XIAOMI A Pro 2025 vs Philips OLED770

W kategorii HDR, telewizor Xiaomi A Pro wypada mówiąc wprost - słabo. W idealnych warunkach oferuje jasność na poziomie około 250 nitów. Jest to słaby wynik jednak w tej półce, często modele konkurencyjne oferują zbliżoną lub niższą wartość. Taka jasność jest zbyt niska, aby oddać pełny potencjał materiałów w formacie HDR. W praktyce oznacza to, że obraz nie zyskuje odpowiedniej głębi i intensywności, jakiej oczekuje się od wysokiej jakości HDR. Wartości te są bardziej charakterystyczne dla standardowego zakresu dynamiki (SDR), co sprawia, że prawdziwy efekt HDR pozostaje poza zasięgiem tego modelu, a sceny, które powinny wyróżniać się spektakularnym zakresem jasności i kontrastu, wydają się płaskie i pozbawione blasku. Jednak jak na swoją cenę, telewizor oferuje dobre pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 92%, dzięki zastosowaniu technologii kropek kwantowych (konkretnie PFS LED). Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, co spodoba się szczególnie graczom oraz miłośnikom filmów, którzy docenią bogatsze odcienie i lepszą reprodukcję barw w porównaniu do tradycyjnych telewizorów bez tej technologii.

Philips OLED770 nie próbuje rywalizować z najjaśniejszymi OLED-ami na rynku i właściwie trudno byłoby tego oczekiwać, bo to najniższy model w serii Philipsa na rok 2025. W naszych pomiarach osiągnął maksymalnie około 700 nitów, co pozwala cieszyć się efektami HDR w scenach, gdzie światło pojawia się punktowo – na przykład w błysku reflektorów czy rozgwieżdżonym niebie. W takich momentach obraz potrafi naprawdę zachwycić. Inaczej jest jednak wtedy, gdy jasnych elementów na ekranie robi się więcej. Telewizor, jak wiele tańszych OLED-ów, ogranicza wtedy luminancję i cały obraz wyraźnie przygasa. Najlepiej było to widać w scenie z filmu The Meg, w której za platformą wiertniczą wychodzi słońce – jasność spadła wówczas do około 250 nitów, czyli niemal trzykrotnie mniej. Efekt HDR wciąż pozostaje przyjemny dla oka, ale warto mieć świadomość, że ten model najlepiej wypada w scenach z mniejszą ilością intensywnego światła. Na szczęście OLED770 ma też asa w rękawie – pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi aż 99%, więc kolory w filmach i grach są nasycone i bardzo bliskie temu, co chciał przekazać twórca.

Telewizor Xiaomi A Pro 2025 został przetestowany w trybie filmowym, który oferuje najlepsze odwzorowanie barw prosto z pudełka. Niemniej jednak, warto zauważyć, że nie jest ono wolne od wad. Analizując balans bieli, można zauważyć, że wartości zielonego znajdują się na minusie. To zjawisko prowadzi do pewnych zniekształceń w odcieniach bieli, a przy pełnej bieli wykres wykazuje wyraźne odchylenia. Przekontrastowany obraz sprawia, że nie występują odpowiednie przejścia tonalne w czerwieni, co negatywnie wpływa na jakość wyświetlania kolorów. Generalnie na obrazku, poniżej można zobaczyć, że całość scenerii przed kalibracją nabiera różowych barw. Dodatkowo, przy analizie kontrastu gamma, wykres znajduje się znacząco poniżej wartość 2,4 sugerując, że telewizor zbyt mocno podkreśla ciemne tonacje, a jaśniejsze obszary obrazu mogą być mniej wyraziste. Co więcej, krzywa EOTF pokazuje mocne wybicie na początku, co może prowadzić do utraty detali w jasnych scenach oraz do nieprzyjemnego wrażenia przerysowania. Te aspekty wskazują na potrzebę dalszej kalibracji, aby uzyskać bardziej zrównoważone odwzorowanie kolorów i poprawić ogólną jakość obrazu. Użytkownicy, którzy oczekują precyzyjnego odwzorowania barw, mogą być zmuszeni do podjęcia działań w celu dostosowania ustawień telewizora, aby osiągnąć bardziej realistyczne i naturalne rezultaty wizualne. W xiaomi tv a pro 2025, fabryczne ustawienia kolorów w Xiaomi są przeciętne i mogą wymagać kalibracji. Po odpowiedniej regulacji barw, obraz zyskuje naturalną i żywą kolorystykę, znacznie bliższą kinowym standardom. Warto dodać, że problem niedokładnego odwzorowania barw jest typowy dla wielu telewizorów tej klasy, co oznacza, że nie jest to wada unikalna dla Xiaomi A Pro 2025 TV. Dla osób, które cenią sobie perfekcyjne odwzorowanie barw, profesjonalna kalibracja okaże się kluczowym elementem, który podnosi ogólną jakość obrazu.

Już pierwsze pomiary pokazują, że fabryczne ustawienia Philipsa OLED770 mają sporo do poprawy nawet w trybie Filmmaker. Na wykresie balansu bieli widać wyraźny brak niebieskiego, przez co obraz ma lekko żółtawy odcień. W praktyce biel nie jest śnieżna, tylko wpada w cieplejsze barwy – co niektórym może się nawet spodobać, ale z punktu widzenia dokładności jest to odstępstwo od normy. Gamma z kolei trzyma się raczej ciemniejszej strony – średnia wartość to około 2.6 zamiast referencyjnych 2.4. W średnich tonach obraz sprawia wrażenie przygaszonego i mocniej nasyconego, co może wyglądać zbyt "filmowo", ale odbiera nieco naturalności. Najwięcej problemów widać jednak w odwzorowaniu kolorów. Średni błąd jest stosukowo wysoki, a część barw – szczególnie odcienie szarości – wyraźnie odbiega od tego, co powinno się zobaczyć. W codziennym oglądaniu oznacza to, że czasem kolory mogą wyglądać mniej naturalnie, niżbyśmy sobie tego życzyli.

Teraz czas sprawdzić, jak telewizor Xiaomi A Pro 2025 poradził sobie po kalibracji. Największym beneficjentem tego procesu jest balans bieli. Po przeprowadzeniu kalibracji, wszystkie wcześniejsze błędy zostały poprawione zarówno w treści HD, jak i 4K, a większość błędów nie wypada już mocno poza wartość „2”. To oznacza znacznie bardziej zrównoważone i naturalne odwzorowanie kolorów, co z pewnością wpływa na komfort oglądania. W przypadku gammy, spadek został mocno zniwelowany, skutkując bardziej spójnym odwzorowaniem tonacji w różnych scenach. Mimo to, krzywa EOTF nie została znacznie poprawiona z powodu braku skutecznej kontroli nad dynamicznym mapowaniem tonów. To ograniczenie sprawia, że wciąż występują pewne problemy w odwzorowaniu szczegółów w jasnych scenach, co może wpływać na odbiór niektórych materiałów. Jednakże, pomimo tych niewielkich niedociągnięć, ogólny kształt obrazu jest zdecydowanie lepszy po kalibracji. Telewizor zyskał na jakości, a poprawiony balans bieli oraz zredukowane problemy z gammą sprawiają, że użytkownicy mogą cieszyć się bardziej realistycznym i przyjemnym doświadczeniem wizualnym. Dalsze dostosowanie ustawień może jeszcze bardziej poprawić jakość obrazu, ale już teraz telewizor pokazuje swoje możliwości, spełniając oczekiwania wielu użytkowników.

Philips OLED770 od początku dawał sygnały, że drzemie w nim spory potencjał, ale w fabrycznych ustawieniach trudno było to w pełni zobaczyć. Obraz bywał zbyt ciepły, a niektóre kolory wyglądały, jakby zgubiły po drodze naturalność. Kalibracja pokazała jednak, że to telewizor bardzo wdzięczny do pracy – reagował na każdą korektę i niemal od razu odsłaniał kolejną warstwę swoich możliwości. Balans bieli udało się ustawić zarówno w SDR, jak i HDR tak, by zniknęła żółtawa poświata i pojawiła się neutralna, klarowna biel. Gamma ustabilizowała się bliżej ideału, dzięki czemu średnie tony odzyskały naturalność, a cienie przestały być sztucznie przyciemnione być może nawet z lekkim efektem rozjaśnienia. Efekt był oczywisty... Filmy ogląda się z większą swobodą obraz ma kinową głębię, ale bez poczucia, że coś jest przesadzone przyciemnione. Najciekawsza była jednak praca nad kolorami. Fabrycznie błędy nie były dramatyczne, ale lekko zauważalne – skóra bywała zbyt ciepła, a szarość nie zawsze miała ten odcień, którego oczekiwaliśmy. Po kalibracji wartości błędów spadły jednak w okolice 2, a w wielu przypadkach nawet poniżej 1. To poziom zdecydowanie niższy niż próg dostrzegalności dla ludzkiego oka. Innymi słowy, po korekcie kolory wreszcie „kliknęły” na swoje miejsce. Patrząc na ekran, mieliśmy wrażenie, że telewizor zaczął mówić pełnym głosem. Tak jak instrument, który wreszcie został dobrze nastrojony.

Jak telewizor Xiaomi A Pro 2025 radzi sobie z przejściami tonalnymi, zwłaszcza w przypadku materiałów o niższej jakości? Dzięki zaawansowanej obróbce cyfrowej, funkcja usuwania konturów kolorów działa zaskakująco dobrze. Zalecamy ustawienie tej opcji na wartość „Średni” – wówczas telewizor znacząco poprawia płynność przejść tonalnych, jednocześnie unikając nadmiernego wygładzenia innych elementów obrazu, takich jak ziarno filmowe.

W przypadku testowanej planszy z modelką i licznymi gałęziami w tle, Xiaomi A Pro 2025 pokazał swoje możliwości, w kontekscie obróbki cyforwej. Dodanie sztucznej ostrości na tej scenie sprawiło, że detale modelki były wyraźniejsze, a włosy prezentowały się bardziej szczegółowo. Jednak wokół gałęzi w tle pojawiły się delikatne kontury, które były efektem ingerencji cyfrowej. Chociaż poprawia to ogólne wrażenie detali, nadmierna ostrość może sprawiać, że niektóre elementy obrazu wydają się nienaturalnie podkreślone.

Problem wspomnianych wcześniej łączeń kolorów można w dużej mierze zniwelować dzięki funkcji „redukcja zniekształceń”, czyli algorytmowi wygładzania przejść tonalnych w Philipsie. Najlepiej sprawdza się on na poziomie niskim – wtedy skutecznie eliminuje niechciane pasy kolorów, a jednocześnie nie wprowadza dziwnych artefaktów ani nie gubi szczegółów obrazu. To jedna z tych funkcji, które faktycznie warto zostawić włączone.

Nieco gorzej wypada kwestia upscalingu. Obraz z niższej rozdzielczości bywa zbyt miękki, a jednocześnie w niektórych fragmentach pojawia się charakterystyczne „ząbkowanie”. Wrażenie jest takie, jakby algorytm próbował pogodzić dwa sprzeczne kierunki – wygładzanie i wyostrzanie – i ostatecznie nie znalazł złotego środka. Na pocieszenie można dodać, że telewizor nie ma problemów z overscanem, czyli nie obcina krawędzi obrazu, co czasami zdarza się w innych konkurencyjnych konstrukcjach.

Xiaomi A Pro 2025 oferuje funkcję upłynniacza ruchu o nazwie "Wygładzanie ruchu," która działa przede wszystkim w filmach. Można ją dostosować tak, aby preferować albo bardziej kinowy, filmowy efekt z widocznymi klatkami, albo płynniejszy, teatralny obraz. Funkcja ta powinna zadowolić osoby, które mają w zamiarze oglądać głownie na nim filmy. Jednak gracze oraz fani sportów mogą poczuć rozczarowanie. Panel o częstotliwości odświeżania 60 Hz, typowy w tej klasie cenowej, nie zaskakuje. Nasz test "Ufo" ujawnił pewne smużenie. Osoby, które oczekują lepszej ostrości poruszających się obiektów mogą być lekko zawiedzione.

Kwestia matrycy w Philipsie OLED770 nie jest do końca oczywista. Producent deklaruje panel 120 Hz, ale nasze pomiary pokazały, że ekran potrafi przyjąć sygnał 4K nawet przy 144 Hz. Brzmi to jak świetna wiadomość – bo kto by nie chciał dodatkowego trybu dla graczy PC w tej cenie? Rzeczywistość okazała się jednak bardziej złożona. Przy materiałach 120 Hz telewizor zachowuje się tak, jak większość OLED-ów – obraz jest absolutnie czysty, bez śladu smużenia czy rozmyć, idealny zarówno do dynamicznych gier, jak i transmisji sportowych. Problem pojawia się dopiero przy 144 Hz. W odróżnieniu od modeli z oficjalnym wsparciem tej częstotliwości, tutaj widać zjawisko tzw. frame skippingu. Oznacza to, że telewizor nie jest w stanie wyświetlić wszystkich klatek – część z nich jest pomijana, przez co ruch traci płynność, a na ekranie pojawiają się podwójne kontury. Efekt przypomina działanie funkcji BFI, której Philips w tym modelu i tak nie oferuje.

Xiaomi A Pro 2025 oferuje kilka funkcji przydatnych dla graczy, w tym Game Bar, który różni się od typowych „desek” z interfejsem spotykanych u innych producentów. Dzięki niemu można szybko uzyskać dostęp do ustawień związanych z grami, co jest wygodne podczas intensywnych sesji. Telewizor obsługuje również automatyczny tryb niskiego opóźnienia (ALLM), co oznacza, że automatycznie przełącza się w tryb zoptymalizowany dla gier, zmniejszając opóźnienia sygnału. Niestety, brakuje tutaj wsparcia dla HDMI 2.1, ograniczając w tym możliwości podłączenia najnowszych konsol do gier, które mogą wymagać większej przepustowości. Dodatkowo, telewizor nie obsługuje funkcji takich jak VRR (zmienna częstotliwość odświeżania) ani G-Sync, które są coraz bardziej pożądane przez graczy, ponieważ pozwalają na płynniejszy obraz i eliminują zjawisko tearingu. Z tych względów, choć Xiaomi A Pro 2025 ma pewne funkcje dla graczy, to w tej klasie cenowej można znaleźć lepsze opcje, które oferują bardziej zaawansowane rozwiązania dedykowane graczom.

Jeśli ktoś szuka telewizora do grania, Philips OLED770 to kandydat, którego trudno zignorować. Sam fakt, że mamy tu OLED-a, daje świetny punkt wyjścia – idealna czerń i nieskończony kontrast sprawiają, że wieczorne sesje w klimatycznych grach wyglądają jak żywcem wyjęte z kina. Do tego dochodzi system Ambilight, czyli LED-y na plecach telewizora, które rozszerzają obraz na ścianę za ekranem. Efekt jest taki, że nawet zwykłe granie w FIFĘ potrafi wyglądać jak małe widowisko, a w horrorach atmosfera staje się naprawdę gęsta. Od strony technicznej też jest nieźle. Philips OLED770 obsługuje zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) w zakresie do 120 Hz, działa tryb automatyczny dla gracza (ALLM), a jeśli ktoś korzysta z Xboxa Series X, to może liczyć również na wsparcie Dolby Vision w grach. Trzeba tylko wiedzieć, że w tym trybie input lag jest odrobinę wyższy niż standardowo, choć nadal na poziomie akceptowalnym. Na deser dostajemy jeszcze panel „Game Bar”, czyli specjalny pasek narzędzi dla gracza. Nie jest to najwygodniej zaprojektowane rozwiązanie, ale pozwala podejrzeć kluczowe parametry bez wychodzenia z gry. W sumie daje to obraz telewizora, który z jednej strony ma wszystkie najważniejsze funkcje gamingowe, a z drugiej potrafi dodać coś unikalnego – Ambilighta. I to właśnie ten miks techniki i efektu wizualnego sprawia, że OLED770 wyrasta na jeden z lepszych ekranów do grania w domowych warunkach.