TCL C655 / C69B (43" - 50") vs LG QNED86A / QNED85A / QNED87A

Jakość efektu HDR w telewizorze TCL C69B / C655 jest dość przeciętna. Jasność na poziomie 350 nit, choć nie najgorsza, wciąż nie pozwala w pełni cieszyć się efektami HDR, które wymagają wyższej luminacji, aby pokazać swoją moc. Na dodatek telewizor mimo zastosowanej powłoki z kropek kwantowych (QLED), oferuje przeciętne pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 na poziomie 91%, co może ograniczać jego bogactwo kolorów w treściach HDR.

Na tle kontrastu i czerni, dużo lepiej wypada jasność QNED86A i ogólny efekt HDR. To telewizor, który potrafi wyciągnąć około 700 nitów w najlepszych warunkach, więc pod względem samej luminancji nie ma się czego wstydzić. Dzięki temu sceny z mocnymi światłami, eksplozje, błyski czy jasne fragmenty krajobrazu – wyglądają wyraźnie i potrafią zrobić wrażenie. Co ciekawe, nawet w trudniejszych momentach z małymi, kontrastowymi elementami na ekranie, telewizor dobrze sobie radzi z ich podświetleniem i szczegóły są całkiem dobrze widoczne. Problem wraca wtedy, gdy pojawia się dużo ciemnych tonów. Brak skutecznego lokalnego wygaszania sprawia, że czerń praktycznie znika, a zamiast niej dostajemy szarą poświatę rozlewającą się po całym ekranie. To zabija efekt głębi i sprawia, że obraz wygląda spłaszczony, jakby pozbawiony kinowego charakteru. W jasnych animacjach czy kolorowych filmach familijnych nie będzie to przeszkadzać, bo tam dominują barwy i jasne światło. Ale przy horrorach czy produkcjach rozgrywających się w mroku, te ograniczenia są bardzo mocno odczuwalne. Na pocieszenie warto dodać, że QNED86A to tak naprawdę telewizor QLED z filtrem PFS LED, co daje mu bardzo dobre pokrycie szerokich gam kolorów. Zarówno paleta DCI-P3, jak i szersze BT.2020 wypadają tu naprawdę solidnie. To sprawia, że barwy w filmach HDR są nasycone, soczyste i mają odpowiednią głębię – nawet jeśli sama czerń zawodzi, to kolory potrafią uratować wrażenie z oglądania i sprawić, że obraz wygląda atrakcyjnie.

Testowany w trybie filmowym telewizor TCL C69B / C655 niestety nie spełnia oczekiwań w kwestii dokładności kolorów. Choć tryb filmowy sugeruje lepsze odwzorowanie, ma on z filmem tyle wspólnego, co nic. Widać sporo błędów, szczególnie w balansie bieli – zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR – gdzie dominacja koloru niebieskiego jest bardzo wyraźna. Dla widza oznacza to, że obraz staje się nienaturalnie chłodny, co wpływa na ogólną percepcję kolorów i wrażenie wizualne. Colour checker potwierdza te błędy, pokazując, że kolory uciekają w chłodniejsze odcienie.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności i związany z nią kontrast, gamma jest bardzo niestabilna dla materiału przez co obraz może być minimalnie ciemniejszy. Krzywa EOTF dla materiału 4K pokazuje pewne błędy, z dużymi odchyleniami pod koniec wykresu, co negatywnie wpływa na odbiór ciemniejszych partii obrazu.

QNED86A testowaliśmy przede wszystkim w trybie Filmmaker, czyli tym, który z założenia ma dawać najwierniejszy obraz. Niestety, zaraz po wyjęciu z pudełka widać było sporo niedociągnięć. Najbardziej rzucał się w oczy źle zestrojony balans bieli – brakowało niebieskiego, przez co całość wpadała w lekko żółtawy, a czasem wręcz pomarańczowy odcień. Jeszcze większym problemem okazał się sposób, w jaki telewizor zarządza jasnością. Przez swoje ograniczenia techniczne – czyli lokalne wygaszanie działające tylko wzdłuż krawędzi ekranu – QNED86A ma tendencję do przejaskrawiania całych scen. To właśnie stąd bierze się efekt spłaszczenia obrazu, o którym wspominaliśmy wcześniej. Zamiast wyraźnej głębi i kontrastu dostajemy coś w rodzaju „podbitej jasności”, która na dłuższą metę może męczyć oko.

Po kalibracji tryb filmowy w telewizorze TCL C69B / C655 zyskuje na jakości. Największą poprawę można dostrzec w tonalności, a balans bieli prezentuje się znacznie lepiej – bez większych błędów. Nie ujrzymy już, nadmiernej dominacji chłodnych odcieni. Gamma została również poprawiona, co przekłada się na bardziej stabilne odwzorowanie jasności i kontrastu. Jednak, ze względu na ograniczenia w postaci przeciętnej palety barw telewizora, testy Colour Checker dla materiałów 4K nie osiągnęły rewelacyjnych wyników. Mimo tych ograniczeń technologicznych, obraz stał się bardziej autentyczny, wpływając pozytywnie na odbiór treści filmowych.

To, co udało się uratować w QNED86A6A, to bez dwóch zdań kolory. Po kalibracji balans bieli został ustawiony z dużą precyzją, dzięki czemu odchylenia na palecie Colour Checker w większości przypadków nie przekraczały progu widzialności dla ludzkiego oka. Innymi słowy – barwy w końcu wyglądały naturalnie, bez dziwnych żółtych czy pomarańczowych tonów, które wcześniej psuły odbiór. Niestety, nawet najlepsza kalibracja nie jest w stanie obejść ograniczeń konstrukcyjnych. Wspomniana już bardzo skromna liczba stref lokalnego wygaszania i ich niefortunne umiejscowienie sprawiają, że analiza krzywej EOTF w filmach nadal pokazywała wyraźne przejaskrawienia scen. Obraz miał tendencję do spłaszczania, przez co brakowało mu kinowej głębi. Na szczęście efekt ten nie jest aż tak mocno widoczny w starszych produkcjach ani w treściach SDR. Tam kalibracja naprawdę robi swoje i pozwala ujarzmić QNED-a tak, że obraz może się podobać. Jednak specyfiki tej konstrukcji – zwłaszcza problemów z kontrastem – nie da się całkowicie przeskoczyć.

Funkcja "Stopniowe wygładzanie" działa w telewizorze TCL C69B bardzo dobrze i, co zaskakujące, nie usuwa pożądanych efektów, takich jak ziarno filmowe – w przeciwieństwie do niektórych rozwiązań innych producentów. Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, niestety wygląda to słabo. Telewizor sztucznie wyostrza obraz, przez co kontury obiektów są mocno poszarpane. Taki stan rzeczy może przypaść do gustu niektórym użytkownikom, którzy preferują bardziej "twardy" wygląd obrazu, ale nie jest to idealne rozwiązanie dla osób ceniących naturalność i płynność detali.

Jeśli ktoś martwi się o ewentualne „schodki” przy łączeniu kolorów, to w QNED86A jest na to prosty sposób. Wystarczy włączyć funkcję o nazwie Płynna gradacja i ustawić ją na poziom średni. Wtedy telewizor naprawdę nieźle wygładza te wszystkie niechciane przejścia – zwłaszcza w starszych produkcjach – i robi to w taki sposób, że nie znika filmowe ziarno, ani nie pojawiają się dziwne artefakty. Innymi słowy, można jejużywać bez obaw.

Sam upscaling też wypada całkiem nieźle. Oczywiście, cudów tutaj nie ma – przy gorszej jakości źródłach można dostrzec charakterystyczne ząbkowanie. Na szczęście w menu jest suwak ostrości i jak ktoś woli bardziej „miekki” obraz, to da się to szybko podregulować pod własny gust.

Telewizor TCL C69B / C655 w swoich najmniejszych wariantach oferuje przyzwoite, choć nie perfekcyjne, rezultaty w zakresie płynności ruchu. W przypadku filmów telewizor dysponuje funkcją „Redukcja migotania”, która umożliwia regulację płynności ruchu w skali od 1 do 10. Dzięki tej opcji, możemy dostosować wygląd obrazu do preferencji kinowego lub bardziej teatralnego (z mniejszą lub większą prędkością).

QNED86A został wyposażony w matrycę o odświeżaniu 120 Hz, więc już na starcie można powiedzieć, że nadaje się i do sportu, i do grania. I faktycznie tak jest – obraz wygląda płynnie, a smużenie nie daje się mocno we znaki. Matryce IPS zawsze miały z tym trochę problemu i tutaj też można czasami zauważyć delikatne rozmycia, zwłaszcza w bardzo dynamicznych fragmentach, ale nie jest to coś, co psuje oglądanie meczu czy szybkiej gry. Dla fanów kina i sportu LG dorzuciło tradycyjny upłynniacz TruMotion. W menu mamy dwa suwaki – jeden do filmów (De-Judder), drugi do sportu (De-Blur). Pierwszy dodaje brakujących klatek i można nim dopasować charakter ruchu – od surowego, kinowego do bardziej płynnego, „teatralnego”. Drugi poprawia ostrość przy dynamicznych akcjach, więc warto go trochę podkręcić, jeśli oglądacie dużo sportu.

Telewizor TCL C69B / C655 w swoich najmniejszych wariantach oferuje szereg funkcji dedykowanych graczom, takich jak ALLM (Automatyczny Tryb Niskiego Opóźnienia), VRR (Zmienna Częstotliwość Odświeżania), Dolby Vision dla graczy oraz Game Bar. ALLM samoczynnie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, co poprawia responsywność i minimalizuje opóźnienia przy sterowaniu. VRR pozwala na synchronizację odświeżania ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, elimnując efekt rozrywania obrazu, zapewniając płynniejszą rozgrywkę. Dolby Vision dla graczy gwarantuje lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach, które obsługują ten format, skutkując lepszą jakością obrazu. Z kolei Game Bar umożliwia szybki dostęp do ustawień gry oraz monitorowanie kluczowych parametrów, takich jak opóźnienie wejścia.

Niemniej jednak, telewizor ma pewne ograniczenia, które mogą wpłynąć na komfort grania. Matryca o częstotliwości 60 Hz nie pozwala na wyświetlanie sygnałów o wyższej częstotliwości odświeżania, co może wpływać na płynność obrazu w dynamicznych grach. Brak wsparcia dla technologii G-Sync dla komputerów PC również może być odczuwalny podczas gry na komputerze, szczególnie w przypadku wymagających, dynamicznych tytułów.

Pod kątem grania LG QNED86A6A to kompletne narzędzie. Mamy tu cztery porty HDMI 2.1 o pełnej przepustowości 48 Gb/s, a to oznacza, że bez względu na to, czy podłączycie PlayStation 5, Xboxa Series X, czy mocnego PC – wszystko zadziała w pełnym 4K 120 Hz z obsługą wszystkich funkcjii. To spory plus, bo u części konkurencji nadal spotyka się tylko dwa takie porty, co bywa kłopotliwe przy większej liczbie urządzeń. Na pokładzie znalazło się też VRR, czyli zmienna częstotliwość odświeżania eliminująca rwanie obrazu, oraz ALLM, który sam włącza tryb gry, gdy konsola się odpali. Nie zabrakło również Dolby Vision Gaming czy też poprawnej implementacji foramtu HGiG, więc tytuły obsługujące te format wyglądają żywiej i bardziej szczegółowo. Do tego wszystkiego dochodzi Game Optimizer – swoiste centrum sterowania dla gracza. Z jego poziomu można podejrzeć parametry obrazu w czasie rzeczywistym, szybko zmienić tryb, aktywować dodatkowe funkcje czy dopasować ustawienia obrazu do własnych preferencji. LG QNED86A6A ma w zasadzie wszystko, czego można oczekiwać od nowoczesnego telewizora dla gracza.