Samsung QN900D Neo QLED 8K Excellence Line vs Philips OLED770

Telewizor Samsung QN900D na testach syntetycznych bez problemu pokazuje swoje wysokie możliwości w produkcji światła – 1400 nitów to naprawdę imponujący wynik. Pokazał, też te możliwości w pierwszej scenie z filmu "Life of Pi" gdzie widzimy świetny rozbłysk wschodzącego słońca. Jednak ze względu na problemy z algorytmem wygaszania, można tutaj zauważyć pewne problemy. W scenach testowych z filmów "Sicario 2" oraz drugiej scenie z "Life of Pi" wartości te nie są już tak wysokie i wynoszą około 500-600 nitów. Może nie jest to najgorszy wynik wśród telewizorów Mini LED, ale można by wymagać więcej, biorąc pod uwagę cenę telewizora. Mimo to, trzeba pochwalić telewizor za pokrycie szerokiej palety barw DCP P3 na poziomie 96%. Choć istnieją technologie oferujące wyższe wartości, wynik ten jest wciąż zadowalający.

Philips OLED770 nie próbuje rywalizować z najjaśniejszymi OLED-ami na rynku i właściwie trudno byłoby tego oczekiwać, bo to najniższy model w serii Philipsa na rok 2025. W naszych pomiarach osiągnął maksymalnie około 700 nitów, co pozwala cieszyć się efektami HDR w scenach, gdzie światło pojawia się punktowo – na przykład w błysku reflektorów czy rozgwieżdżonym niebie. W takich momentach obraz potrafi naprawdę zachwycić. Inaczej jest jednak wtedy, gdy jasnych elementów na ekranie robi się więcej. Telewizor, jak wiele tańszych OLED-ów, ogranicza wtedy luminancję i cały obraz wyraźnie przygasa. Najlepiej było to widać w scenie z filmu The Meg, w której za platformą wiertniczą wychodzi słońce – jasność spadła wówczas do około 250 nitów, czyli niemal trzykrotnie mniej. Efekt HDR wciąż pozostaje przyjemny dla oka, ale warto mieć świadomość, że ten model najlepiej wypada w scenach z mniejszą ilością intensywnego światła. Na szczęście OLED770 ma też asa w rękawie – pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi aż 99%, więc kolory w filmach i grach są nasycone i bardzo bliskie temu, co chciał przekazać twórca.

Telewizor QN900D oferuje tryb Filmmaker, który został stworzony z myślą o oglądaniu filmów w jak najbardziej naturalny sposób, jednak tryb ten nie jest pozbawiony pewnych błędów. Dla treści HD balans bieli wykazuje dominację koloru czerwonego i niebieskiego, co sprawia, że obraz wpada w różowe odcienie. Z kolei dla treści 4K HDR sytuacja jest odwrotna – spadek poziomu niebieskiego i czerwonego powoduje ocieplenie scen i przesunięcie kolorów w żółte odcienie. Potwierdzają to testy Color Checker, które wyraźnie pokazują, że próbki barw uciekają w tę stronę.

Jeśli chodzi o jasność i związany z nią kontrast, to gamma jest mocno zaburzona. Największym problemem jest wyraźny skok na początku wykresu, który oznacza, że ciemne detale są nadmiernie rozjaśnione, a obraz traci głębię w najciemniejszych partiach - jest to spowodowane strefowym wygaszaniem. Dla materiałów 4K HDR krzywa EOTF wygląda całkiem nieźle, jednak pozostaje poniżej poziomu referencyjnego, wpywając na ogólną dynamikę obrazu.

Już pierwsze pomiary pokazują, że fabryczne ustawienia Philipsa OLED770 mają sporo do poprawy nawet w trybie Filmmaker. Na wykresie balansu bieli widać wyraźny brak niebieskiego, przez co obraz ma lekko żółtawy odcień. W praktyce biel nie jest śnieżna, tylko wpada w cieplejsze barwy – co niektórym może się nawet spodobać, ale z punktu widzenia dokładności jest to odstępstwo od normy. Gamma z kolei trzyma się raczej ciemniejszej strony – średnia wartość to około 2.6 zamiast referencyjnych 2.4. W średnich tonach obraz sprawia wrażenie przygaszonego i mocniej nasyconego, co może wyglądać zbyt "filmowo", ale odbiera nieco naturalności. Najwięcej problemów widać jednak w odwzorowaniu kolorów. Średni błąd jest stosukowo wysoki, a część barw – szczególnie odcienie szarości – wyraźnie odbiega od tego, co powinno się zobaczyć. W codziennym oglądaniu oznacza to, że czasem kolory mogą wyglądać mniej naturalnie, niżbyśmy sobie tego życzyli.

Po kalibracji tryb Filmmaker można rzeczywiście nazwać godnym swojej nazwy. Balans bieli zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR został znacznie poprawiony, dzięki czemu kolory są bardziej naturalne i spójne. Obraz zyskał na realizmie, a różowe odcienie w treściach HD zostały skutecznie wyeliminowane, podobnie jak żółta poświata w treściach 4K HDR. Dzięki kalibracji telewizor oferuje teraz znacznie lepsze odwzorowanie kolorów, pozytywnie wpływając na wrażenia z oglądania.

Jeśli chodzi o jasność, sytuacja z gammą jest teraz odwrotna – na początku wykresu widoczny jest wyraźny spadek, co sprawia, że najciemniejsze detale stają się trudniejsze do dostrzeżenia. Krzywa EOTF dla treści 4K HDR pozostała bez większych zmian i wciąż jest poniżej poziomu referencyjnego, co oznacza, że telewizor nadal ma trudności z utrzymaniem odpowiedniej jasności. Jest to związane z agresywnym algorytmem wygaszania, który wpływa na ogólną jasność obrazu. Widać jak telewizor walczy o utrzymanie wysokiej jasności albo idealnej czerni.

Mimo ograniczeń związanych z lokalnym wygaszaniem, telewizor Samsung QN900D zyskał na jakości odwzorowania kolorów, co potwierdzają wyniki testu Color Checker – próbki barw są teraz znacznie bliżej wzorców sprawiając, że obraz jest bardziej naturalny i przyjemny dla oka.

Philips OLED770 od początku dawał sygnały, że drzemie w nim spory potencjał, ale w fabrycznych ustawieniach trudno było to w pełni zobaczyć. Obraz bywał zbyt ciepły, a niektóre kolory wyglądały, jakby zgubiły po drodze naturalność. Kalibracja pokazała jednak, że to telewizor bardzo wdzięczny do pracy – reagował na każdą korektę i niemal od razu odsłaniał kolejną warstwę swoich możliwości. Balans bieli udało się ustawić zarówno w SDR, jak i HDR tak, by zniknęła żółtawa poświata i pojawiła się neutralna, klarowna biel. Gamma ustabilizowała się bliżej ideału, dzięki czemu średnie tony odzyskały naturalność, a cienie przestały być sztucznie przyciemnione być może nawet z lekkim efektem rozjaśnienia. Efekt był oczywisty... Filmy ogląda się z większą swobodą obraz ma kinową głębię, ale bez poczucia, że coś jest przesadzone przyciemnione. Najciekawsza była jednak praca nad kolorami. Fabrycznie błędy nie były dramatyczne, ale lekko zauważalne – skóra bywała zbyt ciepła, a szarość nie zawsze miała ten odcień, którego oczekiwaliśmy. Po kalibracji wartości błędów spadły jednak w okolice 2, a w wielu przypadkach nawet poniżej 1. To poziom zdecydowanie niższy niż próg dostrzegalności dla ludzkiego oka. Innymi słowy, po korekcie kolory wreszcie „kliknęły” na swoje miejsce. Patrząc na ekran, mieliśmy wrażenie, że telewizor zaczął mówić pełnym głosem. Tak jak instrument, który wreszcie został dobrze nastrojony.

Płynność przejść tonalnych w materiałach o niższej jakości prezentuje się świetnie – funkcja Redukcja szumu bardzo skutecznie wygładza przejścia tonalne, jednocześnie pozbywając się ziarna filmowego. Choć usunięcie ziarna nie zawsze jest pożądane, to generalnie efekt końcowy wygląda bardzo estetycznie, szczególnie dla osób preferujących czystszy obraz.

Jeśli chodzi o upscaling, czyli skalowanie obrazu, QN900D pokazuje ogromne możliwości nowego procesora z technologią AI. Zdjęcia i materiały w niższej rozdzielczości są skalowane z zachowaniem wielu szczegółów – przykładowo, zdjęcie z modelką prezentuje się świetnie, pozbawione zbędnych poszarpanych krawędzi, a gałęzie w tle nie są nadmiernie ząbkowane.

Problem wspomnianych wcześniej łączeń kolorów można w dużej mierze zniwelować dzięki funkcji „redukcja zniekształceń”, czyli algorytmowi wygładzania przejść tonalnych w Philipsie. Najlepiej sprawdza się on na poziomie niskim – wtedy skutecznie eliminuje niechciane pasy kolorów, a jednocześnie nie wprowadza dziwnych artefaktów ani nie gubi szczegółów obrazu. To jedna z tych funkcji, które faktycznie warto zostawić włączone.

Nieco gorzej wypada kwestia upscalingu. Obraz z niższej rozdzielczości bywa zbyt miękki, a jednocześnie w niektórych fragmentach pojawia się charakterystyczne „ząbkowanie”. Wrażenie jest takie, jakby algorytm próbował pogodzić dwa sprzeczne kierunki – wygładzanie i wyostrzanie – i ostatecznie nie znalazł złotego środka. Na pocieszenie można dodać, że telewizor nie ma problemów z overscanem, czyli nie obcina krawędzi obrazu, co czasami zdarza się w innych konkurencyjnych konstrukcjach.

Samsung QN900D to obecnie najszybszy telewizor na świecie – dosłownie. Częstotliwość odświeżania 240 Hz w rozdzielczości 4K to niesamowita wartość, którą z pewnością docenią gracze PC. Jeśli chodzi o fanów kina, również nie będą zawiedzeni – Samsung w ustawieniach wyrazistości obrazu oferuje 10-stopniową skalę, która pozwala dostosować obraz. Możemy wybrać, czy telewizor ma oferować bardziej płynny, teatralny efekt przy najwyższych ustawieniach, czy bardziej kinowy, z widoczną klatką, przy najniższych ustawieniach.

Kwestia matrycy w Philipsie OLED770 nie jest do końca oczywista. Producent deklaruje panel 120 Hz, ale nasze pomiary pokazały, że ekran potrafi przyjąć sygnał 4K nawet przy 144 Hz. Brzmi to jak świetna wiadomość – bo kto by nie chciał dodatkowego trybu dla graczy PC w tej cenie? Rzeczywistość okazała się jednak bardziej złożona. Przy materiałach 120 Hz telewizor zachowuje się tak, jak większość OLED-ów – obraz jest absolutnie czysty, bez śladu smużenia czy rozmyć, idealny zarówno do dynamicznych gier, jak i transmisji sportowych. Problem pojawia się dopiero przy 144 Hz. W odróżnieniu od modeli z oficjalnym wsparciem tej częstotliwości, tutaj widać zjawisko tzw. frame skippingu. Oznacza to, że telewizor nie jest w stanie wyświetlić wszystkich klatek – część z nich jest pomijana, przez co ruch traci płynność, a na ekranie pojawiają się podwójne kontury. Efekt przypomina działanie funkcji BFI, której Philips w tym modelu i tak nie oferuje.

Samsung QN900D to telewizor, który oferuje świetną kompatybilność z konsolami oraz szereg funkcji, które docenią gracze. Posiada 4 porty HDMI 2.1, choć niestety bez pełnej przepustowości 48 Gb/s. Mimo to, dla przeciętnego użytkownika jest to więcej niż wystarczające. Dodatkowo telewizor obsługuje Automatyczny Tryb Gry (ALLM) oraz zmienną częstotliwość odświeżania (VRR), co oznacza płynniejszy obraz i brak efektu rozrywania ekranu podczas dynamicznej rozgrywki. Na uwagę zasługują również technologie G-Sync i FreeSync, które zapewniają optymalną współpracę z konsolami i komputerami wyposażonymi w odpowiednie karty graficzne, minimalizując efekt stutteringu i zapewniając płynny obraz.

Jedną z unikalnych cech dostępnych tylko w telewizorach Samsunga jest aplikacja Xbox Game Pass, która pozwala na streaming gier bez potrzeby posiadania konsoli. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, które pozwala cieszyć się ulubionymi grami bez konieczności zakupu dodatkowego sprzętu. Dodatkowo QN900D posiada Game Bar – specjalny panel umożliwiający szybki dostęp do ustawień związanych z grami, co sprawia, że konfiguracja trybu gry jest szybka i intuicyjna.

Kolejną ciekawą funkcją jest funckja o nazwie Auto Motion Plus Game, czyli specjalny tryb upłynniacza ruchu, który potrafi zwiększyć liczbę klatek na sekundę (Działa maksymalnie dla sygnału 4K@60Hz). Co ważne, nie powoduje to znaczącego wzrostu opóźnienia (input laga), dzięki czemu gracz może cieszyć się zarówno większą płynnością obrazu. Wszystkie te funkcje sprawiają, że Samsung QN900D to doskonały wybór dla osób, które szukają telewizora do gier o najwyższych możliwych parametrach.

Jeśli ktoś szuka telewizora do grania, Philips OLED770 to kandydat, którego trudno zignorować. Sam fakt, że mamy tu OLED-a, daje świetny punkt wyjścia – idealna czerń i nieskończony kontrast sprawiają, że wieczorne sesje w klimatycznych grach wyglądają jak żywcem wyjęte z kina. Do tego dochodzi system Ambilight, czyli LED-y na plecach telewizora, które rozszerzają obraz na ścianę za ekranem. Efekt jest taki, że nawet zwykłe granie w FIFĘ potrafi wyglądać jak małe widowisko, a w horrorach atmosfera staje się naprawdę gęsta. Od strony technicznej też jest nieźle. Philips OLED770 obsługuje zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) w zakresie do 120 Hz, działa tryb automatyczny dla gracza (ALLM), a jeśli ktoś korzysta z Xboxa Series X, to może liczyć również na wsparcie Dolby Vision w grach. Trzeba tylko wiedzieć, że w tym trybie input lag jest odrobinę wyższy niż standardowo, choć nadal na poziomie akceptowalnym. Na deser dostajemy jeszcze panel „Game Bar”, czyli specjalny pasek narzędzi dla gracza. Nie jest to najwygodniej zaprojektowane rozwiązanie, ale pozwala podejrzeć kluczowe parametry bez wychodzenia z gry. W sumie daje to obraz telewizora, który z jednej strony ma wszystkie najważniejsze funkcje gamingowe, a z drugiej potrafi dodać coś unikalnego – Ambilighta. I to właśnie ten miks techniki i efektu wizualnego sprawia, że OLED770 wyrasta na jeden z lepszych ekranów do grania w domowych warunkach.