TCL P755 vs Samsung The Frame LS03D

TCL P755 zapewnia przeciętną jakość efektu HDR. Maksymalna jasność telewizora wynosi nieco poniżej 300 nitów. Taka jasność ogranicza intensywność jasnych partii obrazu w treściach HDR. W praktyce oznacza to, że jasne elementy mogą nie być wystarczająco wyraziste, co wpływa na ogólne wrażenie kontrastu. Jednakże, telewizor oferuje szerokie pokrycie palety DCI P3, osiągającą około 93%. Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, znacząco poprawiając jakość odwzorowania barw w treściach HDR. Mimo ograniczonej jasności, szeroka gama kolorów pozwala na uzyskanie bardziej bogatych i realistycznych odcieni.

Samsung The Frame LS03D naprawdę dobrze radzi sobie z jasnością. Wyniki na poziomie 700 nitów sprawiają, że jasne elementy na ekranie wyglądają efektownie i szczegółowo, niezależnie od tego, czy rozświetlają cały ekran, czy pojawiają się w postaci drobnych punktów świetlnych na ciemnym tle. W bardziej wymagających scenach, jak czwarta sekwencja z filmu Sicario 2, czerń wypada przeciętnie, ale to już omówiliśmy w części dotyczącej kontrastu. Natomiast jeśli chodzi o jasność – tutaj telewizor zdecydowanie daje radę. Dodatkowym atutem jest powłoka z kropek kwantowych, czyli technologia QLED. Dzięki niej pokrycie palety barw zostało poprawione, choć The Frame nie wyróżnia się pod tym względem na tle konurencji.

Odwzorowanie barw w P755 w trybie „Filmowym”, mimo że jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, pozostawia wiele do życzenia. Największym problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie wyraźnie widać wybicie w kolorze czerwonym oraz spadek w kolorze zielonym. To prowadzi do przesunięcia barw w stronę czerwieni, co powoduje, że kolory na ekranie są mniej naturalne i mogą wyglądać nieprawidłowo, zwłaszcza w scenach z białym lub neutralnym tłem. Potwierdza to test „Colour Checker”, który ujawnia, że kolory są przesunięte właśnie w kierunku czerwieni co wpływa na realistyczność obrazu i zmniejsza wrażenie głębi kolorów. W zakresie kontrastu, analiza wykresu gamma pokazuje spore wahania, szczególnie w ciemnych partiach obrazu, gdzie wartości spadają poniżej optymalnego poziomu 2,4. Skutkuje to tym, że ciemniejsze obszary mogą być wyświetlane jaśniej niż powinny, Dodatkowo, krzywa EOTF, odpowiedzialna za odwzorowanie jasności, znajduje się nieco powyżej krzywej referencyjnej. Na wykresie widoczne jest lekkie podbicie jasności do około 50%, po którym następuje tylko niewielki spadek. To prowadzi do nadmiernego podbijania jasności w średnich partiach obrazu oraz może skutkować utratą szczegółów i zniekształceniem obrazu w jaśniejszych scenach.

Samsung oferuje w swoich telewizorach kilka trybów obrazu, ale bez dwóch zdań Tryb Filmmaker jest tym, który powinien zapewniać najbardziej naturalne odwzorowanie treści. Niestety, jak to często bywa przy masowej produkcji, różnice między egzemplarzami mogą być spore i nasz testowany model nie ustrzegł się kilku problemów.

W przypadku treści SDR balans bieli mocno skłaniał się ku czerwieni, z delikatnym podbiciem niebieskiego. Efekt ten był szczególnie widoczny na zdjęciach porównawczych – na przykładzie fotografii z chłopcem, którego twarz była aż nienaturalnie zaróżowiona. Gamma, czyli charakterystyka jasności, również nie wypadła idealnie – obraz był lekko rozjaśniony, co odbierało mu głębię.

W treściach 4K HDR balans bieli ponownie został zdominowany przez czerwień, tym razem w połączeniu z zielenią. Z kolei niebieski wyraźnie tracił na intensywności, co można było łatwo zauważyć na palecie Color Checker, gdzie kolory zaczęły „uciekać” w niewłaściwą stronę. Krzywa EOTF, odpowiadająca za jasność w treściach HDR, pokazała, że telewizor ma tendencję do nadmiernego rozjaśniania obrazu, szczególnie w najciemniejszych elementach scen.

Całość, choć nie prezentowała się tragicznie, zdecydowanie wymagała korekty. Na szczęście Samsung oferuje rozbudowane opcje kalibracji, co daje szansę na znaczącą poprawę obrazu. Dlatego przystąpiliśmy do profesjonalnej kalibracji, aby wydobyć z tego telewizora pełnię możliwości.

Po kalibracji odwzorowanie barw w telewizorze znacznie się poprawia jeżeli chodzi o treści SDR. Krzywe kolorów są teraz bliskie idealnej wartości, a gamma jest bardziej stabilna. Mimo że spadek na początku wykresu do wartości jest nadal obecny, ogólna precyzja odwzorowania barw jest znacznie lepsza. Test „Colour Checker” pokazuje, że większość próbek kolorów ma błędy poniżej poziomu 2, co wskazuje na poprawioną wierność kolorów. Nieliczne odchylenia są obecne, ale generalnie kolory są teraz bardziej realistyczne i zgodne z rzeczywistością.

Kalibracja przynosi poprawę również w treściach HDR. Balans bieli został poprawiony, przekłada się na bardziej naturalne odwzorowanie kolorów. Krzywa EOTF, mimo że teraz jest bliżej krzywej referencyjnej, nadal pokazuje lekkie podbicie jasności na początku wykresu. Prowadzi to do niewielkich zniekształceń w bardzo jasnych scenach, ale ogólna tonalność i szczegółowość zostały poprawione. Dynamiczne mapowanie tonów działa efektywniej, poprawiając jakość obrazu w jasnych partiach i zachowując więcej detali.

Mimo że obraz urządzenia nie osiąga pełnej perfekcji, kalibracja przynosi znaczącą poprawę. Po dostosowaniu ustawień telewizor prezentuje się o wiele lepiej, oferując bardziej realistyczne i dokładne odwzorowanie barw w treściach SDR i HDR. Choć wciąż można dostrzec pewne niedociągnięcia, kalibracja skutecznie eliminuje wiele wcześniejszych problemów, zapewniając lepszą jakość obrazu i bardziej naturalne kolory.

Po profesjonalnej kalibracji Tryb Filmmaker pokazuje pełnię swoich możliwości. Balans bieli w treściach HD prezentuje się wręcz wzorowo – błędy na poziomie 0,5 to wynik, który oznacza niemal idealną precyzję odwzorowania kolorów. Obraz wygląda teraz naturalnie, a kolory są dokładnie takie, jakie powinny być. W treściach 4K HDR efekt nie jest już aż tak perfekcyjny, ale wciąż trzyma naprawdę wysoki poziom. Kolory są żywe, dobrze nasycone i ogólna jakość obrazu potrafi zrobić wrażenie.

Gdzie zatem pojawia się problem, skoro tak chwalimy odwzorowanie barw? Niestety, całość jest zaburzona przez charakterystykę jasności. Gamma w treściach HD wygląda przyzwoicie, ale w 4K HDR już nie jest tak dobrze. Krzywa EOTF pokazuje, że telewizor nadmiernie rozjaśnia poszczególne partie obrazu, co jest wynikiem ograniczeń konstrukcyjnych. Brak lokalnego wygaszania sprawia, że telewizor nie jest w stanie precyzyjnie kontrolować różnic między najjaśniejszymi a najciemniejszymi obszarami ekranu. To bariera, której po prostu nie da się przeskoczyć w tym modelu.

Mimo wszystko po kalibracji Samsung The Frame LS03D oferuje świetne odwzorowanie kolorów, szczególnie w treściach HD a całość wygląda znacznie lepiej niż przed korekcją ustawień.

Funkcja „Stopniowe wygładzanie” działa całkiem dobrze, skutecznie eliminując widoczne granice między różnymi odcieniami tego samego koloru. Dzięki niej, przejścia tonalne są płynniejsze. Niestety, funkcja ta nie jest dostępna w trybie HDR, co może wpływać na jakość gradacji tonalnych w materiałach o wyższej dynamice.

W przypadku skalowania obrazu telewizor nie radzi sobie najlepiej. Widać wyraźne przycięcia krawędzi, jest to szczególnie zauważalne na postaci modelki oraz gałęziach drzew. Rozmycie detali w tych obszarach wpływa na ogólną ostrość obrazu. Może być to zauważalne podczas oglądania treści w niższej rozdzielczości. Na dodatek obraz w jakości SD jest pokazywany z lekkim przycięciem u góry jak i na dole.

Przyszła pora, żeby sprawdzić, jak Samsung The Frame LS03D radzi sobie ze starszymi materiałami o niższej jakości. Wiemy już, że płynność przejść tonalnych stoi tutaj na bardzo wysokim poziomie, więc z ciekawością przyjrzeliśmy się, jak telewizor poradzi sobie z ich wygładzaniem.

Funkcja redukcji szumów w ustawieniu „Standardowy” dobrze spełnia swoje zadanie – przejścia tonalne są zauważalnie wygładzone, a przy tym obraz nie traci zbyt wiele na szczegółowości. Warto jednak zaznaczyć, że efekt ten wygładza również ziarno filmowe, więc jego użycie będzie kwestią indywidualnych preferencji.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, telewizor również spisał się naprawdę dobrze. Testowana plansza wypadła solidnie – modelka została odwzorowana poprawnie, z wyraźnymi detalami. Gałęzie w tle, choć miejscami lekko poszarpane, prezentują się na ogół naturalnie i nie rzucają się w oczy jako niedoskonałość.

Telewizor oferuje przyzwoite, choć nie perfekcyjne, rezultaty w zakresie płynności ruchu. W przypadku filmów telewizor dysponuje funkcją „Redukcja migotania”, która umożliwia regulację płynności ruchu w skali od 1 do 10. Dzięki tej opcji, możemy dostosować wygląd obrazu do preferencji kinowego lub bardziej teatralnego (z mniejszą lub większą prędkością).

Na wstępie warto zaznaczyć, że testowany przez nas model w rozmiarze 55 cali, podobnie jak wersje 65, 75 i 85 cali, został wyposażony w matrycę 120 Hz. Niestety, warianty 43 i 50 cali tej serii oferują jedynie matryce 60 Hz, co warto mieć na uwadze przy zakupie. Jeśli chodzi o poprawę płynności ruchu, telewizor oferuje funkcję „Wyrazistość obrazu”. Jest to klasyczny upłynniacz ruchu, który daje użytkownikom możliwość regulacji za pomocą dwóch suwaków:

Redukcja rozmycia – odpowiada za wyostrzanie obrazu w dynamicznych scenach. Im wyższa wartość, tym mniej rozmycia podczas szybkiego ruchu kamery czy poruszających się obiektów. Zbyt agresywne ustawienie może jednak sprawić, że obraz stanie się nienaturalny i zacznie wyglądać jak „opera mydlana”.

Redukcja drgań – ten suwak wpływa na płynność odtwarzania klatek, szczególnie w materiałach o niższym klatkażu, takich jak filmy (24 kl/s). Wyższe ustawienia mogą wygładzić ruch, ale także doprowadzić do efektu nadmiernej „plastikowości” obrazu.

Oba suwaki działają w skali od 0 do 10, co pozwala na precyzyjne dopasowanie efektu do własnych preferencji. Warto poeksperymentować z ustawieniami, aby znaleźć idealny balans między płynnością a naturalnym wyglądem obrazu. My zalecamy ustawienie ich tak jak na zdjęciu.

Urządzenie oferuje szereg funkcji przydatnych dla graczy, takich jak ALLM (Auto Low Latency Mode), VRR (Variable Refresh Rate), Dolby Vision dla graczy oraz Game Bar. ALLM automatycznie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, znacząco poprawia reakcję na komendy z kontrolera i minimalizuje opóźnienia wejścia. VRR synchronizuje odświeżanie ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, eliminuje efekt rozrywania obrazu i zapewnia płynniejszą rozgrywkę. Dolby Vision dla graczy poprawia jakość obrazu, oferując lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach wspierających ten format. Funkcja Game Bar pozwala na szybki dostęp do ustawień gry oraz monitorowanie kluczowych parametrów, takich jak czas reakcji.

Jednakże, telewizor ma pewne ograniczenia. Matryca 60 Hz uniemożliwia wyświetlanie sygnałów o wyższej częstotliwości odświeżania w różnych rozdzielczościach, może wpływać na płynność obrazu w dynamicznych grach. Ponadto, brak wsparcia dla technologii G-Sync dla PC może wpłynąć na jakość rozgrywki na komputerze. Warto również zauważyć, że tryb HGiG, który ma na celu poprawę jakości obrazu w grach HDR, nie działa poprawnie w tym modelu. Negatywnie oddziałując na wrażenia wizualne w grach obsługujących HDR.

The Frame LS03D w wersji 2024 został wyposażony w cztery porty HDMI, ale tylko jeden z nich obsługuje standard 2.1 z przepustowością 40 Gb/s. To ważna informacja, jeśli planujemy podłączyć więcej niż jedno urządzenie, które wymaga sygnału 4K@120 Hz – na przykład dwie konsole lub konsolę i gamingowego PC.

Pod względem funkcji dla graczy The Frame naprawdę ma się czym pochwalić. Znajdziemy tu ALLM (automatyczny tryb gry), VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) oraz HGiG. Warto podkreślić, że HGiG został tutaj bardzo dobrze zaimplementowany, co jest szczególnie ważne, ponieważ telewizor nie obsługuje Dolby Vision w grach (które dostępne jest tylko na konsolach Xbox). W tym przypadku HGiG okazuje się lepszym standardem do gamingu.

Samsung nie zapomniał też o funkcjach, które podnoszą komfort rozgrywki. Game Bar to rozbudowany panel dla graczy, który pozwala na szybkie dostosowanie ustawień ekranu bez potrzeby przekopywania się przez menu telewizora. Możemy nawet zmienić proporcje obrazu z 16:9 na panoramiczne 21:9, co dla niektórych graczy może być dużym atutem.

Największym asem w rękawie Samsunga jest jednak funkcja Gra Motion Plus. To specjalny upłynniacz dedykowany grom, który dodaje dodatkowe klatki animacji, nie wpływając przy tym znacząco na input lag. Efekt jest naprawdę zauważalny – obraz wydaje się dużo płynniejszy, co szczególnie docenią fani dynamicznych tytułów.

Podsumowując – Samsung The Frame LS03D to telewizor, który oferuje solidny zestaw funkcji dla graczy. Choć ograniczenie do jednego portu HDMI 2.1 może być pewnym minusem, reszta rozwiązań, sprawia, że rozgrywka na tym telewizorze jest naprawdę przyjemnym doświadczeniem.