LG NANO82T6B vs Haier K85F

Jasność NANO82T, mówiąc szczerze, jest dość przeciętna, szczególnie w porównaniu z alternatywami w podobnej cenie. Maksymalna jasność wynosząca około 280 nitów nie należy do najwyższych i może wpływać na ogólne wrażenia z oglądania treści HDR. Podczas gdy wiele telewizorów w tej klasie cenowej oferuje jasność powyżej 400-500 nitów, LG NANO82T może wydawać się mniej imponujący. W efekcie, szczegóły w jasnych partiach obrazu mogą być mniej wyraziste, a efekt HDR nie jest tak spektakularny, jak można by oczekiwać.

Przejdźmy teraz do jednego z najgorętszych tematów w świecie telewizorów, czyli jakości efektu HDR. W przypadku modelu Haier K85F musimy niestety postawić sprawę jasno: jeśli szukasz sprzętu do oglądania treści w szerokim zakresie dynamiki, powinieneś omijać ten model szerokim łukiem. Głównym problemem jest jego bardzo niska jasność szczytowa, która podczas naszych testów ledwo sięgała 250 nitów. Żeby dać wam lepsze wyobrażenie, co to oznacza – taka wartość jest w porządku do oglądania standardowych materiałów SDR, ale jest absolutnie niewystarczająca, by pokazać jakiekolwiek realne korzyści z HDR. Obraz po prostu nie ma "siły", by wygenerować jasne, efektowne rozbłyski. Wszystkie nasze pomiary i testy na specjalistycznych planszach tylko to potwierdziły. Jakby tego było mało, telewizor słabo radzi sobie również z odwzorowaniem kolorów. W tej budżetowej konstrukcji nie znajdziemy żadnych technologii poszerzających paletę barw, jak chociażby warstwy kropek kwantowych (znanej marketingowo jako "QLED"). W efekcie pokrycie palety DCI-P3, która jest kluczowa dla materiałów HDR, wynosi zaledwie około 80%. W praktyce oznacza to, że obraz będzie nie tylko ciemny, ale też pozbawiony żywych, nasyconych kolorów, które chciał nam pokazać reżyser.

Odwzorowanie barw w LG NANO82T w trybie Filmmaker, który mimo że jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolny od wad. Przede wszystkim problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, powodując, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, a to może być szczególnie zauważalne w scenach z białym lub neutralnym tłem. Dla przykładu, zdjęcie poniżej z filmu "Star Wars", gdzie widać dużą ilość elementów, które powinny być białe. Test Color Checker potwierdza, że niektóre kolory "uciekają" w inne odcienie, a to oznacza, że telewizor nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,1, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono lekkie wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, prowadząc do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

No dobrze, a jak telewizor radzi sobie z kolorami prosto z fabryki, bez żadnej ingerencji z naszej strony? Haier K85F oferuje cały wachlarz trybów obrazu, takich jak Dynamiczny czy Eko, ale dla każdego, kto chce oglądać filmy zgodnie z intencjami twórców, liczy się w zasadzie tylko jeden: tryb Film. To właśnie na nim skupiliśmy nasze testy i niestety, jego nazwa ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. Obraz na ustawieniach fabrycznych jest bardzo daleki od tego, co moglibyśmy nazwać kinową wiernością i wymaga wielu poprawek. Zacznijmy od balansu bieli, który ma wyraźny niedostatek koloru czerwonego. W praktyce oznacza to, że cały obraz ma chłodny, niebieskawy zafarb. Jeszcze gorzej wygląda kwestia zarządzania jasnością, czyli krzywe gamma (dla SDR) i EOTF (dla HDR). Ich wykres przypomina prawdziwy rollercoaster, co fatalnie przekłada się na wrażenia z seansu. Skutkuje to nienaturalnym przyciemnieniem treści SDR, przez co gubią się detale w cieniach, a z kolei w przypadku HDR – super rozjaśnieniem, które dodatkowo potęguje problem przepaleń. Taka kombinacja, czyli zbyt chłodna biel połączona z chaotyczną jasnością i zbyt dużym nasyceniem koloru niebieskiego, powoduje ogromne błędy w odwzorowaniu barw. Nasze pomiary na specjalistycznej planszy ColorChecker wykazały błędy (Delta E) regularnie sięgające i przekraczające wartości 8-9. Mówiąc prościej: błędy powyżej progu 3 są już z łatwością zauważalne gołym okiem, więc taki wynik oznacza, że kolory na ekranie są po prostu mocno przekłamane.

Po przeprowadzonej kalibracji, odwzorowanie barw w treściach SDR w LG NANO82T prezentuje się bardzo dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, a to przekłada się na naturalne i zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali zarówno w cieniach, jak i jasnych partiach obrazu. Dzięki tym korektom, telewizor doskonale sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

Jednak w przypadku treści HDR, sytuacja wygląda gorzej. Telewizor nie obsługuje szerokiej palety barw, ograniczając głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, a to prowadzi do nadmiernego uwydatnienia detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg skutkuje znacznymi błędami w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Telewizor znacząco zyskał po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

No dobrze, a czy da się coś z tym obrazem zrobić? Czy profesjonalna kalibracja jest w stanie uratować sytuację? Odpowiedź brzmi: i tak, i nie. Trzeba jasno powiedzieć, że pewnych rzeczy nie przeskoczymy. Ograniczenia samej konstrukcji, czyli po prostu słaba matryca i jej wąskie pokrycie kolorów, sprawiają, że o sensownym efekcie HDR możecie zapomnieć – tym nie będziemy wam mydlić oczu. Największym beneficjentem naszych poprawek jest bez wątpienia tryb SDR i to właśnie do oglądania takich treści, po kalibracji, ten telewizor zaczyna mieć sens. Udało nam się na swój sposób okiełznać balans bieli. Co prawda telewizor oferuje tylko podstawową, 2-punktową regulację (a nie precyzyjną, 20-punktową), więc nie jest idealnie, ale z powodzeniem pozbyliśmy się tego nieprzyjemnego, chłodnego "wyziębienia" obrazu. Przede wszystkim jednak ogromną poprawę zanotowaliśmy w kwestii zarządzania jasnością. Krzywa gamma, która wcześniej przypominała rollercoaster, po kalibracji wygląda jak niemal idealnie prosta linia. To znak, że telewizor wreszcie jest w stanie wyświetlić obraz bez jego sztucznego przyciemniania czy rozjaśniania. Wniosek jest prosty: nawet w przypadku tak taniego telewizora, profesjonalna korekta ustawień potrafi zdziałać bardzo dużo i wyciągnąć z niego maksimum możliwości.

Jeśli chodzi o gradację w materiałach o bardzo niskiej jakości, LG NANO82T daje nam do wyboru funkcję o nazwie "Płynna Gradacja". W opcji "Niska" funkcja ta lekko poprawia najbardziej problematyczne przejścia tonalne, co jest zauważalne i przydatne przy takich treściach. W opcji "Wysoka" działa jeszcze skuteczniej, poprawiając przejścia tonalne, jednak kosztem wygładzania również tych detali, które nie powinny być wygładzone. Jest to kompromis, który nie wszystkim użytkownikom przypadnie do gustu.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, NANO82T nie jest pozbawiony pewnych ograniczeń, szczególnie przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości. Telewizor stosuje delikatne, sztuczne podbicie ostrości, a to sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy. Efekt ten wynika głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być korzystne, ponieważ preferują bardziej wyraziste i podkreślone detale. Jednakże, dla osób ceniących sobie naturalność obrazu, efekt ten może okazać się mniej atrakcyjny i zbyt sztuczny. To kwestia subiektywna, która może różnie oddziaływać na odbiorców, w zależności od ich preferencji wizualnych.

Przejdźmy do obróbki cyfrowej i skalowania obrazu, czyli tego, jak Haier K85F radzi sobie z sygnałem o niższej rozdzielczości, np. ze zwykłej telewizji. I tu już na starcie natrafiamy na niezwykle irytującą i zupełnie niezrozumiałą przypadłość – domyślnie włączony overscan. Oznacza to, że telewizor sztucznie powiększa obraz, obcinając jego krawędzie, i to na każdym źródle, nawet 1080p. Aby zobaczyć pełen kadr, trzeba za każdym razem grzebać w ustawieniach ekranu i ręcznie przełączać format na "rozszerzenie do 16:9". To detal, ale diabelnie denerwujący. Samo skalowanie treści do rozdzielczości 4K można określić jednym słowem: poprawne. I w zasadzie tyle. Procesor obrazu nie odbiera obrazowi detali, nie generuje też poszarpanych krawędzi czy innych artefaktów. Po prostu robi swoje, bez żadnych fajerwerków. Jest w porządku, ale nic ponadto. Największym i najbardziej odczuwalnym brakiem w sekcji obróbki cyfrowej jest jednak nieobecność funkcji wygładzania przejść tonalnych. To algorytm, który mógłby w znacznym stopniu zredukować ten denerwujący efekt pasów (banding), o którym pisaliśmy wcześniej. Niestety, producent nie przewidział takiego rozwiązania, skazując nas na oglądanie niedoskonałości matrycy oraz materiałów niskiej jakości w pełnej krasie.

Telewizory LG, w tym NANO82T, oferują interesujący upłynniacz ruchu o nazwie TruMotion, który zadowoli większość użytkowników ceniących sobie kontrolę nad jakością oglądanych filmów. Funkcja TruMotion pozwala dostosować płynność wyświetlanych filmów do preferencji użytkownika w 10-stopniowej skali, umożliwiając spersonalizowanie doświadczeń wizualnych.

Jednakże, w przypadku bardziej dynamicznych scen, takich jak gry czy filmy akcji, telewizor wypada gorzej. Matryca 60Hz oraz dość wolna reakcja między pikselami sprawiają, że płynność ruchu nie jest idealna. Efektem jest widoczne smużenie i mniej płynne wyświetlanie szybkich scen.

Ogólnie rzecz biorąc, LG NANO82T powinien zadowolić osoby, które głównie oglądają filmy i preferują bardziej stonowany kontent. Jednak dla tych, którzy cenią sobie dynamiczny, szybki ruch, zalecamy poszukanie alternatywy.

Matryca w modelu K85F pracuje z natywną częstotliwością odświeżania 60 Hz, co już na starcie ustawia pewne oczekiwania co do płynności obrazu. Musimy jednak przyznać, że byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni, gdy w menu ustawień znaleźliśmy aż dwa oddzielne suwaki do kontroli ruchu: jeden opisany jako "Redukcja rozmycia", a drugi "De-Judder". Taka hojność w tym segmencie cenowym jest absolutną rzadkością, bo zazwyczaj producenci oferują co najwyżej jedną, wspólną opcję. Niestety, nasz entuzjazm opadł tak szybko, jak się pojawił. Szybko bowiem wyszło na jaw, dlaczego Haier był tak "szczodry" – suwak odpowiedzialny za redukcję rozmycia jest po prostu atrapą. Jego przesuwanie nie przynosi absolutnie żadnego widocznego efektu na ekranie, działa więc tylko jedna z dwóch opcji.

Podczas grania na konsoli, LG NANO82T oferuje szereg funkcji, które mogą znacząco wpłynąć na wrażenia z rozgrywki, choć ma również pewne ograniczenia. Wśród zalet warto wymienić funkcję ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie dostosowuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor w tryb niskiego opóźnienia. To szczególnie korzystne dla graczy, którzy potrzebują szybkiej reakcji na ich działania. Kolejnym plusem jest obsługa HGiG (HDR Gaming Interest Group), gry w HDR są wyświetlane zgodnie z zamierzeniami twórców, zapewniając realistyczne i wyraziste efekty wizualne. Te funkcje sprawiają, że LG NANO82T oferuje dobre wrażenia podczas grania, choć niektóre aspekty mogą być lepsze, zwłaszcza w dynamicznych scenach. Niestety, LG NANO82T ma swoje ograniczenia, jeśli chodzi o funkcje dla graczy. Brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), a to może wpływać na płynność rozgrywki, zwłaszcza w bardziej dynamicznych grach. Telewizor ma matrycę o częstotliwości 60Hz, uniemożliwiając korzystanie z wyższych częstotliwości odświeżania. To istotna wada dla graczy, którzy oczekują płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Ponadto, brak obsługi technologii G-Sync ogranicza możliwości synchronizacji obrazu, co może prowadzić do tearingu i stutteringu w grach.

Te braki mogą sprawić, że LG NANO82T nie spełni oczekiwań najbardziej wymagających graczy, którzy poszukują zaawansowanych funkcji i najwyższej płynności obrazu.

Przejdźmy do funkcji dla graczy, choć już na wstępie musimy zaznaczyć – jest to propozycja raczej dla tych "niedzielnych". Producent co prawda chwali się w specyfikacji obecnością złączy HDMI 2.1, co na papierze wygląda imponująco, ale w rzeczywistości jest to w dużej mierze chwyt marketingowy. Co nam bowiem po nowoczesnym złączu, skoro sercem telewizora jest matryca o odświeżaniu 60 Hz? Nie ma ona fizycznej możliwości wyświetlenia sygnału w 120 klatkach na sekundę, nawet w niższych rozdzielczościach, co odbiera portowi HDMI 2.1 jego najważniejszy atut. A szkoda. (Dlatego w naszych testach zaznaczamy to jako złącza HDMI 2.0). Kolejną dziwną przypadłością jest reakcja telewizora na próbę kalibracji HDR z poziomu konsoli. Zmiany ustawień jasności powodują bardzo nienaturalne zachowanie obrazu, co mogłoby sugerować niepoprawną implementację standardu HGiG. Szczerze mówiąc, nie trzeba się tym jednak zbytnio przejmować, bo jak już wielokrotnie pisaliśmy, korzystania z jakichkolwiek treści HDR na tym ekranie po prostu nie polecamy. Żeby jednak nie było tak gorzko, Haier K85F ma też dwa duże i niespodziewane plusy. Pierwszym jest obecność ALLM, czyli automatycznego trybu gry, który przełącza telewizor w tryb niskiego opóźnienia, gdy tylko wykryje podłączoną konsolę. Drugim, jeszcze większym zaskoczeniem, jest wsparcie dla VRR, czyli zmiennej częstotliwości odświeżania. Działa ono co prawda w bardzo skromnym zakresie 48-60 Hz, ale sama jego obecność jest godna pochwały. Dzięki temu obraz w grach potrafi mniej "rwać", co realnie poprawia komfort rozgrywki.