Samsung Neo QLED QN85D / QNX1D vs Haier Q80FUX

Samsung QN85D pozostawia nas z mieszanymi odczuciami, jeśli chodzi o jakość HDR. Potrafi błysnąć w syntetycznych testach luminacji, osiągając nawet 1000 nitów – co sprawia, że sceny takie jak te z filmu 'The Meg' czy początek 'Life of Pi', gdzie ekran jest cały jasny, wyglądają naprawdę imponująco. Jednak w praktyce urządzenie ma swoje ograniczenia – szczególnie kiedy na ekranie pojawiają się mniejsze jasne elementy. W takich momentach jasność wyraźnie spada, a efekt HDR traci na sile. Przy jasnościach w okolicach 200-300 nitów, magia HDR po prostu zanika, nie przynosząc spektakularnych efektów. Nie jest jednak tak, że telewizor kompletnie zawodzi – pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 95% jest całkiem przyzwoite, choć nie wyróżnia się na tle najlepszych konkurentów. Kolory są dobrze odwzorowane, ale widać, że HDR mógłby robić większe wrażenie, gdyby udało się lepiej kontrolować jasność.

W porządku, przejdźmy do tematu, który tak bardzo rozgrzewa dyskusje, czyli do możliwości telewizora w trybie HDR. Od razu postawmy sprawę jasno: Haier Q80FUX z pewnością nie jest demonem jasności. Panel tego odbiornika jest w stanie wygenerować około 350 nitów w szczycie, co w dzisiejszych realiach stanowi absolutne minimum, by w ogóle można było mówić o obecności rozszerzonej dynamiki tonalnej HDR. Na plus trzeba zaliczyć, że ta moc jest przynajmniej stabilna – niezależnie od tego, jakiej planszy testowej czy sceny filmowej użyliśmy, pomiary niezmiennie oscylowały w granicach 300-350 nitów. Są to więc wyniki co najwyżej wystarczające, zdecydowanie dalekie od olśniewającego pokazu możliwości, jaki znamy z droższych konstrukcji. Na szczęście jest jeden aspekt, w którym Q80FUX nadrabia te braki i robi to z nawiązką. Mówimy przecież o telewizorze QLED (a precyzyjniej PFS LED), co oznacza, że dzięki zastosowanemu filtrowi kwantowemu na matrycy, potrafi on wygenerować naprawdę soczyste, żywe kolory. To nie są puste obietnice – pokrycie palety barw DCI-P3 sięgające niemal 95% to rezultat, który robi wrażenie i bezpośrednio przekłada się na bardzo przyjemne dla oka, nasycone kolory.

Telewizor Samsung QN85D został przetestowany w najlepszym dostępnym trybie – Filmmaker. Choć można by się spodziewać, że jego nazwa sugeruje tryb idealnie dostosowany do filmów, to niestety ma on kilka istotnych problemów.

Jeśli chodzi o balans bieli dla materiałów w rozdzielczości HD, widoczna jest wyraźna dominacja czerwieni i niebieskiego, co sprawia, że cały obraz wpada w różowawe odcienie – potwierdzają to również testy Colour Checker. Efekt ten powoduje, że naturalność odcieni skóry i wielu innych elementów zostaje zaburzona, co jest szczególnie widoczne na bardziej wymagających scenach. Początkowo balans bieli dla treści 4K HDR wydaje się poprawny, ale na końcu wykresu pojawia się znaczący skok w odcieniach niebieskiego, który odbija się na ostatecznej jakości obrazu, sprawiając, że kolory stają się nienaturalne.

Charakterystyka jasności gamma również nie jest idealna – choć generalnie trzyma się blisko wartości referencyjnej, widoczny jest lekki spadek poniżej poziomu 2.4, co może wpłynąć na postrzeganą głębię cieni. Krzywa EOTF odpowiedzialna za materiały 4K nie prezentuje się lepiej. Widać tu wyraźne podbicie w stosunku do krzywej referencyjnej, co prowadzi do przesadnego rozjaśnienia obrazu w niektórych partiach, a tym samym tracimy filmowy charakter, który tryb Filmmaker powinien zapewniać. Choć początkowo wydawać by się mogło, że efekt jest filmowy, niestety ilość błędów w odwzorowaniu barw i jasności jest zbyt duża, by można było nazwać go bezbłędnym.

Fabryczne ustawienia trybu filmowego rzadko kiedy są idealne, ale w przypadku Q80FUX mieliśmy do czynienia z widoczną nierównowagą. W treściach SDR obraz był zdecydowanie zbyt mocno ocieplony, co wynikało z nadmiernej ilości czerwieni w balansie bieli, nadającej całości lekko sepii. Jakby na przekór, w materiałach HDR telewizor wpadał w drugą skrajność – nadmiar koloru niebieskiego powodował nienaturalny, oziębły w odbiorze efekt. To jednak nie kapryśny balans bieli był największym problemem tego telewizora. Prawdziwy winowajca, odpowiedzialny za opisywane wcześniej kłopoty, ukrywał się głębiej. Okazało się, że Q80FUX ma kompletnie źle zestrojone wartości gamma oraz, co kluczowe dla HDR, fatalnie poprowadzoną krzywą EOTF. To właśnie te błędne ustawienia fabryczne powodowały notoryczne przepalanie najjaśniejszych fragmentów obrazu, nakładając na nie ów charakterystyczny, mleczny filtr. Znaleźliśmy więc źródło problemu. Taki stan rzeczy prowadził do ogólnych, dużych błędów kolorystycznych, które były łatwe do wychwycenia nawet dla niewprawnego oka. Jak każdy testowany przez nas telewizor, postanowiliśmy i ten model skalibrować, a rezultaty tych zabiegów znajdziecie w kolejnym akapicie.

Po profesjonalnej kalibracji trybu Filmmaker w telewizorze Samsung QN85D zauważalna jest znacząca poprawa, zwłaszcza w przypadku treści HD/SDR. Balans bieli został całkowicie pozbawiony poważnych błędów, a charakterystyka jasności dla tego typu treści została znacznie skorygowana, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego i realistycznego obrazu. Telewizja, filmy na YouTube i inne materiały HD wyglądają teraz znacznie lepiej, z odpowiednio zrównoważonymi kolorami i bez przesadnych odcieni, które wcześniej psuły odbiór.

Największe problemy dotyczą jednak treści 4K HDR. Mimo przeprowadzonej kalibracji trudno tu mówić o poważnej poprawie w balansie bieli – różnice są kosmetyczne, a nie kluczowe. Jasność, za którą odpowiada krzywa EOTF, na pierwszy rzut oka wydaje się być ustawiona zgodnie z poziomem referencyjnym w syntetycznych testach, ale ma swoje ograniczenia przy rzeczywistym użytkowaniu w filmach. Kiedy analizujemy krzywą EOTF w rzeczywistych scenach filmowych, widać, jak telewizor ma trudności z utrzymaniem spójności jasności. Efekt jest taki, że mieszane sceny nadal mają podbite najciemniejsze elementy, co prowadzi do przesadnych kontrastów, a zupełnie ciemne sceny pozostają zbyt ciemne, co negatywnie wpływa na widoczność szczegółów.

Wyniki naszych zabiegów kalibracyjnych musimy, niestety, uznać za dwojakie. Ogólnie rzecz biorąc, obraz jest bezdyskusyjnie lepszy niż przed korektami, jednak największym wygranym tego procesu okazały się treści SDR. To właśnie tam, po wyprowadzeniu na prostą wykresów gammy oraz balansu bieli, uzyskaliśmy rezultaty, które można śmiało nazwać bardzo dobrymi. Po ustawieniu, Q80FUX w standardowej dynamice naprawdę błyszczy, pokazując jedynie delikatne błędy w najtrudniejszych do oddania odcieniach skóry. Niestety, najsłabszym ogniwem wciąż pozostają treści HDR. I tu pojawia się paradoks: mimo że udało nam się skalibrować balans bieli niemal do perfekcji, to ogólne błędy kolorystyczne nadal pozostają na dość dużym poziomie. Przyczyną jest fakt, że telewizor wciąż "po swojemu" interpretuje statyczne metadane HDR10, uparcie forsując ów nieszczęsny efekt przepalenia obrazu, co nieuchronnie prowadzi do dużych przekłamań. Choć z sukcesem wyeliminowaliśmy fabryczny nadmiar koloru niebieskiego, to właśnie przez tę ingerencję elektroniki, ekran nadal potrafi wpadać w nieco zbyt oziębłe tonacje. Ten telewizor tak po prostu ma.

Sprawdzając płynność przejść tonalnych w materiałach o niskiej rozdzielczości na telewizorze Samsung QN85D, warto zwrócić uwagę na funkcję redukcji szumów, która znacząco poprawia problematyczne przejścia tonalne. Z drugiej strony, ta funkcja ma też swoje minusy – usuwa ziarno filmowe, które jest ważnym elementem wielu produkcji, nadającym im autentyczności, a ponadto potrafi zmiękczyć obraz. Może się to podobać, jeśli ktoś preferuje bardziej wygładzony obraz, jednak dla miłośników autentycznego wyglądu filmów, korzystanie z tej funkcji powinno być przemyślane.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, telewizor wypada bardzo dobrze. Postać modelki została przedstawiona w sposób poprawny, bez zauważalnych zniekształceń, a gałęzie w tle nie mają nadmiernej sztucznej ostrości, co często bywa problemem przy skalowaniu materiałów o niższej rozdzielczości. Widać tutaj wysokie możliwości procesora obrazu, który potrafi skutecznie przetworzyć materiały o niższej jakości, zapewniając dobrą jakość końcową.

Jeśli jest jeden obszar, w którym Haier ewidentnie pokazuje, że ma jeszcze sporo do nadrobienia względem rynkowej czołówki, to jest nim cyfrowa obróbka obrazu. Sam upscaling, cóż... jest po prostu w porządku. I właściwie tyle można o nim powiedzieć. Robi, co do niego należy: dba, by sygnał o niższej rozdzielczości nie straszył na ekranie surową pikselozą i nie wyglądał jak powiększony na siłę znaczek pocztowy. Daleko mu jednak do finezji i "inteligentnego" wyostrzania, jakie przez lata wypracowali bardziej doświadczeni gracze na tym rynku. Największą bolączką oprogramowania Q80FUX jest jednak niemal całkowity brak dodatkowych funkcji "czyszczących" i wygładzających obraz. Odbiornik nie oferuje żadnych mechanizmów redukcji szumów czy poprawy gradientów. Oznacza to, że w starszych lub mocniej skompresowanych materiałach musimy po prostu pogodzić się z tym, że wszelkie niedoskonałości przejść tonalnych czy łączenia barw, o których wspominaliśmy wcześniej, będą nam nieustannie towarzyszyć podczas seansu.

Telewizor Samsung QN85D wyposażono w matrycę o odświeżaniu 120 Hz, co powinno zadowolić zarówno graczy, jak i fanów sportu, oferując płynny i dynamiczny obraz. Dostępne są opcje poprawy płynności, takie jak funkcja redukcji rozmycia i drgań, która umożliwia precyzyjne dostosowanie płynności ruchu w 10-stopniowej skali. Redukcja rozmycia zwiększa ostrość szybko poruszających się obiektów, co sprawia, że sceny akcji stają się bardziej czytelne, podczas gdy redukcja drgań wygładza ruch, eliminując efekt "szarpania". Smużenie jest generalnie dobrze kontrolowane, choć zdarzają się drobne niedociągnięcia, które mogą być widoczne przy bardziej wymagających scenach, szczególnie kiedy obiekt porusza się na ciemnym tle. Dodatkowo, telewizor oferuje funkcję BFI (Black Frame Insertion) przy częstotliwości 60 Hz, która może znacząco poprawić wrażenia związane z płynnością ruchu, jednak kosztem migotania obrazu, co może być uciążliwe dla niektórych użytkowników.

Kwestia płynności ruchu i smużenia jest w dużej mierze z góry przesądzona przez zastosowanie 60-hercowej matrycy, co naturalnie sprawia, że trudno polecić ten odbiornik entuzjastom bardzo dynamicznych treści. Na szczęście w Q80FUX znajdziemy kilka opcji (choć, jak się za chwilę okaże, tak naprawdę tylko jedną), które mają poprawić wrażenia w starszych produkcjach filmowych. Dostępny jest suwak "De-Judder", który faktycznie odpowiada za płynność obrazu i pozwala nam dostosować go do własnych preferencji: od surowego, kinowego klatkażu, aż po bardziej teatralną, wygładzoną prezentację. Prawdziwe zaskoczenie czeka nas jednak tuż obok w menu. Znajduje się tam również drugi suwak, dedykowany rzekomo usuwaniu rozmycia – jest to funkcja, którą zazwyczaj spotykamy w panelach 120Hz, aby walczyć ze smużeniem w sporcie. Tak jak się jednak spodziewaliśmy, przywołując wspomnienia z testów modelu K85F, tak i tutaj ów suwak jest jedynie atrapą. Jego przesuwanie nie wnosi do obrazu absolutnie nic i wygląda to po prostu na niedopatrzenie inżynierów produktu, którzy zostawili w oprogramowaniu opcję niedziałającą z tym typem matrycy.

Telewizor Samsung QN85D to znakomity wybór dla graczy, oferujący szeroką gamę funkcji, które podnoszą jakość rozgrywki i sprawiają, że jest ona jeszcze bardziej emocjonująca. Dzięki matrycy o odświeżaniu 120 Hz, obraz jest niesamowicie płynny, co jest kluczowe podczas dynamicznych scen w grach akcji. Telewizor charakteryzuje się także niskim input lagiem, dzięki czemu reakcje na polecenia gracza są niemal natychmiastowe, co przekłada się na lepszą kontrolę nad postacią i wydarzeniami na ekranie.

Oprócz tego, QN85D Samsung wspiera technologie VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) oraz ALLM (automatyczne przełączanie w tryb niskiego opóźnienia), które dbają o optymalizację płynności obrazu oraz redukcję opóźnień, automatycznie dostosowując telewizor do potrzeb graczy. Co więcej, aplikacja Xbox umożliwia korzystanie z chmury gier bez konieczności posiadania konsoli, co jest dużym plusem dla osób, które chcą cieszyć się ulubionymi tytułami bez dodatkowego sprzętu – to rozwiązanie, które wyróżnia telewizory marki Samsung.

Funkcja Auto Motion Plus Game to kolejny element, który warto wyróżnić. Ten upłynniacz ruchu pozwala uzyskać wrażenie większej liczby klatek na sekundę – dzięki temu gry w 30 fps wyglądają na bardziej płynne, przypominając rozgrywkę w 45 fps, a gry w 60 Hz stają się zbliżone do 90 Hz. Co najważniejsze, funkcja ta nie wprowadza dużego opóźnienia, dzięki czemu komfort rozgrywki nie jest zaburzony. Daje to graczom możliwość cieszenia się płynniejszym obrazem bez kompromisów w zakresie responsywności.

Wkraczając na terytorium gier, Haier Q80FUX okazuje się być całkiem niezłym kompanem dla "niedzielnego gracza". Na pokładzie znajdziemy bowiem tak pożądane dziś funkcje jak VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) oraz ALLM (automatyczny tryb niskiego opóźnienia). Największą niespodzianką jest jednak co innego. Mimo że nie mamy tu do czynienia z panelem 4K@120Hz, telewizor potrafi przyjąć i wyświetlić sygnał 120Hz w niższej rozdzielczości (Full HD). To bardzo przydatna funkcja, pozwalająca świadomie przełączyć konsolę w tryb niższej rozdzielczości, aby w zamian uzyskać znacznie wyższą płynność, co w świecie gier jest kompromisem jak najbardziej akceptowalnym.

Na brak dodatków w stylu paska "Game Bar" nie będziemy specjalnie narzekać, bo to tylko miły dodatek. Najbardziej niepokojące rzeczy dzieją się, gdy wkraczamy do świata HDR w grach. Ze względu na to, że telewizor nieustannie "po swojemu" adaptuje sygnał, ustawienie jasności w konsoli wedle standardu HGIG jest niemal niemożliwe do wykonania zgodnie z instrukcją. Co gorsza, w trybie Dolby Vision dla gier, opóźnienie (input lag) rośnie do poziomu około 50 ms, co jest wartością na tyle wysoką, że w zasadzie czyni ten tryb nieużywalnym. Generalnie jednak i tak nie zalecalibyśmy grania na tym telewizorze w trybie HDR, więc nie są to aż tak poważne braki. Najbardziej cieszy obecność 120Hz w Full HD, co sprawia, że można Q80FUX nazwać całkiem fajnym telewizorem dla niecodziennego gracza.