TCL C655 / C69B (43" - 50") vs Samsung Q7F

Jakość efektu HDR w telewizorze TCL C69B / C655 jest dość przeciętna. Jasność na poziomie 350 nit, choć nie najgorsza, wciąż nie pozwala w pełni cieszyć się efektami HDR, które wymagają wyższej luminacji, aby pokazać swoją moc. Na dodatek telewizor mimo zastosowanej powłoki z kropek kwantowych (QLED), oferuje przeciętne pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 na poziomie 91%, co może ograniczać jego bogactwo kolorów w treściach HDR.

Samsung Q7F niestety nie należy do jasnych telewizorów i ma to bezpośrednie przełożenie na jakość filmów HDR. Szczytowa jasność panelu to zaledwie około 250 nitów, a to zdecydowanie za mało, by mówić o prawdziwych wrażeniach kinowych. W praktyce obraz w treściach HDR nie różni się znacząco od klasycznego SDR, przez co trudno mówić o jakimkolwiek „efekcie wow”, który zazwyczaj towarzyszy nam podczas oglądania takich filmów. Podczas testów scen filmowych obraz wyglądał po prostu ciemno, a jasność niemal zawsze trzymała się w okolicach wspomnianych 250 nitów. Najgorzej wypadały ujęcia z małymi, intensywnie świecącymi elementami – zastosowana technika global dimmingu reagowała wtedy bardzo agresywnie, przyciemniając cały ekran, aby utrzymać efekt czerni. Na plus trzeba jednak odnotować obecność powłoki QLED poszerzającej paletę barw. Jak na budżetowy model QLED, Q7F wypada tutaj naprawdę przyzwoicie: pokrycie palety DCI-P3 wynosi około 93%, a BT.2020 sięga 70%. To sprawia, że kolory, mimo niskiej jasności, potrafią wyglądać całkiem żywo i atrakcyjnie.

Testowany w trybie filmowym telewizor TCL C69B / C655 niestety nie spełnia oczekiwań w kwestii dokładności kolorów. Choć tryb filmowy sugeruje lepsze odwzorowanie, ma on z filmem tyle wspólnego, co nic. Widać sporo błędów, szczególnie w balansie bieli – zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR – gdzie dominacja koloru niebieskiego jest bardzo wyraźna. Dla widza oznacza to, że obraz staje się nienaturalnie chłodny, co wpływa na ogólną percepcję kolorów i wrażenie wizualne. Colour checker potwierdza te błędy, pokazując, że kolory uciekają w chłodniejsze odcienie.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności i związany z nią kontrast, gamma jest bardzo niestabilna dla materiału przez co obraz może być minimalnie ciemniejszy. Krzywa EOTF dla materiału 4K pokazuje pewne błędy, z dużymi odchyleniami pod koniec wykresu, co negatywnie wpływa na odbiór ciemniejszych partii obrazu.

Odwzorowanie barw fabrycznych w Samsungu Q7F zdecydowanie nie należy do mocnych stron. W trybie Filmmaker, który teoretycznie powinien być najbardziej zbliżony do neutralnego, od razu rzuca się w oczy problem z balansem bieli. Na ekranie pojawia się zbyt dużo czerwieni, a jednocześnie brakuje niebieskiego. Skutki tego są bardzo łatwe do zauważenia – biel zamiast być neutralna, wpada w ciepłe, wręcz lekko pomarańczowe tony. Na dłuższą metę sprawia to, że cały obraz wygląda nieco nienaturalnie, a jasne partie scen mogą wydawać się nienaturalne Jeszcze wyraźniej problemy wychodzą w treściach HDR. Na wykresach widać, że telewizor ma spore błędy w palecie Color Checker, co przekłada się na widoczne przekłamania w realnym obrazie. W praktyce oznacza to, że barwy nie są prezentowane tak, jak powinny. Q7F bardzo mocno dodatkowo manipuluje jasnością, ciemniejsze elementy są zbyt mocno podbijane, przez co tracą swój filmowy klimat, a jasne fragmenty bywają przygaszone. Obraz wydaje się przez tospłaszczony, a kontrast, zamiast pomagać w wydobywaniu detali, tylko podkreśla własne ograniczenia. W materiałach HDR jest to szczególnie irytujące, bo tam każdy detal ma znaczenie. W scenach, gdzie powinno być czuć subtelną grę światła i cienii, Q7F albo przesadza z rozjaśnianiem, albo odwrotnie – tłumi elementy, które miały przyciągać wzrok. To powoduje, że obraz traci swoją głębię, a zamiast kinowego realizmu mamy raczej efekt uproszczenia.

Po kalibracji tryb filmowy w telewizorze TCL C69B / C655 zyskuje na jakości. Największą poprawę można dostrzec w tonalności, a balans bieli prezentuje się znacznie lepiej – bez większych błędów. Nie ujrzymy już, nadmiernej dominacji chłodnych odcieni. Gamma została również poprawiona, co przekłada się na bardziej stabilne odwzorowanie jasności i kontrastu. Jednak, ze względu na ograniczenia w postaci przeciętnej palety barw telewizora, testy Colour Checker dla materiałów 4K nie osiągnęły rewelacyjnych wyników. Mimo tych ograniczeń technologicznych, obraz stał się bardziej autentyczny, wpływając pozytywnie na odbiór treści filmowych.

Po profesjonalnej kalibracji udało nam się doprowadzić Q7F do ładu – przynajmniej w zakresie treści SDR. Obraz w tym trybie prezentuje się naprawdę dobrze: balans bieli został ustawiony poprawnie, kolory wyglądają naturalnie, a błędy w palecie barw spadły do wartości praktycznie niewidocznych dla oka. Gamma zachowuje się wzorowo, a jedynym drobnym mankamentem pozostaje lekkie rozjaśnianie mniejszych elementów, co wynika z braku lokalnego wygaszania. Do codziennego oglądania telewizji czy filmów w standardowej jakości Q7F sprawdza się zaskakująco dobrze.

Znacznie trudniej było ujarzmić treści HDR. Pomimo korekty balansu bieli telewizor dalej mocno manipuluje jasnością, przez co sceny potrafią wyglądać nienaturalnie – to, co miało być subtelnie ciemniejsze, bywa zbyt mocno rozjaśnione, a jasne partie obrazu zdarza się, że są przygaszone. Efekt końcowy jest lepszy niż w ustawieniach fabrycznych, ale widać, że ograniczenia konstrukcyjne Q7F nie pozwalają w pełni wykorzystać potencjału materiałów HDR.

Funkcja "Stopniowe wygładzanie" działa w telewizorze TCL C69B bardzo dobrze i, co zaskakujące, nie usuwa pożądanych efektów, takich jak ziarno filmowe – w przeciwieństwie do niektórych rozwiązań innych producentów. Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, niestety wygląda to słabo. Telewizor sztucznie wyostrza obraz, przez co kontury obiektów są mocno poszarpane. Taki stan rzeczy może przypaść do gustu niektórym użytkownikom, którzy preferują bardziej "twardy" wygląd obrazu, ale nie jest to idealne rozwiązanie dla osób ceniących naturalność i płynność detali.

Upscaling i obróbka cyfrowa obrazu w Q7F to trochę sinusoida. Z jednej strony mamy naprawdę fajny upscaling – słabsze źródła wyglądają lepiej niż można by się spodziewać. Obraz robi się wyraźniejszy, ostrzejszy, i nawet starsze filmy czy telewizja naziemna dają radę. Tu Samsung od lat jest mocny i Q7F to potwierdza. Z drugiej strony… zaczynają się schody. Telewizor ma problem z overscanem – część obrazu jest po prostu przycinana i wygląda to średnio elegancko. Do tego zawiodła nas bardzo funkcja o nazwie "redukcja szumu", która powinna poprawiać płynność przejść tonalnych w słabszych materiałach. W innych Samsungach działa ona stosunkowo dobrze a, tutaj praktycznie nie robi żadnej różnicy – jak były ząbki w gradientach, tak nadal są. Trochę szkoda, bo można było liczyć na więcej od modelu, który raczej skierowany jest do użytkowników szukająych wyświetlacza do treści SDR.

Telewizor TCL C69B / C655 w swoich najmniejszych wariantach oferuje przyzwoite, choć nie perfekcyjne, rezultaty w zakresie płynności ruchu. W przypadku filmów telewizor dysponuje funkcją „Redukcja migotania”, która umożliwia regulację płynności ruchu w skali od 1 do 10. Dzięki tej opcji, możemy dostosować wygląd obrazu do preferencji kinowego lub bardziej teatralnego (z mniejszą lub większą prędkością).

Smużenie i płynność ruchu w Q7F to chyba najbardziej budżetowy element tego telewizora. Panel 60 Hz daje o sobie znać smużenie jest dość wyraźne, szczególnie w dynamicznych scenach, i raczej trudno traktować ten model jako sprzęt stworzony do oglądania sportu czy do grania w szybkie gry. W testach z ufoludkiem ciągnął się długi ogon, podobnie wyglądać będzie piłka w meczu piłkarskim zostawiała za sobą smugi.

Na plus trzeba jednak zaliczyć obecność upłynniacza ruchu. W filmach faktycznie robi on różnicę – szczególnie że większość materiałów nagrywanych jest w 24 klatkach. Tutaj możemy sami zdecydować, czy wolimy obraz bardziej „filmowy”, z lekkim szarpaniem charakterystycznym dla kina, czy płynniejszy, bardziej „telewizyjny”. To akurat działa całkiem dobrze i pozwala trochę poprawić komfort oglądania seriali czy też filmów.

Telewizor TCL C69B / C655 w swoich najmniejszych wariantach oferuje szereg funkcji dedykowanych graczom, takich jak ALLM (Automatyczny Tryb Niskiego Opóźnienia), VRR (Zmienna Częstotliwość Odświeżania), Dolby Vision dla graczy oraz Game Bar. ALLM samoczynnie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, co poprawia responsywność i minimalizuje opóźnienia przy sterowaniu. VRR pozwala na synchronizację odświeżania ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, elimnując efekt rozrywania obrazu, zapewniając płynniejszą rozgrywkę. Dolby Vision dla graczy gwarantuje lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach, które obsługują ten format, skutkując lepszą jakością obrazu. Z kolei Game Bar umożliwia szybki dostęp do ustawień gry oraz monitorowanie kluczowych parametrów, takich jak opóźnienie wejścia.

Niemniej jednak, telewizor ma pewne ograniczenia, które mogą wpłynąć na komfort grania. Matryca o częstotliwości 60 Hz nie pozwala na wyświetlanie sygnałów o wyższej częstotliwości odświeżania, co może wpływać na płynność obrazu w dynamicznych grach. Brak wsparcia dla technologii G-Sync dla komputerów PC również może być odczuwalny podczas gry na komputerze, szczególnie w przypadku wymagających, dynamicznych tytułów.

Funkcje dla graczy w Samsungu Q7F to temat, który budzi sporo mieszanych emocji. Z jednej strony – nikt rozsądny nie oczekiwał tutaj cudów, bo to w końcu telewizor 60 Hz i od początku było jasne, że nie będzie to sprzęt do wyciskania maksimum z konsoli czy PC. Z drugiej jednak, skoro producent w materiałach promocyjnych obiecywał konkretne rozwiązania, to naturalne, że chcieliśmy je zobaczyć w praktyce. Na starcie jest całkiem nieźle. Działa automatyczny tryb gry (ALLM), więc nie trzeba ręcznie grzebać w ustawieniach konsola sama przełącza telewizor w tryb z niskim opóźnieniem. Do tego mamy Game Bar, który wygląda efektownie i pozwala podejrzeć kilka podstawowych parametrów bez wychodzenia z gry. I w tym miejscu dobre wiadomości się kończą.

Największym problemem Q7F jest VRR, a właściwie jego brak. Owszem, w menu pojawia się stosowna ikonka, można ją nawet zobaczyć w Game Barze, ale przez cały test funkcja pozostawała martwa i nie udało się jej w żaden sposób uruchomić. Jeszcze bardziej boli sprawa HGiG ta opcja faktycznie była dostępna na początku, ale po aktualizacji oprogramowania zniknęła całkowicie, co jest po prostu niepoważne. Dlatego Q7F nada się wyłącznie w absolutnych podstawach. Jasne, można włączyć konsolę, pograć w spokojniejsze tytuły i cieszyć się niskim input lagiem, ale jeśli ktoś liczy na bardziej zaawansowane funkcje, które obiecywał producent, to spotka go zawód. To nie jest telewizor, który kupuje się z myślą o gamingu i lepiej być tego świadomym przed zakupem.