Sharp GP6765 vs Sony BRAVIA 5 (XR5)

W trybie filmowym telewizor Sharp GP6765 osiąga jasność na poziomie 300 nitów, niestety, jest to dość przeciętny wynik. Taka jasność jest bliższa standardowemu obrazowi SDR niż temu, co powinno oferować pełne doświadczenie HDR. W rezultacie, telewizor nie jest w stanie oddać pełnej głębi i dynamiki obrazu, jakie można by oczekiwać od dobrego trybu HDR. Efekty wizualne, które w innych modelach są wyraziste i pełne szczegółów, tutaj mogą wydawać się przytłumione, a sceny o wysokim kontraście nie będą wyglądały tak imponująco. Jednak warto miec na uwadze fakt, że porównując ten wynik z telewizorami w tym budżecie jest to wynik przyzwoity. Pozytywną cechą jest fakt, że telewizor obsługuje szeroką paletę barw DCI-P3 na poziomie 92,5% dzięki implementacji kropek kwantowych (Quantum Dot/QLED). To całkiem przyzwoity wynik, szczególnie w tej kategorii cenowej. Dzięki temu kolory są żywe i bardziej nasycone, co z pewnością wpływa na jakość obrazu, choć nie ratuje w pełni wrażeń z HDR ze względu na ograniczoną jasność.

Patrząc na podobne wyniki w zakresie czerni i kontrastu, spodziewaliśmy się równie stabilnej formy jak w zeszłorocznym modelu jeżeli chodzi o treści HDR. Niestety – i to trzeba powiedzieć wprost – tutaj pojawił się regres, którego trudno nie zauważyć. Paradoks polega na tym, że sama jasność szczytowa Bravii 5 potrafi robić wrażenie: w naszych testach syntetycznych telewizor wyciągnął około 1000 nitów w HDR. Brzmi świetnie, prawda? Problem w tym, że ta moc nie zawsze ma realne przełożenie na wszystkie sceny filmowe. Gdy na ekranie pojawiają się drobne, punktowe elementy, coś, co w przypadku Sony zazwyczaj było dopracowane z chirurgiczną precyzją, tym razem wyraźnie kuleje. Algorytmy starają się zachować głęboką czerń wokół małych obiektów, ale efekt uboczny jest taki, że detale bywają przygaszone do tego stopnia, że stają się ledwo widoczne. Wystarczy przywołać przykład filmu Sicario 2 – tam w niektórych scenach niewielkie źródła światła praktycznie ginęły, jakby ktoś zakrył je ciemną folią.

Oczywiście nie wszystko wygląda tak dramatycznie. W prostszych, jaśniejszych scenach, w których obraz wypełniony jest większą ilością światła, Bravia 5 pokazuje, że potrafi błyszczeć: dosłownie i w przenośni. Wtedy telewizor osiąga wartości w zakresie 600–800 nitów, co widzieliśmy zarówno w testach syntetycznych, jak i podczas seansów filmowych. Wrażenie jest naprawdę pozytywne, jasność dodaje dynamiki, a kolory prezentują się żywo i świeżo. Pozostaje jednak pewien dysonans. Czujemy lekkie zmieszanie, bo ewidentnie coś poszło nie w tę stronę, w którą powinno. Postęp technologiczny – większa ilość stref, większa moc podświetlenia – nie został wsparty tak dopracowanym zarządzaniem obrazem, jakie zwykle kojarzymy z Sony. Na szczęście są elementy, które nie zostały pogorszone, a wręcz stoją na bardzo wysokim poziomie. Mowa o odwzorowaniu barw. Dzięki zastosowaniu filtra PFS, pokrycie palety kolorów jest znakomite – około 97% DCI-P3 i 75% BT.2020. To wartości, które pozwalają na naprawdę szerokie odwzorowanie barw, nadające filmom naturalność i filmowy charakter.

Sharp GP6765 został uruchomiony w trybie filmowym, który jest najlepszym ustawieniem, jeśli chodzi o odwzorowanie barw. Niestety, mimo to, jakość nadal jest daleka od ideału. Zaczynając od balansu bieli, w trybie SDR wykres pokazuje znaczące wzrosty w przypadku koloru czerwonego. Taki efekt może sprawić, że obraz będzie wyglądał nieco zażółcony, prowadząc do zniekształcenia naturalnych odcieni skóry. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że niektóre sceny wydają się być nienaturalne, a kolory tracą na swojej autentyczności. W trybie HDR sytuacja zmienia się diametralnie – dominującym kolorem staje się niebieski. Tak silne przesunięcie w kierunku koloru niebieskiego również negatywnie wpływa na równowagę kolorystyczną obrazu, co może prowadzić do utraty detali w chłodnych tonach. Widzowie mogą odczuwać wrażenie, że obraz jest nieco zimny i pozbawiony równowagi, co dodatkowo podkreśla fakt, że telewizor nie osiąga optymalnego odwzorowania barw. Testy przeprowadzone za pomocą narzędzia Colour Checker potwierdzają te przesunięcia w kilkunastu testowanych próbkach.

Jeśli chodzi o kontrast, w trybie HD gama pokazuje duży skok na początku wykresu, ale potem pozostaje blisko linii referencyjnej na poziomie 2,4. To oznacza, że w większości scen telewizor jest w stanie oddać zadowalający poziom kontrastu. Dla widza oznacza to lepszą percepcję detali w cieniach oraz większą głębię obrazu, co wpływa na jego ogólne wrażenia z oglądania filmów i programów telewizyjnych. Natomiast w trybie HDR, krzywa EOTF wykazuje duże wahania zarówno na początku, jak i na końcu wykresu. Tego typu fluktuacje mogą prowadzić do niespójności w odwzorowaniu szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach obrazu. Dla widza oznacza to, że w scenach z intensywnym światłem, takich jak eksplozje czy dynamiczne akcje, mogą zniknąć istotne detale, a obraz może wydawać się nieostry. Z kolei w ciemniejszych partiach obrazu brak wyraźnych różnic w odcieniach może sprawić, że szczegóły zlewają się w jednolitą plamę, co znacząco obniża jakość oglądania. Choć tryb filmowy oferuje najlepsze ustawienia fabryczne w GP6765, zarówno w kontekście odwzorowania kolorów, jak i kontrastu to występują w nim istotne problemy.

Sony Bravia 5 testowaliśmy oczywiście w najlepszym możliwym trybie, czyli Filmowym. Już z pudełka daje on najbardziej naturalne kolory, zdecydowanie lepsze niż cokolwiek, co oferują tryby „eko” czy „dynamiczny”, które bardziej nadają się na wystawę sklepową niż do salonu. Jednak sam tryb Filmowy nie oznacza jeszcze, że zawsze możemy liczyć na kinową jakość obrazu. W treściach SDR właściwie nie mieliśmy większych zastrzeżeń – lekko ocieplony balans bieli sprawiał, że sceny nabierały nieco złocistego tonu, ale nie było to nic, co kłułoby w oczy. Problem pojawił się jednak przy materiałach HDR. Tutaj odwzorowanie kolorów wyglądało po prostu źle. Balans bieli był mocno rozjechany – z nadmiarem niebieskiego i wyraźnym brakiem czerwieni. Momentami przypominało to wręcz tryb sklepowego „super jaskrawego obrazu”, gdzie wszystko jest prześwietlone i sztucznie podbite.

Taki stan rzeczy sprawiał, że zarządzanie jasnością również wydawało się zbyt agresywne. Wykres EOTF jasno pokazał, że telewizor ma problem z prześwietlaniem wielu scen prosto po wyjęciu z pudełka. I choć wiemy, do czego zwykle zdolne są telewizory Sony, tutaj trudno było pozostać obojętnym – dlatego szybko zdecydowaliśmy się sięgnąć po kalibrację.

Po kalibracji, w trybie filmowym, balans bieli w telewizorze Sharp GP6765 dla treści SDR ulega znaczącej poprawie. Wszystkie linie w wykresie zbliżają się do linii referencyjnej. Choć nie są idealnie proste, osiągnięte wyniki są zadowalające, biorąc pod uwagę półkę cenową tego modelu. Taka poprawa balansu bieli przekłada się na bardziej naturalne i wierne odwzorowanie kolorów, co pozytywnie wpływa na ogólne wrażenia wizualne i immersję w oglądane filmy. Jeśli chodzi o gamę, początkowy skok na wykresie nie został usunięty, jednak po tym błędzie reszta linii znacznie lepiej odwzorowuje oczekiwany efekt, sprawiając, że obraz staje się bardziej spójny i przyjemny w odbiorze.

W przypadku treści HDR, balans bieli wypada nieco gorzej w porównaniu do treści SDR, ale wciąż jest znacząco lepszy niż przed kalibracją. Poprawa balansu bieli w HDR przyczynia się do większej spójności kolorów, sprawiając, że oglądanie filmów staje się bardziej przyjemne, mimo że mogą występować pewne niedociągnięcia. Mówiąc o kontrascie, trudno tu mówić o znaczącej poprawie. Nasi specjaliści zauważyli, że brak kontroli nad ustawieniami dynamicznego mapowania tonów uniemożliwił osiągnięcie znaczącej poprawy w EOTF, prowadząc do nierównomiernego odwzorowania jasności.

Mimo pewnych niedociągnięć związanych z brakiem opcji ustawień dla dynamicznego mapowania tonów, telewizor Sharp GP6765 zyskał nowe oblicze po odpowiedniej kalibracji. Ulepszony balans bieli oraz lepsze odwzorowanie kolorów w trybie SDR sprawiają, że obraz stał się bardziej naturalny i przyjemny dla oka. Choć wciąż są obszary, które wymagają poprawy, zwłaszcza w treściach HDR, telewizor oferuje satysfakcjonujące doświadczenia wizualne, czyniąc go interesującym wyborem w swojej klasie cenowej.

Po kalibracji sytuacja zmieniła się diametralnie. Udało nam się zestroić balans bieli tak, że całe sceny zaczęły wyglądać bardziej naturalnie, a obraz nabrał spójności i elegancji. W HDR pozbyliśmy się wreszcie tego niechcianego efektu przepaleń, który wcześniej psuł niektóre ujęcia. Nagle okazało się, że Bravia 5 potrafi wyciągnąć z filmów znacznie więcej niż sugerował pierwszy kontakt „prosto z pudełka”. Owszem, jeśli przyjrzymy się wykresom i porównamy je z wzorcami, można dostrzec, że początek krzywej EOTF delikatnie ucieka poza linię odniesienia. To jednak nie tyle błąd kalibracji, co raczej naturalne ograniczenie technologii Mini-LED, której nie da się przeskoczyć. Sony, zamiast kurczowo trzymać się idealnej czerni, woli priorytetyzować widoczność detali – i w praktyce trudno się z tym nie zgodzić. Wolimy zobaczyć strukturę materiału na ekranie niż smolistą plamę, w której giną wszystkie niuanse.

Sama kalibracja dała naprawdę dużo. Po około godzinie spędzonej na ustawieniach mieliśmy wrażenie, że obraz przypomina ten z najlepszych sal kinowych – oczywiście na skalę domową, ale z tym samym poczuciem jakości i dopracowania. I w takich chwilach przypominamy sobie, za co lubimy telewizory Sony: za to, że gdy już je dopieścimy, potrafią odwdzięczyć się obrazem, który wciąga na długie godziny.

W telewizorze Sharp GP6765 funkcja „10-bitowa reprodukcja kolorów” wykazuje dobre wyniki w testowanej scenie z żarówkami. Ustawienie tej opcji na poziomie „średnia” pozwala uzyskać zadowalające efekty, ponieważ nie widać problemów z wygładzaniem ziarna ani rozmywaniem istotnych elementów obrazu. Ustawienie „niska” również przynosi pozytywne rezultaty, oferując wyraźny obraz bez negatywnego wpływu na szczegóły. Takie opcje wygładzania przejść tonalnych przyczyniają się do poprawy jakości wizualnej, umożliwiając bardziej naturalne przejścia kolorów.

W kontekście skalowania obrazu, telewizor Sharp GP6765 ma swoje mocne strony, takie jak brak overscanu podczas wyświetlania materiału testowego. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się pełnym obrazem bez utraty jakichkolwiek detali z krawędzi. Jednak w testowanej scenie z modelką pojawiają się pewne niedociągnięcia. Gałęzie czy spodnie nie wyglądają najlepiej. Ich obrys wygląda na lekko poząbkowany sugerując, że nie zastosowano skutecznych technik wygładzania krawędzi. To sprawia, że niektóre szczegóły mogą wyglądać na nieco zniekształcone, co może wpłynąć na ogólne wrażenia wizualne.

Bravia 5 nosi w sobie geny Sony, które pozostały nienaruszone – i chwała za to, bo mówimy o absolutnie rewelacyjnej obróbce cyfrowej obrazu. Nie bez powodu od lat uważa się, że to właśnie telewizory tej marki wyznaczają standard, jak ekran powinien radzić sobie z materiałami gorszej jakości. Jeśli ktoś wciąż ogląda klasyczną telewizję, stare filmy czy YouTube w niższej rozdzielczości, tutaj dostaje sprzęt, który potrafi zamienić takie treści w doświadczenie zaskakująco przyjemne. Na pokładzie znajdziemy kilka narzędzi, które warto włączyć. Pierwsze z nich to „cyfrowa redukcja zakłóceń”. Ustawiona na poziomie średnim działa wręcz wzorowo – wygładza przejścia tonalne, które zwykle najbardziej doskwierają w materiałach o niskiej jakości, a przy tym nie wprowadza żadnych sztucznych artefaktów. Co ważne, nie usuwa też filmowego charakteru, czyli naturalnego ziarna, które w wielu produkcjach jest elementem zamierzonym. Kolejnym atutem Bravii 5 są możliwości upscalingu procesora XR. Obraz prezentowany po skalowaniu jest miękki, ale jednocześnie ostry i przejrzysty. Kontury postaci są dobrze widoczne, a tła zachowują swoją strukturę bez przesadnego sztucznego wyostrzania. Trudno o lepszy telewizor do oglądania materiałów o słabszej jakości – Bravia 5 tylko potwierdza, dlaczego Sony w tej dziedzinie uchodzi za wzorzec.

Jeśli chodzi o smużenie i płynność ruchu, telewizor Sharp GP6765 wypada dość przeciętnie. Został on wyposażony w matrycę o częstotliwości 60 Hz, co sprawdza się w kontekście filmów. Telewizor posiada upłyniacz o nazwie "Ulepszenie ruchu". Dzięki tej funkcji, możemy sterować płynnością ruchu a więc jesteśmy wstanie wybrać czy obraz ma być widoczny z klatką filmową lub bardziej płynny - teatralny. Upłynniacz ten powinien zadowolić większość użytkowników, którzy stawiają na treści filmowe. Jednak w przypadku sportu czy gier Sharp nie radzi sobie najlepiej. W testowanej scenie z UFO-ludkiem zauważalne jest spore rozmycie, co sugeruje, że niska wartość czasu reakcji matrycy wpływa negatywnie na ostrość ruchomych obiektów. Takie efekty mogą być szczególnie irytujące podczas dynamicznych sekwencji, gdzie szybkie ruchy są powszechne. Dla osób, które preferują oglądanie sportów czy intensywnych gier wideo, ograniczenia w płynności ruchu mogą być zniechęcające, sprawiając, że Sharp GP6765 niekoniecznie jest idealnym wyborem w tej kategorii.

Bravia 5 dostała matrycę 120 Hz, a to już samo w sobie brzmi jak zaproszenie do oglądania sportu, szybkich meczów czy widowiskowych filmów akcji. Jednak prawdziwa magia zaczyna się dopiero wtedy, gdy do gry wchodzi MotionFlow – autorski upłynniacz Sony. Dzięki niemu możemy dostosować charakter obrazu do własnych preferencji. Suwak „gładkość” pozwala przechodzić od kinowego klimatu z lekkim „szarpnięciem” klatki filmowej do wręcz teatralnej płynności, gdzie każda piłka w meczu sunie po ekranie jak po sznurku. Im wyższa wartość, tym bardziej gładko i płynnie, im niższa – tym bardziej filmowo i naturalnie. W opcjach znajdziemy też dodatkowe ustawienie, które Sony nazwało „czystość”. To nic innego jak funkcja BFI (czyli wstawianie czarnych klatek), która ma poprawiać ostrość ruchu. Brzmi świetnie w teorii, ale w praktyce trzeba korzystać z niej z dużą ostrożnością. Dlaczego? Bo wszystkie wyższe ustawienia powodują spadki jasności nawet o połowę, a w niektórych przypadkach pojawia się też podwajanie konturów. Dlatego jeśli już chcemy z niej korzystać, zalecamy maksymalnie najniższy poziom – „1” z dostępnych dziesięciu. Wtedy zyskujemy odrobinę lepszej ostrości ruchu, a nie ryzykujemy utraty połowy jasności obrazu.

Funkcjonalność Sharp'a GP6765 dla graczy pozostawia wiele do życzenia. Mimo że model ten wyposażony jest w porty HDMI 2.1, które teoretycznie powinny oferować szereg nowoczesnych udogodnień, w praktyce sytuacja wygląda znacznie gorzej. Jedyną funkcją, która rzeczywiście wykorzystuje możliwości tego standardu, jest Auto Low Latency Mode (ALLM). Niestety, brak wsparcia dla kluczowych funkcji, takich jak Variable Refresh Rate (VRR) czy HDR Gaming Interest Group (HGIG), czyni ten telewizor mniej atrakcyjnym wyborem dla graczy. VRR jest istotny dla eliminacji problemów z tearingiem i stutteringiem, co jest szczególnie ważne w dynamicznych grach, gdzie płynność obrazu ma kluczowe znaczenie. Z kolei HGIG pozwala na optymalne odwzorowanie HDR, zwiększając immersję i jakość wizualną. Choć wydawać by się mogło, że implementacja Dolby Vision będzie nosiła ze sobą spore krzyści, to dla graczy jest ona kompletnie bezużyteczna ze względu na bardzo wysoki input lag w tym trybie.

Można by powiedzieć, że obecność portów HDMI 2.1 w Sharp GP6765 to marketingowa pułapka, która może wprowadzać w błąd użytkowników myślących, że sam standard HDMI automatycznie wiąże się z wszystkimi jego udogodnieniami. Oczekiwanie na pełną funkcjonalność, która powinna iść w parze z HDMI 2.1, może prowadzić do rozczarowania.

W Bravii 5 widać ogromny postęp względem modelu X90L sprzed dwóch lat. Telewizor oferuje dosłownie wszystko, co miał jego poprzednik, ale tym razem naprawiono błędy, które potrafiły irytować graczy. Zniknęły problemy z ustawieniem zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), nie ma już też kłopotów z konfiguracją treści HDR w trybie HGiG. Krótko mówiąc: dostajemy sprzęt, który bez kombinacji po prostu działa tak, jak powinien. Bravia 5 ma więc wszystko, czego można oczekiwać od nowoczesnego telewizora dla graczy – i bez przesady można go reklamować hasłem „gotowy na PS5”. To zdanie, którego o modelu X90L nie mogliśmy powiedzieć. Szapo ba, Sony!

Szkoda tylko, że w tak stosunkowo wysoko wycenionym modelu zabrakło kompletu czterech portów HDMI 2.1. W codziennym użytkowaniu dla większości osób nie będzie to problem, ale jeśli ktoś ma konsolę, soundbar i dodatkowy sprzęt podpięty pod HDMI, w pewnym momencie pojawi się konieczność wyboru albo żonglowania kablami.