Samsung OLED S90D / S94D (WRGB OLED) vs Philips OLED770

W testowanych scenach filmowych telewizor Samsung S90D osiąga imponujące wyniki jasności, przekraczając barierę 1000 nit w pierwszych czterech ujęciach, można to uznać za rewelacyjny rezultat. W przypadku ostatniego ujęcia, gdzie widoczny jest pełnoekranowy błysk słońca, jasność spada do około 500 nit, ale nadal pozostaje na bardzo dobrym poziomie. Dodatkowo, telewizor imponuje pomiarem wartości pokrycia przestrzeni kolorów DCI-P3 na poziomie 98%, co gwarantuje niezwykle bogate i realistyczne odwzorowanie barw, podnosząc jeszcze bardziej jakość obrazu. Ten wynik sprawia, że Samsung S90D jest idealnym wyborem dla osób oczekujących wysokiej jakości obrazu w różnorodnych warunkach oświetleniowych.

Philips OLED770 nie próbuje rywalizować z najjaśniejszymi OLED-ami na rynku i właściwie trudno byłoby tego oczekiwać, bo to najniższy model w serii Philipsa na rok 2025. W naszych pomiarach osiągnął maksymalnie około 700 nitów, co pozwala cieszyć się efektami HDR w scenach, gdzie światło pojawia się punktowo – na przykład w błysku reflektorów czy rozgwieżdżonym niebie. W takich momentach obraz potrafi naprawdę zachwycić. Inaczej jest jednak wtedy, gdy jasnych elementów na ekranie robi się więcej. Telewizor, jak wiele tańszych OLED-ów, ogranicza wtedy luminancję i cały obraz wyraźnie przygasa. Najlepiej było to widać w scenie z filmu The Meg, w której za platformą wiertniczą wychodzi słońce – jasność spadła wówczas do około 250 nitów, czyli niemal trzykrotnie mniej. Efekt HDR wciąż pozostaje przyjemny dla oka, ale warto mieć świadomość, że ten model najlepiej wypada w scenach z mniejszą ilością intensywnego światła. Na szczęście OLED770 ma też asa w rękawie – pokrycie palety barw DCI-P3 wynosi aż 99%, więc kolory w filmach i grach są nasycone i bardzo bliskie temu, co chciał przekazać twórca.

Telewizor S90D został przetestowany w trybie Filmmaker, który oferuje dobre odwzorowanie barw, choć z pewnymi niedoskonałościami, które mogą być zauważalne dla bardziej wymagających użytkowników. Tryb ten, wydawać może się być zbyt ciepły i użytkownicy, którzy przełaczyli go z tryby Standardowego mogą doznać lekkiego szoku. Warto mieć na uwadze, że taki stan rzeczy spowodowany jest złymi ustawieniami np. w balansie bieli a nie samego trybu Filmmaker. Zarówno w treściach SDR, jak i HDR, urządzenie wykazuje spadki w kolorze niebieskim, przez co kolory stają się cieplejsze niż powinny. W praktyce oznacza to, że niektóre odcienie, takie jak błękit nieba czy odcienie skóry, mogą wydawać się mniej naturalne i bardziej zabarwione na różowo lub żółto. Test Colour Checker potwierdza te odchylenia, pokazując przesunięcia w cieplejsze tony. W treściach SDR wykres gamma wskazuje na drobne wahania, przez co obraz może być minimalnie ciemniejszy, zwłaszcza w cieniach. Może to wpływać na mniej wyraziste detale w ciemniejszych scenach. Z kolei w materiałach 4K HDR, krzywa EOTF znajduje się powyżej zalecanej linii, co prowadzi do zbyt jasnego wyświetlania niektórych fragmentów obrazu, co może powodować prześwietlenia w najjaśniejszych partiach. Ogólnie rzecz mówiąc, Samsung S90D prezentuje solidny obraz prosto po wyjęciu z pudełka, ale dla najlepszych efektów, szczególnie w przypadku bardziej wymagających treści, zalecana jest dodatkowa kalibracja.

Już pierwsze pomiary pokazują, że fabryczne ustawienia Philipsa OLED770 mają sporo do poprawy nawet w trybie Filmmaker. Na wykresie balansu bieli widać wyraźny brak niebieskiego, przez co obraz ma lekko żółtawy odcień. W praktyce biel nie jest śnieżna, tylko wpada w cieplejsze barwy – co niektórym może się nawet spodobać, ale z punktu widzenia dokładności jest to odstępstwo od normy. Gamma z kolei trzyma się raczej ciemniejszej strony – średnia wartość to około 2.6 zamiast referencyjnych 2.4. W średnich tonach obraz sprawia wrażenie przygaszonego i mocniej nasyconego, co może wyglądać zbyt "filmowo", ale odbiera nieco naturalności. Najwięcej problemów widać jednak w odwzorowaniu kolorów. Średni błąd jest stosukowo wysoki, a część barw – szczególnie odcienie szarości – wyraźnie odbiega od tego, co powinno się zobaczyć. W codziennym oglądaniu oznacza to, że czasem kolory mogą wyglądać mniej naturalnie, niżbyśmy sobie tego życzyli.

Po kalibracji telewizor Samsung S90D w trybie filmowym prezentuje się jeszcze lepiej, niż można było przypuszczać. Balans bieli, zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR, został poprawiony niemal do perfekcji. Mimo że wciąż można zauważyć drobne błędy, są one na tyle minimalne, że nie wpływają znacząco na jakość obrazu. Kolory są bardziej zrównoważone, co przekłada się na naturalne odwzorowanie szczegółów, szczególnie w scenach wymagających precyzyjnej palety barw. Warto dodać, że model ten w tym rozmiarze został wyposażony w matrycę WOLED, która ma mniejsze pokrycie szerokiej palety barw i nie oferuje tak bogatych kolorów jak np. wersja 65 calowa, która została wyposażona w matrycę QD-OLED.

Kontrast również uległ znaczącej poprawie. Wykres gamma po kalibracji znajduje się znacznie bliżej oczekiwanej linii, zapewniając lepszą równowagę pomiędzy jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywa EOTF, która przed kalibracją pokazywała problemy z prześwietlonymi scenami, teraz ukazuje lepsze wyniki. Taki efekt umożliwia zachowanie większej szczegółowość w jasnych fragmentach obrazu, szczególnie w materiałach HDR.

Philips OLED770 od początku dawał sygnały, że drzemie w nim spory potencjał, ale w fabrycznych ustawieniach trudno było to w pełni zobaczyć. Obraz bywał zbyt ciepły, a niektóre kolory wyglądały, jakby zgubiły po drodze naturalność. Kalibracja pokazała jednak, że to telewizor bardzo wdzięczny do pracy – reagował na każdą korektę i niemal od razu odsłaniał kolejną warstwę swoich możliwości. Balans bieli udało się ustawić zarówno w SDR, jak i HDR tak, by zniknęła żółtawa poświata i pojawiła się neutralna, klarowna biel. Gamma ustabilizowała się bliżej ideału, dzięki czemu średnie tony odzyskały naturalność, a cienie przestały być sztucznie przyciemnione być może nawet z lekkim efektem rozjaśnienia. Efekt był oczywisty... Filmy ogląda się z większą swobodą obraz ma kinową głębię, ale bez poczucia, że coś jest przesadzone przyciemnione. Najciekawsza była jednak praca nad kolorami. Fabrycznie błędy nie były dramatyczne, ale lekko zauważalne – skóra bywała zbyt ciepła, a szarość nie zawsze miała ten odcień, którego oczekiwaliśmy. Po kalibracji wartości błędów spadły jednak w okolice 2, a w wielu przypadkach nawet poniżej 1. To poziom zdecydowanie niższy niż próg dostrzegalności dla ludzkiego oka. Innymi słowy, po korekcie kolory wreszcie „kliknęły” na swoje miejsce. Patrząc na ekran, mieliśmy wrażenie, że telewizor zaczął mówić pełnym głosem. Tak jak instrument, który wreszcie został dobrze nastrojony.

Telewizor S90D radzi sobie bardzo dobrze z wygładzaniem przejść tonalnych. Dzięki zastosowanej technologii, przejścia między kolorami są bardziej płynne i naturalne. Można również skorzystać z funkcji redukcji szumu, która dodatkowo wygładza przejścia tonalne, co może być przydatne w niektórych sytuacjach. Jednak warto pamiętać, że włączenie redukcji szumu może także prowadzić do wygładzenia pożądanego ziarna filmowego, a co za tym idzie zredukować filmowy klimat obrazu. Z tego powodu, zaleca się ostrożność przy korzystaniu z tej funkcji, gdyż lepiej zostawić naturalne ziarno, które dodaje charakteru i autentyczności oglądanym treściom.

Samsung, jak zawsze, nie zawodzi i w kwestii skalowania obrazów z niższej rozdzielczości radzi sobie doskonale. Telewizor S90D Samsung skutecznie przetwarza niższe rozdzielczości, co widać na widocznym zdjęciu. Zarys modelki jest wyraźny i poprawny a co za tym idzie wygląda naturalnie i szczegółowo. Co więcej, gałęzie drzew są dobrze odwzorowane, nie wykazując mocnych poszarpaniach, co mogłoby obniżać jakość obrazu. Dzięki efektywnemu skalowaniu, nawet materiały w niższej rozdzielczości prezentują się atrakcyjnie na ekranie, zadowalając użytkowników preferujących różnorodne źródła treści takie jak zwykła telewizja antenowa/kablowa.

Problem wspomnianych wcześniej łączeń kolorów można w dużej mierze zniwelować dzięki funkcji „redukcja zniekształceń”, czyli algorytmowi wygładzania przejść tonalnych w Philipsie. Najlepiej sprawdza się on na poziomie niskim – wtedy skutecznie eliminuje niechciane pasy kolorów, a jednocześnie nie wprowadza dziwnych artefaktów ani nie gubi szczegółów obrazu. To jedna z tych funkcji, które faktycznie warto zostawić włączone.

Nieco gorzej wypada kwestia upscalingu. Obraz z niższej rozdzielczości bywa zbyt miękki, a jednocześnie w niektórych fragmentach pojawia się charakterystyczne „ząbkowanie”. Wrażenie jest takie, jakby algorytm próbował pogodzić dwa sprzeczne kierunki – wygładzanie i wyostrzanie – i ostatecznie nie znalazł złotego środka. Na pocieszenie można dodać, że telewizor nie ma problemów z overscanem, czyli nie obcina krawędzi obrazu, co czasami zdarza się w innych konkurencyjnych konstrukcjach.

Telewizor Samsung S90D został wyposażony w matrycę 120 Hz, z możliwością „podkręcenia” do 144 Hz przy odpowiedniej konfiguracji PC, zapewniając wyjątkową płynność ruchu. Samsung od lat oferuje różnorodne ustawienia dotyczące wyrazistości obrazu w skali dziesięciopunktowej, co umożliwia użytkownikom dostosowanie wyświetlania do swoich preferencji. W teście z UFO, dzięki zastosowaniu matrycy OLED, nie ma mowy o jakimkolwiek smużeniu. Reakcja pikseli jest błyskawiczna i doskonale oddaje dynamiczne ruchy. W tym aspekcie technologia OLED jest uważana za jedną z najlepszych na rynku. Obraz jest niezwykle ostry i szczegółowy, nawet podczas szybkich akcji, co czyni telewizor S90D idealnym wyborem dla graczy i miłośników sportu.

Kwestia matrycy w Philipsie OLED770 nie jest do końca oczywista. Producent deklaruje panel 120 Hz, ale nasze pomiary pokazały, że ekran potrafi przyjąć sygnał 4K nawet przy 144 Hz. Brzmi to jak świetna wiadomość – bo kto by nie chciał dodatkowego trybu dla graczy PC w tej cenie? Rzeczywistość okazała się jednak bardziej złożona. Przy materiałach 120 Hz telewizor zachowuje się tak, jak większość OLED-ów – obraz jest absolutnie czysty, bez śladu smużenia czy rozmyć, idealny zarówno do dynamicznych gier, jak i transmisji sportowych. Problem pojawia się dopiero przy 144 Hz. W odróżnieniu od modeli z oficjalnym wsparciem tej częstotliwości, tutaj widać zjawisko tzw. frame skippingu. Oznacza to, że telewizor nie jest w stanie wyświetlić wszystkich klatek – część z nich jest pomijana, przez co ruch traci płynność, a na ekranie pojawiają się podwójne kontury. Efekt przypomina działanie funkcji BFI, której Philips w tym modelu i tak nie oferuje.

Telewizor Samsung S90D jest doskonale przystosowany do potrzeb graczy, oferując cztery porty HDMI 2.1, które obsługują kluczowe funkcje, takie jak Auto Low Latency Mode (ALLM), Variable Refresh Rate (VRR) oraz HDR Gaming Interest Group (HGIG). Dzięki tym technologiom gracze mogą cieszyć się płynniejszymi i bardziej responsywnymi rozgrywkami, co znacząco wpływa na komfort i wydajność podczas intensywnych sesji gamingowych. Dodatkowym atutem telewizora jest specjalny Game Bar, który umożliwia łatwe zarządzanie ustawieniami gry. Ta funkcjonalność pozwala na szybkie dostosowanie parametrów, takich jak zmiana proporcji ekranu telewizora, co może być przydatne w różnych grach i rodzajach rozgrywek. Użytkownicy mogą z łatwością dostosować swoje preferencje, a korzystanie z telewizora podczas grania jest jeszcze bardziej wygodne i przyjemne. Jeżeli chodzi o użytkowników komputerów PC, telewizor miło zaskakuje. Po podłączeniu komputera matryca jest wstanie wykręcić odświeżanie 144Hz, a użytkownicy kart graficzny Nvidia czy AMD mogą cieszyć się funkcjami takimi jak G-Sync oraz FreeSync. Należy jednak zaznaczyć, że telewizor nie obsługuje Dolby Vision, co może być pewnym minusem - jednak warto mieć na uwadze, że Dolby Vision w przypadku gier nie jest tak mocno popularne jak w filmach. Mimo to, telewizor S90D wciąż oferuje znakomite funkcje dla graczy, czyniąc go świetnym wyborem dla entuzjastów gier, którzy szukają doskonałej jakości obrazu oraz nowoczesnych rozwiązań technologicznych.

Jeśli ktoś szuka telewizora do grania, Philips OLED770 to kandydat, którego trudno zignorować. Sam fakt, że mamy tu OLED-a, daje świetny punkt wyjścia – idealna czerń i nieskończony kontrast sprawiają, że wieczorne sesje w klimatycznych grach wyglądają jak żywcem wyjęte z kina. Do tego dochodzi system Ambilight, czyli LED-y na plecach telewizora, które rozszerzają obraz na ścianę za ekranem. Efekt jest taki, że nawet zwykłe granie w FIFĘ potrafi wyglądać jak małe widowisko, a w horrorach atmosfera staje się naprawdę gęsta. Od strony technicznej też jest nieźle. Philips OLED770 obsługuje zmienną częstotliwość odświeżania (VRR) w zakresie do 120 Hz, działa tryb automatyczny dla gracza (ALLM), a jeśli ktoś korzysta z Xboxa Series X, to może liczyć również na wsparcie Dolby Vision w grach. Trzeba tylko wiedzieć, że w tym trybie input lag jest odrobinę wyższy niż standardowo, choć nadal na poziomie akceptowalnym. Na deser dostajemy jeszcze panel „Game Bar”, czyli specjalny pasek narzędzi dla gracza. Nie jest to najwygodniej zaprojektowane rozwiązanie, ale pozwala podejrzeć kluczowe parametry bez wychodzenia z gry. W sumie daje to obraz telewizora, który z jednej strony ma wszystkie najważniejsze funkcje gamingowe, a z drugiej potrafi dodać coś unikalnego – Ambilighta. I to właśnie ten miks techniki i efektu wizualnego sprawia, że OLED770 wyrasta na jeden z lepszych ekranów do grania w domowych warunkach.