LG UR781 vs Philips OLED770

W trybie HDR, LG UR781 niestety nie zachwyca jasnością. W testach na pięciu planszach telewizor osiągnął jedynie około 200 nitów, co jest dość niską wartością jak na standard HDR. Jasność ta jest zbliżona do poziomów typowych dla SDR, przez co efekty HDR nie są wystarczająco wyraziste, a obraz może wyglądać mniej imponująco, szczególnie w dynamicznych, jasnych scenach. W trybie HDR ma pewne ograniczenia w oddawaniu kolorów. Oznacza to, że kolory mogą nie być tak intensywne i bogate, jak w telewizorach, które lepiej radzą sobie z pokryciem szerokiej palety barw. W praktyce może to sprawić, że obraz będzie mniej żywy i dynamiczny, a efekty HDR nie będą tak spektakularne, jak można by się spodziewać. Dodatkowo, UR781 LG ma pewne problemy z dokładnym odwzorowaniem kolorów w trybie HDR, co sprawia, że treści mogą wyglądać mniej żywo.

Philips OLED770 nie próbuje rywalizować z najjaśniejszymi OLED-ami na rynku i właściwie trudno byłoby tego oczekiwać, bo to najniższy model w serii Philipsa na rok 2025. W naszych pomiarach osiągnął maksymalnie około 700 nitów, co pozwala cieszyć się efektami HDR w scenach, gdzie światło pojawia się punktowo – na przykład w błysku reflektorów czy rozgwieżdżonym niebie. W takich momentach obraz potrafi naprawdę zachwycić. Inaczej jest jednak wtedy, gdy jasnych elementów na ekranie robi się więcej. Telewizor, jak wiele tańszych OLED-ów, ogranicza wtedy luminancję i cały obraz wyraźnie przygasa. Najlepiej było to widać w scenie z filmu The Meg, w której za platformą wiertniczą wychodzi słońce – jasność spadła wówczas do około 250 nitów, czyli niemal trzykrotnie mniej. Efekt HDR wciąż pozostaje przyjemny dla oka, ale warto mieć świadomość, że ten model najlepiej wypada w scenach z mniejszą ilością intensywnego światła. Na szczęście OLED770 ma też asa w rękawie – pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi aż 99%, więc kolory w filmach i grach są nasycone i bardzo bliskie temu, co chciał przekazać twórca.

Odwzorowanie barw w LG UR781 w trybie Filmmaker Mode, który mimo iż jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolne od wad. Przede wszystkim, problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, co powoduje, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, co może być zauważalne szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Potwierdzić może to Test Color Checker, który pokazał, że niektóre kolory „uciekają” w inne odcienie, co oznacza, że telewizor LG UR781 nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością. To zniekształcenie może wpływać na wrażenia wizualne, sprawiając, że sceny filmowe wydają się mniej realistyczne, a detale mogą być wyświetlane w nieodpowiednich barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,0 , podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. To oznacza, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalne wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, co prowadzi do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

Już pierwsze pomiary pokazują, że fabryczne ustawienia Philipsa OLED770 mają sporo do poprawy nawet w trybie Filmmaker. Na wykresie balansu bieli widać wyraźny brak niebieskiego, przez co obraz ma lekko żółtawy odcień. W praktyce biel nie jest śnieżna, tylko wpada w cieplejsze barwy – co niektórym może się nawet spodobać, ale z punktu widzenia dokładności jest to odstępstwo od normy. Gamma z kolei trzyma się raczej ciemniejszej strony – średnia wartość to około 2.6 zamiast referencyjnych 2.4. W średnich tonach obraz sprawia wrażenie przygaszonego i mocniej nasyconego, co może wyglądać zbyt "filmowo", ale odbiera nieco naturalności. Najwięcej problemów widać jednak w odwzorowaniu kolorów. Średni błąd jest stosukowo wysoki, a część barw – szczególnie odcienie szarości – wyraźnie odbiega od tego, co powinno się zobaczyć. W codziennym oglądaniu oznacza to, że czasem kolory mogą wyglądać mniej naturalnie, niżbyśmy sobie tego życzyli.

Po kalibracji odwzorowanie barw w treściach SDR wypada dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, co przekłada się na naturalne, zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali w cieniach i jasnych partiach obrazu. Dzięki temu telewizor LG UR781 dobrze sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

W przypadku treści HDR sytuacja wygląda jednak gorzej. Telewizor LG UR781 nie obsługuje szerokiej palety barw, co ogranicza głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, co skutkuje nadmiernym uwydatnianiem detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg prowadzi do sporych błędów w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Dodatkowo, niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Mimo pewnych niedociągnięć w trybie HDR, telewizor zyskał bardzo dużo po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor LG UR781 oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

Philips OLED770 od początku dawał sygnały, że drzemie w nim spory potencjał, ale w fabrycznych ustawieniach trudno było to w pełni zobaczyć. Obraz bywał zbyt ciepły, a niektóre kolory wyglądały, jakby zgubiły po drodze naturalność. Kalibracja pokazała jednak, że to telewizor bardzo wdzięczny do pracy – reagował na każdą korektę i niemal od razu odsłaniał kolejną warstwę swoich możliwości. Balans bieli udało się ustawić zarówno w SDR, jak i HDR tak, by zniknęła żółtawa poświata i pojawiła się neutralna, klarowna biel. Gamma ustabilizowała się bliżej ideału, dzięki czemu średnie tony odzyskały naturalność, a cienie przestały być sztucznie przyciemnione być może nawet z lekkim efektem rozjaśnienia. Efekt był oczywisty... Filmy ogląda się z większą swobodą obraz ma kinową głębię, ale bez poczucia, że coś jest przesadzone przyciemnione. Najciekawsza była jednak praca nad kolorami. Fabrycznie błędy nie były dramatyczne, ale lekko zauważalne – skóra bywała zbyt ciepła, a szarość nie zawsze miała ten odcień, którego oczekiwaliśmy. Po kalibracji wartości błędów spadły jednak w okolice 2, a w wielu przypadkach nawet poniżej 1. To poziom zdecydowanie niższy niż próg dostrzegalności dla ludzkiego oka. Innymi słowy, po korekcie kolory wreszcie „kliknęły” na swoje miejsce. Patrząc na ekran, mieliśmy wrażenie, że telewizor zaczął mówić pełnym głosem. Tak jak instrument, który wreszcie został dobrze nastrojony.

Zajmijmy się teraz funkcją wygładzania przejść tonalnych i jej wpływem na ogólną jakość obrazu. Jak ilustruje zdjęcie po lewej stronie, funkcja ta działa wyjątkowo przeciętnie, wybraliśmy poziom "niski", który nie powoduje zwiększenia jakości ale też nie rozmywa ziarna filmowego. Jest możliwość zwiększenia mocy tej funkcji, która pozwa złagodzić tą gradacje jednak trzeba liczyć się z tym, że obraz będzie zbyt zmiękczony w niektórych scenach.

Z kolei, w kwestii skalowania obrazu, telewizor nie prezentuje się wybitnie co może być szczególnie widoczne przy treściach o niższej rozdzielczość. Telewizor LG UR781 stosuje lekkie, sztuczne podbicie ostrości, co sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy, jednak wynika to głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być zaletą, ponieważ preferują bardziej wyraziste, podkreślone detale. Jest to jednak kwestia subiektywna — nie każdemu przypadnie do gustu taki efekt, zwłaszcza jeśli zależy im na bardziej naturalnym wyglądzie obrazu.

Problem wspomnianych wcześniej łączeń kolorów można w dużej mierze zniwelować dzięki funkcji „redukcja zniekształceń”, czyli algorytmowi wygładzania przejść tonalnych w Philipsie. Najlepiej sprawdza się on na poziomie niskim – wtedy skutecznie eliminuje niechciane pasy kolorów, a jednocześnie nie wprowadza dziwnych artefaktów ani nie gubi szczegółów obrazu. To jedna z tych funkcji, które faktycznie warto zostawić włączone.

Nieco gorzej wypada kwestia upscalingu. Obraz z niższej rozdzielczości bywa zbyt miękki, a jednocześnie w niektórych fragmentach pojawia się charakterystyczne „ząbkowanie”. Wrażenie jest takie, jakby algorytm próbował pogodzić dwa sprzeczne kierunki – wygładzanie i wyostrzanie – i ostatecznie nie znalazł złotego środka. Na pocieszenie można dodać, że telewizor nie ma problemów z overscanem, czyli nie obcina krawędzi obrazu, co czasami zdarza się w innych konkurencyjnych konstrukcjach.

Telewizor LG UR781 oferuje całkiem niezłą płynność w przypadku filmów, dzięki opcji „True Motion”, która pozwala dostosować stopień wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. Użytkownik może wybrać, czy chce zachować bardziej tradycyjny, kinowy efekt z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), czy woli bardziej płynny obraz o teatralnym charakterze, który choć nieco odbiega od filmowego standardu, może przypaść do gustu wielu osobom.

W dynamicznych treściach sportowych oraz grach telewizor LG UR781 radzi sobie gorzej. Telewizor posiada matrycę 60hz co ogranicza jego możliwości interpolacji właśnie do tych wartości, w związku z tym można poprawić płynność w filmach ale nie można zredukować smużenia. Dodatkowo brak wsparcia dla 120 Hz i technologii BFI (Black Frame Insertion) powoduje, że szybkie ruchy obiektów stają się rozmyte, a czas reakcji matrycy jest zbyt długi, co wpływa negatywnie na wyrazistość w szybkich scenach. W rezultacie, telewizor może nie sprostać oczekiwaniom graczy oraz fanów sportu, którzy liczą na płynny, wyraźny obraz bez efektu smużenia.

Kwestia matrycy w Philipsie OLED770 nie jest do końca oczywista. Producent deklaruje panel 120 Hz, ale nasze pomiary pokazały, że ekran potrafi przyjąć sygnał 4K nawet przy 144 Hz. Brzmi to jak świetna wiadomość – bo kto by nie chciał dodatkowego trybu dla graczy PC w tej cenie? Rzeczywistość okazała się jednak bardziej złożona. Przy materiałach 120 Hz telewizor zachowuje się tak, jak większość OLED-ów – obraz jest absolutnie czysty, bez śladu smużenia czy rozmyć, idealny zarówno do dynamicznych gier, jak i transmisji sportowych. Problem pojawia się dopiero przy 144 Hz. W odróżnieniu od modeli z oficjalnym wsparciem tej częstotliwości, tutaj widać zjawisko tzw. frame skippingu. Oznacza to, że telewizor nie jest w stanie wyświetlić wszystkich klatek – część z nich jest pomijana, przez co ruch traci płynność, a na ekranie pojawiają się podwójne kontury. Efekt przypomina działanie funkcji BFI, której Philips w tym modelu i tak nie oferuje.

Podczas grania na konsoli, telewizor LG UR781 oferuje kilka istotnych funkcji, które mogą wpływać na wrażenia z rozgrywki, ale ma też pewne ograniczenia. Na plus należy zaliczyć obecność funkcji ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie optymalizuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor LG UR781 w tryb niskiego opóźnienia, co jest korzystne dla graczy. Telewizor obsługuje również poprawną implementację HGiG, co oznacza, że gry HDR wyglądają tak, jak zostały zaprojektowane przez twórców.

Niestety, brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), co może skutkować gorszą płynnością rozgrywki, szczególnie w przypadku bardziej dynamicznych gier. Nie obsługuje także trybu Dolby Vision dla gier, co ogranicza jakość obrazu HDR w grach wykorzystujących ten format. Telewizor posiada matrycę o częstotliwości 60hz w związku z czym nie obsługuje wyższych częstotliwości przy innych rozdzielczościach, takich jak 1080p@120Hz, 1440p@120Hz czy 4K@120Hz, co jest istotnym minusem dla graczy oczekujących płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Brakuje także obsługi technologii G-Sync, co ogranicza synchronizację obrazu w grach.

Na plus można jednak zaliczyć obecność funkcji Game Bar, która umożliwia szybki dostęp do ustawień dla graczy i ułatwia dostosowanie parametrów obrazu podczas rozgrywki.

Jeśli ktoś szuka telewizora do grania, Philips OLED770 to kandydat, którego trudno zignorować. Sam fakt, że mamy tu OLED-a, daje świetny punkt wyjścia – idealna czerń i nieskończony kontrast sprawiają, że wieczorne sesje w klimatycznych grach wyglądają jak żywcem wyjęte z kina. Do tego dochodzi system Ambilight, czyli LED-y na plecach telewizora, które rozszerzają obraz na ścianę za ekranem. Efekt jest taki, że nawet zwykłe granie w FIFĘ potrafi wyglądać jak małe widowisko, a w horrorach atmosfera staje się naprawdę gęsta. Od strony technicznej też jest nieźle. Philips OLED770 obsługuje zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) w zakresie do 120 Hz, działa tryb automatyczny dla gracza (ALLM), a jeśli ktoś korzysta z Xboxa Series X, to może liczyć również na wsparcie Dolby Vision w grach. Trzeba tylko wiedzieć, że w tym trybie input lag jest odrobinę wyższy niż standardowo, choć nadal na poziomie akceptowalnym. Na deser dostajemy jeszcze panel „Game Bar”, czyli specjalny pasek narzędzi dla gracza. Nie jest to najwygodniej zaprojektowane rozwiązanie, ale pozwala podejrzeć kluczowe parametry bez wychodzenia z gry. W sumie daje to obraz telewizora, który z jednej strony ma wszystkie najważniejsze funkcje gamingowe, a z drugiej potrafi dodać coś unikalnego – Ambilighta. I to właśnie ten miks techniki i efektu wizualnego sprawia, że OLED770 wyrasta na jeden z lepszych ekranów do grania w domowych warunkach.