LG QNED87T6B vs Haier Q80FUX

LG QNED87T6B dostarcza naprawdę poprawne wrażenia wizualne jeżeli chodzi o HDR. Podczas naszych testów na planszach testowych telewizor osiągał jasność bliską 500 nit, co jest zadowalającym wynikiem i pozwala na dobrą widoczność detali w scenach o wysokiej dynamice. Wsparcie dla podstawowych formatów HDR, takich jak HDR10 i HLG, gwarantuje odpowiednią jakość obrazu. Niestety, telewizor nie obsługuje bardziej zaawansowanych standardów, takich jak Dolby Vision czy HDR10+, które przy tej jasności ekranu są wyjątkowo istotne. Brak wsparcia dla dynamicznych metadanych sprawia, że w pewnych scenach telewizor może mieć trudności z pełnym odwzorowaniem szczegółów, zwłaszcza w bardzo jasnych obszarach – właśnie wtedy, dynamiczne metadane mogłyby znacząco poprawić jakość obrazu. Mimo wszystko, warto zwrócić uwagę na doskonałe pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3, sięgające aż 96,4%. Dzięki temu kolory wyświetlane przez model QNED87T6B są bardziej żywe i naturalne, podnosząc jakość odbioru treści 4K z szeroką paletą barw.

W porządku, przejdźmy do tematu, który tak bardzo rozgrzewa dyskusje, czyli do możliwości telewizora w trybie HDR. Od razu postawmy sprawę jasno: Haier Q80FUX z pewnością nie jest demonem jasności. Panel tego odbiornika jest w stanie wygenerować około 350 nitów w szczycie, co w dzisiejszych realiach stanowi absolutne minimum, by w ogóle można było mówić o obecności rozszerzonej dynamiki tonalnej HDR. Na plus trzeba zaliczyć, że ta moc jest przynajmniej stabilna – niezależnie od tego, jakiej planszy testowej czy sceny filmowej użyliśmy, pomiary niezmiennie oscylowały w granicach 300-350 nitów. Są to więc wyniki co najwyżej wystarczające, zdecydowanie dalekie od olśniewającego pokazu możliwości, jaki znamy z droższych konstrukcji. Na szczęście jest jeden aspekt, w którym Q80FUX nadrabia te braki i robi to z nawiązką. Mówimy przecież o telewizorze QLED (a precyzyjniej PFS LED), co oznacza, że dzięki zastosowanemu filtrowi kwantowemu na matrycy, potrafi on wygenerować naprawdę soczyste, żywe kolory. To nie są puste obietnice – pokrycie palety barw DCI-P3 sięgające niemal 95% to rezultat, który robi wrażenie i bezpośrednio przekłada się na bardzo przyjemne dla oka, nasycone kolory.

Kolorystyka w LG QNED, nawet w trybie Filmmaker Mode, który jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, nie jest pozbawiona wad. Głównym problemem jest balans bieli – zauważyliśmy, że poziom koloru niebieskiego na wykresie ma tendencję do spadku. To skutkuje przesunięciem barw w stronę żółci, co sprawia, że obraz ma cieplejszy odcień niż powinien. To odchylenie wpływa na naturalność odwzorowania kolorów, szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Test Color Checker potwierdził, że niektóre kolory są zniekształcone i odbiegają od rzeczywistości. Takie zniekształcenie powoduje, że sceny filmowe mogą wydawać się mniej realistyczne, a szczegóły są przedstawiane w nieprawidłowych barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała ogromne spadki, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalny spadek na początku. To zjawisko może skutkować mniejszą dokładnością odwzorowania ciemnych scen, co z kolei wpływa na ogólną jakość obrazu. Telewizor może nie oddawać pełnej głębi czerni, przez co bardziej wymagające sceny mogą stracić na realizmie i szczegółowości. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że detale w ciemniejszych partiach obrazu stają się mniej wyraziste.

Fabryczne ustawienia trybu filmowego rzadko kiedy są idealne, ale w przypadku Q80FUX mieliśmy do czynienia z widoczną nierównowagą. W treściach SDR obraz był zdecydowanie zbyt mocno ocieplony, co wynikało z nadmiernej ilości czerwieni w balansie bieli, nadającej całości lekko sepii. Jakby na przekór, w materiałach HDR telewizor wpadał w drugą skrajność – nadmiar koloru niebieskiego powodował nienaturalny, oziębły w odbiorze efekt. To jednak nie kapryśny balans bieli był największym problemem tego telewizora. Prawdziwy winowajca, odpowiedzialny za opisywane wcześniej kłopoty, ukrywał się głębiej. Okazało się, że Q80FUX ma kompletnie źle zestrojone wartości gamma oraz, co kluczowe dla HDR, fatalnie poprowadzoną krzywą EOTF. To właśnie te błędne ustawienia fabryczne powodowały notoryczne przepalanie najjaśniejszych fragmentów obrazu, nakładając na nie ów charakterystyczny, mleczny filtr. Znaleźliśmy więc źródło problemu. Taki stan rzeczy prowadził do ogólnych, dużych błędów kolorystycznych, które były łatwe do wychwycenia nawet dla niewprawnego oka. Jak każdy testowany przez nas telewizor, postanowiliśmy i ten model skalibrować, a rezultaty tych zabiegów znajdziecie w kolejnym akapicie.

Po kalibracji, kolory w treściach SDR prezentują się bardzo dobrze. Poprawiony balans bieli przekłada się na naturalne i harmonijne odcienie w różnych scenach. Dzięki precyzyjnemu dostrojeniu gammy, detale w cieniach i jasnych partiach obrazu są dokładnie odwzorowane. Telewizor radzi sobie świetnie w codziennym użytkowaniu, oferując wyraziste, dobrze zbalansowane obrazy i solidną jakość kolorów w jakości HD. Największym beneficjentem jest tutaj rówież kontrast. Wykres gamma został pozbawiony bardzo dużych błedów, więc tutaj telewizor zyskał drugie oblicze.

Jeśli chodzi o balans bieli 4K hdr, także on został znacząco poprawiony. Jednakże, wciąż pojawiają się pewne błędy na końcu wykresu. Może to być spowodowane zbyt agresywnym działaniem wygaszania strefowego telewizora, które w niektórych scenach wpływa na nieprecyzyjne odwzorowanie kolorów. Trudno tutaj mówić, o poprawie jasności która reprezentuje krzywa EOTF. Telewizor ze względu na swoje ograniczenia konstrukcujne ma pewne wady i nie jesteśmy wstanie ich przeskoczyć. Test Color Checker potwierdza problem z nasyceniem kolorów – mimo, że telewizor oferuje szeroką paletę barw, nie jest w stanie w pełni oddać zamierzonego przez reżysera.

Mimo tych niedociągnięć, ogólna jakość obrazu po kalibracji jest znacznie lepsza niż przed nią. Poprawki w balansie bieli oraz dostrojeniu gammy sprawiają, że obrazy są bardziej wyraziste, a kolory bliższe rzeczywistości.

Wyniki naszych zabiegów kalibracyjnych musimy, niestety, uznać za dwojakie. Ogólnie rzecz biorąc, obraz jest bezdyskusyjnie lepszy niż przed korektami, jednak największym wygranym tego procesu okazały się treści SDR. To właśnie tam, po wyprowadzeniu na prostą wykresów gammy oraz balansu bieli, uzyskaliśmy rezultaty, które można śmiało nazwać bardzo dobrymi. Po ustawieniu, Q80FUX w standardowej dynamice naprawdę błyszczy, pokazując jedynie delikatne błędy w najtrudniejszych do oddania odcieniach skóry. Niestety, najsłabszym ogniwem wciąż pozostają treści HDR. I tu pojawia się paradoks: mimo że udało nam się skalibrować balans bieli niemal do perfekcji, to ogólne błędy kolorystyczne nadal pozostają na dość dużym poziomie. Przyczyną jest fakt, że telewizor wciąż "po swojemu" interpretuje statyczne metadane HDR10, uparcie forsując ów nieszczęsny efekt przepalenia obrazu, co nieuchronnie prowadzi do dużych przekłamań. Choć z sukcesem wyeliminowaliśmy fabryczny nadmiar koloru niebieskiego, to właśnie przez tę ingerencję elektroniki, ekran nadal potrafi wpadać w nieco zbyt oziębłe tonacje. Ten telewizor tak po prostu ma.

Jeśli chodzi o materiały niższej jakości, gradacja wygląda naprawdę dobrze. Funcja o nazwie "Płynna Gradancja" skutecznie wygładza najbardziej problematyczne fragmenty obrazu, jednocześnie nie wpływając negatywnie na ziarno filmowe. Dla najlepszego efektu warto ustawić ją na niskim poziomie. To rozwiązanie znacząco poprawia jakość wyświetlanych treści i sprawia, że oglądanie materiałów o niższej rozdzielczości staje się przyjemniejsze i bardziej płynne.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, obraz jest wyświetlany bez przycięcia, tzw. overscanu. Chociaż można dostrzec lekkie poszarpania gałęzi na tle modelki, całość prezentuje się bardzo dobrze. Użytkownicy powinni być zadowoleni z jakości obrazu podczas oglądania materiałów niskiej jakości, takich jak standardowa telewizja. Telewizor radzi sobie z tym zadaniem wyjątkowo dobrze, zapewniając satysfakcjonujące wrażenia wizualne, nawet przy niższej jakości treściach.

Jeśli jest jeden obszar, w którym Haier ewidentnie pokazuje, że ma jeszcze sporo do nadrobienia względem rynkowej czołówki, to jest nim cyfrowa obróbka obrazu. Sam upscaling, cóż... jest po prostu w porządku. I właściwie tyle można o nim powiedzieć. Robi, co do niego należy: dba, by sygnał o niższej rozdzielczości nie straszył na ekranie surową pikselozą i nie wyglądał jak powiększony na siłę znaczek pocztowy. Daleko mu jednak do finezji i "inteligentnego" wyostrzania, jakie przez lata wypracowali bardziej doświadczeni gracze na tym rynku. Największą bolączką oprogramowania Q80FUX jest jednak niemal całkowity brak dodatkowych funkcji "czyszczących" i wygładzających obraz. Odbiornik nie oferuje żadnych mechanizmów redukcji szumów czy poprawy gradientów. Oznacza to, że w starszych lub mocniej skompresowanych materiałach musimy po prostu pogodzić się z tym, że wszelkie niedoskonałości przejść tonalnych czy łączenia barw, o których wspominaliśmy wcześniej, będą nam nieustannie towarzyszyć podczas seansu.

Telewizor zapewnia przyzwoitą płynność podczas oglądania filmów, dzięki funkcji „Tru Motion”, która pozwala na regulację stopnia wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. De-Judder reguluje płynność ruchu, z kolei De-Blur reguluje ostrość ruchu. Użytkownik ma możliwość wyboru między tradycyjnym, kinowym efektem z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), a bardziej płynnym, teatralnym obrazem. Choć ten ostatni nieco odbiega od standardu kinowego, może być atrakcyjny dla wielu widzów.

Jeżeli chodzi o graczy i fanów sportu, telewizor LG QNED87 z matrycą 120Hz na pewno ich nie zawiedzie. A dzięki zastosowaniu matrycy IPS, czas reakcji jest zazwyczaj lepszy niż w przypadku matryc VA dostępnych w podobnej cenie. To gwarantuje płynniejszą rozgrywkę i dynamiczne wrażenia podczas oglądania sportowych wydarzeń

Kwestia płynności ruchu i smużenia jest w dużej mierze z góry przesądzona przez zastosowanie 60-hercowej matrycy, co naturalnie sprawia, że trudno polecić ten odbiornik entuzjastom bardzo dynamicznych treści. Na szczęście w Q80FUX znajdziemy kilka opcji (choć, jak się za chwilę okaże, tak naprawdę tylko jedną), które mają poprawić wrażenia w starszych produkcjach filmowych. Dostępny jest suwak "De-Judder", który faktycznie odpowiada za płynność obrazu i pozwala nam dostosować go do własnych preferencji: od surowego, kinowego klatkażu, aż po bardziej teatralną, wygładzoną prezentację. Prawdziwe zaskoczenie czeka nas jednak tuż obok w menu. Znajduje się tam również drugi suwak, dedykowany rzekomo usuwaniu rozmycia – jest to funkcja, którą zazwyczaj spotykamy w panelach 120Hz, aby walczyć ze smużeniem w sporcie. Tak jak się jednak spodziewaliśmy, przywołując wspomnienia z testów modelu K85F, tak i tutaj ów suwak jest jedynie atrapą. Jego przesuwanie nie wnosi do obrazu absolutnie nic i wygląda to po prostu na niedopatrzenie inżynierów produktu, którzy zostawili w oprogramowaniu opcję niedziałającą z tym typem matrycy.

LG QNED oferuje szereg funkcji, które sprawiają, że jest to doskonały wybór dla graczy poszukujących telewizora o wysokiej wydajności. Telewizor wyposażony jest w cztery porty HDMI 2.1, co pozwala na podłączenie najnowszych konsol, takich jak PlayStation 5 i Xbox Series X, oraz korzystanie z pełnej funkcjonalności, w tym Variable Refresh Rate (VRR) oraz Auto Low Latency Mode (ALLM). Dzięki funkcji Game Bar, gracze mogą szybko i łatwo zarządzać wszystkimi ustawieniami gry bez potrzeby wchodzenia w skomplikowane menu. Możliwe jest dostosowanie parametrów takich jak VRR, ALLM, Multi View oraz monitorowanie liczby klatek. Telewizor wspiera również technologie G-Sync i FreeSync, co jest szczególnie ważne dla posiadaczy kart graficznych Nvidia i AMD. G-Sync i FreeSync synchronizują częstotliwość odświeżania telewizora z kartą graficzną. Matryca 120Hz gwarantuje niesamowitą płynność ruchu i wyrazistość obrazu. W połączeniu z funkcją Black Frame Insertion (BFI), która jest dostępna przy częstotliwościach 60Hz i 120Hz, gracze mogą cieszyć się jeszcze bardziej wyraźnym i płynnym obrazem. LG QNED87 to telewizor, który sprosta oczekiwaniom nawet najbardziej wymagających graczy, oferując nowoczesne technologie i funkcje, które znacząco poprawiają komfort i satysfakcję z gry.

Wkraczając na terytorium gier, Haier Q80FUX okazuje się być całkiem niezłym kompanem dla "niedzielnego gracza". Na pokładzie znajdziemy bowiem tak pożądane dziś funkcje jak VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) oraz ALLM (automatyczny tryb niskiego opóźnienia). Największą niespodzianką jest jednak co innego. Mimo że nie mamy tu do czynienia z panelem 4K@120Hz, telewizor potrafi przyjąć i wyświetlić sygnał 120Hz w niższej rozdzielczości (Full HD). To bardzo przydatna funkcja, pozwalająca świadomie przełączyć konsolę w tryb niższej rozdzielczości, aby w zamian uzyskać znacznie wyższą płynność, co w świecie gier jest kompromisem jak najbardziej akceptowalnym.

Na brak dodatków w stylu paska "Game Bar" nie będziemy specjalnie narzekać, bo to tylko miły dodatek. Najbardziej niepokojące rzeczy dzieją się, gdy wkraczamy do świata HDR w grach. Ze względu na to, że telewizor nieustannie "po swojemu" adaptuje sygnał, ustawienie jasności w konsoli wedle standardu HGIG jest niemal niemożliwe do wykonania zgodnie z instrukcją. Co gorsza, w trybie Dolby Vision dla gier, opóźnienie (input lag) rośnie do poziomu około 50 ms, co jest wartością na tyle wysoką, że w zasadzie czyni ten tryb nieużywalnym. Generalnie jednak i tak nie zalecalibyśmy grania na tym telewizorze w trybie HDR, więc nie są to aż tak poważne braki. Najbardziej cieszy obecność 120Hz w Full HD, co sprawia, że można Q80FUX nazwać całkiem fajnym telewizorem dla niecodziennego gracza.