Sony A95L vs Samsung Q7F

Sony A95L oferuje niesamowity efekt HDR, osiągając imponującą jasność na poziomie 1500 nitów w scenach takich jak te z Life of Pi czy Sicario 2. Te wyniki są naprawdę rewelacyjne – jasne elementy w tych filmach wręcz ożywają na ekranie, zapewniając widzowi wciągające wrażenia wizualne. Jedyne, co można zauważyć, to drobne problemy z utrzymaniem jasności w scenie z The Meg, gdzie cała scena jest zalana światłem. To jednak naturalny efekt związany z technologią OLED. Na duży plus zasługuje także szerokie pokrycie palety barw BT.2020 na poziomie 89%, co plasuje A95L Sony w czołówce telewizorów pod względem reprodukcji kolorów. Wszystko to jest możliwe dzięki matrycy QD-OLED od Samsung Displays.

Samsung Q7F niestety nie należy do jasnych telewizorów i ma to bezpośrednie przełożenie na jakość filmów HDR. Szczytowa jasność panelu to zaledwie około 250 nitów, a to zdecydowanie za mało, by mówić o prawdziwych wrażeniach kinowych. W praktyce obraz w treściach HDR nie różni się znacząco od klasycznego SDR, przez co trudno mówić o jakimkolwiek „efekcie wow”, który zazwyczaj towarzyszy nam podczas oglądania takich filmów. Podczas testów scen filmowych obraz wyglądał po prostu ciemno, a jasność niemal zawsze trzymała się w okolicach wspomnianych 250 nitów. Najgorzej wypadały ujęcia z małymi, intensywnie świecącymi elementami – zastosowana technika global dimmingu reagowała wtedy bardzo agresywnie, przyciemniając cały ekran, aby utrzymać efekt czerni. Na plus trzeba jednak odnotować obecność powłoki QLED poszerzającej paletę barw. Jak na budżetowy model QLED, Q7F wypada tutaj naprawdę przyzwoicie: pokrycie palety DCI-P3 wynosi około 93%, a BT.2020 sięga 70%. To sprawia, że kolory, mimo niskiej jasności, potrafią wyglądać całkiem żywo i atrakcyjnie.

Najlepszym trybem fabrycznym pod kątem odwzorowania barw w Sony A95L jest IMAX Enhanced. To tryb, który na pierwszy rzut oka wydaje się być dobrze skalibrowany, jednak przy bardziej wnikliwej analizie można zauważyć kilka obszarów wymagających poprawy. Przede wszystkim balans bieli zarówno dla treści SDR, jak i 4K HDR jest obarczony nadmiarem koloru niebieskiego i czerwonego, co prowadzi do subtelnej różowej poświaty, szczególnie widocznej na neutralnych tonach. W efekcie odcienie skóry są przekłamane, co wpływa na realizm wyświetlanego obrazu. Jest to wyraźnie widoczne na zdjęciu porównawczym poniżej. Dodatkowo, test Colour Checker potwierdza obecność tych błędów – próbki kolorów często odbiegają od swoich wzorcowych wartości, co świadczy o pewnych nieścisłościach w fabrycznym odwzorowaniu barw w A95L Sony. Maksymalne wartości błędów deltaE wynoszą do 5,8, co jest wyraźnym wskaźnikiem, że kolory nie zawsze są reprodukowane tak precyzyjnie, jak powinny być.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności, gamma dla treści HD/SDR jest na ogół całkiem poprawna, zachowując odpowiednią równowagę między jasnością a kontrastem. Niestety, na końcu wykresu widoczny jest duży skok, co prowadzi do mocnego rozjaśnienia obrazu, gdy ekran jest w całości zalany bielą. To może sprawiać, że sceny o bardzo jasnym tle, takie jak śnieżne krajobrazy czy intensywne światło dzienne, wyglądają zbyt jaskrawo i tracą szczegóły. W przypadku treści HDR, krzywa EOTF, która odpowiada za kontrolę luminancji, jest lekko podbita w stosunku do referencyjnych wartości. To z kolei powoduje, że obraz jest nieco rozjaśniony w stosunku do tego, jak powinien wyglądać, a to może mieć wpływ na odbiór bardziej subtelnych szczegółów w ciemniejszych partiach kadru.

Odwzorowanie barw fabrycznych w Samsungu Q7F zdecydowanie nie należy do mocnych stron. W trybie Filmmaker, który teoretycznie powinien być najbardziej zbliżony do neutralnego, od razu rzuca się w oczy problem z balansem bieli. Na ekranie pojawia się zbyt dużo czerwieni, a jednocześnie brakuje niebieskiego. Skutki tego są bardzo łatwe do zauważenia – biel zamiast być neutralna, wpada w ciepłe, wręcz lekko pomarańczowe tony. Na dłuższą metę sprawia to, że cały obraz wygląda nieco nienaturalnie, a jasne partie scen mogą wydawać się nienaturalne Jeszcze wyraźniej problemy wychodzą w treściach HDR. Na wykresach widać, że telewizor ma spore błędy w palecie Color Checker, co przekłada się na widoczne przekłamania w realnym obrazie. W praktyce oznacza to, że barwy nie są prezentowane tak, jak powinny. Q7F bardzo mocno dodatkowo manipuluje jasnością, ciemniejsze elementy są zbyt mocno podbijane, przez co tracą swój filmowy klimat, a jasne fragmenty bywają przygaszone. Obraz wydaje się przez tospłaszczony, a kontrast, zamiast pomagać w wydobywaniu detali, tylko podkreśla własne ograniczenia. W materiałach HDR jest to szczególnie irytujące, bo tam każdy detal ma znaczenie. W scenach, gdzie powinno być czuć subtelną grę światła i cienii, Q7F albo przesadza z rozjaśnianiem, albo odwrotnie – tłumi elementy, które miały przyciągać wzrok. To powoduje, że obraz traci swoją głębię, a zamiast kinowego realizmu mamy raczej efekt uproszczenia.

Sony A95L oferuje znakomite narzędzia do profesjonalnej kalibracji ekranu, co pozwala na wyciągnięcie maksimum możliwości z trybu IMAX Enhanced. Wykorzystaliśmy je, aby doprowadzić obraz do poziomu, który zadowoli nawet najbardziej wymagających widzów. Po kalibracji, balans bieli zarówno dla treści 4K HDR, jak i SDR wygląda po prostu świetnie – niemalże idealnie. Test Colour Checker potwierdził, że błędy deltaE nie przekraczają wartości "2", a to oznacza, że odwzorowanie barw jest niezwykle dokładne, a wszelkie odchylenia są praktycznie niezauważalne dla ludzkiego oka.

Kalibracja przyniosła też znaczną poprawę w kwestii jasności – gamma jest teraz idealnie wyważona, co eliminuje wcześniejszy problem z nadmiernym rozjaśnianiem scen o bardzo jasnym tle. Dzięki temu, nawet najbardziej jaskrawe momenty, jak śnieżne krajobrazy czy intensywne sceny dzienne, prezentują się naturalnie, bez efektu przepaleń. Krzywa EOTF, która odpowiada za kontrolę luminancji w treściach HDR, również została poprawiona – teraz osiąga poziom referencyjny, zarówno w testach syntetycznych, jak i w praktycznym oglądaniu filmów.

W efekcie kalibracji A95L Sony oferuje doskonałe wrażenia, niezależnie od tego, czy oglądasz materiał ze zwykłej telewizji, czy ulubione filmy. Każdy detal jest odwzorowany dokładnie tak, jak zaplanowali to twórcy – bez zbędnych rozjaśnień, z idealnie odwzorowanymi kolorami i odpowiednią głębią. To pokazuje, że ten telewizor, po profesjonalnym dostrojeniu, jest w stanie rywalizować z najlepszymi ekranami na rynku, oferując obraz, który naprawdę zachwyca.

Po profesjonalnej kalibracji udało nam się doprowadzić Q7F do ładu – przynajmniej w zakresie treści SDR. Obraz w tym trybie prezentuje się naprawdę dobrze: balans bieli został ustawiony poprawnie, kolory wyglądają naturalnie, a błędy w palecie barw spadły do wartości praktycznie niewidocznych dla oka. Gamma zachowuje się wzorowo, a jedynym drobnym mankamentem pozostaje lekkie rozjaśnianie mniejszych elementów, co wynika z braku lokalnego wygaszania. Do codziennego oglądania telewizji czy filmów w standardowej jakości Q7F sprawdza się zaskakująco dobrze.

Znacznie trudniej było ujarzmić treści HDR. Pomimo korekty balansu bieli telewizor dalej mocno manipuluje jasnością, przez co sceny potrafią wyglądać nienaturalnie – to, co miało być subtelnie ciemniejsze, bywa zbyt mocno rozjaśnione, a jasne partie obrazu zdarza się, że są przygaszone. Efekt końcowy jest lepszy niż w ustawieniach fabrycznych, ale widać, że ograniczenia konstrukcyjne Q7F nie pozwalają w pełni wykorzystać potencjału materiałów HDR.

Funkcja wygładzania przejść tonalnych w Sony A95L działa naprawdę dobrze i jest warta uwagi. Zalecamy ustawienie jej na poziom "Średni", ponieważ przy tej wartości uzyskuje się idealny kompromis – nie pojawiają się żadne artefakty, a obraz wygląda niezwykle naturalnie i przyjemnie dla oka. Dzięki temu przejścia między różnymi odcieniami są płynne, a jednocześnie zachowana jest szczegółowość scen, co dodatkowo podnosi komfort oglądania.

Jeżeli chodzi o upscaling, widać tutaj pełną moc działania procesora XR. Sony A95L świetnie poradził sobie z naszym materiałem testowym przedstawiającym modelkę – obraz jest wyjątkowo klarowny, nie widać nadmiernych poszarpanych krawędzi, a szczegóły w tle są doskonale zachowane. Procesor XR efektywnie poprawia niską rozdzielczość, zapewniając bardzo dobre rezultaty, które pozwalają cieszyć się materiałami w niemal wysokiej jakości, nawet jeśli ich źródło nie jest idealne.

Upscaling i obróbka cyfrowa obrazu w Q7F to trochę sinusoida. Z jednej strony mamy naprawdę fajny upscaling – słabsze źródła wyglądają lepiej niż można by się spodziewać. Obraz robi się wyraźniejszy, ostrzejszy, i nawet starsze filmy czy telewizja naziemna dają radę. Tu Samsung od lat jest mocny i Q7F to potwierdza. Z drugiej strony… zaczynają się schody. Telewizor ma problem z overscanem – część obrazu jest po prostu przycinana i wygląda to średnio elegancko. Do tego zawiodła nas bardzo funkcja o nazwie "redukcja szumu", która powinna poprawiać płynność przejść tonalnych w słabszych materiałach. W innych Samsungach działa ona stosunkowo dobrze a, tutaj praktycznie nie robi żadnej różnicy – jak były ząbki w gradientach, tak nadal są. Trochę szkoda, bo można było liczyć na więcej od modelu, który raczej skierowany jest do użytkowników szukająych wyświetlacza do treści SDR.

Sony A95L to telewizor, który powinien zadowolić zarówno graczy, jak i miłośników kina. Jeśli chodzi o oglądanie filmów, model ten wyposażono w funkcję Motionflow, która pozwala precyzyjnie dostosować, czy chcemy, aby obraz był bardziej "klatkowy", jak w tradycyjnym kinie, czy też wyjątkowo płynny, jak w telewizorach kinowych. Suwak "Gładkość" pozwala regulować poziom płynności – od subtelnych zmian do bardziej widocznego efektu, natomiast suwak "Czystość" odpowiada za redukcję migotania i artefaktów, co pomaga uzyskać bardziej naturalny i przejrzysty ruch. Jeśli chodzi o granie oraz oglądanie sportu, telewizor A95L Sony oferuje częstotliwość odświeżania 120 Hz, co sprawia, że każda dynamiczna akcja wygląda niesamowicie płynnie. Gracze docenią brak rozmycia, a fani sportu zobaczą każdy ruch w pełnej ostrości. Generalnie, telewizor radzi sobie świetnie – zarówno z szybkimi rozgrywkami, jak i pełnymi emocji sekwencjami filmowymi.

Smużenie i płynność ruchu w Q7F to chyba najbardziej budżetowy element tego telewizora. Panel 60 Hz daje o sobie znać smużenie jest dość wyraźne, szczególnie w dynamicznych scenach, i raczej trudno traktować ten model jako sprzęt stworzony do oglądania sportu czy do grania w szybkie gry. W testach z ufoludkiem ciągnął się długi ogon, podobnie wyglądać będzie piłka w meczu piłkarskim zostawiała za sobą smugi.

Na plus trzeba jednak zaliczyć obecność upłynniacza ruchu. W filmach faktycznie robi on różnicę – szczególnie że większość materiałów nagrywanych jest w 24 klatkach. Tutaj możemy sami zdecydować, czy wolimy obraz bardziej „filmowy”, z lekkim szarpaniem charakterystycznym dla kina, czy płynniejszy, bardziej „telewizyjny”. To akurat działa całkiem dobrze i pozwala trochę poprawić komfort oglądania seriali czy też filmów.

Sony A95L to telewizor, który naprawdę zadowoli graczy, dzięki kilku kluczowym funkcjom, które wyróżniają go na tle konkurencji. Na początek, odświeżanie 120 Hz – to coś, co doceni każdy, kto uwielbia szybkie gry akcji, wyścigi czy dynamiczne strzelanki. Dzięki temu obraz jest wyjątkowo płynny, a rozgrywka bardziej satysfakcjonująca, bez denerwujących przycięć. Telewizor A95L Sony ma też funkcję ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie włącza tryb niskiego opóźnienia, gdy uruchomimy konsolę. Co to oznacza? Przede wszystkim szybszą reakcję na ekranie, co w grach, gdzie każda sekunda ma znaczenie, jest po prostu nieocenione. Do tego dochodzi VRR (Variable Refresh Rate), dzięki któremu odświeżanie obrazu dopasowuje się do liczby klatek, jakie generuje konsola. Efekt? Brak rozrywania obrazu, a całość wygląda gładko i spójnie – nawet przy zmiennym FPS.

Warto wspomnieć o wsparciu dla Dolby Vision z niskim input lagiem w grach – coś, co nieczęsto spotykamy w telewizorach, a tu mamy to na pokładzie. Dzięki temu obraz w grach obsługujących HDR jest niesamowicie barwny, z żywymi kolorami i świetnym kontrastem. Widoczne są zarówno najjaśniejsze, jak i najciemniejsze detale, co sprawia, że wszystko wygląda tak, jak zaplanowali to twórcy gry. No i jeszcze "Game Bar" – małe, ale bardzo praktyczne udogodnienie. Dzięki niemu mamy pod ręką wszystkie najważniejsze ustawienia związane z graniem, takie jak VRR czy informacje o opóźnieniach. Nie trzeba przerywać rozgrywki, żeby dostosować parametry – wszystko jest pod ręką.

Należy jednak pamiętać, że w A95L oferuje tylko dwa porty HDMI 2.1 o pełnej przepustowości, z czego jeden jest przeznaczony na eARC. Może to stanowić pewne ograniczenie, jeśli planujemy podłączenie wielu urządzeń – na przykład konsoli nowej generacji i soundbara jednocześnie. W takim przypadku eARC zajmujący jeden z tych portów może być nieco problematyczny, blokując możliwość podłączenia drugiej konsoli.

Funkcje dla graczy w Samsungu Q7F to temat, który budzi sporo mieszanych emocji. Z jednej strony – nikt rozsądny nie oczekiwał tutaj cudów, bo to w końcu telewizor 60 Hz i od początku było jasne, że nie będzie to sprzęt do wyciskania maksimum z konsoli czy PC. Z drugiej jednak, skoro producent w materiałach promocyjnych obiecywał konkretne rozwiązania, to naturalne, że chcieliśmy je zobaczyć w praktyce. Na starcie jest całkiem nieźle. Działa automatyczny tryb gry (ALLM), więc nie trzeba ręcznie grzebać w ustawieniach konsola sama przełącza telewizor w tryb z niskim opóźnieniem. Do tego mamy Game Bar, który wygląda efektownie i pozwala podejrzeć kilka podstawowych parametrów bez wychodzenia z gry. I w tym miejscu dobre wiadomości się kończą.

Największym problemem Q7F jest VRR, a właściwie jego brak. Owszem, w menu pojawia się stosowna ikonka, można ją nawet zobaczyć w Game Barze, ale przez cały test funkcja pozostawała martwa i nie udało się jej w żaden sposób uruchomić. Jeszcze bardziej boli sprawa HGiG ta opcja faktycznie była dostępna na początku, ale po aktualizacji oprogramowania zniknęła całkowicie, co jest po prostu niepoważne. Dlatego Q7F nada się wyłącznie w absolutnych podstawach. Jasne, można włączyć konsolę, pograć w spokojniejsze tytuły i cieszyć się niskim input lagiem, ale jeśli ktoś liczy na bardziej zaawansowane funkcje, które obiecywał producent, to spotka go zawód. To nie jest telewizor, który kupuje się z myślą o gamingu i lepiej być tego świadomym przed zakupem.