Hisense U7KQ vs Hisense U7Q

Opisanie efektu HDR w stu calowym modelu Hisense U7KQ nie jest proste i wymaga szerszego kontekstu. Jak można zauważyć, rezultaty są bardzo zróżnicowane, zależnie od rodzaju sceny oraz intensywności jasnych efektów, które telewizor ma odwzorować. W jasnych scenach urządzenie osiąga ponad tysiąc nitów jasności, co przekłada się na wyraziste i realistyczne obrazy – właśnie takich efektów oczekujemy od sprzętu tej klasy. Niestety, sytuacja pogarsza się w przypadku ciemniejszych scen. W mieszanych ujęciach, takich jak te w filmie "Gemini Man", telewizor nadal oferuje dobrą jasność na poziomie 700 nitów, co pozwala cieszyć się wysoką jakością materiału. Problemy pojawiają się jednak w bardzo ciemnych scenach, gdzie główną rolę odgrywają małe źródła światła. Telewizor nie wykorzystuje tutaj w pełni swoich możliwości, aby nie pogarszać poziomu czerni w sąsiednich obszarach. W rezultacie, nie ma spektakularnego efektu "WOW" i takie kadry często nie sprawiają wrażenia, jakby były realizowane w technologii HDR.

Skoro algorytmy odpowiedzialne za czernie radzą sobie naprawdę nieźle, spodziewaliśmy się podobnie dobrego efektu, jeśli chodzi o jasność i ogólną jakość HDR. Niestety – tu musimy Was trochę rozczarować.

U7Q to telewizor całkiem jasny – w najlepszych warunkach potrafi osiągnąć około 800 nitów, co faktycznie robi wrażenie na niektórych planszach, zwłaszcza w scenach jak te z filmu The Meg. Jasne fragmenty potrafią błysnąć, a efekt HDR jest zauważalny. Problem zaczyna się tam, gdzie pojawią się bardzo małe, jasne elementy na ciemnym tle – przykładowo w Sicario 2 albo w drugiej scenie z filmu Life of Pi. W takich momentach algorytmy wygaszania działają zbyt agresywnie. Owszem, czerń wygląda wtedy świetnie, ale najjaśniejsze punkty potrafią zgasnąć niemal całkowicie, przez co efekt HDR ginie, a detale są ledwo widoczne. Po prostu taki urok tej technologii w tym segmencie cenowym.

Na pocieszenie warto dodać, że U7Q to telewizor reklamowany jako QLED (w praktyce użyto warstwy PFS, która działa bardzo podobnie), i rzeczywiście jest w stanie wyświetlić szeroką paletę barw – pokrycie DCI-P3 na poziomie około 94% to bardzo dobry wynik jak na tę klasę.

Najlepszym trybem fabrycznym przez nas zmierzonym był „Filmmaker”. Pomimo tego, jego charakterystyka pozostawiała szerokie pole do komentarza. Spójrzmy więc na wykres gammy, który odpowiedzialny jest za głębię i kontrastowość obrazu. Zwrócimy wpierw uwagę na pomarańczową linię biegnącą przez środek wykresu, zaczynającą się na punkcie 2.4. Jest to wartość referencyjna standardu REC.709. Teraz spójrzmy na wartość zmierzoną, która jest oznaczona białym, połączonym wielopunktem. Tak wyraźny spadek gammy do wartości 2.0 oznaczał znaczny spadek kontrastu, przez co obraz pozbawiony był odpowiedniej głębi i można było zauważyć tzw. efekt „mleka”. Następną rzeczą, którą poddaliśmy testom, był balans bieli. Choć niepozorny, źle wymodelowany potrafi zmienić całą charakterystykę obrazu. Jak na początku wykresu szło całkiem dobrze, tak im dalej w las, tym wykres zaczął być dominowany przez dwa kolory: czerwony oraz niebieski. Przez aktualny stan rzeczy wszystkie materiały, które służyły nam do testów, posiadały nieprzyjemną tintę w tych kolorach. Jednak dzięki bogatym narzędziom do kalibracji, takim jak zaawansowany system zarządzania kolorami (CMS) oraz 2- i 20-punktową regulację skali szarości, byliśmy w stanie znacząco poprawić sprawność wyświetlacza w materiałach SDR, co potwierdzają niskie błędy deltaE i bardzo dobrze wymodelowana gamma oraz balans bieli.

U7Q testowaliśmy w najlepszym możliwym trybie obrazu, czyli Filmmaker Mode. To właśnie ten tryb ma zapewniać najbardziej „filmowe” i zgodne z zamierzeniem twórców wrażenia – od razu po wyjęciu telewizora z pudełka. Niestety… nawet ta profesjonalnie brzmiąca nazwa nie gwarantuje idealnego obrazu.

W naszym egzemplarzu problem leżał w źle ustawionym balansie bieli. Zarówno w treściach HD, jak i 4K, obraz miał zbyt dużą ilość niebieskiego i czerwieni, przez co ekran zyskiwał delikatnie zaróżowiony odcień. To nie wyglądało tragicznie, ale było zauważalne – zwłaszcza na jasnych scenach i białych tłach. Samo to dałoby się jeszcze wybaczyć, ale największym problemem jest zarządzanie jasnością w treściach HDR. Krzywa EOTF z pomiarów potwierdza to, co widzieliśmy wcześniej podczas testów scen: telewizor potrafi za bardzo przyciemnić najmniejsze jasne elementy, przez co prawie znikają, albo odwrotnie – przesadnie rozjaśnia te najjaśniejsze, co odbija się na naturalności obrazu.

W trybie SDR, po kalibracji, telewizor Hisense 100U7KQ prezentuje się doskonale. Nie można mu nic zarzucić w kwestii odwzorowania kolorów - zarówno pastelowe, jak i mocno nasycone barwy wyświetlane są zgodnie ze standardem Rec. 709. To gwarantuje, że obraz wygląda naturalnie i zgodnie z zamysłem reżysera. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się autentycznym doświadczeniem wizualnym, z wiernie oddanymi kolorami i subtelnościami tonalnymi.

Natomiast w trybie HDR zauważalne jest pewne podbicie jasnych tonów. Telewizor stara się upiększyć obraz, co może prowadzić do jego sztucznego rozjaśnienia. To zjawisko staje się jeszcze bardziej widoczne w realnych scenach, gdzie jasne partie obrazu mogą być nadmiernie wzmocnione. Mimo że kolory w HDR są ogólnie dobre, to jednak są zbyt mocno podbite intencjonalnie przez producenta, co może wpływać na ich naturalność.

Takie podejście producenta do wyświetlania obrazów w trybie HDR może nie wszystkim przypaść do gustu, zwłaszcza tym, którzy cenią sobie autentyczność i wierność oryginalnym barwom. Jednak dla osób preferujących bardziej dynamiczne i wyraziste obrazy, takie podbicie jasnych tonów może być atrakcyjnym rozwiązaniem, dodającym scenom dodatkowego blasku i efektowności.

Dzięki specjalistycznym narzędziom udało nam się skorygować jakość kolorów w treściach SDR niemal do perfekcji. W materiałach o niższej dynamice błędy delta E spadły poniżej 0,5, co można uznać za niemal referencyjny wynik. Obraz w telewizji, YouTube czy klasycznym Full HD wygląda po kalibracji naprawdę bardzo dobrze. No dobrze – ale gdzie nie udało się już tak łatwo poprawić obrazu? Przede wszystkim chodzi o treści w jakości HDR. Choć udało nam się w pewnym stopniu „okiełznać” balans bieli i pozbyć się różowych zafarbów w większości scen, to niestety nie mieliśmy już pełnej kontroli nad zarządzaniem jasnością. Ustawienia lokalnego wygaszania ustawiliśmy według najlepszych obserwacji – SDR: Średnie, HDR: Wysokie – ale U7Q nadal robił wszystko trochę po swojemu. Wciąż zdarzały się przypadki zbyt mocnego przyciemniania lub rozjaśniania detali, które kalibracja po prostu nie była w stanie wyeliminować. I choć generalny odbiór treści po jest znacznie lepszy, trzeba liczyć się z tym, że U7Q zawsze będzie miał do powiedzenia na końcu "ale".

Pomimo że telewizor wyposażony jest w funkcję redukcji posteryzacji o nazwie "Płynna Gradacja", nie zauważyliśmy znaczącego efektu jej działania. Materiały poddane mocnej kompresji, takie jak filmy z YouTube, nadal wykazywały niepłynne, odcinające się od siebie przejścia tonalne, co nie wyglądało szczególnie korzystnie. Choć jest to wina samego materiału, a nie telewizora, byłoby dobrze, gdyby istniała funkcja maskująca te problemy, podobnie jak w ekranach konkurencyjnych marek.

Skalowanie obrazu, które jest kluczowe przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości, oceniamy jako przeciętne. Detale nie są nadmiernie rozmyte, a obraz nie jest "rozmydlony", jednak widać ząbkowanie na krawędziach obiektów, takich jak gałęzie, oraz efekt halo wokół postaci i tekstu. Chociaż telewizor radzi sobie dość dobrze, istnieje jeszcze przestrzeń do poprawy, zwłaszcza w kontekście wyświetlania materiałów o niższej jakości.

Są sytuacje, w których chcielibyśmy trochę wygładzić przejścia tonalne, szczególnie w starszych materiałach – takich, które mają ograniczoną jakość źródła. U7Q został wyposażony w funkcję o nazwie „Obraz gładki i gradientowy”, ale niestety… działa bardzo słabo. W opcji „Niska” efekty są praktycznie niezauważalne, a inne ustawienia wygładzają detale, ale nie poprawiają przejść tonalnych. Jedyne, co można uznać za plus, to to, że funkcja nie ingeruje w ziarno filmowe, więc nie psuje naturalnej struktury obrazu.

Na szczęście skalowanie treści wypada całkiem dobrze. Obraz nie jest przesadnie ostrzony, nie ma sztucznej wyrazistości – i choć wiadomo, że nie jest to poziom telewizorów z najwyższej półki, to U7Q bez problemu radzi sobie z wyświetlaniem naprawdę starych treści w sposób zupełnie akceptowalny.

Telewizor poprawnie przyjmuje sygnał 4K do 144 Hz, co pozwala na wyświetlanie bardzo płynnych obrazów w wysokiej rozdzielczości. Przy ograniczeniu rozdzielczości do Full HD, telewizor jest w stanie obsłużyć nawet 240 Hz, ale taki sygnał można uzyskać jedynie z komputera PC. Niestety, wykorzystanie tej funkcji jest ograniczone przez kilka czynników.

Po pierwsze, rozdzielczość Full HD na dużym ekranie telewizora może wydawać się niewystarczająca, co wpływa na jakość obrazu. Ponadto, czas reakcji matrycy w tym modelu nie jest na tyle krótki, aby w pełni wykorzystać odświeżanie na poziomie 240 Hz. W rezultacie przy tak wysokim odświeżaniu pojawia się znaczny overdrive, co powoduje wyraźne smużenie i tzw. "duchy" za ruchomymi obiektami.

Warto również zwrócić uwagę na funkcję upłynniania ruchu w telewizorze, która działa do 120 Hz. Jest to szczególnie przydatne podczas oglądania sportu oraz filmów, gdzie płynność ruchu ma kluczowe znaczenie. Telewizor oferuje stabilne działanie tej funkcji, minimalizując ilość generowanych artefaktów. Płynność ruchu można regulować za pomocą dwóch suwaków – jeden odpowiada za płynność w filmach, a drugi za redukcję smużenia w treściach sportowych.

Podsumowując, choć telewizor Hisense U7KQ oferuje imponujące możliwości w zakresie odświeżania obrazu, ograniczenia związane z czasem reakcji matrycy i odpowiednią rozdzielczością mogą wpływać na rzeczywiste korzyści płynące z tych funkcji. Niemniej jednak, funkcja upłynniania ruchu działa bardzo dobrze, co poprawia wrażenia z oglądania dynamicznych treści.

U7Q to naprawdę szybki telewizor, podobnie jak jego mocniejsza wersja „PRO”. W rozdzielczości 4K obsługuje aż 144 Hz odświeżania, a jeśli ktoś chce jeszcze więcej – w Full HD można uzyskać nawet 240 Hz! Z tego skorzystają głównie gracze PC, ale warto to docenić – to rzadko spotykana funkcja w tym segmencie cenowym. Już na starcie widać, że U7Q został stworzony z myślą o dynamicznych treściach, takich jak gry czy sport. W filmach też nie zostajemy na "lodzie" – U7Q oferuje funkcję „Ultra płynność ruchu”, gdzie za pomocą dwóch suwaków można wyregulować, czy chcemy bardziej płynny, teatralny obraz, czy może coś bliższego kinowemu stylowi z widoczną klatką filmową. Dobrze, że jak u większości producentów i tu mamy wybór i możemy to dostosować pod własne preferencje.

Telewizor Hisense U7KQ wspiera wszystkie kluczowe funkcje dla graczy, które mogą być oczekiwane przez użytkowników konsol Xbox lub PlayStation. Funkcje te obejmują m.in. wsparcie dla wysokiej częstotliwości odświeżania, niski input lag oraz game bar. Ogólnie rzecz biorąc, większość z tych funkcji działa poprawnie, co zapewnia satysfakcjonujące wrażenia z gry.

Niemniej jednak, technologia VRR (Variable Refresh Rate) nie działa w sposób optymalny. Gdy VRR jest aktywowany, telewizor blokuje funkcję lokalnego wygaszania, co znacząco obniża jakość obrazu. W trybie VRR brakuje dobrego kontrastu oraz wysokiej jasności w trybie HDR, co skutkuje niezadowalającą jakością obrazu. W praktyce oznacza to, że tryb VRR może być rzadko używany przez graczy z powodu tych ograniczeń.

Dodatkowo, telewizor nie obsługuje trybu HGIG (HDR Gaming Interest Group), który jest zaprojektowany do optymalizacji jakości obrazu HDR w grach. Brak tego trybu prowadzi do problemów z podwójnym mapowaniem tonów – raz w telewizorze, a drugi raz w konsoli. W efekcie, jakość gier w HDR jest niższa, co może wpływać na ogólne wrażenia z rozgrywki.

Podsumowując, choć Hisense U7KQ oferuje wiele funkcji dla graczy, pewne kluczowe aspekty, takie jak optymalne działanie VRR i wsparcie dla HGIG, mogą nie spełniać oczekiwań bardziej wymagających użytkowników. Mimo to, telewizor wciąż zapewnia dobre wsparcie dla większości standardowych funkcji gamingowych, co czyni go odpowiednim wyborem dla szerokiej gamy graczy.

Hisense U7Q to telewizor stworzony z myślą o graczach – i to widać od razu po jego możliwościach gamingowych. Mamy tu praktycznie wszystko, czego można sobie życzyć: zmienna częstotliwość odświeżania (VRR) – jest, automatyczny tryb gry (ALLM) – też jest, a do tego wysokie odświeżanie nawet do 240 Hz w Full HD oraz obsługa różnych rozdzielczości, nie tylko 4K. To naprawdę świetny zestaw funkcji, który sprawia, że U7Q dobrze odnajduje się zarówno przy szybkich strzelankach na konsolach, jak i bardziej wymagających tytułach na PC. Oczywiście – jak w większości modeli Hisense – brakuje tutaj poprawnej implementacji funkcji HGiG. A szkoda, bo HGiG pozwala dopasować jasność konsoli do konkretnego telewizora, co w praktyce ułatwia wyświetlanie gier HDR zgodnie z intencją twórców. Bez tego trzeba się po prostu liczyć z pewnymi ograniczeniami w finalnym obrazie HDR w grach.