marketingowa pułapka, która może wprowadzać w błąd użytkowników myślących, że sam standard HDMI automatycznie wiąże się z wszystkimi jego udogodnieniami. Oczekiwanie na pełną funkcjonalność, która powinna iść w parze z HDMI 2.1, może prowadzić do rozczarowania.

Mimo że S7NQ to telewizor typu „obraz”, da się na nim pograć. Naprawdę. Znajdziemy tu praktycznie wszystko (z wyjątkiem trybu HGiG), czego potrzebuje nowoczesny telewizor do grania. Matryca 144 Hz oraz dwa pełnoprawne porty HDMI 2.1 umożliwiają bezproblemowe podłączenie dwóch konsol, takich jak PlayStation 5 czy Xbox Series X/S.

Telewizor obsługuje automatyczny tryb gry (ALLM) oraz synchronizację klatek (VRR), bez żadnych zacięć czy problemów. Bez kłopotu radzi sobie również z wyświetlaniem wysokiego klatkażu w niższych rozdzielczościach. Trzeba pochwalić Hisense za bardzo atrakcyjny Game Bar – wyświetlane są w nim wszystkie dostępne opcje obrazu, a dodatkowo mamy możliwość powiększenia minimapy czy włączenia celownika (bo czasem ktoś może jednak chcieć „czitować” 😉).

Jedynym brakującym elementem – o czym wspominaliśmy wcześniej – jest brak poprawnej implementacji trybu HGiG. To właśnie on odpowiada za automatyczne ustawienie obrazu w grach tak, jak życzyliby sobie tego twórcy. Szkoda, bo to jedyna rzecz, która dzieli Hisense S7NQ od bycia pełnoprawnym gamingowym „potworem”.