TCL MQLED85 / C765 vs Samsung Q7F

Telewizor TCL MQLED85/C765 dobrze radzi sobie z obsługą HDR. W testowanych scenach filmowych, w których ekran jest pokryty w 100% jasnością, model osiąga imponujące wyniki w okolicach 1000 nitów, zapewniając intensywne i realistyczne odwzorowanie treści HDR. Jednak, podobnie jak przy kontraście, pewne ograniczenia może wykazać algorytm wygaszania. Mimo dużej liczby stref Mini LED, telewizor nie zawsze jest w stanie "porazić" użytkownika światłem w bardzo trudnych scenach testowych. Na przykład, w scenie z filmu "Life of Pi", gdzie jasny księżyc pojawia się na ciemnym tle, oraz w drugiej scenie z "Sicario 2", w której widoczny jest bardzo jasny efekt świetlny na ciemnym tle, telewizor nie osiągnął maksymalnej intensywności. Dla użytkowników, którzy oczekują perfekcyjnego efektu HDR w takich skrajnych przypadkach, TCL MQLED może nieco rozczarować. Jednak w kwestii kolorów, telewizor wyróżnia się bardzo wysokim pokryciem palety barw DCI P3 na poziomie 95%, będącym imponującym wynikiem, porównywalnym z znacznie droższymi modelami. TCL MQLED85 / C765 oferuje wsparcie dla różnych formatów HDR, w tym Dolby Vision i HDR10+, co jest istotne dla fanów kinowego obrazu. Chociaż model ten osiąga jasność ponad 1000 nitów, to TCL MQLED85 może mieć trudności z odzwierciedleniem detali w scenach o bardzo wysokim kontraście. Dla lepszej kontroli jakości HDR, C765 wyposażony jest w opcję dynamicznego mapowania tonów, co sprawia, że obraz jest bardziej realistyczny i naturalny w zależności od treści.

Samsung Q7F niestety nie należy do jasnych telewizorów i ma to bezpośrednie przełożenie na jakość filmów HDR. Szczytowa jasność panelu to zaledwie około 250 nitów, a to zdecydowanie za mało, by mówić o prawdziwych wrażeniach kinowych. W praktyce obraz w treściach HDR nie różni się znacząco od klasycznego SDR, przez co trudno mówić o jakimkolwiek „efekcie wow”, który zazwyczaj towarzyszy nam podczas oglądania takich filmów. Podczas testów scen filmowych obraz wyglądał po prostu ciemno, a jasność niemal zawsze trzymała się w okolicach wspomnianych 250 nitów. Najgorzej wypadały ujęcia z małymi, intensywnie świecącymi elementami – zastosowana technika global dimmingu reagowała wtedy bardzo agresywnie, przyciemniając cały ekran, aby utrzymać efekt czerni. Na plus trzeba jednak odnotować obecność powłoki QLED poszerzającej paletę barw. Jak na budżetowy model QLED, Q7F wypada tutaj naprawdę przyzwoicie: pokrycie palety DCI-P3 wynosi około 93%, a BT.2020 sięga 70%. To sprawia, że kolory, mimo niskiej jasności, potrafią wyglądać całkiem żywo i atrakcyjnie.

Telewizor TCL MQLED85/C765 został przetestowany w trybie filmowym, który, choć wydaje się być najlepszym ustawieniem od producenta, nie jest pozbawiony wad. Reprodukcja kolorów w trybie HD/SDR MQLED85 pokazuje pewne niedostatki. W analizie balansu bieli widoczny jest znaczący brak koloru niebieskiego, co może wpływać na ogólną jakość obrazu, szczególnie w jasnych scenach, gdzie niebieskie odcienie są kluczowe dla naturalnego odwzorowania. A całokoształt obrazu może wydwać się wtedy zbyt ciepły. Jeśli chodzi o kontrast gamma, wykres pokazuje, że na początku występuje duży skok powyżej linii referencyjnej poziomu 2.4, co może, sugerować znaczące przyciemnianie jasności w ciemniejszy obszarach, prowadząc do utraty detali w czerni. Następnie przez większość czasu wartości znajdują się poniżej tej linii, co może prowadzić do utraty detali w jaśniejszych partiach obrazu. Taki rozkład może negatywnie wpłynąć na postrzeganą jakość obrazu, szczególnie przy oglądaniu zwykłej telewizji w jakości HD.

W przypadku jakości obrazu 4K HDR telewizora TCL MQLED85/C765 zauważalny jest spory nadmiar koloru czerwonego w analizie balansu bieli. Taki nadmiar może znacząco wpłynąć na doświadczenia widza, prowadząc do kilku istotnych efektów. Przede wszystkim, zbyt duża ilość czerwonego może sprawić, że inne kolory, takie jak zielony czy niebieski, będą wyglądały na przytłumione lub nienaturalne. To zniekształcenie balansu kolorów może skutkować ogólnym wrażeniem "przesycenia", które odbiera obrazowi naturalność i autentyczność. Jeśli chodzi o kontrast, wykres EOTF (Electro-Optical Transfer Function) wskazuje, że większość wartości znajduje się powyżej linii referencyjnej, sugerując że intensywne podbicie jasności w jasnych obszarach obrazu. Wyjątkiem jest jednak początek wykresu, gdzie linia EOTF znajduje się poniżej referencyjnej, co może prowadzić do zbyt dużego przyciemnienia małych elementów świetlnych.

Użytkownicy powinniy mieć świadomość, że mimo użycia najlepszego trybu jakim jest tryb filmowy telewizor nie jest wolny od wad w kontekscie ustawień obrazu, dlatego warto rozważyć dostosowanie ustawień aby uzyskać lepsze wyniki.

Odwzorowanie barw fabrycznych w Samsungu Q7F zdecydowanie nie należy do mocnych stron. W trybie Filmmaker, który teoretycznie powinien być najbardziej zbliżony do neutralnego, od razu rzuca się w oczy problem z balansem bieli. Na ekranie pojawia się zbyt dużo czerwieni, a jednocześnie brakuje niebieskiego. Skutki tego są bardzo łatwe do zauważenia – biel zamiast być neutralna, wpada w ciepłe, wręcz lekko pomarańczowe tony. Na dłuższą metę sprawia to, że cały obraz wygląda nieco nienaturalnie, a jasne partie scen mogą wydawać się nienaturalne Jeszcze wyraźniej problemy wychodzą w treściach HDR. Na wykresach widać, że telewizor ma spore błędy w palecie Color Checker, co przekłada się na widoczne przekłamania w realnym obrazie. W praktyce oznacza to, że barwy nie są prezentowane tak, jak powinny. Q7F bardzo mocno dodatkowo manipuluje jasnością, ciemniejsze elementy są zbyt mocno podbijane, przez co tracą swój filmowy klimat, a jasne fragmenty bywają przygaszone. Obraz wydaje się przez tospłaszczony, a kontrast, zamiast pomagać w wydobywaniu detali, tylko podkreśla własne ograniczenia. W materiałach HDR jest to szczególnie irytujące, bo tam każdy detal ma znaczenie. W scenach, gdzie powinno być czuć subtelną grę światła i cienii, Q7F albo przesadza z rozjaśnianiem, albo odwrotnie – tłumi elementy, które miały przyciągać wzrok. To powoduje, że obraz traci swoją głębię, a zamiast kinowego realizmu mamy raczej efekt uproszczenia.

Po profesjonalnej kalibracji telewizora TCL MQLED85/C765 jego właściwości kolorystyczne w trybie filmowym uległy znaczącej poprawie, przekładając się na znacznie bardziej satysfakcjonujące doświadczenia wizualne. Zarówno w trybie SDR, jak i HDR, balans bieli nie wykazuje poważnych błędów, a wykres prezentuje się znacznie lepiej zharmonizowany. Użytkownicy mogą teraz cieszyć się naturalnym odwzorowaniem kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania autentycznego wrażenia podczas oglądania filmów. Warto zauważyć, że w treściach HDR na końcu wykresu mogą występować drobne błędy w odwzorowaniu kolorów, ale są one znacznie mniejsze niż przed kalibracją. Dzięki temu postaci i krajobrazy stają się bardziej realistyczne, wpływając na głębię immersji w opowieść.

Jeśli chodzi o kontrast, krzywa gamma, odpowiadająca za jakość HD, została całkowicie pozbawiona spadków poniżej linii referencyjnej, co oznacza lepsze dostrzeganie detali w ciemnych scenach. Mimo to, na początku wykresu wciąż występuje lekkie podbicie, co może wpłynąć na percepcję jasnych elementów. Dla treści HDR krzywa EOTF również wykazuje mniejsze błędy, chociaż pewne problemy przy odwzorowywaniu średnich tonów mogą nadal być zauważalne. Krzywa EOTF zmierzona na realnych scenach fimowych nadal pokazuje spore podbicie jasności, więc obraz może wydawać się bardziej intensywny ale sztucznie rozjaśniony. Jest to typowy problem dla telewizorów marki TCL, który może podobać się niewprawionym widzom ale dla tych bardziej zaznajomionym z idealnym obrazem może irytować.

Jakie korzyści przynosi profesjonalna kalibracja dla entuzjastów filmów? Dzięki niej oglądanie staje się jeszcze bardziej realistyczne i immersyjne, a każda scena może być doświadczana w pełni, z zachowaniem detali i naturalnych kolorów.

Po profesjonalnej kalibracji udało nam się doprowadzić Q7F do ładu – przynajmniej w zakresie treści SDR. Obraz w tym trybie prezentuje się naprawdę dobrze: balans bieli został ustawiony poprawnie, kolory wyglądają naturalnie, a błędy w palecie barw spadły do wartości praktycznie niewidocznych dla oka. Gamma zachowuje się wzorowo, a jedynym drobnym mankamentem pozostaje lekkie rozjaśnianie mniejszych elementów, co wynika z braku lokalnego wygaszania. Do codziennego oglądania telewizji czy filmów w standardowej jakości Q7F sprawdza się zaskakująco dobrze.

Znacznie trudniej było ujarzmić treści HDR. Pomimo korekty balansu bieli telewizor dalej mocno manipuluje jasnością, przez co sceny potrafią wyglądać nienaturalnie – to, co miało być subtelnie ciemniejsze, bywa zbyt mocno rozjaśnione, a jasne partie obrazu zdarza się, że są przygaszone. Efekt końcowy jest lepszy niż w ustawieniach fabrycznych, ale widać, że ograniczenia konstrukcyjne Q7F nie pozwalają w pełni wykorzystać potencjału materiałów HDR.

Przyjrzymy się teraz raz jeszcze przejściom tonalnym w telewizorze TCL MQLED85/C765, ale w kontekście gorszej jakości obrazu. Mimo obecności opcji "Stopniowego wygładzania", przy ustawieniu "niska" efekty są praktycznie niewidoczne, rozczarowywując użytkowników oczekujących poprawy jakości obrazu. Z kolei ustawienie "duża" przynosi minimalne rezultaty, a co gorsza, potrafi rozmyć istotne detale, negatywnie wpływając na ostrość i klarowność wyświetlanego obrazu. Jednak w kontekście skalowania obrazu, telewizor z powodzeniem wyświetlił obraz bez overscanu, co oznacza, że nie tracimy żadnej części widoku. Obraz prezentuje się całkiem przyzwoicie, a szczegóły, takie jak gałęzie drzewa czy obrys modeli, nie wykazują większych poszarpania, co pozytywnie wpływa na jakość wizualną.

Upscaling i obróbka cyfrowa obrazu w Q7F to trochę sinusoida. Z jednej strony mamy naprawdę fajny upscaling – słabsze źródła wyglądają lepiej niż można by się spodziewać. Obraz robi się wyraźniejszy, ostrzejszy, i nawet starsze filmy czy telewizja naziemna dają radę. Tu Samsung od lat jest mocny i Q7F to potwierdza. Z drugiej strony… zaczynają się schody. Telewizor ma problem z overscanem – część obrazu jest po prostu przycinana i wygląda to średnio elegancko. Do tego zawiodła nas bardzo funkcja o nazwie "redukcja szumu", która powinna poprawiać płynność przejść tonalnych w słabszych materiałach. W innych Samsungach działa ona stosunkowo dobrze a, tutaj praktycznie nie robi żadnej różnicy – jak były ząbki w gradientach, tak nadal są. Trochę szkoda, bo można było liczyć na więcej od modelu, który raczej skierowany jest do użytkowników szukająych wyświetlacza do treści SDR.

TCL MQLED85/C765 wyposażony jest w matrycę o standardowym odświeżaniu 120 Hz, z możliwością zwiększenia do 144 Hz przy podłączeniu do wydajnego komputera. Telewizor oferuje również wielostopniowy upłynniacz ruchu, który głównie służy użytkownikom pragnącym poprawić płynność ruchu w filmach. Umożliwia on dostosowanie intensywności efektu w zakresie od 0 do 10, co pozwala na precyzyjne dopasowanie płynności obrazu do indywidualnych preferencji. Czas reakcji matrycy jest przyzwoity, ale nie idealny. Możemy zaobserwować smużenia występujące za tymi ciemnymi jak i średnimi obiektami.

Smużenie i płynność ruchu w Q7F to chyba najbardziej budżetowy element tego telewizora. Panel 60 Hz daje o sobie znać smużenie jest dość wyraźne, szczególnie w dynamicznych scenach, i raczej trudno traktować ten model jako sprzęt stworzony do oglądania sportu czy do grania w szybkie gry. W testach z ufoludkiem ciągnął się długi ogon, podobnie wyglądać będzie piłka w meczu piłkarskim zostawiała za sobą smugi.

Na plus trzeba jednak zaliczyć obecność upłynniacza ruchu. W filmach faktycznie robi on różnicę – szczególnie że większość materiałów nagrywanych jest w 24 klatkach. Tutaj możemy sami zdecydować, czy wolimy obraz bardziej „filmowy”, z lekkim szarpaniem charakterystycznym dla kina, czy płynniejszy, bardziej „telewizyjny”. To akurat działa całkiem dobrze i pozwala trochę poprawić komfort oglądania seriali czy też filmów.

TCL MQLED85/C765 zdobył imponującą ocenę w kategorii funkcji dla graczy, czyniąc go doskonałym wyborem dla entuzjastów gier. Telewizor obsługuje wszystkie najnowsze technologie, które znacząco poprawiają wrażenia z rozgrywki. Wśród kluczowych funkcji dla graczy znajduje się ALLM (Auto Low Latency Mode), dzięki któremu telewizor automatycznie przełącza się w tryb o niskim opóźnieniu, minimalizując czas reakcji i zapewniając płynność w grach. VRR (Variable Refresh Rate) obsługiwany w zakresie od 48 do 144 Hz eliminuje zacięcia i rozrywanie obrazu w dynamicznych scenach gier. Dodatkowo, telewizor wspiera Tryb Dolby Vision Gra, który zapewnia lepszą jakość obrazu w grach z wyjątkową głębią kolorów i kontrastem. TCL MQLED85/C765 charakteryzuje się również poprawną ale nie najlepszą implementacją HGiG (HDR Gaming Interest Group), optymalizując wyświetlanie gier HDR, jednak w przypadku TCL powoduje rozjaśnienie detali w bieli, co skutkuje zlaniem się niektórych elementów w biała plamę - możemy o tym przeczytać więcej w sekcji odwzorowanie barw. Obsługuje on różne rozdzielczości, takie jak 1080p@120Hz, 1440p@120Hz oraz 4K@120Hz, umożliwiając graczom korzystanie z wyższej jakości obrazu i lepszej płynności. Funkcja Game Bar pozwala na łatwe przełączanie między ustawieniami gier i szybką kontrolę parametrów, co znacząco ułatwia dopasowanie telewizora do indywidualnych potrzeb. Dzięki wsparciu dla technologii G-Sync i FreeSync, użytkownicy kart graficznych od NVIDIA i AMD będą zadowoleni z możliwości synchronizacji odświeżania, co eliminuje problemy z tearingiem i zacięciami, zapewniając płynniejszą i bardziej immersyjną rozgrywkę.

MQLED85/C765 to telewizor, który łączy zaawansowane technologie i doskonałe wsparcie dla graczy, czyniąc go idealnym wyborem dla tych, którzy pragną maksymalnie wykorzystać swoje doświadczenia z gier.

Funkcje dla graczy w Samsungu Q7F to temat, który budzi sporo mieszanych emocji. Z jednej strony – nikt rozsądny nie oczekiwał tutaj cudów, bo to w końcu telewizor 60 Hz i od początku było jasne, że nie będzie to sprzęt do wyciskania maksimum z konsoli czy PC. Z drugiej jednak, skoro producent w materiałach promocyjnych obiecywał konkretne rozwiązania, to naturalne, że chcieliśmy je zobaczyć w praktyce. Na starcie jest całkiem nieźle. Działa automatyczny tryb gry (ALLM), więc nie trzeba ręcznie grzebać w ustawieniach konsola sama przełącza telewizor w tryb z niskim opóźnieniem. Do tego mamy Game Bar, który wygląda efektownie i pozwala podejrzeć kilka podstawowych parametrów bez wychodzenia z gry. I w tym miejscu dobre wiadomości się kończą.

Największym problemem Q7F jest VRR, a właściwie jego brak. Owszem, w menu pojawia się stosowna ikonka, można ją nawet zobaczyć w Game Barze, ale przez cały test funkcja pozostawała martwa i nie udało się jej w żaden sposób uruchomić. Jeszcze bardziej boli sprawa HGiG ta opcja faktycznie była dostępna na początku, ale po aktualizacji oprogramowania zniknęła całkowicie, co jest po prostu niepoważne. Dlatego Q7F nada się wyłącznie w absolutnych podstawach. Jasne, można włączyć konsolę, pograć w spokojniejsze tytuły i cieszyć się niskim input lagiem, ale jeśli ktoś liczy na bardziej zaawansowane funkcje, które obiecywał producent, to spotka go zawód. To nie jest telewizor, który kupuje się z myślą o gamingu i lepiej być tego świadomym przed zakupem.