TCL C655 / C69B (55"-85") vs Samsung Neo QLED QN70F / QN74F / QN77F

Ogólnie rzecz biorąc, jakość efektu HDR w TCL C655 / C69B wygląda całkiem obiecująco. Średnia wartość w planszach testowych wynosi około 450 nitów, a to pozwala już poczuć efekty świetlne i lepszą dynamikę obrazu. Jednak, jak wcześniej wspomniano, efekt ten może być częściowo stłumiony przez niewielkie różnice w jasnych i ciemnych barwach, wynikające z braku technologii lokalnego wygaszania. Na dużą pochwałę zasługuje jednak pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 94%, a jest to możliwe dzięki zastosowaniu matrycy z kropkami kwantowymi (QLED). Dzięki temu kolory są żywe i dobrze odwzorowane podczas oglądania treści HDR.

QN70F to telewizor, który potrafi pozytywnie zaskoczyć, jeśli chodzi o jasność. W idealnych warunkach testowych osiąga nawet 800 nitów, co – jak na tę półkę cenową – jest wartością naprawdę solidną. Oczywiście to wynik z plansz pomiarowych, więc postanowiliśmy sprawdzić, jak wygląda to w praktyce, na prawdziwych filmach. I tutaj telewizor nieco tonuje swoje możliwości. W większości testowanych scen – np. w „The Meg” – realna jasność HDR utrzymywała się w granicach 500 nitów. To nadal niezły wynik, który pozwala cieszyć się efektami HDR, choć daleko mu od perfekcji Z drugiej strony, mamy tu ekran QLED z warstwą kropek kwantowych, a to oznacza bardzo dobre możliwości odwzorowania barw. Kolory są żywe i nasycone. QN70F pokrywa około 94% przestrzeni DCI-P3, a w szerszej palecie BT.2020 przekracza 75%, więc pod tym względem nie ma się czego wstydzić.

Telewizor TCL C655 / C69B oferuje tryb filmowy, który został przetestowany pod kątem jakości odwzorowania barw. Choć tryb ten nazywa się filmowym, niestety posiada sporo błędów, których reżyser z pewnością nie chciałby widzieć, nagrywając swoje dzieło. Zaczynając od analizy obrazu, warto przyjrzeć się balansowi bieli – zarówno w treściach HD, jak i 4K HDR, balans bieli ma spore błędy. W obu przypadkach dominuje kolor czerwony, przez co kolory są zbyt ciepłe, a całość wpada w różową lub żółtą tintę. Można to dostrzec na zdjęciu poniżej z filmu "Star Wars". Test Colour Checker potwierdza te błędy – próbki kolorów uciekają w niewłaściwe odcienie, co wpływa na ogólną wierność barw. Mniejszym problemem jest charakterystyka jasności. Jednak ona również nie jest wolna od wad. Wykres gamma pokazuje mocne wybicie na początku, przez co obraz może być nadmiernie rozjaśniony, a krzywa EOTF odpowiedzialna za jasność w materiałach 4K HDR ma również spore wahania – widoczne jest, jak telewizor stara się utrzymać odpowiednią jasność, jednak nie zawsze udaje mu się to skutecznie.

QN70F przetestowaliśmy w najlepszym domyślnym trybie obrazu, czyli Filmmaker Mode. I trzeba przyznać, że w tej konkretnej sztuce testowej fabryczne ustawienia wypadały całkiem nieźle. Obraz był spokojny, naturalny i mimo drobnych odchyleń – przyjemny w odbiorze. Największym błędem była delikatna dominacja czerwieni w balansie bieli, która powodowała lekkie zaróżowienie całej sceny. Nie była to jednak wada rażąca – raczej subtelna i widoczna dopiero przy bezpośrednim porównaniu z poprawnie skalibrowanym ekranem. Nieco większy problem pojawił się w charakterystyce jasności. Telewizor ma tendencję do zaniżania jasności fragmentów obrazu, które powinny być wyświetlone jaśniej. W efekcie niektóre detale potrafią być lekko przygaszone – nie tyle tracą się całkowicie, co nie wybrzmiewają tak wyraźnie, jak powinny. Mimo to, jak na telewizor z tej półki i w tych ustawieniach – wynik uznajemy za dobry punkt wyjścia do dalszej kalibracji.

Po kalibracji trybu filmowego telewizora TCL C655 / C69B , balans bieli został wyrównany, a kolory prezentują się tak, jak powinny – co potwierdzają jedynie delikatne odchylenia w teście Colour Checker. Gamma jest naprawdę poprawna, co sprawia, że telewizor nie powinien mieć problemów z jasnością w materiałach o niskiej rozdzielczości. Niestety, nadal widoczna jest podobna charakterystyka EOTF, co jest naturalnym zjawiskiem w telewizorach, które nie posiadają lokalnego wygaszania – po prostu trudno im „zabłysnąć” mocniej w danym fragmencie ekranu. Mimo tego konstrukcyjnego ograniczenia, którego nie da się przeskoczyć, zalecamy korektę w ustawieniach, ponieważ całość kolorystyczna prezentuje się naprawdę bardzo dobrze.

Po kalibracji QN70F pokazuje, że potrafi zaoferować naprawdę wysoki poziom odwzorowania barw. Udało się niemal idealnie wyrównać balans bieli, a wartości w teście Color Checker spadły poniżej poziomu 3 – czyli poniżej progu, w którym przeciętne oko jest w stanie zauważyć różnice. Obraz wygląda naturalnie, a kolory są wiernie oddane, bez przesadnego nasycenia czy chłodu znanego z ustawień fabrycznych. Trzeba przyznać, że Samsung daje bardzo rozbudowane możliwości kalibracyjne – nie tylko dla entuzjastów, ale także dla profesjonalistów. QN70F korzysta z tego potencjału i po odpowiednim ustawieniu potrafi zbliżyć się do znacznie droższych modeli pod względem precyzji barw. Jedyne, do czego można się jeszcze przyczepić, to charakterystyka jasności. Wciąż widoczna jest tendencja do rozjaśniania najdrobniejszych partii obrazu – szczególnie tych, które powinny pozostać ciemniejsze. To jednak cecha konstrukcyjna tego modelu, a nie błąd kalibracji. Mimo tego, końcowy efekt zdecydowanie zasługuje na uznanie.

Telewizor TCL C655 / C69B , radzi sobie nieźle z przejściami tonalnymi w niskiej jakości materiałach. Funkcja "Stopniowe wygładzanie" w niskim ustawieniu skutecznie wygładza przejścia tonalne jednak jednocześnie rozmywa istotne detale, takie jak struktura przedmiotów. Na plus zasługuje fakt, że nie wpływa negatywnie na ziarno filmowe, co pozwala na zachowanie naturalnego wyglądu obrazu. Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, telewizor dodaje sztuczną ostrość, co może przypaść do gustu niektórym użytkownikom preferującym wyostrzony obraz. Dla osób, które wolą bardziej miękki wygląd, może to jednak być wadą. Na minus należy również zaliczyć fakt, że obraz został dość mocno przycięty przez tzw. overscan, co zmniejsza pole widzenia i obcina krawędzie obrazu.

Samsung QN70F oferuje funkcję redukcji zniekształceń, która odpowiada za poprawę płynności przejść tonalnych. W trybie „Standard” działa całkiem nieźle – wygładza problematyczne przejścia bez większej ingerencji w strukturę obrazu. Ziarno filmowe co prawda zostaje częściowo usunięte, ale detale takie jak faktura, czy struktora skóry wciąż pozostają widoczne. Tryb „Wysoki” działa znacznie agresywniej. Wygładzenie jest silniejsze, ale odbywa się kosztem wyraźnej utraty szczegółów. Dlatego w praktyce polecamy pozostać przy ustawieniu „Standard” albo całkowicie wyłączyć tę funkcję. Poprawa gradacji jest wtedy może mniej spektakularna, ale obraz zachowuje więcej naturalności.

Jeśli chodzi o skalowanie treści niskiej jakości, QN70F radzi sobie bardzo dobrze. Testy z obrazem o niższej rozdzielczości wypadły naprawdę bardzo dobrze. Mimo lekkiego ząbkowania konturów, całość wygląda czysto i czytelnie, nawet jeśli oryginalna treść była bardzo kiepska. Szkoda tylko, że telewizor ma problem z overscanem, którego nie da się całkowicie wyłączyć. W efekcie obraz z bardzo niską rozdzielczością może być lekko przycięty, co widać głównie na napisach lub interfejsie.

Telewizor C655 / C69B wyposażony jest w matrycę 4K@60 Hz, co oznacza, że najlepiej sprawdzi się podczas oglądania filmów i mniej dynamicznych treści. Posiada również funkcję "Redukcja migotania", która pozwala na regulację płynności obrazu – użytkownik może wybrać, czy woli bardziej płynny ruch, czy bardziej kinowy, klatkowy efekt. Telewizor potrafi również zadaptować się do niższych rozdzielczości, takich jak Full HD i 2K przy 120 Hz, co na pewno ucieszy graczy, oferując płynniejszy obraz kosztem rozdzielczości. Warto tutaj zaznaczyć, że funkcja ta dostępna jest w rozmiarach od 55"+. Dodatkowo, największy wariant, 98" został wyposażony w matrycę 144Hz z pełnym uplynniaczem ruchu.

QN70F to telewizor z odświeżaniem 144 Hz, co samo w sobie stawia go w czołówce, jeśli chodzi o płynność obrazu. Bez względu na to, czy oglądamy dynamiczne transmisje sportowe czy gramy na konsoli – obraz wygląda bardzo dobrze. Nie ma wrażenia szarpania, przycięć ani typowego dla słabszych modeli „rwania” w szybkim ruchu. Samsung pozwala też dopasować płynność do własnych preferencji. W ustawieniach wyrazistości obrazu znajdziemy opcje takie jak redukcja rozmycia i redukcja drgań – każdą z nich możemy regulować niezależnie. To przydatne zwłaszcza wtedy, gdy oglądamy materiały z niższą liczbą klatek na sekundę i chcemy nadać im bardziej płynny, teatralny charakter – albo wręcz przeciwnie, zachować naturalny filmowy „feeling” 24 klatek.

Telewizor TCL C655 / C69B , oferuje niemal idealny zestaw funkcji dla graczy, wspierając wszystkie najważniejsze technologie. Posiada funkcję ALLM, która automatycznie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, co znacznie poprawia responsywność i minimalizuje opóźnienia sygnału, co jest szczególnie ważne podczas dynamicznych rozgrywek. Funkcja VRR pozwala synchronizować częstotliwość odświeżania ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, eliminując efekt rozrywania obrazu i zapewniając płynniejszą rozgrywkę.

Telewizor obsługuje również Dolby Vision w trybie gier, co zapewnia lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach, które wspierają ten format, a Game Bar umożliwia szybki dostęp do ustawień związanych z rozgrywką, takich jak czas reakcji, poziom opóźnienia i inne parametry. Niestety, C655 / C69B nie obsługuje rozdzielczości 4K przy 120 Hz (wyjątkiem jest tutaj 98" wariant), co może być rozczarowujące dla bardziej wymagających graczy, którzy oczekują najwyższej płynności obrazu w grach o wysokiej rozdzielczości. Jednak, jeśli jesteśmy w stanie zrezygnować z 4K, telewizor oferuje wsparcie dla Full HD i 2K przy 120 Hz, co zapewnia płynniejszy obraz i jest świetną alternatywą dla tych, którzy preferują wyższą częstotliwość odświeżania kosztem rozdzielczości.

Samsung QN70F to naprawdę solidny wybór dla graczy. Znajdziemy tutaj aż cztery porty HDMI 2.1 o pełnej przepustowości 48 Gbps, co oznacza pełne wsparcie dla grania w 4K przy odświeżaniu 144 Hz. Do tego mamy wszystkie podstawowe funkcje, których dziś oczekujemy: automatyczny tryb gry (ALLM), zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) oraz bardzo dobrze zaprojektowany, intuicyjny pasek Game Bar z informacjami o trybie, rozdzielczości i liczbie klatek.

Na uwagę zasługuje również funkcja Game Motion Plus, która pozwala dodać sztuczne klatki do gier działających w 60 fps lub mniej. Działa to zaskakująco dobrze i w wielu tytułach – szczególnie tych, gdzie konsole nie do końca radzą sobie z utrzymaniem stabilnego framerate’u – poprawia płynność rozgrywki bez dużego opóźnienia.

Niestety, są też zgrzyty. Brak wsparcia dla trybu Dolby Vision nie dziwi – to standard u Samsunga. Ale znacznie bardziej rozczarowuje brak funkcji HGiG. Co gorsza, została ona usunięta aktualizacją oprogramowania, przez co użytkownicy, którzy wcześniej z niej korzystali, mogą się mocno zdziwić. Bez HGiG nie da się ręcznie ustawić maksymalnej jasności HDR z poziomu konsoli, co skutkuje tym, że niektóre gry mogą wyglądać na lekko przepalone – szczególnie jeśli telewizor źle zinterpretuje zakres tonalny. Dlaczego Samsung, marka która przez lata wyznaczała standardy w zakresie funkcji gamingowych, zdecydowała się na taki krok? Trudno powiedzieć. W momencie pisania recenzji testowany telewizor pracował na wersji oprogramowania 1110 – i szczerze mówiąc, jeśli zależy wam na pełnym wsparciu dla graczy, lepiej chwilowo wstrzymać się z aktualizacjami.