XIAOMI A Pro 2025 vs Samsung Neo QLED QN70F / QN74F / QN77F

W kategorii HDR, telewizor Xiaomi A Pro wypada mówiąc wprost - słabo. W idealnych warunkach oferuje jasność na poziomie około 250 nitów. Jest to słaby wynik jednak w tej półce, często modele konkurencyjne oferują zbliżoną lub niższą wartość. Taka jasność jest zbyt niska, aby oddać pełny potencjał materiałów w formacie HDR. W praktyce oznacza to, że obraz nie zyskuje odpowiedniej głębi i intensywności, jakiej oczekuje się od wysokiej jakości HDR. Wartości te są bardziej charakterystyczne dla standardowego zakresu dynamiki (SDR), co sprawia, że prawdziwy efekt HDR pozostaje poza zasięgiem tego modelu, a sceny, które powinny wyróżniać się spektakularnym zakresem jasności i kontrastu, wydają się płaskie i pozbawione blasku. Jednak jak na swoją cenę, telewizor oferuje dobre pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 92%, dzięki zastosowaniu technologii kropek kwantowych (konkretnie PFS LED). Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, co spodoba się szczególnie graczom oraz miłośnikom filmów, którzy docenią bogatsze odcienie i lepszą reprodukcję barw w porównaniu do tradycyjnych telewizorów bez tej technologii.

QN70F to telewizor, który potrafi pozytywnie zaskoczyć, jeśli chodzi o jasność. W idealnych warunkach testowych osiąga nawet 800 nitów, co – jak na tę półkę cenową – jest wartością naprawdę solidną. Oczywiście to wynik z plansz pomiarowych, więc postanowiliśmy sprawdzić, jak wygląda to w praktyce, na prawdziwych filmach. I tutaj telewizor nieco tonuje swoje możliwości. W większości testowanych scen – np. w „The Meg” – realna jasność HDR utrzymywała się w granicach 500 nitów. To nadal niezły wynik, który pozwala cieszyć się efektami HDR, choć daleko mu od perfekcji Z drugiej strony, mamy tu ekran QLED z warstwą kropek kwantowych, a to oznacza bardzo dobre możliwości odwzorowania barw. Kolory są żywe i nasycone. QN70F pokrywa około 94% przestrzeni DCI-P3, a w szerszej palecie BT.2020 przekracza 75%, więc pod tym względem nie ma się czego wstydzić.

Telewizor Xiaomi A Pro 2025 został przetestowany w trybie filmowym, który oferuje najlepsze odwzorowanie barw prosto z pudełka. Niemniej jednak, warto zauważyć, że nie jest ono wolne od wad. Analizując balans bieli, można zauważyć, że wartości zielonego znajdują się na minusie. To zjawisko prowadzi do pewnych zniekształceń w odcieniach bieli, a przy pełnej bieli wykres wykazuje wyraźne odchylenia. Przekontrastowany obraz sprawia, że nie występują odpowiednie przejścia tonalne w czerwieni, co negatywnie wpływa na jakość wyświetlania kolorów. Generalnie na obrazku, poniżej można zobaczyć, że całość scenerii przed kalibracją nabiera różowych barw. Dodatkowo, przy analizie kontrastu gamma, wykres znajduje się znacząco poniżej wartość 2,4 sugerując, że telewizor zbyt mocno podkreśla ciemne tonacje, a jaśniejsze obszary obrazu mogą być mniej wyraziste. Co więcej, krzywa EOTF pokazuje mocne wybicie na początku, co może prowadzić do utraty detali w jasnych scenach oraz do nieprzyjemnego wrażenia przerysowania. Te aspekty wskazują na potrzebę dalszej kalibracji, aby uzyskać bardziej zrównoważone odwzorowanie kolorów i poprawić ogólną jakość obrazu. Użytkownicy, którzy oczekują precyzyjnego odwzorowania barw, mogą być zmuszeni do podjęcia działań w celu dostosowania ustawień telewizora, aby osiągnąć bardziej realistyczne i naturalne rezultaty wizualne. W xiaomi tv a pro 2025, fabryczne ustawienia kolorów w Xiaomi są przeciętne i mogą wymagać kalibracji. Po odpowiedniej regulacji barw, obraz zyskuje naturalną i żywą kolorystykę, znacznie bliższą kinowym standardom. Warto dodać, że problem niedokładnego odwzorowania barw jest typowy dla wielu telewizorów tej klasy, co oznacza, że nie jest to wada unikalna dla Xiaomi A Pro 2025 TV. Dla osób, które cenią sobie perfekcyjne odwzorowanie barw, profesjonalna kalibracja okaże się kluczowym elementem, który podnosi ogólną jakość obrazu.

QN70F przetestowaliśmy w najlepszym domyślnym trybie obrazu, czyli Filmmaker Mode. I trzeba przyznać, że w tej konkretnej sztuce testowej fabryczne ustawienia wypadały całkiem nieźle. Obraz był spokojny, naturalny i mimo drobnych odchyleń – przyjemny w odbiorze. Największym błędem była delikatna dominacja czerwieni w balansie bieli, która powodowała lekkie zaróżowienie całej sceny. Nie była to jednak wada rażąca – raczej subtelna i widoczna dopiero przy bezpośrednim porównaniu z poprawnie skalibrowanym ekranem. Nieco większy problem pojawił się w charakterystyce jasności. Telewizor ma tendencję do zaniżania jasności fragmentów obrazu, które powinny być wyświetlone jaśniej. W efekcie niektóre detale potrafią być lekko przygaszone – nie tyle tracą się całkowicie, co nie wybrzmiewają tak wyraźnie, jak powinny. Mimo to, jak na telewizor z tej półki i w tych ustawieniach – wynik uznajemy za dobry punkt wyjścia do dalszej kalibracji.

Teraz czas sprawdzić, jak telewizor Xiaomi A Pro 2025 poradził sobie po kalibracji. Największym beneficjentem tego procesu jest balans bieli. Po przeprowadzeniu kalibracji, wszystkie wcześniejsze błędy zostały poprawione zarówno w treści HD, jak i 4K, a większość błędów nie wypada już mocno poza wartość „2”. To oznacza znacznie bardziej zrównoważone i naturalne odwzorowanie kolorów, co z pewnością wpływa na komfort oglądania. W przypadku gammy, spadek został mocno zniwelowany, skutkując bardziej spójnym odwzorowaniem tonacji w różnych scenach. Mimo to, krzywa EOTF nie została znacznie poprawiona z powodu braku skutecznej kontroli nad dynamicznym mapowaniem tonów. To ograniczenie sprawia, że wciąż występują pewne problemy w odwzorowaniu szczegółów w jasnych scenach, co może wpływać na odbiór niektórych materiałów. Jednakże, pomimo tych niewielkich niedociągnięć, ogólny kształt obrazu jest zdecydowanie lepszy po kalibracji. Telewizor zyskał na jakości, a poprawiony balans bieli oraz zredukowane problemy z gammą sprawiają, że użytkownicy mogą cieszyć się bardziej realistycznym i przyjemnym doświadczeniem wizualnym. Dalsze dostosowanie ustawień może jeszcze bardziej poprawić jakość obrazu, ale już teraz telewizor pokazuje swoje możliwości, spełniając oczekiwania wielu użytkowników.

Po kalibracji QN70F pokazuje, że potrafi zaoferować naprawdę wysoki poziom odwzorowania barw. Udało się niemal idealnie wyrównać balans bieli, a wartości w teście Color Checker spadły poniżej poziomu 3 – czyli poniżej progu, w którym przeciętne oko jest w stanie zauważyć różnice. Obraz wygląda naturalnie, a kolory są wiernie oddane, bez przesadnego nasycenia czy chłodu znanego z ustawień fabrycznych. Trzeba przyznać, że Samsung daje bardzo rozbudowane możliwości kalibracyjne – nie tylko dla entuzjastów, ale także dla profesjonalistów. QN70F korzysta z tego potencjału i po odpowiednim ustawieniu potrafi zbliżyć się do znacznie droższych modeli pod względem precyzji barw. Jedyne, do czego można się jeszcze przyczepić, to charakterystyka jasności. Wciąż widoczna jest tendencja do rozjaśniania najdrobniejszych partii obrazu – szczególnie tych, które powinny pozostać ciemniejsze. To jednak cecha konstrukcyjna tego modelu, a nie błąd kalibracji. Mimo tego, końcowy efekt zdecydowanie zasługuje na uznanie.

Jak telewizor Xiaomi A Pro 2025 radzi sobie z przejściami tonalnymi, zwłaszcza w przypadku materiałów o niższej jakości? Dzięki zaawansowanej obróbce cyfrowej, funkcja usuwania konturów kolorów działa zaskakująco dobrze. Zalecamy ustawienie tej opcji na wartość „Średni” – wówczas telewizor znacząco poprawia płynność przejść tonalnych, jednocześnie unikając nadmiernego wygładzenia innych elementów obrazu, takich jak ziarno filmowe.

W przypadku testowanej planszy z modelką i licznymi gałęziami w tle, Xiaomi A Pro 2025 pokazał swoje możliwości, w kontekscie obróbki cyforwej. Dodanie sztucznej ostrości na tej scenie sprawiło, że detale modelki były wyraźniejsze, a włosy prezentowały się bardziej szczegółowo. Jednak wokół gałęzi w tle pojawiły się delikatne kontury, które były efektem ingerencji cyfrowej. Chociaż poprawia to ogólne wrażenie detali, nadmierna ostrość może sprawiać, że niektóre elementy obrazu wydają się nienaturalnie podkreślone.

Samsung QN70F oferuje funkcję redukcji zniekształceń, która odpowiada za poprawę płynności przejść tonalnych. W trybie „Standard” działa całkiem nieźle – wygładza problematyczne przejścia bez większej ingerencji w strukturę obrazu. Ziarno filmowe co prawda zostaje częściowo usunięte, ale detale takie jak faktura, czy struktora skóry wciąż pozostają widoczne. Tryb „Wysoki” działa znacznie agresywniej. Wygładzenie jest silniejsze, ale odbywa się kosztem wyraźnej utraty szczegółów. Dlatego w praktyce polecamy pozostać przy ustawieniu „Standard” albo całkowicie wyłączyć tę funkcję. Poprawa gradacji jest wtedy może mniej spektakularna, ale obraz zachowuje więcej naturalności.

Jeśli chodzi o skalowanie treści niskiej jakości, QN70F radzi sobie bardzo dobrze. Testy z obrazem o niższej rozdzielczości wypadły naprawdę bardzo dobrze. Mimo lekkiego ząbkowania konturów, całość wygląda czysto i czytelnie, nawet jeśli oryginalna treść była bardzo kiepska. Szkoda tylko, że telewizor ma problem z overscanem, którego nie da się całkowicie wyłączyć. W efekcie obraz z bardzo niską rozdzielczością może być lekko przycięty, co widać głównie na napisach lub interfejsie.

Xiaomi A Pro 2025 oferuje funkcję upłynniacza ruchu o nazwie "Wygładzanie ruchu," która działa przede wszystkim w filmach. Można ją dostosować tak, aby preferować albo bardziej kinowy, filmowy efekt z widocznymi klatkami, albo płynniejszy, teatralny obraz. Funkcja ta powinna zadowolić osoby, które mają w zamiarze oglądać głownie na nim filmy. Jednak gracze oraz fani sportów mogą poczuć rozczarowanie. Panel o częstotliwości odświeżania 60 Hz, typowy w tej klasie cenowej, nie zaskakuje. Nasz test "Ufo" ujawnił pewne smużenie. Osoby, które oczekują lepszej ostrości poruszających się obiektów mogą być lekko zawiedzione.

QN70F to telewizor z odświeżaniem 144 Hz, co samo w sobie stawia go w czołówce, jeśli chodzi o płynność obrazu. Bez względu na to, czy oglądamy dynamiczne transmisje sportowe czy gramy na konsoli – obraz wygląda bardzo dobrze. Nie ma wrażenia szarpania, przycięć ani typowego dla słabszych modeli „rwania” w szybkim ruchu. Samsung pozwala też dopasować płynność do własnych preferencji. W ustawieniach wyrazistości obrazu znajdziemy opcje takie jak redukcja rozmycia i redukcja drgań – każdą z nich możemy regulować niezależnie. To przydatne zwłaszcza wtedy, gdy oglądamy materiały z niższą liczbą klatek na sekundę i chcemy nadać im bardziej płynny, teatralny charakter – albo wręcz przeciwnie, zachować naturalny filmowy „feeling” 24 klatek.

Xiaomi A Pro 2025 oferuje kilka funkcji przydatnych dla graczy, w tym Game Bar, który różni się od typowych „desek” z interfejsem spotykanych u innych producentów. Dzięki niemu można szybko uzyskać dostęp do ustawień związanych z grami, co jest wygodne podczas intensywnych sesji. Telewizor obsługuje również automatyczny tryb niskiego opóźnienia (ALLM), co oznacza, że automatycznie przełącza się w tryb zoptymalizowany dla gier, zmniejszając opóźnienia sygnału. Niestety, brakuje tutaj wsparcia dla HDMI 2.1, ograniczając w tym możliwości podłączenia najnowszych konsol do gier, które mogą wymagać większej przepustowości. Dodatkowo, telewizor nie obsługuje funkcji takich jak VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) ani G-Sync, które są coraz bardziej pożądane przez graczy, ponieważ pozwalają na płynniejszy obraz i eliminują zjawisko tearingu. Z tych względów, choć Xiaomi A Pro 2025 ma pewne funkcje dla graczy, to w tej klasie cenowej można znaleźć lepsze opcje, które oferują bardziej zaawansowane rozwiązania dedykowane graczom.

Samsung QN70F to naprawdę solidny wybór dla graczy. Znajdziemy tutaj aż cztery porty HDMI 2.1 o pełnej przepustowości 48 Gbps, co oznacza pełne wsparcie dla grania w 4K przy odświeżaniu 144 Hz. Do tego mamy wszystkie podstawowe funkcje, których dziś oczekujemy: automatyczny tryb gry (ALLM), zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) oraz bardzo dobrze zaprojektowany, intuicyjny pasek Game Bar z informacjami o trybie, rozdzielczości i liczbie klatek.

Na uwagę zasługuje również funkcja Game Motion Plus, która pozwala dodać sztuczne klatki do gier działających w 60 fps lub mniej. Działa to zaskakująco dobrze i w wielu tytułach – szczególnie tych, gdzie konsole nie do końca radzą sobie z utrzymaniem stabilnego framerate’u – poprawia płynność rozgrywki bez dużego opóźnienia.

Niestety, są też zgrzyty. Brak wsparcia dla trybu Dolby Vision nie dziwi – to standard u Samsunga. Ale znacznie bardziej rozczarowuje brak funkcji HGiG. Co gorsza, została ona usunięta aktualizacją oprogramowania, przez co użytkownicy, którzy wcześniej z niej korzystali, mogą się mocno zdziwić. Bez HGiG nie da się ręcznie ustawić maksymalnej jasności HDR z poziomu konsoli, co skutkuje tym, że niektóre gry mogą wyglądać na lekko przepalone – szczególnie jeśli telewizor źle zinterpretuje zakres tonalny. Dlaczego Samsung, marka która przez lata wyznaczała standardy w zakresie funkcji gamingowych, zdecydowała się na taki krok? Trudno powiedzieć. W momencie pisania recenzji testowany telewizor pracował na wersji oprogramowania 1110 – i szczerze mówiąc, jeśli zależy wam na pełnym wsparciu dla graczy, lepiej chwilowo wstrzymać się z aktualizacjami.