Samsung OLED S90D / S94D (WRGB OLED) vs Hisense U7Q

W testowanych scenach filmowych telewizor Samsung S90D osiąga imponujące wyniki jasności, przekraczając barierę 1000 nit w pierwszych czterech ujęciach, można to uznać za rewelacyjny rezultat. W przypadku ostatniego ujęcia, gdzie widoczny jest pełnoekranowy błysk słońca, jasność spada do około 500 nit, ale nadal pozostaje na bardzo dobrym poziomie. Dodatkowo, telewizor imponuje pomiarem wartości pokrycia przestrzeni kolorów DCI-P3 na poziomie 98%, co gwarantuje niezwykle bogate i realistyczne odwzorowanie barw, podnosząc jeszcze bardziej jakość obrazu. Ten wynik sprawia, że Samsung S90D jest idealnym wyborem dla osób oczekujących wysokiej jakości obrazu w różnorodnych warunkach oświetleniowych.

Skoro algorytmy odpowiedzialne za czernie radzą sobie naprawdę nieźle, spodziewaliśmy się podobnie dobrego efektu, jeśli chodzi o jasność i ogólną jakość HDR. Niestety – tu musimy Was trochę rozczarować.

U7Q to telewizor całkiem jasny – w najlepszych warunkach potrafi osiągnąć około 800 nitów, co faktycznie robi wrażenie na niektórych planszach, zwłaszcza w scenach jak te z filmu The Meg. Jasne fragmenty potrafią błysnąć, a efekt HDR jest zauważalny. Problem zaczyna się tam, gdzie pojawią się bardzo małe, jasne elementy na ciemnym tle – przykładowo w Sicario 2 albo w drugiej scenie z filmu Life of Pi. W takich momentach algorytmy wygaszania działają zbyt agresywnie. Owszem, czerń wygląda wtedy świetnie, ale najjaśniejsze punkty potrafią zgasnąć niemal całkowicie, przez co efekt HDR ginie, a detale są ledwo widoczne. Po prostu taki urok tej technologii w tym segmencie cenowym.

Na pocieszenie warto dodać, że U7Q to telewizor reklamowany jako QLED (w praktyce użyto warstwy PFS, która działa bardzo podobnie), i rzeczywiście jest w stanie wyświetlić szeroką paletę barw – pokrycie DCI-P3 na poziomie około 94% to bardzo dobry wynik jak na tę klasę.

Telewizor S90D został przetestowany w trybie Filmmaker, który oferuje dobre odwzorowanie barw, choć z pewnymi niedoskonałościami, które mogą być zauważalne dla bardziej wymagających użytkowników. Tryb ten, wydawać może się być zbyt ciepły i użytkownicy, którzy przełaczyli go z tryby Standardowego mogą doznać lekkiego szoku. Warto mieć na uwadze, że taki stan rzeczy spowodowany jest złymi ustawieniami np. w balansie bieli a nie samego trybu Filmmaker. Zarówno w treściach SDR, jak i HDR, urządzenie wykazuje spadki w kolorze niebieskim, przez co kolory stają się cieplejsze niż powinny. W praktyce oznacza to, że niektóre odcienie, takie jak błękit nieba czy odcienie skóry, mogą wydawać się mniej naturalne i bardziej zabarwione na różowo lub żółto. Test Colour Checker potwierdza te odchylenia, pokazując przesunięcia w cieplejsze tony. W treściach SDR wykres gamma wskazuje na drobne wahania, przez co obraz może być minimalnie ciemniejszy, zwłaszcza w cieniach. Może to wpływać na mniej wyraziste detale w ciemniejszych scenach. Z kolei w materiałach 4K HDR, krzywa EOTF znajduje się powyżej zalecanej linii, co prowadzi do zbyt jasnego wyświetlania niektórych fragmentów obrazu, co może powodować prześwietlenia w najjaśniejszych partiach. Ogólnie rzecz mówiąc, Samsung S90D prezentuje solidny obraz prosto po wyjęciu z pudełka, ale dla najlepszych efektów, szczególnie w przypadku bardziej wymagających treści, zalecana jest dodatkowa kalibracja.

U7Q testowaliśmy w najlepszym możliwym trybie obrazu, czyli Filmmaker Mode. To właśnie ten tryb ma zapewniać najbardziej „filmowe” i zgodne z zamierzeniem twórców wrażenia – od razu po wyjęciu telewizora z pudełka. Niestety… nawet ta profesjonalnie brzmiąca nazwa nie gwarantuje idealnego obrazu.

W naszym egzemplarzu problem leżał w źle ustawionym balansie bieli. Zarówno w treściach HD, jak i 4K, obraz miał zbyt dużą ilość niebieskiego i czerwieni, przez co ekran zyskiwał delikatnie zaróżowiony odcień. To nie wyglądało tragicznie, ale było zauważalne – zwłaszcza na jasnych scenach i białych tłach. Samo to dałoby się jeszcze wybaczyć, ale największym problemem jest zarządzanie jasnością w treściach HDR. Krzywa EOTF z pomiarów potwierdza to, co widzieliśmy wcześniej podczas testów scen: telewizor potrafi za bardzo przyciemnić najmniejsze jasne elementy, przez co prawie znikają, albo odwrotnie – przesadnie rozjaśnia te najjaśniejsze, co odbija się na naturalności obrazu.

Po kalibracji telewizor Samsung S90D w trybie filmowym prezentuje się jeszcze lepiej, niż można było przypuszczać. Balans bieli, zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR, został poprawiony niemal do perfekcji. Mimo że wciąż można zauważyć drobne błędy, są one na tyle minimalne, że nie wpływają znacząco na jakość obrazu. Kolory są bardziej zrównoważone, co przekłada się na naturalne odwzorowanie szczegółów, szczególnie w scenach wymagających precyzyjnej palety barw. Warto dodać, że model ten w tym rozmiarze został wyposażony w matrycę WOLED, która ma mniejsze pokrycie szerokiej palety barw i nie oferuje tak bogatych kolorów jak np. wersja 65 calowa, która została wyposażona w matrycę QD-OLED.

Kontrast również uległ znaczącej poprawie. Wykres gamma po kalibracji znajduje się znacznie bliżej oczekiwanej linii, zapewniając lepszą równowagę pomiędzy jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywa EOTF, która przed kalibracją pokazywała problemy z prześwietlonymi scenami, teraz ukazuje lepsze wyniki. Taki efekt umożliwia zachowanie większej szczegółowość w jasnych fragmentach obrazu, szczególnie w materiałach HDR.

Dzięki specjalistycznym narzędziom udało nam się skorygować jakość kolorów w treściach SDR niemal do perfekcji. W materiałach o niższej dynamice błędy delta E spadły poniżej 0,5, co można uznać za niemal referencyjny wynik. Obraz w telewizji, YouTube czy klasycznym Full HD wygląda po kalibracji naprawdę bardzo dobrze. No dobrze – ale gdzie nie udało się już tak łatwo poprawić obrazu? Przede wszystkim chodzi o treści w jakości HDR. Choć udało nam się w pewnym stopniu „okiełznać” balans bieli i pozbyć się różowych zafarbów w większości scen, to niestety nie mieliśmy już pełnej kontroli nad zarządzaniem jasnością. Ustawienia lokalnego wygaszania ustawiliśmy według najlepszych obserwacji – SDR: Średnie, HDR: Wysokie – ale U7Q nadal robił wszystko trochę po swojemu. Wciąż zdarzały się przypadki zbyt mocnego przyciemniania lub rozjaśniania detali, które kalibracja po prostu nie była w stanie wyeliminować. I choć generalny odbiór treści po jest znacznie lepszy, trzeba liczyć się z tym, że U7Q zawsze będzie miał do powiedzenia na końcu "ale".

Telewizor S90D radzi sobie bardzo dobrze z wygładzaniem przejść tonalnych. Dzięki zastosowanej technologii, przejścia między kolorami są bardziej płynne i naturalne. Można również skorzystać z funkcji redukcji szumu, która dodatkowo wygładza przejścia tonalne, co może być przydatne w niektórych sytuacjach. Jednak warto pamiętać, że włączenie redukcji szumu może także prowadzić do wygładzenia pożądanego ziarna filmowego, a co za tym idzie zredukować filmowy klimat obrazu. Z tego powodu, zaleca się ostrożność przy korzystaniu z tej funkcji, gdyż lepiej zostawić naturalne ziarno, które dodaje charakteru i autentyczności oglądanym treściom.

Samsung, jak zawsze, nie zawodzi i w kwestii skalowania obrazów z niższej rozdzielczości radzi sobie doskonale. Telewizor S90D Samsung skutecznie przetwarza niższe rozdzielczości, co widać na widocznym zdjęciu. Zarys modelki jest wyraźny i poprawny a co za tym idzie wygląda naturalnie i szczegółowo. Co więcej, gałęzie drzew są dobrze odwzorowane, nie wykazując mocnych poszarpaniach, co mogłoby obniżać jakość obrazu. Dzięki efektywnemu skalowaniu, nawet materiały w niższej rozdzielczości prezentują się atrakcyjnie na ekranie, zadowalając użytkowników preferujących różnorodne źródła treści takie jak zwykła telewizja antenowa/kablowa.

Są sytuacje, w których chcielibyśmy trochę wygładzić przejścia tonalne, szczególnie w starszych materiałach – takich, które mają ograniczoną jakość źródła. U7Q został wyposażony w funkcję o nazwie „Obraz gładki i gradientowy”, ale niestety… działa bardzo słabo. W opcji „Niska” efekty są praktycznie niezauważalne, a inne ustawienia wygładzają detale, ale nie poprawiają przejść tonalnych. Jedyne, co można uznać za plus, to to, że funkcja nie ingeruje w ziarno filmowe, więc nie psuje naturalnej struktury obrazu.

Na szczęście skalowanie treści wypada całkiem dobrze. Obraz nie jest przesadnie ostrzony, nie ma sztucznej wyrazistości – i choć wiadomo, że nie jest to poziom telewizorów z najwyższej półki, to U7Q bez problemu radzi sobie z wyświetlaniem naprawdę starych treści w sposób zupełnie akceptowalny.

Telewizor Samsung S90D został wyposażony w matrycę 120 Hz, z możliwością „podkręcenia” do 144 Hz przy odpowiedniej konfiguracji PC, zapewniając wyjątkową płynność ruchu. Samsung od lat oferuje różnorodne ustawienia dotyczące wyrazistości obrazu w skali dziesięciopunktowej, co umożliwia użytkownikom dostosowanie wyświetlania do swoich preferencji. W teście z UFO, dzięki zastosowaniu matrycy OLED, nie ma mowy o jakimkolwiek smużeniu. Reakcja pikseli jest błyskawiczna i doskonale oddaje dynamiczne ruchy. W tym aspekcie technologia OLED jest uważana za jedną z najlepszych na rynku. Obraz jest niezwykle ostry i szczegółowy, nawet podczas szybkich akcji, co czyni telewizor S90D idealnym wyborem dla graczy i miłośników sportu.

U7Q to naprawdę szybki telewizor, podobnie jak jego mocniejsza wersja „PRO”. W rozdzielczości 4K obsługuje aż 144 Hz odświeżania, a jeśli ktoś chce jeszcze więcej – w Full HD można uzyskać nawet 240 Hz! Z tego skorzystają głównie gracze PC, ale warto to docenić – to rzadko spotykana funkcja w tym segmencie cenowym. Już na starcie widać, że U7Q został stworzony z myślą o dynamicznych treściach, takich jak gry czy sport. W filmach też nie zostajemy na "lodzie" – U7Q oferuje funkcję „Ultra płynność ruchu”, gdzie za pomocą dwóch suwaków można wyregulować, czy chcemy bardziej płynny, teatralny obraz, czy może coś bliższego kinowemu stylowi z widoczną klatką filmową. Dobrze, że jak u większości producentów i tu mamy wybór i możemy to dostosować pod własne preferencje.

Telewizor Samsung S90D jest doskonale przystosowany do potrzeb graczy, oferując cztery porty HDMI 2.1, które obsługują kluczowe funkcje, takie jak Auto Low Latency Mode (ALLM), Variable Refresh Rate (VRR) oraz HDR Gaming Interest Group (HGIG). Dzięki tym technologiom gracze mogą cieszyć się płynniejszymi i bardziej responsywnymi rozgrywkami, co znacząco wpływa na komfort i wydajność podczas intensywnych sesji gamingowych. Dodatkowym atutem telewizora jest specjalny Game Bar, który umożliwia łatwe zarządzanie ustawieniami gry. Ta funkcjonalność pozwala na szybkie dostosowanie parametrów, takich jak zmiana proporcji ekranu telewizora, co może być przydatne w różnych grach i rodzajach rozgrywek. Użytkownicy mogą z łatwością dostosować swoje preferencje, a korzystanie z telewizora podczas grania jest jeszcze bardziej wygodne i przyjemne. Jeżeli chodzi o użytkowników komputerów PC, telewizor miło zaskakuje. Po podłączeniu komputera matryca jest wstanie wykręcić odświeżanie 144Hz, a użytkownicy kart graficzny Nvidia czy AMD mogą cieszyć się funkcjami takimi jak G-Sync oraz FreeSync. Należy jednak zaznaczyć, że telewizor nie obsługuje Dolby Vision, co może być pewnym minusem - jednak warto mieć na uwadze, że Dolby Vision w przypadku gier nie jest tak mocno popularne jak w filmach. Mimo to, telewizor S90D wciąż oferuje znakomite funkcje dla graczy, czyniąc go świetnym wyborem dla entuzjastów gier, którzy szukają doskonałej jakości obrazu oraz nowoczesnych rozwiązań technologicznych.

Hisense U7Q to telewizor stworzony z myślą o graczach – i to widać od razu po jego możliwościach gamingowych. Mamy tu praktycznie wszystko, czego można sobie życzyć: zmienna częstotliwość odświeżania (VRR) – jest, automatyczny tryb gry (ALLM) – też jest, a do tego wysokie odświeżanie nawet do 240 Hz w Full HD oraz obsługa różnych rozdzielczości, nie tylko 4K. To naprawdę świetny zestaw funkcji, który sprawia, że U7Q dobrze odnajduje się zarówno przy szybkich strzelankach na konsolach, jak i bardziej wymagających tytułach na PC. Oczywiście – jak w większości modeli Hisense – brakuje tutaj poprawnej implementacji funkcji HGiG. A szkoda, bo HGiG pozwala dopasować jasność konsoli do konkretnego telewizora, co w praktyce ułatwia wyświetlanie gier HDR zgodnie z intencją twórców. Bez tego trzeba się po prostu liczyć z pewnymi ograniczeniami w finalnym obrazie HDR w grach.