Samsung OLED S90D / S94D (QD-OLED) vs Philips OLED770

W kategorii jakości efektu HDR, Samsung S90D osiąga rewelacyjne wyniki. Na wykresie luminacji aż do 10% okienka telewizor przekracza magiczną granicę 1000 nit, co jest imponującym rezultatem. Jednak w testowanych przez nas scenach filmowych wartości te były nieco niższe. Dodatkowo w przypadku sceny z pełnoekranowym błyskiem słońca, jasność spada do około 500 nit, ale wciąż utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie. Warto wspomnieć o tym, że model ten wyróżnia się bardzo wysokim pokryciem palety barw, dzięki zastosowanej matrycy QD-OLED, co daje przewagę nad telewizorami z matrycami WOLED, które nie są w stanie osiągnąć tak szerokiego spektrum kolorów.

Philips OLED770 nie próbuje rywalizować z najjaśniejszymi OLED-ami na rynku i właściwie trudno byłoby tego oczekiwać, bo to najniższy model w serii Philipsa na rok 2025. W naszych pomiarach osiągnął maksymalnie około 700 nitów, co pozwala cieszyć się efektami HDR w scenach, gdzie światło pojawia się punktowo – na przykład w błysku reflektorów czy rozgwieżdżonym niebie. W takich momentach obraz potrafi naprawdę zachwycić. Inaczej jest jednak wtedy, gdy jasnych elementów na ekranie robi się więcej. Telewizor, jak wiele tańszych OLED-ów, ogranicza wtedy luminancję i cały obraz wyraźnie przygasa. Najlepiej było to widać w scenie z filmu The Meg, w której za platformą wiertniczą wychodzi słońce – jasność spadła wówczas do około 250 nitów, czyli niemal trzykrotnie mniej. Efekt HDR wciąż pozostaje przyjemny dla oka, ale warto mieć świadomość, że ten model najlepiej wypada w scenach z mniejszą ilością intensywnego światła. Na szczęście OLED770 ma też asa w rękawie – pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi aż 99%, więc kolory w filmach i grach są nasycone i bardzo bliskie temu, co chciał przekazać twórca.

Samsung 65 S90D z matrycą QD-OLED został przetestowany w trybie Filmmaker, który jest stosowany przez producenta od lat, aby zapewnić najlepsze możliwe ustawienia obrazu. W tym trybie telewizor oferuje naprawdę przyzwoity obraz, ale z pewnymi niedociągnięciami, które warto zauważyć. W przypadku balansu bieli w treściach HD widz może odczuwać dominację koloru czerwonego. Taki efekt może prowadzić do wrażenia, że niektóre odcienie skóry są nienaturalne a całość scenerii będzie za ciepła, a to z kolei może wpływać na immersję w oglądanym materiale. W scenach, gdzie subtelne różnice w kolorze mają kluczowe znaczenie, te zniekształcenia mogą być szczególnie zauważalne. Podobne odczucia mogą występować również w treściach 4K HDR. Zmiany w balansu bieli w tym przypadku mogą być analogiczne, z widocznym mniejszym rozjazdem koloru czerwonego. To także może powodować, że pewne detale i kolory nie będą odwzorowane w pełni, sprawiając że obraz traci na naturalności.

Jeśli chodzi o kontrast, gamma prezentuje się całkiem nieźle, jednak nadal można zauważyć pewne błędy. Wartości gamma są poniżej referencyjnego poziomu 2.4, co może skutkować rozjaśnionymi jasnymi partiami obrazu oraz przyciemnionymi ciemnymi, w których może brakować detali. To ograniczenie może powodować, że w niektórych scenach brakować będzie głębi oraz szczegółowości, co z kolei wpływa na ogólną jakość prezentacji. Z drugiej strony, krzywa EOTF dotycząca kontrastu w treściach 4K HDR wypada naprawdę dobrze, pokazując, że telewizor potrafi dobrze oddać różnice w jasności. Mimo to, warto zauważyć, że wartości te są nieco poniżej idealnego poziomu na wykresie, wskazując potrzebę dalszej optymalizacji w tym zakresie.

Samsung S90D w trybie Filmmaker oferuje solidne odwzorowanie barw, ale wymaga pewnych poprawek, aby w pełni wykorzystać potencjał telewizora, zwłaszcza w kontekście różnych typów treści.

Już pierwsze pomiary pokazują, że fabryczne ustawienia Philipsa OLED770 mają sporo do poprawy nawet w trybie Filmmaker. Na wykresie balansu bieli widać wyraźny brak niebieskiego, przez co obraz ma lekko żółtawy odcień. W praktyce biel nie jest śnieżna, tylko wpada w cieplejsze barwy – co niektórym może się nawet spodobać, ale z punktu widzenia dokładności jest to odstępstwo od normy. Gamma z kolei trzyma się raczej ciemniejszej strony – średnia wartość to około 2.6 zamiast referencyjnych 2.4. W średnich tonach obraz sprawia wrażenie przygaszonego i mocniej nasyconego, co może wyglądać zbyt "filmowo", ale odbiera nieco naturalności. Najwięcej problemów widać jednak w odwzorowaniu kolorów. Średni błąd jest stosukowo wysoki, a część barw – szczególnie odcienie szarości – wyraźnie odbiega od tego, co powinno się zobaczyć. W codziennym oglądaniu oznacza to, że czasem kolory mogą wyglądać mniej naturalnie, niżbyśmy sobie tego życzyli.

Po przeprowadzeniu kalibracji telewizor Samsung S90D w trybie filmowym zyskuje na jakości bardziej, niż można było się spodziewać. Balans bieli dla treści HD i 4K HDR został dostosowany niemal do perfekcji. Chociaż można zauważyć niewielkie niedociągnięcia, są one na tyle subtelne, że nie mają znaczącego wpływu na ogólną jakość obrazu. Kolory stały się bardziej zharmonizowane, co sprzyja naturalnemu odwzorowaniu detali, szczególnie w scenach wymagających precyzyjnego odwzorowania barw. Warto zaznaczyć, że ten model, w tym rozmiarze, korzysta z matrycy QD-OLED, która oferuje szersze pokrycie palety barw w porównaniu do innych rozmiarów tego modelu wyposażonych w matrycę WOLED.

Kontrast również znacząco się poprawił. Po kalibracji wykres gamma jest znacznie bliżej oczekiwanej linii, co zapewnia lepszą równowagę pomiędzy jasnymi a ciemnymi tonami obrazu. Krzywa EOTF, która przed kalibracją wskazywała na problemy z prześwietlonymi scenami, teraz pokazuje znacznie lepsze wyniki. Taki efekt umożliwia zachowanie większej ilości detali w jasnych partiach obrazu, zwłaszcza w materiałach HDR.

Philips OLED770 od początku dawał sygnały, że drzemie w nim spory potencjał, ale w fabrycznych ustawieniach trudno było to w pełni zobaczyć. Obraz bywał zbyt ciepły, a niektóre kolory wyglądały, jakby zgubiły po drodze naturalność. Kalibracja pokazała jednak, że to telewizor bardzo wdzięczny do pracy – reagował na każdą korektę i niemal od razu odsłaniał kolejną warstwę swoich możliwości. Balans bieli udało się ustawić zarówno w SDR, jak i HDR tak, by zniknęła żółtawa poświata i pojawiła się neutralna, klarowna biel. Gamma ustabilizowała się bliżej ideału, dzięki czemu średnie tony odzyskały naturalność, a cienie przestały być sztucznie przyciemnione być może nawet z lekkim efektem rozjaśnienia. Efekt był oczywisty... Filmy ogląda się z większą swobodą obraz ma kinową głębię, ale bez poczucia, że coś jest przesadzone przyciemnione. Najciekawsza była jednak praca nad kolorami. Fabrycznie błędy nie były dramatyczne, ale lekko zauważalne – skóra bywała zbyt ciepła, a szarość nie zawsze miała ten odcień, którego oczekiwaliśmy. Po kalibracji wartości błędów spadły jednak w okolice 2, a w wielu przypadkach nawet poniżej 1. To poziom zdecydowanie niższy niż próg dostrzegalności dla ludzkiego oka. Innymi słowy, po korekcie kolory wreszcie „kliknęły” na swoje miejsce. Patrząc na ekran, mieliśmy wrażenie, że telewizor zaczął mówić pełnym głosem. Tak jak instrument, który wreszcie został dobrze nastrojony.

Telewizor doskonale radzi sobie z wygładzaniem przejść tonalnych sprawiając, że kolory płynnie przechodzą jeden w drugi, tworząc naturalny obraz. Wbudowana funkcja redukcji szumu może dodatkowo usprawnić te przejścia, co bywa przydatne w określonych sytuacjach. Warto jednak pamiętać, że aktywowanie tej opcji może prowadzić do zbytniego wygładzenia pożądanej struktury ziarna filmowego, co z kolei może wpłynąć na autentyczność i klimat obrazu. Dlatego zaleca się ostrożność w korzystaniu z tej funkcji, aby nie stracić charakteru i głębi treści.

Model Samsung S90D skutecznie przetwarza materiały w niższych rozdzielczościach. Można to dostrzec w prezentowanym obrazie. Sylwetka modelki jest wyraźna i naturalnie odwzorowana, a szczegóły są zachowane. Dodatkowo, gałęzie drzew są dobrze zdefiniowane, nie wykazując widocznych poszarpanych krawędzi, które mogłyby pogorszyć jakość obrazu. Dzięki efektywnemu skalowaniu, nawet materiały o niższej rozdzielczości prezentują się atrakcyjnie na ekranie, co z pewnością ucieszy użytkowników korzystających z różnorodnych źródeł treści, takich jak standardowa telewizja kablowa czy antenowa.

Problem wspomnianych wcześniej łączeń kolorów można w dużej mierze zniwelować dzięki funkcji „redukcja zniekształceń”, czyli algorytmowi wygładzania przejść tonalnych w Philipsie. Najlepiej sprawdza się on na poziomie niskim – wtedy skutecznie eliminuje niechciane pasy kolorów, a jednocześnie nie wprowadza dziwnych artefaktów ani nie gubi szczegółów obrazu. To jedna z tych funkcji, które faktycznie warto zostawić włączone.

Nieco gorzej wypada kwestia upscalingu. Obraz z niższej rozdzielczości bywa zbyt miękki, a jednocześnie w niektórych fragmentach pojawia się charakterystyczne „ząbkowanie”. Wrażenie jest takie, jakby algorytm próbował pogodzić dwa sprzeczne kierunki – wygładzanie i wyostrzanie – i ostatecznie nie znalazł złotego środka. Na pocieszenie można dodać, że telewizor nie ma problemów z overscanem, czyli nie obcina krawędzi obrazu, co czasami zdarza się w innych konkurencyjnych konstrukcjach.

Telewizor S90D, wyposażony w matrycę o częstotliwości odświeżania 120 Hz, a w odpowiedniej konfiguracji PC nawet 144 Hz, zapewnia znakomitą płynność ruchu. Samsung stawia na różnorodność ustawień wyrazistości obrazu w skali dziesięciopunktowej, co daje użytkownikom swobodę w dostosowywaniu wyświetlania do własnych preferencji. W testach z UFO matryca OLED pokazuje swoje atuty, eliminując jakiekolwiek smużenie. Błyskawiczna reakcja pikseli sprawia, że dynamiczne ruchy są wiernie odwzorowywane.

Podobne wyniki można zaobserwować w przypadku innych rozmiarów tego modelu z matrycą WOLED, które także oferują znakomitą płynność obrazu. Technologia organiczna, w tym przypadku, jest uznawana za jedną z najlepszych na rynku. Obraz Samsunga S90D niezależnie od typu matrycy jest niezwykle ostry i szczegółowy, co sprawia, że telewizor ten idealnie sprawdza się w dynamicznych scenach, zarówno podczas gier, jak i transmisji sportowych. Dodatkowo, jego możliwości w zakresie odświeżania i wyrazistości sprawiają, że każdy ruch jest płynny i naturalny, co z pewnością zadowoli nawet najbardziej wymagających użytkowników.

Kwestia matrycy w Philipsie OLED770 nie jest do końca oczywista. Producent deklaruje panel 120 Hz, ale nasze pomiary pokazały, że ekran potrafi przyjąć sygnał 4K nawet przy 144 Hz. Brzmi to jak świetna wiadomość – bo kto by nie chciał dodatkowego trybu dla graczy PC w tej cenie? Rzeczywistość okazała się jednak bardziej złożona. Przy materiałach 120 Hz telewizor zachowuje się tak, jak większość OLED-ów – obraz jest absolutnie czysty, bez śladu smużenia czy rozmyć, idealny zarówno do dynamicznych gier, jak i transmisji sportowych. Problem pojawia się dopiero przy 144 Hz. W odróżnieniu od modeli z oficjalnym wsparciem tej częstotliwości, tutaj widać zjawisko tzw. frame skippingu. Oznacza to, że telewizor nie jest w stanie wyświetlić wszystkich klatek – część z nich jest pomijana, przez co ruch traci płynność, a na ekranie pojawiają się podwójne kontury. Efekt przypomina działanie funkcji BFI, której Philips w tym modelu i tak nie oferuje.

Telewizor S90D to doskonałe rozwiązanie dla graczy, oferujące szereg zaawansowanych funkcji, które podnoszą jakość rozgrywki na nowy poziom. Wyposażony w standard HDMI 2.1, model obsługuje nowoczesne technologie, takie jak VRR (Variable Refresh Rate) oraz ALLM (Auto Low Latency Mode). Dzięki tym rozwiązaniom obraz jest niezwykle płynny, a reakcje na komendy błyskawiczne, co jest kluczowe w dynamicznych tytułach. Dodatkowo, S90D obsługuje HLG (Hybrid Log-Gamma) oraz synchronizację obrazu G-Sync i FreeSync. Umożliwia to idealne połączenie z konsolą Xbox, PlayStation czy PC, eliminując problemy z tearingiem i stutteringiem. Wbudowany system operacyjny oferuje aplikację Xbox Game Pass, dając dostęp do ogromnej biblioteki gier bezpośrednio z poziomu telewizora. Takie rozwiązanie sprawia, że granie staje się jeszcze bardziej wygodne i dostępne. Funkcja Game Bar zapewnia szybki dostęp do istotnych informacji, takich jak aktualne ustawienia, statystyki wydajności oraz możliwość dostosowania opcji obrazu. Umożliwia to modyfikację parametrów wyświetlania w locie, co jest niezwykle przydatne podczas intensywnych rozgrywek. Mimo braku wsparcia dla Dolby Vision, Samsung S90D nadal oferuje znakomitą jakość obrazu w HDR, co pozwala na pełne wykorzystanie potencjału gier i filmów. W rezultacie, S90D stanowi wyjątkowe połączenie nowoczesnych technologii, doskonałej jakości obrazu oraz intuicyjnych funkcji, idealnych dla każdego miłośnika gier.

Jeśli ktoś szuka telewizora do grania, Philips OLED770 to kandydat, którego trudno zignorować. Sam fakt, że mamy tu OLED-a, daje świetny punkt wyjścia – idealna czerń i nieskończony kontrast sprawiają, że wieczorne sesje w klimatycznych grach wyglądają jak żywcem wyjęte z kina. Do tego dochodzi system Ambilight, czyli LED-y na plecach telewizora, które rozszerzają obraz na ścianę za ekranem. Efekt jest taki, że nawet zwykłe granie w FIFĘ potrafi wyglądać jak małe widowisko, a w horrorach atmosfera staje się naprawdę gęsta. Od strony technicznej też jest nieźle. Philips OLED770 obsługuje zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) w zakresie do 120 Hz, działa tryb automatyczny dla gracza (ALLM), a jeśli ktoś korzysta z Xboxa Series X, to może liczyć również na wsparcie Dolby Vision w grach. Trzeba tylko wiedzieć, że w tym trybie input lag jest odrobinę wyższy niż standardowo, choć nadal na poziomie akceptowalnym. Na deser dostajemy jeszcze panel „Game Bar”, czyli specjalny pasek narzędzi dla gracza. Nie jest to najwygodniej zaprojektowane rozwiązanie, ale pozwala podejrzeć kluczowe parametry bez wychodzenia z gry. W sumie daje to obraz telewizora, który z jednej strony ma wszystkie najważniejsze funkcje gamingowe, a z drugiej potrafi dodać coś unikalnego – Ambilighta. I to właśnie ten miks techniki i efektu wizualnego sprawia, że OLED770 wyrasta na jeden z lepszych ekranów do grania w domowych warunkach.