Samsung OLED S95D vs Sony BRAVIA 5 (XR5)

Samsung S95D oferuje doskonałą wydajność w HDR, zapewniając równomierne efekty we wszystkich scenach przekraczając wartości 1500 nit, z wyjątkiem piątej, gdzie jasność spada do 800 nitów. Mimo tego, telewizor utrzymuje wysoki poziom jakości obrazu. Dużą zaletą technologii QD-OLED jest zdolność do utrzymania wysokiej jasności nawet najmniejszych elementów na czarnym tle, co jest niespotykane w telewizorach LCD i mini LED. Dzięki temu każda scena zachwyca mocnymi efektami świetlnymi, niezależnie od wielkości oświetlonej powierzchni. Jedynie w najjaśniejszych scenach o dużej powierzchni światła jasność nieco spada co jest typowe nawet dla zwykłych OLED produkcji LG. Na dodatek, powłoka z kropek kwantowych pozwoliła na niespotykane dotychczas wysokie pokrycie palety braw BT.2020 na poziomie 88%.

Patrząc na podobne wyniki w zakresie czerni i kontrastu, spodziewaliśmy się równie stabilnej formy jak w zeszłorocznym modelu jeżeli chodzi o treści HDR. Niestety – i to trzeba powiedzieć wprost – tutaj pojawił się regres, którego trudno nie zauważyć. Paradoks polega na tym, że sama jasność szczytowa Bravii 5 potrafi robić wrażenie: w naszych testach syntetycznych telewizor wyciągnął około 1000 nitów w HDR. Brzmi świetnie, prawda? Problem w tym, że ta moc nie zawsze ma realne przełożenie na wszystkie sceny filmowe. Gdy na ekranie pojawiają się drobne, punktowe elementy, coś, co w przypadku Sony zazwyczaj było dopracowane z chirurgiczną precyzją, tym razem wyraźnie kuleje. Algorytmy starają się zachować głęboką czerń wokół małych obiektów, ale efekt uboczny jest taki, że detale bywają przygaszone do tego stopnia, że stają się ledwo widoczne. Wystarczy przywołać przykład filmu Sicario 2 – tam w niektórych scenach niewielkie źródła światła praktycznie ginęły, jakby ktoś zakrył je ciemną folią.

Oczywiście nie wszystko wygląda tak dramatycznie. W prostszych, jaśniejszych scenach, w których obraz wypełniony jest większą ilością światła, Bravia 5 pokazuje, że potrafi błyszczeć: dosłownie i w przenośni. Wtedy telewizor osiąga wartości w zakresie 600–800 nitów, co widzieliśmy zarówno w testach syntetycznych, jak i podczas seansów filmowych. Wrażenie jest naprawdę pozytywne, jasność dodaje dynamiki, a kolory prezentują się żywo i świeżo. Pozostaje jednak pewien dysonans. Czujemy lekkie zmieszanie, bo ewidentnie coś poszło nie w tę stronę, w którą powinno. Postęp technologiczny – większa ilość stref, większa moc podświetlenia – nie został wsparty tak dopracowanym zarządzaniem obrazem, jakie zwykle kojarzymy z Sony. Na szczęście są elementy, które nie zostały pogorszone, a wręcz stoją na bardzo wysokim poziomie. Mowa o odwzorowaniu barw. Dzięki zastosowaniu filtra PFS, pokrycie palety kolorów jest znakomite – około 97% DCI-P3 i 75% BT.2020. To wartości, które pozwalają na naprawdę szerokie odwzorowanie barw, nadające filmom naturalność i filmowy charakter.

W Samsungu S95D trybem najlepiej odwzorującym kolory jest tryb Filmmaker. Na nim przeprowadzamy wszystkie nasze testy. Chociaż początkowo obraz w tym trybie może wydawać się widzowi nieco cieplejszy, zapewnia on znacznie więcej szczegółów w porównaniu z trybem standardowym czy dynamicznym, który zawsze jest przesycony i sztuczny. Filmmaker jest zatem najbardziej zbliżony do wizji twórców filmowych i idealny do oglądania wysokiej jakości treści. Warto jednak zauważyć, że, ustawienia fabryczne nie są idealne, pomimo że do czynienia ze sprzętem z segmentu premium. Obraz może zawierać pewne błędy, które wpływają na ogólną jakość wyświetlanych scen. Przykładem są spadki koloru czerwonego w balansie bieli, zarówno w treściach HD, jak i HDR. Testy Colour Checker wykazały, że barwy odbiegają w stronę zimniejszych tonów. Obraz jest zdominowany przez barwę niebieską a całość kolorów jest zniekształcona. Jak można zobaczyć na poniższym zdjęciu, chłopczyk z filmu prezentuje się w zimniejszych tonach przez co wygląda mniej natrulanie. Jeśli chodzi o charakterystykę jasności dla treści HD jest dość poprawna, choć występują niewielkie błędy. Największy problem pojawia się jednak przy wyświetlaniu treści 4K HDR. Krzywa EOTF, która w testach planszowych wydaje się na pierwszy rzut oka odpowiednia, w rzeczywistych scenach filmowych pokazuje, że telewizor czasami „kombinuje” z obrazem. Sprawia to, że w niektórych scenach obraz jest nieco rozjaśniony, a w innych przyciemniony.

Samsung S95D oferuje całkiem niezłe odwzorowanie kolorów fabrycznie, jednak ma pewne niedociągnięcia, które mogą wymagać kalibracji, aby w pełni wykorzystać potencjał tego telewizora. Proces jest zalecany aby uzyskać jak najbardziej naturalny i imersyjny obraz.

Sony Bravia 5 testowaliśmy oczywiście w najlepszym możliwym trybie, czyli Filmowym. Już z pudełka daje on najbardziej naturalne kolory, zdecydowanie lepsze niż cokolwiek, co oferują tryby „eko” czy „dynamiczny”, które bardziej nadają się na wystawę sklepową niż do salonu. Jednak sam tryb Filmowy nie oznacza jeszcze, że zawsze możemy liczyć na kinową jakość obrazu. W treściach SDR właściwie nie mieliśmy większych zastrzeżeń – lekko ocieplony balans bieli sprawiał, że sceny nabierały nieco złocistego tonu, ale nie było to nic, co kłułoby w oczy. Problem pojawił się jednak przy materiałach HDR. Tutaj odwzorowanie kolorów wyglądało po prostu źle. Balans bieli był mocno rozjechany – z nadmiarem niebieskiego i wyraźnym brakiem czerwieni. Momentami przypominało to wręcz tryb sklepowego „super jaskrawego obrazu”, gdzie wszystko jest prześwietlone i sztucznie podbite.

Taki stan rzeczy sprawiał, że zarządzanie jasnością również wydawało się zbyt agresywne. Wykres EOTF jasno pokazał, że telewizor ma problem z prześwietlaniem wielu scen prosto po wyjęciu z pudełka. I choć wiemy, do czego zwykle zdolne są telewizory Sony, tutaj trudno było pozostać obojętnym – dlatego szybko zdecydowaliśmy się sięgnąć po kalibrację.

Jak bardzo może zmienić się jakość obrazu telewizora po kalibracji? Po przeprowadzeniu kalibracji w Samsungu S95D balans bieli został znacząco poprawiony, eliminując wszelkie poważne błędy, co pozwoliło uzyskać bardziej naturalne i harmonijne odwzorowanie kolorów. W przypadku treści 4K występują jedynie drobne niedoskonałości, które jednak nie wpływają na ogólną jakość obrazu. Dzięki kalibracji widzowie mogą teraz cieszyć się bardziej zrównoważonymi tonami, powalając lepiej oddać zamierzenia twórców filmowych. Kontrast również uległ poprawie, a gamma wykazuje jeszcze lepsze wyniki. Oznacza to, że różnice między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu stały się bardziej wyraźne, przekładając się na lepszą głębię i detaliczność scen. W rezultacie cienie zyskały więcej szczegółów, a jasne obszary nie są już tak przytłaczające, co daje bardziej realistyczne wrażenia wizualne. Należy jednak zauważyć, że krzywa EOTF znajduje się lekko poniżej oczekiwanego poziomu, co może wpływać na sposób, w jaki telewizor radzi sobie z dynamicznymi scenami. Mimo to, po kalibracji ogólna jakość obrazu znacząco się poprawiła, a widzowie mogą teraz bardziej cieszyć się doświadczeniem wizualnym, które jest bardziej zbliżone do zamierzeń twórców. Telewizor lepiej radzi sobie z subtelnymi przejściami tonalnymi i kontrastem, czyniąc go bardziej odpowiednim do oglądania filmów i programów w wysokiej rozdzielczości. Ostatecznie, obraz po kalibracji jest mocno zbliżony do referencyjnego sprawiając, że doświadczenie wizualne staje się jeszcze bardziej satysfakcjonujące.

Po kalibracji sytuacja zmieniła się diametralnie. Udało nam się zestroić balans bieli tak, że całe sceny zaczęły wyglądać bardziej naturalnie, a obraz nabrał spójności i elegancji. W HDR pozbyliśmy się wreszcie tego niechcianego efektu przepaleń, który wcześniej psuł niektóre ujęcia. Nagle okazało się, że Bravia 5 potrafi wyciągnąć z filmów znacznie więcej niż sugerował pierwszy kontakt „prosto z pudełka”. Owszem, jeśli przyjrzymy się wykresom i porównamy je z wzorcami, można dostrzec, że początek krzywej EOTF delikatnie ucieka poza linię odniesienia. To jednak nie tyle błąd kalibracji, co raczej naturalne ograniczenie technologii Mini-LED, której nie da się przeskoczyć. Sony, zamiast kurczowo trzymać się idealnej czerni, woli priorytetyzować widoczność detali – i w praktyce trudno się z tym nie zgodzić. Wolimy zobaczyć strukturę materiału na ekranie niż smolistą plamę, w której giną wszystkie niuanse.

Sama kalibracja dała naprawdę dużo. Po około godzinie spędzonej na ustawieniach mieliśmy wrażenie, że obraz przypomina ten z najlepszych sal kinowych – oczywiście na skalę domową, ale z tym samym poczuciem jakości i dopracowania. I w takich chwilach przypominamy sobie, za co lubimy telewizory Sony: za to, że gdy już je dopieścimy, potrafią odwdzięczyć się obrazem, który wciąga na długie godziny.

Jak telewizor poradzi sobie z przejściami tonalnymi w materiałach o gorszej jakości? Generalnie rzecz biorąc, S95D spisuje się wręcz idealnie. Na planszy z żarówką nie widać praktycznie żadnych przejść między odcieniami szarości, czyniąc go jednym z najlepszych telewizorów, jakie testowaliśmy pod tym względem.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, całość obrazu — od gałęzi po postacie modeli — została dobrze oddana, bez żadnych poszarpanych krawędzi ani mocno widocznych konturów. Musimy jednak zwrócić uwagę na jedną kwestię: obraz został lekko przycięty. Mimo to telewizor radzi sobie znakomicie, a detale w gorszej jakości materiałach są wciąż zauważalne i dobrze zdefiniowane.

Bravia 5 nosi w sobie geny Sony, które pozostały nienaruszone – i chwała za to, bo mówimy o absolutnie rewelacyjnej obróbce cyfrowej obrazu. Nie bez powodu od lat uważa się, że to właśnie telewizory tej marki wyznaczają standard, jak ekran powinien radzić sobie z materiałami gorszej jakości. Jeśli ktoś wciąż ogląda klasyczną telewizję, stare filmy czy YouTube w niższej rozdzielczości, tutaj dostaje sprzęt, który potrafi zamienić takie treści w doświadczenie zaskakująco przyjemne. Na pokładzie znajdziemy kilka narzędzi, które warto włączyć. Pierwsze z nich to „cyfrowa redukcja zakłóceń”. Ustawiona na poziomie średnim działa wręcz wzorowo – wygładza przejścia tonalne, które zwykle najbardziej doskwierają w materiałach o niskiej jakości, a przy tym nie wprowadza żadnych sztucznych artefaktów. Co ważne, nie usuwa też filmowego charakteru, czyli naturalnego ziarna, które w wielu produkcjach jest elementem zamierzonym. Kolejnym atutem Bravii 5 są możliwości upscalingu procesora XR. Obraz prezentowany po skalowaniu jest miękki, ale jednocześnie ostry i przejrzysty. Kontury postaci są dobrze widoczne, a tła zachowują swoją strukturę bez przesadnego sztucznego wyostrzania. Trudno o lepszy telewizor do oglądania materiałów o słabszej jakości – Bravia 5 tylko potwierdza, dlaczego Sony w tej dziedzinie uchodzi za wzorzec.

Telewizor Samsung S95D, wyposażony w matrycę o częstotliwości odświeżania 120 Hz (a w odpowiedniej konfiguracji PC nawet 144 Hz), zapewnia znakomitą płynność ruchu. Samsung oferuje różnorodne ustawienia wyrazistości obrazu w skali dziesięciopunktowej, pozwalając użytkownikom dostosować wyświetlanie do własnych preferencji - czy obraz ma być bardziej filmowy/klatkowy, czy bardziej teatralny/płynny. W testach z UFO matryca OLED pokazuje swoje zalety, eliminując wszelkie smużenie. Błyskawiczna reakcja pikseli sprawia, że dynamiczne ruchy są odwzorowywane z niespotykaną precyzją.

Bravia 5 dostała matrycę 120 Hz, a to już samo w sobie brzmi jak zaproszenie do oglądania sportu, szybkich meczów czy widowiskowych filmów akcji. Jednak prawdziwa magia zaczyna się dopiero wtedy, gdy do gry wchodzi MotionFlow – autorski upłynniacz Sony. Dzięki niemu możemy dostosować charakter obrazu do własnych preferencji. Suwak „gładkość” pozwala przechodzić od kinowego klimatu z lekkim „szarpnięciem” klatki filmowej do wręcz teatralnej płynności, gdzie każda piłka w meczu sunie po ekranie jak po sznurku. Im wyższa wartość, tym bardziej gładko i płynnie, im niższa – tym bardziej filmowo i naturalnie. W opcjach znajdziemy też dodatkowe ustawienie, które Sony nazwało „czystość”. To nic innego jak funkcja BFI (czyli wstawianie czarnych klatek), która ma poprawiać ostrość ruchu. Brzmi świetnie w teorii, ale w praktyce trzeba korzystać z niej z dużą ostrożnością. Dlaczego? Bo wszystkie wyższe ustawienia powodują spadki jasności nawet o połowę, a w niektórych przypadkach pojawia się też podwajanie konturów. Dlatego jeśli już chcemy z niej korzystać, zalecamy maksymalnie najniższy poziom – „1” z dostępnych dziesięciu. Wtedy zyskujemy odrobinę lepszej ostrości ruchu, a nie ryzykujemy utraty połowy jasności obrazu.

Telewizor Samsung S95D jest doskonale przystosowany do potrzeb graczy, oferując cztery porty HDMI 2.1, które obsługują kluczowe funkcje, takie jak Auto Low Latency Mode (ALLM), Variable Refresh Rate (VRR) oraz HDR Gaming Interest Group (HGIG). Porty HDMI 2.1 nie oferują pełnej przepustowości 48Gb, ale mimo to są wystarczające dla osiągnięcia odpowiedniej rozdzielczości i płynności. Dzięki tym technologiom gracze mogą cieszyć się płynniejszymi i bardziej responsywnymi rozgrywkami, co znacząco wpływa na komfort i wydajność podczas intensywnych sesji gamingowych. Jednym z największych atutów jest aplikacja Xbox, która pozwala na granie w chmurze bez potrzeby posiadania konsoli. Dzięki niej gracze mogą uzyskać dostęp do szerokiej gamy tytułów bezpośrednio na telewizorze, ciesząc się wysoką jakością obrazu i płynnością rozgrywki. Ponadto, S95D oferuje funkcję Game Bar, która umożliwia łatwe zarządzanie ustawieniami gry, w tym szybkie dostosowanie parametrów, takich jak zmiana proporcji ekranu, co może być niezwykle przydatne w różnorodnych grach i trybach rozgrywek. Warto też wspomnieć o wsparciu dla G-Sync oraz FreeSync, co jest ogromnym plusem dla użytkowników kart graficznych Nvidia i AMD. Mimo braku wsparcia dla Dolby Vision, telewizor nadal oferuje znakomite funkcje, które sprawiają, że jest idealnym wyborem dla fanów konsolowego grania. W sumie, S95D łączy nowoczesne technologie z doskonałą jakością obrazu, tworząc kompletny pakiet dla każdego gracza.

W Bravii 5 widać ogromny postęp względem modelu X90L sprzed dwóch lat. Telewizor oferuje dosłownie wszystko, co miał jego poprzednik, ale tym razem naprawiono błędy, które potrafiły irytować graczy. Zniknęły problemy z ustawieniem zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), nie ma już też kłopotów z konfiguracją treści HDR w trybie HGiG. Krótko mówiąc: dostajemy sprzęt, który bez kombinacji po prostu działa tak, jak powinien. Bravia 5 ma więc wszystko, czego można oczekiwać od nowoczesnego telewizora dla graczy – i bez przesady można go reklamować hasłem „gotowy na PS5”. To zdanie, którego o modelu X90L nie mogliśmy powiedzieć. Szapo ba, Sony!

Szkoda tylko, że w tak stosunkowo wysoko wycenionym modelu zabrakło kompletu czterech portów HDMI 2.1. W codziennym użytkowaniu dla większości osób nie będzie to problem, ale jeśli ktoś ma konsolę, soundbar i dodatkowy sprzęt podpięty pod HDMI, w pewnym momencie pojawi się konieczność wyboru albo żonglowania kablami.